Συνέντευξη ενός πυροσβέστη

Το ραντεβού είχε κλειστεί σε καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Στις 24 ώρες άδειας που έχει μέχρι να επιστρέψει στην υπηρεσία του, ο αρχιπυροσβέστης Δημήτρης Χ. έχει δεχτεί να μιλήσει για την εμπειρία του από τα μέτωπα της φωτιάς που κατέκαψε την Ηλεία. Ο χρόνος του πολύτιμος αφού σε λίγες ώρες θα ήταν πίσω στο καθήκον. Χρόνος που θα στερούσε από τη γυναίκα του. Το δεκάχρονο γιο του! Από την ξεκούραση του.

Φτάνει άνετος, καλοντυμένος. Σχεδόν σαν ένας άλλος Αθηναίος που παρακολούθησε τις φωτιές από την τηλεόραση και τώρα πάει για καφέ. Τυπικές συστάσεις, ένα ευχαριστώ από την πλευρά μας για την παραχώρηση της συνέντευξης, μερικές φλύαρες κουβέντες για να ζεστάνει το κλίμα. Στο πρόσωπο του όμως βλέπεις ότι είναι αποφασισμένος! Ίσως με μια δόση ανυπομονησίας…

Αποφασισμένος για να μιλήσει για όσα πέρασε, να υπερασπιστεί τους συναδέλφους και την υπηρεσία του, να δώσει τη δική του απάντηση για το τι έφταιξε, τι πήγε στραβά σε αυτή τη συγκυρία. Στο χέρι του ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας. Ιδανική ευκαιρία για να ανοίξει η συζήτηση κατευθείαν με το «ψητό»:

-Τεχνολογία, βλέπω! Στις φωτιές όμως έγινε πολύς λόγος για έλλειψη τεχνολογίας, για ανοργανωσιά, για ελλείψεις υλικών…

«Ο εξοπλισμός μας ήταν ικανοποιητικός. Πιθανόν να υπάρχουν διαφορές στον εξοπλισμό σε σύγκριση με άλλες χώρες. Πρέπει να λάβουμε υπόψη τι ανάγκες υπάρχουν σε κάθε χώρα σε θέματα πυρόσβεσης. »

-Και τότε γιατί φάνηκε ότι οι Κύπριοι για παράδειγμα ήταν πιο εξοπλισμένοι; Φορούσαν κράνη, μάσκες…

«Αυτά υπάρχουν και σε μας! Δεν αποκλείεται σε αυτούς τους πυροσβέστες να είχε δοθεί καλύτερος από εξοπλισμός από ότι πραγματικά υπάρχει. Βάση οργάνωσης υπήρχαν και κράνη και μάσκες για όλους τους πυροσβέστες και ασύρματοι για τους επικεφαλείς…»

-Ατομικές σκηνές; Υπήρχαν; Δεν θα μπορούσαν να είχαν σωθεί ζωές συναδέλφων σας με αυτές;

«Υπάρχουν και σκηνές! Δεν είναι όμως εύκολες στη μεταφορά λόγω βάρους όταν πρέπει να απομακρυνθείς πολύ από το όχημα. Επιπλέον υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για την αποτελεσματικότητά τους»

-Θέμα με την οργάνωση και τα αντανακλαστικά των επικεφαλής υπήρξε;

«Όταν κλήθηκα εγώ στις 26 Αυγούστου υπήρχε πολύ καλή οργάνωση. Υπήρχαν οχήματα, η περιοχή είχε χωριστεί σε τομείς, είχαν οριστεί επικεφαλείς σε κάθε τομέα…»

-Τα αντανακλαστικά, η αντίδραση της πυροσβεστικής στις πρώτες ώρες;

«Εγώ θεωρώ ότι η αντίδραση ήταν άμεση. Από τη στιγμή που θα δεχθεί κλήση ένας σταθμός για κάποιο συμβάν, είναι θέμα δευτερολέπτων να κινηθεί όλος ο μηχανισμός. Η ετοιμότητα είναι υψηλή.»

-Ακούστηκε ότι σε αυτή τη φωτιά υπήρχε ανάγκη για δασοκομάντος…

«Πιθανόν να χρειάζονταν σε κάποιες περιπτώσεις η επέμβασή τους…»

– Αφού όλα ήταν εντάξει, τι πήγε στραβά; Τι θα μπορούσε να γίνει για να μη ξαναζήσουμε τέτοια καταστροφή; Πρόληψη, ενημερώσεις…

«Σαν πυροσβεστική ενημερώσεις κάνουμε! Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου…»

-Η νοοτροπία του κόσμου;

«Ναι! Π.χ. σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν πολίτες που παραβιάζουν την απαγόρευση καύσης χόρτων το καλοκαίρι. Ή για παράδειγμα όταν κάναμε σύσταση σε έναν πολίτη να απομακρύνει τα ξύλα που είχε μαζέψει δίπλα στο σπίτι του μας είπε: “

Και το χειμώνα εγώ τι θα κάνω;

” Προτίμησε δηλαδή να ρισκάρει να καεί το σπίτι του από το να απομακρύνει τα ξύλα!»

-Μιλώντας για τον κόσμο και για να γυρίσουμε λίγο στην ανθρώπινη πλευρά, ποιες ήταν οι αντιδράσεις των πολιτών στα μέτωπα της φωτιάς;

«Όταν φτάνει η στιγμή που καίγονται σπίτια όλοι ψάχνουν για ένα σωτήρα ή κάποιον να ρίξουν το φταίξιμο. Υπάρχει ένταση, υπάρχουν φωνές!»

-Κατηγορίες…;

«Στα Άγναντα για παράδειγμα όταν φτάσαμε είχαν καεί κάποια σπίτια. Ο κόσμος είχε κινητοποιηθεί, υπήρχε ένταση, υπήρχαν όπως σου είπα φωνές. Και από τη δική μας πλευρά βέβαια για να κάνουν οι πολίτες αυτά που πρέπει. Αλλά την επόμενη μέρα και αφού είχαμε σώσει τα υπόλοιπα σπίτια δεν ακούσαμε καμιά κατηγορία.»

-Ποια ήταν η πιο δυσάρεστη στιγμή;

«Στα Άγναντα όταν βρήκαμε έναν ηλικιωμένο βοσκό με τα ζώα του καμμένα κάπου στο ύπαιθρο σε ανοιχτό σημείο. Είναι το χειρότερο πράγμα! Να βλέπεις έναν άνθρωπο καμμένο…»

-Ευχάριστες στιγμές υπήρξαν;

«Πάνω στον πανικό και τη καταστροφή δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχουν ευχάριστες στιγμές. Απλά όταν καταφέρνεις να σώσεις ένα σπίτι από τη φωτιά είναι σαν να έχεις σώσει το δικό σου σπίτι. Αυτό σε γεμίζει ανακούφιση.»

-Πανικός…

«Η φωτιά ήταν απρόβλεπτη! Τη στιγμή που προσπαθούσες να σβήσεις ένα μέτωπο, κοιτούσες πίσω σου, αριστερά ή δεξιά και έβλεπες ένα άλλο…»

-Αυτά που ακούστηκαν για «ασύμμετρη απειλή» ή έστω οργανωμένο σχέδιο τα συμμερίζεσαι; Από τη δική σου εμπειρία στο πεδίο δικαιολογείται κάτι τέτοιο;

«Δεν ξέρω. Πάντως η ταυτόχρονη εκδήλωση πυρκαγιών σε όλη την Ελλάδα δημιουργεί υποψίες… Μπορεί να ήταν και λόγω του φαινομένου…»

-Ήταν όντως τόσο ακραίο το φαινόμενο;

«Ναι! Το 2002 είχε φτάσει στην Ήπειρο μια φωτιά από την Αλβανία. Κάηκαν χωριά… Τότε είχε θεωρηθεί κάτι πρωτόγνωρο. Και αυτή η φωτιά ήταν τουλάχιστον πενήντα, εκατό φορές μεγαλύτερη.»

-Την αντιμετώπιση των πυροσβεστών από τα μέσα ενημέρωσης τη θεωρείς δίκαιη;

«Τώρα, τι να σου πω; Όλες αυτές τις μέρες ήμουν στις φωτιές! Δεν είδα καθόλου τηλεόραση…»