Αυτά είναι τα αγαπημένα μας F1 videogames

Με αφορμή την κυκλοφορία του F1 2016 στις 19 Αυγούστου σε PS4, Xbox One και PC, ήρθε η ώρα να δούμε πιο αναλυτικά αυτή την «πολύπαθη» ομάδα παιχνιδιών, καθώς η επιδερμική παλαιότερη ματιά που ρίξαμε μέσω του αφιερώματος στα racing games σαφώς και δεν αρκεί.

Το «πολύπαθη» εισέρχεται εντός εισαγωγικών, αλλά κι εκτός να ήταν δεν θα επρόκειτο για κραυγαλέο λάθος. Κι αυτό διότι νιώθω ότι ακόμα δεν έχουμε ζήσει εκείνη την ανεπανάληπτη στιγμή, το F1 videogame που θα σήκωνε κάθε τρίχα στα χέρια μας. Από την άλλη, έχουμε ζήσει πολλές κι ωραίες στιγμές, με ή δίχως επίσημη άδεια σημασία δεν έχει, συνεπώς θα ήταν κρίμα να τις υποβαθμίσουμε. Βέβαια, έχουμε βιώσει και περιπτώσεις πουρέ νοσοκομείου, όμως δεν είναι στιγμή να χαλάσουμε τα στομάχια μας. Τα κόκκινα φώτα σβήνουν. 

POLE POSITION

Είναι ο πρωτοπόρος στη συνείδηση όλων και οφείλουμε να ξεκινήσουμε απ’ αυτόν. 1982 (1983 στην Ευρώπη), ουφάδικα, F1 game, έστω και arcade χωρίς πολλά-πολλά.

Βέβαια, το παιχνίδι της Namco είχε και qualifying lap, άρα Pole Position όνομα και πράγμα. Η πίστα ήταν η Fuji κι έπρεπε να μην βγεις έξω ή να τρακάρεις με άλλα μονοθέσια, οπότε ορισμένα βασικά ήταν στη θέση τους. Ο τίτλος είχε και sequel (Pole Position II), ενώ δύο άλλες αξιοσημείωτες περιπτώσεις από τα αγαπημένα μας ηλεκτρονικά ήταν τα Continental Circus και Final Lap (1987 και τα δύο), το τελευταίο μάλιστα ήταν ο πνευματικός διάδοχος των Pole Position games. Νοσταλγήσαμε πάλι σήμερα.

NIGEL MANSELL’S GRAND PRIX

1987 και το πράγμα λίγο σοβαρεύει με το Nigel Mansell’s Grand Prix, το οποίο οι περισσότεροι το έπαιξαν σε Spectrum. Βέβαια, για να τα λέμε όλα, κάποια χρόνια πίσω και συγκεκριμένα το 1983, το Chequered Flag έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια όμως στην ουσία αγώνας δεν υπήρχε, έπρεπε να κάνεις τον καλύτερο χρόνο (αποφεύγοντας και παγίδες/ εμπόδια). Εδώ όμως…

Ναι, εδώ είχε πρωτάθλημα και λίγα στοιχεία τακτικής, αν και ο χειρισμός παρέμενε αρκετά arcade (λογικό τεχνικά) για τα δεδομένα του αθλήματος. Πάντως, σαν να μπαίνουμε σε σωστό δρόμο, ε;

AYRTON SENNA’S SUPER MONACO GP II    

Η αλήθεια είναι ότι έπαιξα περισσότερο το Super Monaco GP που κυκλοφόρησε και σε περισσότερες πλατφόρμες, ενώ τούτο δω μόνο σε κονσόλες της Sega, αλλά μόνο και μόνο που περιλαμβάνει το Ayrton Senna στον τίτλο, για μένα, αρκεί.

Το Super Monaco GP II, για το οποίο θέλω να ευχαριστήσω τον παλιό φίλο που με καλούσε να το παίξω (τότε ήμουν κολλημένος με την Amiga, η μασχάλη μου δεν χωρούσε δύο πορτοφόλια), εξέλιξε τη φόρμουλα του προκατόχου του (στο οποίο, ναι, υπήρχε το rival mode το οποίο το είδαμε αργότερα και σε F1 games της Codemasters), αλλά παρέμεινε arcade στην καρδιά. Καλό arcade όμως, μην το υποτιμούμε.

Περίπου την ίδια εποχή (1992), βγήκε το Nigel Mansell’s World Championship Racing (Amiga, SNES, κι αλλού), ήταν ας πούμε το αντίπαλο δέος του από πάνω. Αν και κατά βάση ήταν κι αυτό arcade, διέθετε ορισμένα sim χαρακτηριστικά (π.χ. επιλογή ελαστικών ανάλογα με τις συνθήκες). Αξιοπρεπέστατο.   

FORMULA ONE GRAND PRIX

Καλά τα θυμάσαι, αυτό είναι το παιχνίδι του Geoff Crammond και της Microprose, αυτό που θεωρείται ως ο πρώτος εξομοιωτής του αθλήματος (1992). Ακόμα κι αν δεν έπαιξες το ντεμπούτο της σειράς, υπάρχει περίπτωση να γνωριστήκατε σε κάποιο από τα επόμενα (Grand Prix 2, 3, 4).

Για την εποχή ήταν επανάσταση, έστω κι αν δεν είχε επίσημη άδεια. 3D γραφικά, λεπτομέρεια στον σχεδιασμό, racing physics κι έλεγχος του μονοθέσιου με εμφανή διάθεση να γίνουν τα πράγματα πιο ρεαλιστικά, έως και πολύ βασικές ρυθμίσεις (σχέσεις κιβωτίου, πτέρυγα, λάστιχα). Μπροστά, πολύ μπροστά.  

Να σημειώσω εδώ ένα παιχνίδι που βγήκε 6 χρόνια αργότερα (1998) στα PC, και δεν έχει σχέση με το παραπάνω, αλλά έμεινε στην ιστορία για τον ρεαλισμό του. Grand Prix Legends λέγεται, είναι της Papyrus, και όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έπαιζες τη σεζόν του 1967. Η δυσκολία του ήταν αποθαρρυντική για ν’ ασχοληθείς, αλλά μετά από ώρες εξάσκησης η ανταμοιβή ήταν εκεί. Δυστυχώς, δεν του έδωσα όσο χρόνο του άξιζε.

F1

Μετά την επική δημιουργία του Geoff Crammond τα πράγματα αλλάζουν, μπαίνουμε στην επόμενη γενιά F1 παιχνιδιών. Καταρχάς, η επίσημη άδεια αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται καθεστώς κι ένα από τα πρώτα games της νέας εποχής είναι το F1 της Domark. Βέβαια, από πλευράς ρεαλισμού, υπολείπεται σαφώς του προηγούμενου, αλλά έχει το κατιτίς του.

Κι αυτό είναι η αίσθηση της ταχύτητας, απαράμιλλη για 1993, που (να προλάβεις) να δεις στο turbo mode. Επίσης, το διπλό σε split-screen είναι κι αυτό κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο. Για Μονακό καλά πάμε ρε πατριώτη;   

FORMULA 1 97

Formula 1, PS1 και PC, 1996, και κυκλοφορεί ο τίτλος της Bizarre Creations, με publisher την Psygnosis (σημείωνε, θα την ξαναβρούμε αυτήν). Οι δυο τους θα συνεργαστούν έναν χρόνο αργότερα στο Formula 1 ’97 κι αυτή μοιάζει στα μάτια μου ως μακράν καλύτερη απόπειρα, με διορθώσεις και αναβαθμίσεις που έστρωσαν την άσφαλτο.

Cockpit κάμερα, ρυθμίσεις, μοντέλο ζημιάς, εισαγωγή κανονισμών (π.χ. σημαίες) και περιγραφή από τους Martin Brundle και Murray Walker. Όπως πολύ σωστά διάβασα και το μεταφέρω ως έχει, γιατί έτσι ακριβώς είναι, το παιχνίδι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Αν το δεις τώρα, τα γραφικά θα σου φανούν παλαιολιθικά, αλλά τα φαινόμενα απατούν.

Αμέσως μετά, η Bizarre Creations αποχώρησε από τη «σύμπραξη» και τα Formula One games έπεσαν αυτόματα σε ποιότητα. Να πούμε εδώ ότι καλό ήταν και το F1 Racing Simulation της Ubisoft (1997).

F1 CAREER CHALLENGE

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, μπαίνει στο «παιχνίδι» και η ΕΑ (όπου γάμος και χαρά). Οι τίτλοι της δεν χαίρουν και ιδιαίτερα της εκτίμησης του κοινού, για τον απλούστατο λόγο ότι είχαν προβλήματα χειρισμού, δεν ήταν και τόσο ακριβής από την αρχή έως το τέλος, κάτι αρκετά κρίσιμο στον κόσμο της F1 και των racing games.  

Παρόλα αυτά, θα έγραφα τη μισή αλήθεια αν δεν ανέφερα ότι έλιωσα με το F1 Career Challenge το 2003 σε PS2 (F1 Challenge ’99-’02 στα PC), ένα παιχνίδι που έβαλε το career mode στην εξίσωση (τετραετές, ’99, ’00, ’01, ΄02, με κάθε επισημότητα, οδηγοί, ομάδες, πίστες, κτλ). Είχε και τον τρελό του χωριού – ψυχάκια Juan Pablo Montoya στο εξώφυλλο.

F1 MANAGER 

Παρένθεση. Με την ΕΑ, έγιναν λίγο πιο γνωστά και τα F1 manager videogames. Βέβαια, οφείλω να σου πω ότι οι γνώσεις μου στο ζήτημα «μάνατζερ», αρχίζουν και (σχεδόν) τελειώνουν στην ιστορική σειρά Championship Manager (και μετέπειτα Football Manager), για χάρη του οποίου έχω χάσει και ολόκληρη εξεταστική περίοδο. Τι μου θύμισες τώρα.

Από αναζήτηση και κάποια λίγα που έχω παίξει, υπάρχει το παμπάλαιο Grand Prix Manager σε Spectrum (1984) και, φυσικά, το ομώνυμο και πιο γνωστό της Microprose (1995), το οποίο είχε και συνέχεια (2, Grand Prix World), καθώς και τα games της ΕΑ που λέγαμε. Σε κάθε περίπτωση, το Grand Prix Manager 2 της Microprose ήταν αυτό που περιεργάστηκα περισσότερο όλων, αλλά σε F1 ζητήματα είμαι φουλ υπέρ της δράσης.  

FORMULA ONE 05

Η Psygnosis έγινε σε κάποια φάση Sony Studio Liverpool και χωρίς την Bizarre Creations στην ανάπτυξη (ή αυτές που την αντικατέστησαν) ξεκίνησε το μοναχικό δρόμο της στο PS2. Εξάλλου, χάρη στο Wipeout, ήξερε από ταχύτητα.

Βέβαια, μετά το ντεμπούτο της σειράς στο PS2 (Formula One 2001), η ομάδα κατηγορήθηκε για περίπου διαδικαστικές, τύπου ελληνικού δημοσίου, εκδόσεις. Αυτό μέχρι το Formula One 05, το οποίο ανέβηκε επίπεδο, χάρη στον αναβαθμισμένο χειρισμό και το βελτιωμένο ΑΙ, ήταν πράγματι εξαιρετικό.   

Συμπαθέστατο στο PS2, αν και αρκετά arcade για τα γούστα μου, ήταν το Grand Prix Challenge (2002, Melbourne House). Τέλος, να πούμε ότι το τελευταίο F1 game της Studio Liverpool ήταν, ειρωνικά, ένα από τα πρώτα παιχνίδια του PS3, το αρκετά καλό Formula One Championship Edition.

F1 2011     

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στη σύγχρονη εποχή της Codemasters. Βέβαια, οι Βρετανοί είχαν ασχοληθεί και στο παρελθόν με την F1, αλλά σε πολύ «πρωτόγονο» επίπεδο. Grand Prix Simulator (1986, είχε και sequel) με οπτική αλά Badlands, που αν το δεις τώρα θα πεις ότι βλέπεις ιπτάμενες κατσαρίδες και, Slicks (1991), το οποίο ήταν ουσιαστικά το Micro Machines (κι αυτό της Codemasters) αλλά με διαφορετικό background. Όπως και να ‘χει, το F1 2010 ήταν το επίσημο ντεμπούτο.

Η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι η F1 άδεια περνάει στα χέρια της Codies, μετά από ένα καλούτσικο κενό, σχεδόν οι πάντες γέμισαν με ελπίδες και αισιοδοξία, πλήρως δικαιολογημένα όταν το παρελθόν της ομάδας ήταν λαμπρό στα racing games (Colin McRae, TOCA). Το F1 2010 ήταν καλό, πολύ καλό για ξεκίνημα, αλλά δεν απέφυγε τα προβλήματα (και τεχνικής φύσης). Το F1 2011 διόρθωσε αρκετά από αυτά και, στα μάτια μου, είναι έως σήμερα η καλύτερη προσπάθεια της εταιρείας.

Από κει και πέρα, πραγματική πρόοδο δεν έχουμε δει (ίσα-ίσα κατά περιόδους έχουμε και όπισθεν), αν εξαιρέσουμε τη βελτίωση του χειρισμού στην τελευταία έκδοση, στο F1 2015. Δεν ξέρω αν πράγματι είναι ζήτημα budget, πάντως ακόμη αναμένουμε μια πιο ολοκληρωμένη F1 εμπειρία. Στο επερχόμενο F1 2016 μας έχουν υποσχεθεί ένα ωραιότατο career mode, επιστροφή του safety car και προσθήκη του κανονισμού του virtual sc, αλλά και γύρο σχηματισμού. Προσωπικά, θα ήθελα να δω τι γίνεται με tutorial, στήσιμο μονοθεσίου, ΑΙ και παρουσίαση. 19 Αυγούστου κοντή γιορτή.