Τα καλύτερα κόμικ του 2017 (ως τώρα)
Ξεχωρίζουμε τα κόμικ που μας έχουν κρατήσει την καλύτερη εικονογραφημένη παρέα μέχρι στιγμής.
- 6 ΙΟΥΛ 2017
Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το ‘Twin Peaks: The Return’, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top.
***
Το τοπ-5 της Ιωσηφίνας Γριβέα
My Favorite Thing Is Monsters
Σαν να διαβάζεις Ιστορίες από την Κρύπτη και αστυνομική λογοτεχνία, μπλεγμένη με το σύμπαν των τεράτων του σινεμά απ’ τα ‘20s και ‘30s σε ένα περιβάλλον ‘60s που θα σου θυμίσει πολύ το σύγχρονο. Το ‘My Favorite Thing Is Monsters’ είναι μια μοναδική noir δουλειά από την Emil Ferris που, όπως όλες οι ιστορίες με τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός τρόμος. Το πλάσμα με τα αιχμηρά νύχια ή εσύ.
Royal City
Το ‘Royal City’ είναι ακόμη μια δουλειά του Jeff Lemire που δε θα μπορούσε να είναι άλλου. Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει πάρει στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Πριν σκεφτείς “κλισέ”, μην υποτιμήσεις τη δυνατότητα του Lemire να σου παρουσιάσει μια ιδέα που έχεις ξαναδεί με τρόπο συναρπαστικό – οι νερομπογιές που συνθέτουν αριστοτεχνικά τη στοιχειωμένη Royal City είναι μονάχα ένα απ’ τα εργαλεία του. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έβαζαν φρένο στην επίδραση.
Κάθε τεύχος τελειώνει με μια playlist από τον δημιουργό που μπορεί να σε συνοδεύσει μέχρι το επόμενο τεύχος. Mπορεί επίσης να συνοδεύσει το ‘Roughneck’, το υπέροχο graphic novel του Lemire που έφτιαξε επίσης φέτος, και την οριακά πειραματική δουλειά του στο ‘Moon Knight’ της Marvel.
The Best We Could Do
Το ντεμπούτο της Thi Bui ετοιμαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια – έπρεπε να μάθει να ζωγραφίζει κόμικ και το κατάφερε – οπότε δε θα μπορούσε ποτέ της να ξέρει ότι η κυκλοφορία του θα συνέπιπτε με το προσφυγικό. Σίγουρα όχι με την εκλογή του Donald Trump και όλες τις επιπτώσεις της σε μετανάστες εντός Αμερικής και πρόσφυγες από χώρες της Μέσης Ανατολής.
Το ‘The Best We Could Do’ είναι ένα βιογραφικό έργο που ταξιδεύει από το παρόν της δημιουργού στο παρελθόν της οικογένειάς της που μετανάστευσε στην Αμερική από το Νότιο Βιετνάμ μετά την πτώση του. Το εικονογραφημένο βιβλίο είναι μια ιστορία ταυτότητας κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει εύκολες απαντήσεις, αλλά είναι φτιαγμένο με πάθος, από χαρακτήρες με σάρκα και αφηγήσεις προφορικής ιστορίας που μοιάζουν με χιλιάδες άλλες και είναι ταυτόχρονα μοναδικές.
Doom Patrol
Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ομάδα Doom Patrol και ευτυχώς γύρισε πίσω με την κατάλληλη ομάδα. O Gerard Way (ναι, ο τραγουδιστής των Chemical Romance γράφει κόμικ και κερδίζει βραβεία γι’ αυτό) φρέσκαρε τους “Πιο Παράξενους Ήρωες του Κόσμου” της DC και δεν χρειάζεται να τους έχεις ξαναδιαβάσει. Έχει βάλει τόσα στοιχεία από το παρελθόν τους όσα πρέπει για να μπεις στο νόημα χωρίς να νιώθεις κενά.
Η ιστορία είναι αλλόκοτη γιατί έχουμε να κάνουμε με τους αλαφροΐσκιωτους χαρακτήρες της DC, αλλά η σειρά δεν περνάει ποτέ στην αντίπερα όχθη του παράλογου απλά για το παράλογο. Το σενάριο μένει παράξενο αλλά την ίδια στιγμή φοβερά ανθρώπινο, το art είναι ψυχεδελικά ζωντανό και η προειδοποίησή μας είναι η εξής: Δεν έχεις ξαναφάει πιτόγυρο με τζατζίκι όπως αυτό που σου σερβίρει το πρώτο τεύχος.
Wonder Woman: Year One
Το βάλαμε και στη λίστα των origin stories της Αμαζόνας που πρέπει να γνωρίζεις γιατί θα ήταν εγκληματικό να λείπει. Εκεί έγραφα:
“Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει – μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art – εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε. (Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες).
Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλη ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’”.
Το τοπ-5 του Θοδωρή Δημητρόπουλου
Josie and the Pussycats
Διάβασα φέτος όλους τους τίτλους του reboot κομιξικού σύμπαντος Archie (‘Archie’: πολύ καλό· ‘Jughead’: απλά τρελό fun· ‘Betty & Veronica’: αναίτιο· ‘Reggie & Me’: συμπαθώς διασκεδαστικό), μα το ‘Josie and the Pussycats’, με τις περιπέτειες της μπάντας του τίτλου, είναι το καλύτερο όλων. Οι τρεις τους μπλέκουν σε παντελώς σαχλές περιπέτειες με α λα Mad Max καταδιώξεις μετά από αποτυχημένα λάιβ, με τρεχάματα σε παραλίες, με ληστείες σε κοσμηματοπωλεία στη διάρκεια τουρ, και με κάζουαλ σπασιματάκια του τέταρτου τοίχου, χωρίς εξυπνακισμούς ή άγχη. Είναι όλο ποπ αναφορές, tongue in cheek διάλογοι, και πλήρης συναίσθηση των χαρακτήρων πως βρίσκονται σε ένα ανάλαφρο κόμικ, δίχως αυτό να τις εμποδίζει να γίνονται και #πολύ_σοβαρές σε στιγμές. Σε ένα τεύχος, η Josie δικάζεται για λογοκλοπή σε ένα κάστο φτιαγμένο από πάγο ενώ η Melody συνομιλεί με μια αρκούδα πετώντας αναφορές στο ‘His Dark Materials’. Είχα να διασκεδάσω τόσο πολύ με κόμικ από τότε που ο Grant Morrison σκέφτηκε να κάνει μέλος υπερηρωικής ομάδας έναν actual δρόμο. Η αγαπημένη μου σειρά του 2017.
Batman
Detective Comics, ‘The Victim Syndicate’
All-Star Batman #7
Οι Batman τίτλοι της DC αυτή τη στιγμή είναι φωτιά. Το ‘Batman’ του Tom King είναι διαρκώς εφευρετικό, δοκιμάζει πράγματα, δομές ιστοριών και πλαισίων αφήγησης, δίνοντας μια διαρκή αίσθηση κίνησης προς τα μπροστά, ενώ ακόμα και θεωρητικά εφετζίδικα story arcs (όπως το ‘Button’ με το ‘Flash’) δουλεύουν επειδή έχουν στέρεη συναισθηματική βάση. Το ‘Detective Comics’ είναι ίσως ακόμα καλύτερο, στήνοντας μια συναρπαστική ομάδα γύρω από τον Bruce, και πουθενά η χημεία και τα μεμονωμένα arcs των μελών της ομάδας δεν αναδεικνύονται καλύτερα από το φοβερό arc ‘The Victim Syndicate’. Ο μόνος τίτλος που δε με ξετρελαίνει είναι το ‘All-Star Batman’ του σούπερ σταρ Scott Snyder, όμως ακόμα κι εκεί έχουμε ξαφνικά ένα τεύχος σαν το μαγικό #7, σχεδόν αυτοτελές, εστιασμένο στην Poion Ivy, και σχεδιασμένο αποστομωτικά από την Tula Lotay- το κοιτάς και δεν το χορταίνεις.
Paper Girls
Στον περσινό Έλεγχο είχαμε συμπεριλάβει τη σειρά για το πρώτο arc, κι αν το δεύτερο δεν ήταν εξίσου δυνατό, νιώθω πως το τρίτο που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ξανά η σειρά σε απόλυτο high. H περιπέτεια φέρνει τη φοβερή παρέα των paper girls στην παλαιολιθική εποχή με ματιές ακόμα και στο βαθύ μας μέλλον, καθώς αγωνίζονται -πρωτίστως- να μείνουν ενωμένες και -δευτερευόντως- για την ίδια τη σωτηρία του timeline. Επειδή εντάξει τι να το κάνεις το timeline άμα είσαι χωρίς τους φίλους σου. Τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή τη σειρά με συγκινούν, από τα χρώματα και τους χαρακτήρες μέχρι τη μαγική αρτιστική φόρμα του Cliff Chiang και το πώς ο Vaughan μιλάει για το πέρασμα του χρόνου.
On the Camino
Ο φοβερός Jason αφήνει για λίγο τις συνήθεις του ιστορίες και φτιάχνει το πρώτο του αυτοβιογραφικό βιβλίο, πάντα φυσικά με το ίδιο χαρακτηριστικό στυλ του. Για να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, ο κομίστας περπάτησε το Camino, μια θρυλική διαδρομή στη βορειοδυτική Ισπανία. Και καταγράφει με το μινιμαλιστικό του ύφος αυτή την ας πούμε περιπέτεια, και το πώς έφερε στο δρόμο του ένα σωρό αγνώστους που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και κοσμοθεωρίες. Απρόσμενα καθηλωτικό ανάγνωσμα.
Wonder Woman
Φανταστικό το ότι ο Rucka είχε μέσα του ένα δεύτερο θαυμάσιο run στον τίτλο αυτό μετά τον προ ετών που ήταν εξίσου καλό. Για το τωρινό τα είπε κι η Ιωσηφίνα, εγώ θέλω απλά να προσθέσω ότι αυτό το έπος 26 τευχών αγωνιώδους αναζήτησης του σπιτιού (μέσα μας), κέρδιζε ακόμα περισσότερο στην ανάγνωση από την ιδιόμορφη δομή του: Λόγω της συχνότητας κυκλοφορίας του τίτλου (τεύχος κάθε 2 βδομάδες) ο Rucka επέλεξε να αφηγηθεί αυτό το στόρι της Diana σε δύο παράλληλους χρόνους, ένα στο σήμερα κι ένα στο ‘Year One’. Ενώ η ανάγνωση ανά arc βγάζει νόημα, η εναλλαγή των τευχών στο σήμερα και στο τότε εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση σύνδεσης, και του πώς οι πράξεις του παρελθόντος αντηχούν στο σήμερα της Wonder Woman. Απλά εξαιρετικός τίτλος. Και το σχέδιο της Nicola Scott; Yowza.
ΚΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 2017
