Το ‘BlacKkKlansman’ είναι μια απολαυστική γροθιά στο στομάχι

Έχει κάνει εκατό πράγματα τελευταία ο Spike Lee καθώς φαίνεται να ζει μια δεύτερη νιότη δημιουργικότητας, αλλά σαν προηγούμενη (σόλο) ταινία του κρατάμε μάλλον το ‘Chi-Raq’ – μια πολύ δυνατή, πολύ θυμωμένη, πολύ έξυπνη σύγχρονη απόδοση της Λυσιστράτης, παιγμένη σε ένα σκηνικό βίας στο Σικάγο όπου οι γυναίκες αποφασίζουν να απέχουν από το σεξ μέχρι να σταματήσουν οι θάνατοι ανάμεσα στις συμμορίες.

Όπως και το ‘Chi-Raq’, έτσι και το ‘BlacKkKlansman’ είναι απείρως πιο κεφάτο και ποπ από όσο προδίδει το θέμα του, για έναν αστυνομικό που γίνεται undercover μέλος της ΚΚΚ. Ο εν λόγω αστυνομικός είναι μαύρος βέβαια, οπότε υποπτεύεται κανείς πως η ταινία δε θα έπαιζε με έναν 100% ευθύ τρόπο. Όμως, ειδικά για την πρώτη ώρα, ο Lee παίζει έντεχνα ανάμεσα στο φαρσικό στοιχείο (που έτσι κι αλλιώς εντοπίζει στην ιδέα του ρατσισμού- όλοι οι ρατσιστές του φιλμ παίζονται ως οριακά σλάπστικ φιγούρες, με τον Topher Grace ως Bill Duke να είναι ο καλύτερος όλων), στην πικρή σάτιρα, το buddy comedy (ανάμεσα στον ήρωα του τίτλο που παίζει ο γιος του Denzel Washington και στον συνάδελφό του που παίζει ο Adam Driver με τον γνωστό, ‘τι κάνω εγώ εδώ’ τρόπο του) και τελικά, στην καρδιά του φιλμ, τον ασυγκράτητο θυμό που βρίσκεται μέσα του.

Η δεύτερη ώρα πλατειάζει πατώντας σε πολλά κλισέ (καταδιώξεις, παρεξηγήσεις κλπ, που είτε βλέπεις να έρχονται από μακριά είτε είναι εκτελεσμένα με σχηματικό τρόπο) όμως είναι εν τέλει τα politics της ταινίας που δεν βουτούν ποτέ τρομερά βαθιά, με το ταξικό στοιχείο να απουσιάζει πλήρως από τη συζήτηση και όλες τις ιδέες να εξερευνώνται σε μια κλίμακα αγάπης-μίσους.

Το φινάλε είναι αυτό που λέμε «θα συζητηθεί» έρχοντας να δέσει με την έναρξη της ταινίας (που τοποθετεί τη δράση σε ένα context κουλτούρας της εικόνας, μιλώντας για το πώς ταινίες σαν το ‘Intolerance’ έχουν καθορίσει την ιδέα της λευκής Αμερικής για τους μαύρους) και μη κρατώντας πίσω την παραμικρή επίθεση, συνδέοντας το τότε στο οποίο διαδραματίζεται η ταινία, με το τώρα με ένα τρόπο επιθετικό και άμεσο.

Καλή, ξεχωριστή ταινία, αλλά πιο άδεια από όσο θα ήθελα. Το ότι διαθέτει τόσο βάρος στη γροθιά της λέει πολλά για τον θυμό και το δημιουργικό κέφι του Spike Lee.

* Το ‘BlacKkKlansman’ βραβεύτηκε στις Κάννες με το Grand Prize of the Jury και κυκλοφορεί στις αίθουσες από τη UIP.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Όλη η ανταπόκριση του PopCode από τις φετινές Κάννες