Από την Κούβα στο Blade Runner: Η καρδιά της ανερχόμενης Ana de Armas μένει ακόμα Αβάνα
Την είδες ως Joi στο 'Blade Runner 2049', θα τη δεις ξανά σύντομα στη μεγάλη οθόνη. Εκτός κι αν το ένστικτό της προστάξει το αντίθετο.
- 15 ΟΚΤ 2017
Η Ana de Armas δεν τα πηγαίνει καλά με τα σχέδια. Ή τουλάχιστον έτσι λέει.
Αυτό που καταλαβαίνουμε εμείς από τη μέχρι τώρα πορεία της όμως, είναι ότι απλά ξέρει να ακούει το ένστικτό της. Από κει και πέρα πλανάρει με μεθοδικότητα αυτά που της υπαγορεύει να κάνει.
Όλα όσα μου έχουν συμβεί δεν είχαν προγραμματιστεί”, δήλωσε πριν λίγες μέρες στο Flaunt. “Νιώθω ότι αυτοσχεδιάζω και θέλω να το κρατήσω έτσι. Μ’ αυτόν τον τρόπο νιώθω ότι θα εκπλήσσομαι συνέχεια. Δε θέλω να έχω προσδοκίες για οτιδήποτε, γιατί η ζωή σού αποδεικνύει πάντα ότι τα πράγματα δε θα εξελιχθούν όπως τα περιμένεις”.
Ο πατέρας μου έλεγε πάντα, “Να βλέπεις τον μεγάλο δρόμο, αλλά να κάνεις μικρά βήματα”
Υπάρχει περίπτωση η κοσμοθεωρία της να είναι στην πραγματικότητα μηχανισμός πρόληψης για την αποτυχία, αλλά η αλήθεια είναι πως η ανερχόμενη ηθοποιός δεν έχει μεγάλη εμπειρία στα στραβοπατήματα.
Η Κουβανή de Armas μεγάλωσε στην Αβάνα. Αφού είχε ξεπατικώσει ό,τι δραματική σκηνή της άρεσε σε ταινίες μπροστά στον καθρέφτη της, στα 12 της χρόνια ανακοίνωσε στους γονείς της ότι θα πάει στην Εθνική Σχολή Θεάτρου της Κούβας. Από εκεί έμαθε τι σημαίνει ομάδα, έζησε επώδυνες στιγμές που όπως λέει έμοιαζαν με το τέλος του κόσμου και έκλεισε τρεις δουλειές στο σινεμά πριν καν αποφοιτήσει. Τη σχολή δε θα την τελείωνε ποτέ. Θα έφευγε για Ισπανία λίγους μόλις μήνες πριν πάρει το πτυχίο της , με το διπλό διαβατήριο που είχε χάρη στους Ισπανούς παππούδες της.
“Ήξερα ότι δε θα μου επιτρεπόταν να φύγω από την Κούβα για κάποια χρόνια μετά την αποφοίτηση [για να πάρει μέρος στις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας όπως όλοι οι πτυχιούχοι]. Οπότε έπρεπε να ζυγίσω την αξία ενός διπλώματος στα χέρια μου και την αξία της αναχώρησής μου για να αναζητήσω το μέλλον. […] Άνοιγα την τηλεόραση και δεν έβλεπα τίποτε άλλο από επαναλήψεις παλιών σαπουνόπερων ή παραγωγές του ICRT (Cuban Institude of Radio and Television) που ήταν φτωχές λόγω των χαμηλών μπάτζετ. Ήμουν τυχερή που είχα και ισπανική υπηκοότητα […] Δεν ξέρω τι θα είχα κάνει χωρίς αυτό το πλεονέκτημα και δε θα μάθω ποτέ”.
Μετακόμισε στη Μαδρίτη έχοντας 200 ευρώ στην τσέπη, δύο φίλους στην πόλη και τον εκπρόσωπό της. Τα χρήματα ήταν όσα είχε εξοικονομήσει από τις ταινίες της, χωρίς να γνωρίζει ότι δε θα σήμαιναν πολλά στη χώρα που θα τη φιλοξενούσε. Αυτό όμως δεν ήταν το μόνο πολιτιστικό σοκ που θα την έβρισκε. Μπορεί, όπως δηλώνει, έχοντας ζήσει πια έξω να έχει αποκτήσει πιο διευρυμένη οπτική για τα πράγματα, αλλά οι παιδικές της αναμνήσεις παραμένουν ένας παράδεισος ελευθερίας. Δεν περιέχουν όμως τα ντόνατ στα οποία θα την έθιζε η γοητευτική μητρόπολη, όπως εξομολογήθηκε στην εκπομπή του James Corden.
(El Internado)
Μέσα σε μία εβδομάδα θα έκλεινε το ‘El Internado’ (‘Το Οικοτροφείο’). Η σειρά θα γινόταν το χιτ της τηλεοπτικής σεζόν (και αρκετών από αυτές που θα ακολουθούσαν) και η de Armas θα γινόταν η νέα στάρλετ που θα σταματούσε ο κόσμος στον δρόμο για αυτόγραφα και φωτογραφίες. Κάμποσους κύκλους μετά τις συστάσεις της στο ισπανικό κοινό και ενώ το πλάνο έλεγε πως θα έμενε στη σειρά μέχρι το τέλος της, το ένστικτο άρχιζε να της ψιθυρίζει ξανά στ’ αυτί. Είχε έρθει η ώρα για το επόμενο βήμα. Διέκοψε τη συνεργασία και πήγε στη Νέα Υόρκη για να μάθει Αγγλικά. Το εγχείρημα δεν κράτησε. Γύρισε γρήγορα πίσω για μερικές ταινίες και μία σειρά ακόμη.
Όταν ολοκλήρωσε όμως τα γυρίσματα για το ‘Hands of Stone’ στον Παναμά το 2014, την ταινία όπου υποδύθηκε με πάθος τη σύζυγο του διάσημου μποξέρ Roberto Durán με τον Edgar Ramirez και τον Robert De Niro, πήρε μια και καλή την απόφαση. Το πλάνο τώρα έλεγε μετακόμιση στο Λος Άντζελες κι ας μη μιλούσε λέξη ακόμα.
“Ήταν καλή άσκηση για τον εγωισμό μου μετά από 8 χρόνια τόσο καλής καριέρας στην Ισπανία. Όταν μετακομίζεις στην Αμερική, όσα έχεις κάνει πριν δε μετράνε. Ήταν αναζωογονητικό για να είμαι ειλικρινής […] Ήρθα εδώ και ήμουν σε μια τάξη όπου όλοι μάθαιναν να χρησιμοποιούν παρελθοντικό χρόνο. Ήταν τέλειο. Καθόμουν εκεί με το σημειωματάριό μου κι έκανα τα μαθήματά μου”.
Από τότε την έχουμε δει με τον Keanu Reeves στα ‘Knock Knock’ και ‘Exposed’, με τον Miles Teller και τον Jonah Hill στο ‘War Dogs’, με τον Scott Eastwood στο ‘Overdrive’ και πιο πρόσφατα στον πιο απαιτητικό της ρόλο μέχρι στιγμής, στο ‘Blade Runner 2049’.
Δεν υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε για τον χαρακτήρα που παίζει, την Joi, χωρίς να σου κάνουμε σπόιλερ, αξίζει όμως να αναφερθεί πως κατά τόπους γίνεται η καρδιά της ταινίας. Ή “η εκπροσώπηση του μέλλοντος”, σύμφωνα με την ηθοποιό.
Δε θέλω να κάνω οντισιόν για τη “Μαρία” και τη “Χουάνα”. Θέλω να κάνω οντισιόν για όσα κάνουν κι οι υπόλοιπες
Οι ταμπέλες στο Χόλιγουντ είναι πιο εύκολο να βγουν κι από τις επαγγελματικές κάρτες. Η de Armas όμως δε θέλει να συμβιβαστεί. “Είναι περίεργο όταν μου λένε, ‘Είσαι Κουβανή ηθοποιός’ ή ‘Είσαι Ισπανίδα ηθοποιός’. Βάζουν κάτι μπροστά από αυτό που είσαι, αλλά εγώ σκέφτομαι ‘Είμαι ηθοποιός’ σκέτο”. […] Ο στόχος είναι να τους πείθεις κάθε φορά ότι μπορείς να παίξεις έναν ρόλο που δεν έχει γραφτεί για Λατίνα – ή που δεν είναι καν γυναικείος ενίοτε. Όλες αυτό αντιμετωπίζουμε”.
Αν η μισή της καρδιά όμως, γιατρέ, βρίσκεται εκεί πέρα, η άλλη μισή στην Αβάνα βρίσκεται. Η επιστροφή της με αφορμή κάποια καλή επαγγελματική πρόταση δεν είναι απλά μια προοπτική, είναι δεδομένη.
Η παραμονή της στο Χόλιγουντ, αντίθετα, είναι στο μυαλό της προσωρινή. Όχι επειδή έχει σκοπό να το εγκαταλείψει – έχει ήδη στο πρόγραμμα το βασισμένο σε βραβευμένο βιβλίο ‘Three Seconds’ με τη Rosamund Pike και τον Clive Owen – αλλά επειδή δε θέλει να περιορίζει τις επιλογές της.
“Θέλω να παίξω στην Κούβα, οι ατζέντες μου ξέρουν ότι ακόμα κι αν έχω άλλα πλάνα, αν μου προτείνουν ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό πρότζεκτ από εκεί θα το βάλω σε προτεραιότητα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα”.
Δε βαριέται ποτέ να μιλά για το μέλλον της χώρας της, αν και μάλλον απογοητεύει όσους περιμένουν μαζί με την καταγωγή να έρχεται και μια γυάλινη σφαίρα. “Δε σκέφτονται τίποτα συγκεκριμένο γι’ αυτό, απλά με ρωτούν συνέχεια και με πονάει που δε μπορώ να τους απαντήσω γιατί δεν έχω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Νομίζω υπάρχει ένα ευχάριστο κλίμα, σαν να δημιουργούνται ελπίδες και προσδοκίες γι’ αυτά που έρχονται. Έχουμε όλοι ερωτήσεις αλλά δεν έχουμε τις απαντήσεις […] Δε μπορεί πάντως να γίνει μια αόρατη χώρα ή να μιλάμε μόνο για θέματα πολιτικής. Απλά δεν είναι λογικό αυτό στους καιρούς μας”.
* To ‘Blade Runner 2049’ κυκλοφορεί στις αίθουσες από τη Feelgood.
Πηγές: Esquire, GQ, Flaunt, W Magazine, Vanity Fair, Independent, On Cuba Magazine, Havana Times, Hip Latina
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
