Bratwurst μερίδα: Μαζέματα από το Βερολίνο, vol.1

Η διαδικασία αυτές τις μέρες στο Βερολίνο έχει ως εξής: Δεν υπάρχει διαδικασία. Ξυπνάω, τρέχω για πρωινή δημοσιογραφική προβολή συνήθως μην έχοντας τον χρόνο ούτε καν για καφέ, ύστερα γράφω λίγο, τρώω, βλέπω κι άλλες ταινίες, τρώω, και πέφτω για ύπνο, και στο ενδιάμεσο σημειώνω και παίρνω πολλές φωτογραφίες, για οτιδήποτε χαριτωμένο ή αξιοσημείωτο βρω μπροστά μου.

Κι όταν μαζεύονται αρκετά τέτοια, θα τα συγκεντρώνω σε ένα ποστ που, όπως ετούτο εδώ, μπορεί να περιλαμβάνει από Λαρς φον Τρίερ μέχρι Γκάμι Μπερ. Ναι, το γνωστό Γκάμι Μπερ.

#ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΜΙΑ ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Οι δύο πρώτες μέρες του Φεστιβάλ έκλεισαν για μένα με μια αγωνιώδη προσπάθεια να χωθώ σε 2 από τις 5 πιο πολυανόμενες ταινίες μου χωρίς να έχω εισιτήριο, και τελικά να είμαι και στις δύο περιπτώσεις ένας από τους δύο τελευταίους που μπαίνουν στο σινεμά. Για τον Γουές Άντερσον τα είπαμε, και συνέβη και το επόμενο βράδυ με το “Snowpiercer” (μη φοβάστε, δε θα γράψω σίκουελ).

Θα πω απλά πως η ταξιθέτρια ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους που περιμέναμε πως “η αίθουσα γέμισε παιδιά, δε θα χωρέσουν άλλοι, λυπάμαι” και έφυγαν κι οι 70-80 που περίμεναν μπροστά από μένα, αλλά εγώ παρέμεινα μαζί με 7-8 ακόμα επειδή ποτέ δεν ξέρεις. Τελικά βρέθηκαν μετά από 5 λεπτά άλλες δυο θέσεις, μία εκ των οποίων κατέλαβα με συνοπτικές διαδικασίες. Κάπου εκεί μέσα υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα περί επιμονής και αφοσίωσης, προβλέπω αυτό το ταξίδι στο Βερολίνο γονείς να το διηγούνται στα παιδιά τους.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

LARS VON TROLL

Ο Λαρς φον Τρίερ ήρθε στο Βερολίνο για την παγκόσμια πρεμιέρα της Uncut εκδοχής του “Nymphomaniac 1” και φωτογραφήθηκε με το καστ του φορώντας μπλουζάκι “Persona Non Grata” για το Φεστιβάλ των Καννών.

Δε μπήκε καν στη συνέντευξη τύπου.

Η ουρά των δημοσιογράφων που περίμεναν να μπουν, έφτανε από τον πρώτο όροφο μέχρι το λόμπι του ξενοδοχείο στο ισόγειο.

Ο Σάγια Λαμπέφ έκανε quote τον διάσημο Γάλλο θεωρητικό Ερίκ Καντονά και αποχώρησε από τη συνέντευξη τύπου.

Το uncut “Nymphomaniac1” δεν έμοιαζε να έχει και τόση διαφορά από το theatrical.

Άσε που έχω την υποψία πως και οι δύο εκδοχές του Τρίερ είναι.

Ο άνθρωπος μας δουλεύει όλους ψιλό γαζί και νομίζω πως επιτέλους το απολαμβάνω κι εγώ όσο κι εκείνος. Ίσως βοηθάει που το “Nymphomaniac” είναι ταινιάρα.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΙΚΟ ΜΕΤΡΟ

Δεν είναι φορές που προσπαθείς επανειλημμένως να κάνεις κάτι σωστά, δεν τα καταφέρνεις, και βρίζεις θεούς και δαίμονες, και αυτούς που “το έφτιαξαν τόσο δύσκολο αυτό το μαραφέτι” μέχρι που στέκεσαι για λίγο και σκέφτεσαι λογικά πως δε μπορεί, για να το κάνουν όλοι οι άλλοι τόσο άνετα εκτός από εσένα, μάλλον εσύ θα είσαι ο χαζός;

Λοιπόν, από την Πέμπτη που είμαι εδώ, προσπαθώ να βγάλω εβδομαδιαίο εισιτήριο μετρό. Αλλά τα μηχανήματα στους σταθμούς είναι πάρα πολύ απαιτητικά, κι εκτός του ότι τα μισά δέχονται μόνο ψιλά (ναι, κουβαλάω τα 28 ευρώ της εβδομαδιαίας στην τσέπη, ευτυχώς που κατά τύχη είχα μόλις ληστέψει έναν καθεδρικό, ούτε του παπά μη το πείτε!), ακόμα κι εκείνα που παίρνουν χαρτονομίσματα, παίρνουν ως 20άρικο και σχεδόν όλα τα ξερνάει πίσω κιόλας, ότι δεν τους κάνουν ας πούμε.

Οπότε κάθε μέρα κατέληγα να βγάζω ημερήσιο, σκεπτόμενος “ΟΚ, αύριο, έχουμε μέρες” με αποτέλεσμα να φτάσουμε Κυριακή κι ακόμα να παίζω μπάλα με τα ημερήσια. Επειδή Κυριακή με Κυριακή ήταν η τελευταία ουσιαστική μέρα έκδοσης εβδομαδιαίου, το πήρα απόφαση. Ακόμα κι ένας σκέτος καφές του 1.40 που πήρα από κάπου, με 50άρικο πληρώθηκε. Έφτασα στο μηχάνημα αποφασισμένος, μπαρουτοκαπνισμένος, κι έχοντας στο πορτοφόλι μου 9 (ΕΝΝΙΑ) χαρτονομίσματα των 20 ευρώ. Δέχτηκε το πρώτο και απέρριψε, ειλικρινά σας μιλάω, τα επόμενα 7. Αν δεν δεχόταν το τελευταίο δε ξέρω τι θα έκανα, πιθανώς να το ξερίζωνα και να το έφερνα μαζί μου πίσω στην Αθήνα. Θα το βάφτιζα Handles και θα ταξιδεύαμε μαζί την Ευρώπη, εκείνο αμίλητο κι εγώ να το ρωτάω συνέχεια “Γιατι;”

Ευτυχώς το δέχτηκε κι έτσι πήγα να δω Τρίερ με την ησυχία μου.

ΣΟΥΤΕΝ

Επιτυχία και στη Γερμανία.

ΠΑΡΚ “ΤΣΑ!” ΓΟΥΚ

Είχα μείνει με την εντύπωση πως στο τέλος της προβολής του “Snowpiercer” θα εμφανιζόταν για Q&A ο σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο (“The Host”, θεός) αλλά τελικά μας είπαν πως δεν πρόλαβε να έρθει κι έτσι στη θέση του το Q&A θα γινόταν με τον παραγωγό της ταινίας.

Και κάπως έτσι εμφανίστηκε για μισή ώρα μπροστά μας ο άνθρωπος που σκηνοθέτησε το “Oldboy”.

ΕΝΑΣ ΜΠΙΛ ΜΑΡΕΪ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ

 

Θεός.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Τη μέρα έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών στη Ρωσία, η πλατεία Ποτσντάμερ (η καρδιά του Φεστιβάλ) γέμισε πολύχρωμες σημαίες και συνθήματα κατά του Πούτιν. Η Ρωσία φέτος δεν έχει ούτε μία ταινία στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

HIP CAFE

Στο Factory Girl τα μαξιλαράκια στις καρέκλες έχουν κωλότσεπη, οι κατάλογοι είναι σα να είναι φτιαγμένοι από βρεγμένο πάπυρο, και δεν υπάρχει τραπεζάκι που να έχει ίδιο σχήμα με άλλο. Έχουμε νικητή. (Φανταστικό σάντουιτς ομελέτα με μέλι, ωστόσο.)

ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΣΜΟΦΑΤΣΩΝ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ ΤΟΥ “NYMPHOMANIAC”

9, Τζέιμι Μπελ // 8, Κόνι Νίλσεν // 7, Κρίστιαν Σλέιτερ // 6, Στέισι Μάρτιν // 5, Σάγια Λαμπέφ // 4, Γουίλεμ Νταφό // 3, Στέλαν Σκάρσγκαρντ // 2, Σαρλότ Γκενσμπούργκ // 1, Ούμα Θέρμαν

#ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΟ “SNOWPIERCER”

Έπιανε πραγματικά τρεις ορόφους.

(Την ταινία την έχει η Village για την Ελλάδα, χωρίς να γνωρίζουμε σχέδια πάντως.)

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ ΣΗΜΕΙΑ

Η ουρά των δημοσιογράφων για το “Snowpiercer” αριθμούσε κάπου 100 με 100+ ανθρώπους. Ξεκινούσε από δίπλα στην πόρτα της αίθουσας,έκανε μια κούρμα και επέστρεφε ξανά στην πόρτα συνεχίζοντας προς τα έξω πια. Θέλω να πω, αν κάποιος ήθελε, μπορούσε έντεχνα να πηδήξει περίπου 40-50 θέσεις. Σταμπάραμε έναν υποψήφιο, είδε ότι τον είδαμε, και μας την έφερε αλλιώς.

Βγήκε μια παρέα που είχε ήδη μπει στην αίθουσα, για να πάρει ποπ κορν. Όπως οι πορτιέρηδες της αίθουσας παραμέρισαν για να ξαναμπεί μέσα η παρέα των 4-5 ατόμων, ο δικός μας ο ύποπτος πήρε το βηματισμό τους, και με θράσος απλά τους ακολούθησε μέσα χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι πως δεν είναι μέλος της παρέας. Ο τύπος δεν έκοψε απλά ουρά, την προσπέρασε τελείως. Έμεινα άφωνος με το θράσος, αντανακλαστικά μηδέν.

Μόλις συνήλθα το είπα σε έναν συνάδελφο που ήταν πιο μπροστά από μένα. “Και γιατί δεν τον σταμάτησες,” με ρώτησε αποσβολωμένος. “Ε,”λέω, “δεν πρόλαβα. Ε κι αφού το έκανε, τι, θα τον σταματήσω; Ήταν φανταστική η εκτέλεση, άξιος.” Με κοιτάει. “Κάνεις λάθος. Αυτή η λογική έφερε την Ελλάδα ως εδώ.” Προφανώς και είχε απόλυτο δίκιο.

Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ ΤΟΥ “MONUMENTS MEN”

Πίσω από μια πιπίλα ‘64ο Φεστιβάλ Βερολίνου’.

#ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Καλή όρεξη.