Breaking Bad, Επεισόδιο 5×12: “Rabid Dog”

Κάθε βδομάδα τέτοια μέρα θα μιλάμε για τα καινούρια επεισόδια της καλύτερης σειράς του φθινοπώρου. Ακολουθούν spoilers για το δωδέκατο επεισόδιο της 5ης και τελευταίας σεζόν.

Άργησε, αλλά συνέβη. Λίγα μόλις επεισόδια πριν το τέλος, η σειρά μας δίνει αυτό που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως τόσο καιρό έλειπε: Την οπτική του Τζέσι.

Δεν ήμασταν ποτέ απολύτως σίγουροι πώς έβλεπε τα πράγματα (και το αφεντικό/συνεργάτη/καθηγητή του), αλλά τώρα πήραμε μια ιδέα. Στη διάρκεια μιας κατάθεσης που σε αφήνει με τα νεύρα τεντωμένα, αυτή η σκιά του πάλαι ποτέ Τζέσι ομολογεί στην κάμερα του Χανκ τις εγκληματικές πράξεις του Γουώλτ. Και δεν είναι τόσο αυτή η αφήγηση, όσο ο τρόπος που αντιδρά στην πρόταση του Χανκ να φορέσει κοριό για να τον παγιδεύσουν.

Πανικοβάλλεται, αρχίζει να φτιάχνει ακραία σενάρια με το μυαλό του, είναι βέβαιος πως κάτι θα πάει στραβά. Πως ο Γουώλτ θα ξέρει, πως θα έχει καταφέρει να τον παγιδεύσει, πως θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Ακόμα κι αν δε βγάζει νόημα, ακόμα κι αν είναι σε ανοιχτό χώρο με μάρτυρες. Ο Τζέσι έχει κυριευθεί από πανικό.

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, διάβαζα μια συνέντευξη του Τόμας Χάρις που μιλούσε για το “Χάνιμπαλ”, κι αναφερόταν σε μια σκηνή όπου ένας χαρακτήρας επιστρέφει σπίτι κι εκείνος είναι μέσα και περιμένει. Ο Χάρις θυμήθηκε πως κάποτε τον είχαν ρωτήσει πώς ήξερε ο Χάνιμπαλ ότι θα βρει τον χαρακτήρα εκεί, και πώς μπήκε σπίτι. “Είναι ο Χάνιμπαλ, δε τα ρωτάς αυτά, δεν αμφισβητείς ότι μπορεί να τα κάνει. Απλά τα δέχεσαι,” είχε απαντήσει.

Στο μυαλό του Τζέσι, ο Γουώλτ είναι σαν τον Χάνιμπαλ. Μια μυθική οντότητα κακού. Δεν αμφισβητεί τίποτα, δεν διερωτάται, δεν επιτρέπει στη λογική να τον κατευθύνει. Ο Γουώλτ είναι σαν τον Χάνιμπαλ. Ο Τζέσι απλά δέχεται πως είναι ικανός για τα πάντα.

Στο τέλος του επεισοδίου, στη συνάντηση από την οποία κρέμεται όλη η υπόθεση για τον Χανκ, ο Τζέσι αφήνει τον πανικό να τον κυριεύσει. Αντιδρά σαν παρανοϊκός, βλέπει παντού απειλές, βλέπει εκτελεστές, βλέπει κίνδυνο. Πού τώρα; Σε έναν ανοιχτό, δημόσιο χώρο.

Έτσι κλωτσάει το σχέδιο, τηλεφωνεί στον Γουώλτ, του λέει πως θα τον σκοτώσει, καθαρά και ξάστερα, πως θα το κάνει με τον δικό του τρόπο. Ποιος είναι αυτός δεν ξέρουμε, αλλά λέει στον Χανκ πως έχει ένα σχέδιο. Θα μάθουμε σύντομα, πάντως αυτό που ισχύει είναι πως για δεύτερο σερί επεισόδιο κλείνουμε με τον Τζέσι έτοιμο να επιτεθεί. Έχει κάθε διάθεση πλέον να το κάνει.

Ο Γουώλτ πάλι, όχι.

Αλλά για πόσο; Ήδη στο πρώτο μισό του επεισοδίου, δύο άνθρωποι του λένε ευθέως να σκοτώσει τον Τζέσι. Ο Σολ του θυμίζει την πλοκή του “Old Yeller” θέλοντας να καταλήξει στο ότι ΟΚ, κάποιες φορές πρέπει να σκοτώνεις αυτό που αγαπάς, ειδικά αν αυτό που αγαπάς απειλεί να σε καταδώσει στο FBI και να σε χώσει στη φυλακή για όση λίγη ζωή μπορεί να έχεις ακόμα.

Μόλις δυο επεισόδια πριν, ο Σολ είχε πει με τρόπο στον Γουώλτ πως ίσως αυτή πρέπει να είναι η τακτική του και με τον Χανκ, πριν ο Γουώλτ τον απορρίψει και τότε, όπως και τώρα, προειδοποιώντας τον να μην το πει ποτέ ξανά. Well, το είπε.

Η Σκάιλερ, που από τη στιγμή που έπεσαν οι μάσκες μοιάζει να έχει αποδεχτεί πλήρως το ρόλο της ως σύζυγος εγκληματία που στηρίζει τον άντρα της, ξεπερνώντας μια αμφίβολη στάση ολόκληρων σεζόν, του λέει ξερά πως οφείλει να το κάνει, επειδή ο Τζέσι είναι επικίνδυνος. Ο Γουώλτ και πάλι δεν υποκύπτει.

Αλλά έχουν γίνει κάπως πολλά όλα αυτά. Έξαφνα πίσω από τους δύο ώμους του Γουώλτ βρίσκεται ένα αγγελάκι κι ένα διαβολάκι, μόνο που και τα δύο του λένε διαρκώς να σκοτώσει για να προστατευτεί. Πόσο θα αντέξει;

Ίσως θα βοηθούσε αν ήξερε όλη την αλήθεια, ότι δηλαδή ο Τζέσι δεν άλλαξε γνώμη και δεν τους έκαψε το σπίτι, παρά υποχρεώθηκε να το κάνει την τελευταία στιγμή ύστερα από παρέμβαση τον Χανκ που τον ήθελε για τους δικούς του σκοπούς. Ο Σαμ Κάτλιν, που έχει γράψει και σκηνοθετήσει το επεισόδιο, έξυπνα μας το αποκαλύπτει αυτό μέσα από φλάσμπακ στα μισά της διαδρομής, αφήνοντάς μας ως τότε να εικάζουμε, ακριβώς δηλαδή όπως ο Γουώλτ. Μας αφήνει να σχηματίσουμε το δικό μας σενάριο, πιθανώς δικαιολογώντας τον, όπως κάνει κι ο Γουώλτ, πριν μας τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια.

 Η ουσία είναι πως μέχρι το τέλος του επεισοδίου ο Γουώλτ μοιάζει να το έχει πάρει απόφαση, ψάχνοντας στα τηλέφωνα τον Τοντ και τους θείους του.

Στο μεταξύ ο Γουώλτ και ο Τζέσι (και η Σκάιλερ και ο Σολ) δεν είναι οι μοναδικοί χαρακτήρες που σκέφτονται το φόνο. Η Μάρι, ποια, η Μαρί, μαθαίνουμε ύστερα από μια επίσκεψη στην καρέκλα του ψυχολόγου, πως το ψάχνει κι εκείνη. Με δηλητήρια. Το είπαμε πριν 2 βδομάδες: Εφόσον ο Γκίλιγκαν έκανε όλη αυτή την ιστορία προκειμένου να αφαιρέσει από τον Χανκ την νόμιμη οδό, το έκανε για κάποιο λόγο. Αυτός ο λόγος είναι πως τα πράγματα θα τελειώσουν εν μέσω μακελειού- εδώ μέχρι κι η Μαρί σκέφτεται να μπει στο κόλπο. Για τη Σκάιλερ δε το συζητάμε καν.

(Η απότομη αυτή μεταστροφή μπορεί δικαιολογημένα να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης. Είναι κάτι το πειστικό; Για μένα, η ένταση που χτιζόταν μέσα της σε όλη τη διάρκεια του πρώτου μισού της 5ης σεζόν, κάπως θα ξεσπούσε, ο Γκίλιγκαν ξέρει τι κάνει. Για πολύ καιρό εικάζαμε πως θα έκανε κάτι τρελό, απλά δεν ξέραμε τι θα ήταν. Κατά τα φαινόμενα, ο τρόπος της για να αντιμετωπίσει όλη αυτή την κατάσταση, είναι να κλείσει τελείως τον διακόπτη και απλά να αποδεχθεί το σκοτάδι. Είναι κι αυτό μια λύση.)

Το επεισόδιο δεν είχε την αδιανόητη ένταση του προηγούμενου, και δεν περιείχε κάποια σοκαριστική εξέλιξη όπως πολλά πρόσφατα της σειράς, όμως κινείται με σιγουριά και ακρίβεια προς κάτι εμφανώς σχεδιασμένο- και πιθανότατα τρομακτικό. 4 ακόμα επεισόδια, κι αυτό εδώ μάλλον ήταν η τελευταία κάλμα πριν την καταιγίδα.