Breathe her: Πώς η Sia έγινε ο νέος Moby
Αν δεν είχες τραγούδι της Sia στους τίτλους τέλους της ταινίας σου το 2016, ήταν σα να μην την γύρισες καν.
- 4 ΙΑΝ 2017
Το πιθανότερο είναι πως εσύ που μας διαβάζεις αυτή τη στιγμή δεν έχεις γυρίσει ταινία στη ζωή σου(*), αλλά έτσι νομίζεις. Στην πραγματικότητα όχι μόνο την έχεις γυρίσει, αλλά η Sia έχει γράψει και το τραγούδι τίτλων τέλους κιόλας. Συγχαρητήρια, πολύ high profile συνεργασία, μπράβο σου!
(*Αν έχεις γυρίσει ταινία, μπράβο σου, έκανες τον κόσμο λίγο καλύτερο. Έχεις 67% πιθανότητες κάποια μέρα να χρησιμοποιήσεις τραγούδι της Sia σε μελλοντική σου προσπάθεια.)
Ξέρετε κάτι; Θα έπρεπε να το δούμε να έρχεται.
Μην κοιτάτε που η Sia έγινε γνωστή την τελευταία τριετία γράφοντας ένα σπουδαίο ποπ άλμπουμ για τον εαυτό της (το ‘1000 Forms of Fear’), τραγουδώντας το άμεσα εμβληματικό ‘Chandelier’ και ντύνοντας με μουσική τα μισά πράγματα που είδαμε έκτοτε στο σινεμά ή την τηλεόραση. Και μην ασχοληθείτε για μια στιγμή με την τελευταία δεκαετία, την οποία πέρασε γράφοντας φοβερά χιτάκια για ένα σωρό άλλους τραγουδιστές, στο σημείο που το περιοδικό ΤΙΜΕ μπόρεσε να φτιάξει ένα τίμιο ranking 73 τέτοιων.
Όχι, πάμε λίγο πιο πίσω. Πάμε στο καλοκαίρι του 2005, όταν κανείς δεν είχε ιδέα ποια είναι η ιδιόρρυθμη Αυστραλέζα με την χαρακτηριστική χροιά στη φωνή που μοιάζει να σε στραγγαλίζει όταν την ακούς. Εκείνο το καλοκαίρι, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ΗΒΟ κατά την πρώτη χρησή εποχή της τηλεόρασης ολοκληρώθηκε παραδίδοντας ένα κατά κοινή ομολογία από τα κορυφαία φινάλε στην ιστορία της τηλεόρασης.
Το τραγούδι που έντυσε, που έφτιαξε το φινάλε του ‘Six Feet Under’, την αξέχαστη τελευταία σκηνή με την Claire στον ανοιχτό δρόμο να σκέφτεται/φαντάζεται/οραματίζεται το θάνατο κάθε ενός από τους πρωταγωνιστές της σειράς, ήταν το ‘Breathe Me’ της Sia.
Είναι να απορεί κανείς πώς στα κομμάτια χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια από τότε για να έχει η Sia το 2016 που είχε φέτος. Και δεν εννοώ μόνο σε μέγεθος φήμης και επιτυχίας, αλλά καθαρά σε επίπεδο τοποθέτησης κομματιών. Τα τραγούδια της Sia πάντοτε μια over-the-top οπερατική τελικότητα, μια στομφώδη μελαγχολία που τα κάνει ιδανικά για επιλόγους, για ‘drop the mic’ αντίο. Όταν δε, τα τραγουδάει η ίδια με την επιβλητική, διαπεραστική, ισχυρή φωνή της, νιώθεις πως μετά από ένα τρίλεπτό της, δεν έχει μείνει πίσω κόσμος. (Δεν εννοώ πληθυσμός, εννοώ πλανήτης, ύπαρξη, τέτοια πράγματα.)
Κι όταν δεν τραγουδάει η ίδια, ξέρει πού τα δίνει- δύο από τα τραγούδια της για φέτος ας πούμε, τα τραγούδησαν στις αντίστοιχες ταινίες τους η Shakira (‘Zootopia’) και η Rihanna (‘Star Trek Beyond’). Φωνές λίγο πολύ παρόμοιας λογικής.
Οι συνεργασίες ήταν που την είχαν σώσει κιόλας για ένα μεγάλο διάστημα. Όταν αργά αλλά σταθερά είχε αρχίσει να χτίζει φήμη στα μέσα των ‘00s μετά το ‘Breathe Me’, έφτασε το σημείο όπου το ποτήρι ξεχείλισε για την ίδια και τη σχέση της με τη διασημότητα. Προς τα τέλη των ‘00s είχε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν ήθελε πια να αποτελεί δημόσιο πρόσωπο ό,τι κι αν αυτό σήμαινε. Λέει στους New York Times:
Ήθελα απλά να έχω μια ιδιωτική ζωή. Μια φορά, καθώς φίλος μου έλεγε ότι είχε καρκίνο, ένας άνθρωπος με πλησίασε και ρώτησε, στη μέση της συζήτησης, αν μπορούσε να πάρει μια φωτογραφία μαζί μου. Με πιάνεις; Αυτό είναι αρκετό, έτσι;
Εστίασε λοιπόν τις ικανότητές της στο να γράφει κομμάτια για άλλους αντί να αφισοκολεί τον εαυτό της παντού. (Το οποίο btw καθόλου κακό δεν είναι εφόσον είσαι ΟΚ με αυτό. Η Sia δεν ήταν, μες στο πλαίσιο πολλών προσωπικών προβλημάτων για τα οποία θα έγραφε μερικά χρόνια αργότερα στο ψυχολογικά θεόβαρο ‘1000 Forms of Fear’.) Έγραψε κομμάτια σαν αυτό, για τη Rihanna:
Και σαν αυτό, για τη συνεργασία της με τον David Guetta:
Αν ο άνθρωπος έχει πράγματα να τραγουδήσει τίποτα δε θα τον κρατήσει τελικά, και κάπως έτσι η Sia πέρασε σταδιακά στη φάση όπου άρχισε επιτέλους να γράφει το καλύτερο υλικό για τον εαυτό της, παραδίδοντας πριν 2 χρόνια ένα από τα κορυφαία σύγχρονα ποπ άλμπουμς. Πώς συνδύασε την επιθυμία της να παραμείνει αόρατη με την δεδομένη πραγματικότητα πως έχει α) skillz και β) φωνάρα; Παρέμεινε κρυμμένη μπροστά στα μάτια μας, περνώντας την εικόνα της μμε το κρυμμένο πρόσωπο ως τη νέα νόρμα. Και gimmick (επειδή όλοι χρειάζονται ένα καλό τέτοιο αν είναι να γίνουν σταρς) και πρακτική χρησιμότητα.
Η Sia έγινε πιο διάσημη όσο περισσότερο κρυβόταν. Στο εξώφυλλο του ‘1000 Forms of Fear’ αντί της ίδιας υπάρχει μια περούκα πάνω σε μια σκιά. Στα βιντεοκλίπ πρωταγωνιστεί μια απίθανη πιτσιρίκα χορεύτρια. Στις live εμφανίσεις της κρύβει πάντοτε το προσωπό της. Στο ‘Ultralight Beam’ o Kanye τραγουδά “My daughter look just like Sia, you can’t see her”. Το πρόσωπο της Sia δεν είναι πουθενά (εκτός, επειδή γιατί όχι,
) αλλά η ίδια είναι πραγματικά παντού.
Εξώφυλλο του Billboard το Νολεμβριο του ’13 για τη Sia.
To 2016 έβγαλε το άλμπουμ ‘This Is Acting’, το οποίο είναι καλό (έστω κι αν όχι ‘1000 Forms’-καλό), έβγαλε το ‘The Greatest’ μαζί με τον Kendrick Lamar (το οποίο είναι the greatest, μπράβο), έγινε το πρώτο faceless άτομο που κάνει Carpool Karaoke, εμφανιζόταν σποραδικά στην διασκεδαστική τελευταία σεζόν του ‘American Idol’ το οποίο διοργάνωσε μέχρι και επεισόδιο αφιερωμένο στον κατάλογο των τραγουδιών της, και την φώναξε και για μέντορα (La’Porsha was ROBBED, δηλαδή αν είναι δυνατόν, έπρεπε να το έχουμε καταλάβει τότε ότι θα έβγαινε ο Trump), μέχρι και στο φινάλε του ‘Survivor’ εμφανίστηκε χωρίς κανέναν προφανή λόγο, έτσι, απλά επειδή γούσταρε.
OK, γιατί όχι.
Η ουσία είναι πως έχοντας βρει την ισορροπία της, η Sia ήταν πλέον ελεύθερη να κατακτήσει το σύμπαν, κι αυτό σημαίνει βασικά πως ήταν ελεύθερη να κλείσει κάθε μία ταινία που γυρίστηκε φέτος, με τραγούδια της. Είναι καλό που πλησιάζει το τέλος του κόσμου γιατί τουλάχιστον έχουμε βρει τον άνθρωπο που θα μας τραγουδάει όταν όλα σβήνουν. Κάτι είναι κι αυτό υποθέτω.
Αυτά είναι τα τραγούδια της Sia που έντυσαν φέτος τίτλους τέλους διαφόρων ταινιών που βγήκαν στις αίθουσες, σε κατάταξη φυσικά επειδή τι, έτσι στην τύχη θα τα πετάγαμε στο ίντερνετ;
8, Star Trek Beyond, ‘Sledgehammer’
Αυτό το τραγουδάει η Rihanna. Είναι ασυγχώρητο. Η Sia κι η Rihanna είχαν κι οι δυο τους εξωφρενικά πετυχημένο 2016, δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό το κομμάτι. Η ταινία μας άρεσε. (Κανείς δε ρώτησε. Αλλά όντως μας άρεσε!)
7, Lion, ‘Never Give Up’
Δεν είναι κακό το κομμάτι αλλά είναι εκτός κλίματος σε σχέση με την (ωραιότατη) υπόλοιπη ταινία. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Garth Davis έχει φτιάξει ένα biopic που πετυχαίνει μια κάποια αίσθηση αυθεντικότητας, κι όταν κλείνουμε με #realism tear-jerker κι έρχεσαι και μου βάζεις Sia στους τίτλους τέλους κάπως με πετάς έξω. Να τα λέμε αυτά.
6, Zootopia, ‘Try Anything’
Ναι, ΟΚ. Τραγουδάει η Shakira. Fun.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Το ‘Zootopia’ μια από τις καλύτερες ταινίες του α’ μισού του ’16
5, Finding Dory, ‘Unforgettable’
To μόνο τραγούδι της λίστας που δεν έχει γράψει η ίδια. Είναι του Nat King Cole από τα ‘50s, όμως της ζήτησε η ίδια η Ellen να το τραγουδήσει στους τίτλους τέλους του συμπαθούς πιξαρικού σίκουελ. Ε, κρίμα να πεις όχι.
4, The 5th Wave, ‘Alive’
Δεν έχω δει αυτή την ταινία, αλλά αυτό έλειπε να τους χάλασε κιόλας αυτό το κομμάτι στο τέλος.
3, The Eagle Huntress, ‘Angel by the Wings’
Ξέρεις ότι έχει γίνει σοβαρή η κατάσταση όταν η Sia εμφανίζεται ακόμα και στο τραγούδι τίτλων ενός Μογγολικού ντοκιμαντέρ για ένα 13χρονο κορίτσι που θέλει να γίνει η πρώτη κοπέλα κυνηγός αετών στην οικογένειά της εδώ και 12 γενιές. Μα το θεό, δεν το φαντάστηκα αυτό που έγραψα τώρα, το ορκίζομαι. Έτσι νόμιζα στην αρχή δηλαδή, αλλά όχι, το τσέκαρα. Είναι αλήθεια. You can do anything δε λες τίποτα Sia μου.
2, The Shallows, ‘Bird Set Free’
To τέλειο τραγούδι στο τέλειο φινάλε (και τέλεια ταινία tbh). Ξέρεις ότι ένα ταίριασμα μουσικής-εικόνας είναι ιδανικό όταν το τραγούδι δεν έχει γραφτεί ειδικά για μια σκηνή, αλλά έκτοτε όποτε το ακούς, τη φέρνεις στο μυαλό σου.
1, The Neon Demon, ‘Waving Goodbye’
Ακριβώς το ίδιο, αλλά με μπόνους πόντους ότι το τραγούδι είναι ΚΑΙ ορίτζιναλ, και συνοδεύεται από ένα μυστήριο τουρ της ξεραμένης ερήμου. Όταν έβλεπα την ταινία πρώτη φορά στο σινεμά αντιστάθηκα και δεν πανηγύρισα με τη γροθιά μου στον αέρα κατά τη διάρκεια του έργου, αλλά σε αυτούς τους τίτλους τέλους δεν άντεξα.
***
Πριν πολλά χρόνια, ο Moby με το ‘Play’ είχε πετύχει το απόλυτο grand slam πνευματικών δικαιωμάτων ποπ μουσικής, πουλώντας όλα τα κομμάτια του άλμπουμ για χρήση σε διαφημίσεις. Είναι εντυπωσιακό και σχεδόν ακατόρθωτο να το πετύχει κανείς, όμως ακόμα κι αν η Sia με το επόμενό της άλμπουμ δεν πετύχει το απόλυτο ‘Moby’s Play’, μπορεί να έχει ένα διαφορετικό κατόρθωμα ονομασμένο πάνω σε αυτήν και την κρυπτική της περσόνα: Το ‘απόλυτο Sia’ μπορεί να είναι αυτό που πετυχαίνεις όταν οι τίτλοι τέλους μιας κινηματογραφικής χρονιάς, αν ενωθούν μεταξύ τους, σχηματίσουν ένα κανονικού μεγέθους μουσικό άλμπουμ.
Και το ‘2016’ της Sia ήταν κανονική αλμπουμάρα.
(Θα ήταν άδικο φτάνοντας στους τίτλους τέλους αυτού του άρθρου να μην κλείσουμε κι εμείς με Sia. Οπότε we’re waving goodbye με αυτή την αξέχαστη εκτέλεση του ‘Chandelier’ από την Karen Gillan, από το υποτιμημένα υπέροχο ‘Selfie’.)
