Choose life! Οι 10 καλύτεροι ρόλοι του Ewan McGregor

«Το να κάνεις μακροχρόνιο σχεδιασμό είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας», λέει περνώντας το μήνυμα για την ανάγκη οικονομικού σχεδιασμού και ασφάλισης ο δημοφιλής ηθοποιός Ewan McGregor. Ή μάλλον Ewann McGregor, με ένα δεύτερο “N” στο όνομα. Βλέπεις, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του όπως ακριβώς έκανε η ING η οποία έγινε “ΝΝ”.

Ο ΜακΓκρέγκορ, που ξεκίνησε με βρετανικές παραγωγές στα ’90s, οι οποίες έγιναν διεθνείς επιτυχίες  που παραμένουν κλασικές (“Trainspotting”!) σύντομα έκανε το πέρασμά του στο Χόλιγουντ και βρήκε κι εκεί επιτυχία, καταφέρνοντας να μην μπει ποτέ σε ‘κουτάκια’. Δεν ήταν ποτέ ο ηθοποιός που μπορούσε να κάνει ένα πράγμα, δυο ρόλοι του πάντοτε θα διαφέρουν.

Το λες επιβίωση, το λες ένστικτο, αλλά το λες και πρόληψη.

Έτσι, έχοντας παίξει από Ντάνι Μπόιλ και Ρόμαν Πολάνσκι μέχρι “Velvet Goldmine” και “Star Wars”, επανέρχεται φέτος παίζοντας -θα συνέβαινε κάποτε, το καταλαβαίνετε- τον ίδιο τον Ιησού, στο υπαρξιακό δράμα “Last Days in the Desert” που πήγε φέτος στο Σάντανς. Ο σκηνοθέτης Ροντρίγκο Γκαρσία, του “Six Feet Under” και του “In Treatment”, φαντάζεται ένα μη υπαρκτό κεφάλαιο της βιογραφίας του Ιησού στην έρημο, κι ο Γιούαν ήταν εκεί για να δεχτεί την πρόκληση. Ένα ακόμα εντελώς διαφορετικό πράγμα που κάνει.

Καθώς λοιπόν η ING γίνεται ΝΝ και ο ΜακΓκρέγκορ μεταδίδει το μήνυμα, συνεχίζοντας να πρωταγωνιστεί σε ενδιαφέρουσες παραγωγές του αγγλόφωνου σινεμά, μετράμε αντίστροφα τους 10 πιο κλασικούς ρόλους του, περιμένοντας τον Ιησού να επιστρέψει από την έρημο.

10, Άλεξ στο “Shallow Grave”

Απολαυστικός ως ενοχλητικός γιάπης που μαζί με τους 2 φίλους του ψάχνουν για συγκάτοικο. Φυσικά εννοείται πως αυτή η ενοχλητική συμπεριφορά της αρχής τιμωρείται όταν βρεθεί μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα και οι τρεις φίλοι ξαφνικά σταματούν να είναι όσο κολλητοί ήταν πρώτα. Στο ντεμπούτο του Ντάνι Μπόιλ, ο ΜακΓκρέγκορ δείχνει μόνο μερικές από τις μικρές ερμηνευτικές λάμψεις του, καταφέρνοντας να είναι απολαυστικά ενοχλητικός όσο και σκοτεινά απεγνωσμένος. Ήταν εδώ για να μείνει.

9, Εντ Μπλουμ στο “Big Fish”

Η πιο πολύχρωμη και συγκινητική ταινία του Τιμ Μπάρτον δίνει στον Γιούαν την ευκαιρία να παίξει κι εκείνος τον χαμογελαστό ευγενή νέο της διήγησης ενός άντρα που πεθαίνει.

8, Μπλοκ στο “Down with Love”

Και μιλώντας για πολύχρωμη ταινία και για χαμόγελα, να η πιο υποτιμημένη ίσως ταινίας της φιλμογραφίας του Σκοτσέζου, τη σπαρταριστή ρομαντική κομεντί εποχής που αν είχε βγει στη Γαλλία θα λέγαμε τι έξυπνη κι αστεία που είναι, αλλά στην Αμερική πήγε άκλαυτη. Όλη η ταινία αξίζει για το υφάκι του σκηνοθέτη Πέιτον Ριντ (που γυρίζει φέτος το “Ant Man” αλλά ακόμα περισσότερο για το ρετρό, μετα-ειρωνικό υφάκι του ΜακΓκρέγκορ.

7, O συγγραφέας στο “Ghost Writer”

Δεξιοτεχνικό θρίλερ από τον Ρομάν Πολάνσκι όπου πάντοτε νιώθεις πως κάτι απροσδιόριστο κρύβεται αλλά ποτέ δε μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Ο ΜακΓκρέγκορ ισορροπεί επιδέξια με τον ίδιο τρόπο που ο χαρακτήρας του ψάχνει να βρει τα πατήματά του, όταν ένας γνωστός πολιτικός τον προσλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία του, και όσο πιο πολύ σκάβει, τόσο περισσότερους σκελετούς βρίσκει.

6, Τζο στο “Young Adam”

Μάλλον η πιο καλά κρυμμένη σπουδαία στιγμή του ηθοποιού. Ένας περιπλανώμενος νέος φαίνεται πως ξέρει περισσότερα για για γυναίκα που βρίσκεται νεκρή στο ποτάμι από όσα λέει, διακόπτοντας τον φυσικό ρυθμό της καθημερινότητας των εργοδοτών του. Παίζει η Τίλντα Σουίντον, σέ ένα από τα πιο καθηλωτικά ζευγαρώματα ηθοποιών τα τελευταία χρόνια, και ο Γιούαν καταφέρνει να διατηρήσει όλη την αύρα μυστηρίου και απειλής του χαρακτήρα του, ακόμα κι όταν φλερτάρει σε ένα ηλιόλουστο σκηνικό.

5, Όμπι-Ουάν Κενόμπι στα “Star Wars”

Σε περίπτωση που πάει κανείς ποτέ να το ξεχάσει αυτό, ο Γιούαν έχει παίξει Τζεντάι στο πλευρό του Λίαμ Νίσον που μαζί τα έχουν βάλει με τον πιο badass κακό της νέας τριλογίας “Star Wars”.

4, Όλιβερ στο “Beginners”

Η πιο ρομαντική ταινία των τελευταίων χρόνων, όπου ο Γιούαζ παίζει τον Όλιβερ, που γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του σε ένα αποκριάτικο πάρτι. Η ταινία, βασισμένη στις εμπειρίες του ίδιου του σκηνοθέτη Μάικ Μιλλς, εστιάζει παράλληλα στην σχέση του Όλιβερ με την κοπέλα, αλλά και στο coming out που κάνει ο πατέρας του, αποδεικνύοντας πως ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσουμε αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους. Ο Πλάμμερ, στο ρόλο του πατέρα, κέρδισε το Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου, αλλά κι ο ΜακΓκρέγκορ ηγείται αυτής της χαμηλών τόνων μα υψηλών συναισθημάτων ταινίας με αβίαστη γοητεία και ανθρωπιά.

3, Κρίστιαν στο “Moulin Rouge!”

Moulin Rouge – Elephant Love Medley from Minho Lim on Vimeo.

“Πολλοί από τους ρόλους μου είναι απαιτητικοί,” εξηγεί ο ηθοποιός, “οπότε το να είμαι σε φόρμα και υγιής είναι σημαντικό. Αν πιστεύεις ότι η άσκηση ή η δίαιτα είναι πράγματα δύσκολα για εσένα, γιατί να μην ξεκινήσεις κάνοντας μικρές αλλαγές και μετά να χτίζεις περισσότερα σταδιακά. Κάνε κάτι που σου αρέσει – ο χορός για παράδειγμα είναι ένας σπουδαίος τρόπος για να κάνεις την καρδιά σου να χτυπά δυνατά.”

Ο χορός, ή ο χορός και το τραγούδι, δηλαδή η πεμπτουσία της μαγείας του “Moulin Rouge!”. Το μιούζικαλ εποχής του Μπαζ Λούρμαν αντιστέκεται στα γηρατειά κι έχει δημιουργήσει το δικό του φανατικό κοινό, που ακούει και τραγουδάει ακόμα το σάουντρακ ή διοργανώνει βραδιές καραόκε. Κι όποιος νομίζει πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο επειδή η ταινία έχει εντυπωσιακή καλλιτεχνική διεύθυνση ή φοβερό κατάλογο τραγουδιών, τότε θα πρέπει να μην ξεχνάει πως κανένα μιούζικαλ δεν κερδίζει τον χρόνο αν οι κεντρικοί του ήρωες δεν βοηθήσουν τα μέγιστα. Ο ΜακΓκρέγκορ ως Κρίστιαν ανακαλύπτει τον κόσμο κάθε φορά που γουρλώνει τα μάτια ή ανοίγει το στόμα του να τραγουδήσει- κι εμείς δεν έχουμε επιλογή από το να τον ακολουθήσουμε στο ταξίδι του.

2, Κερτ στο “Velvet Goldmine”

Μια ταινία που στο μέλλον θα θεωρείται ακόμα πιο κλασική, και παίζει τόσο με τους κανόνες της ροκ όπερας όσο και της βιογραφίας. Ένας δημισιογράφος προφιλάρει έναν glam rocker και ο ΜακΓκρέγκορ παίζει τον τύπου Iggy Pop τραγουδιστή που αποτέλεσε την έμπνευσή του. Υπάρχει αυτή η παραπάνω σκηνή που όλων κόβεται η ανάσα και μόνο στο άκουσμα του ότι ο Κερτ Γουάιλντ θα ανέβει στη σκηνή. Ο Γιούαν επιβεβαιώνει κάθε fictional προσδοκία. Είναι δυναμίτης.

1, Ρέντον στο “Trainspotting”

H λευκή οργή στην οθόνη χρόνια πριν το “Fight Club” με τον Γιούαν να  επαναστατεί απέναντι σε ό,τι μας φορτώνει το κατεστημένο, σε μια μια εμβληματική ερμηνεία που μαγνήτισε το κοινό και έγραψε ιστορία ως μια από τις σημαντικότερες των ’90s. Ό,τι περνάει ο χαρακτήρας του, από αφελή αντίδραση μέχρι σοβαρό εθισμό και ακόμα και την επίπονη διαδικασία της απεξάρτησης, ο ΜακΓκρέγκορ το αποδίδει με πειθώ και με μια ασταμάτητη ενέργεια, που ξεκινά από τον σπουδαίο εναρκτήριο μονόλογο και φτάνει ως τους τίτλους τέλους.

“Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός είναι ζωτικής σημασίας, όποια κι αν είναι η κατάσταση της ζωής σου,” εξηγεί ο ηθοποιός, που συμπληρώνει, “Ποτέ μην το αναβάλλεις για την τελευταία στιγμή, ή μην σκεφτείς «αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε εμένα» γιατί θα συμβεί!” Σίγουρα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τι “choose life” του Ρέντον.