Οι αγαπημένες μας ταινίες του Christopher Nolan
- 25 ΑΥΓ 2017
Χθες βγήκε στις αίθουσες το ‘Dunkirk‘, η νέα ταινία του Christopher Nolan, ένα πολεμικό δράμα με θέμα τη μάχη της Δουκέρκης, η οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και ενώ παντού μιλάνε για αυτή, εμείς βρίσκουμε ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση ξεχωρίζοντας όλοι οι συντάκτες την αγαπημένη τους ταινία του σκηνοθέτη που εδώ και 20 χρόνια δεν σταματά να μας εκπλήσσει με το έργο του.
Inception
Φλέρταρα πολύ έντονα με την ιδέα να επιλέξω το ‘Interstellar’, κυρίως επειδή είναι το πιο πρόσφατο, άρα αυτό που θυμάμαι καλύτερα και μου είναι πιο εύκολο να γράψω για εκείνο. Αλλά όχι, δεν θα πάω από την εύκολη οδό. Παρ’ ότι έχουν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια από τότε που το είδα στο σινεμά, θα πάω με το Ινσέψιο, για πολλούς λόγους. Πρώτον, ακόμη και σήμερα, χρησιμοποιούμε με την παραμικρή αφορμή τον όρο Ινσέψιο, δείγμα της κληρονομιάς του έργου. Στα πιο σοβαρά, μιλάμε για μία ταινία που στις 2,5 ώρες που κρατάει, δεν σου επιτρέπει να βαρεθείς δευτερόλεπτο. Και μπορεί η πανέξυπνη και πρωτότυπη πλοκή και το φορτωμένο καστ να είναι προσόντα κάθε ταινίας του Nolan τα τελευταία χρόνια, όμως στο ‘Inception’ τα διαφορετικά επίπεδα ονείρων μέσα στο όνειρο και η καταιγιστική δράση μέσα σε αυτά, σου διαλύουν το κεφάλι. Κι όλα αυτά, για να καταλήξει σε ένα από τα πιο διχαστικά φινάλε που έχω δει ποτέ, αφού ακόμη και σήμερα υπάρχουν διαφωνίες για το τι τελικά σήμαινε η περιβόητη τελευταία σκηνή. Μπορεί λοιπόν το ‘Interstellar’ να το καταδιασκέδασα και να με συγκίνησε και ουσιαστικά να μην έχω περάσει άσχημα σε καμία ταινία του Nolan, όμως αν μου έλεγαν ποια θα ήθελα να ξαναδώ αύριο, σήμερα, τώρα, νομίζω πως θα επέλεγα με κλειστά μάτια το ‘Inception’ (see what I did there;). -Κωνσταντίνος Αμπατζής
Prestige
Σε κάποιο σημαντικό βαθμό θα αρκούσε το γεγονός ότι ο Μπάτμαν και ο Γούλβεριν παίζουν αντίπαλους μάγους με τον David Bowie να κάνει το πέρασμά του, αλλά δε θα μείνω εκεί. Το ‘Prestige’ είναι ταυτόχρονα το αποκορύφωμα και το κέντρο βάρους της φιλμογραφίας του Nolan, ένα μαγικό τρικ που αποκαλύπτεται σταδιακά και σοκαριστικά ως κυνική εξαπάτηση, ένα όχημα εξαπάτησης των θεατών όσο και των μάγων αναμεταξύ τους. Είναι το κατεξοχήν έργο ενός σκηνοθέτη που πάντοτε αναζητούσε ορθολογισμό και καθαρές δομές πίσω ακόμα κι από τα εντυπωσιακότερα μαγικά κόλπα. Ο Nolan είναι ο άνθρωπος που γύρισε υπερηρωική ταινία χωρίς υπερδυνάμεις, φαντάστηκε μια περιπέτεια μέσα σε όνειρα αυστηρής δομής βιντεογκέιμ, και αναζήτησε την επιστήμη μιας έννοιας τόσο αφηρημένης όσο η αγάπη. Το ‘Prestige’ δεν είναι τόσο η καλύτερη ταινία του (για μένα είναι βέβαια, αν και πολύ κοντά τοποθετώ και το ‘Memento’, αμφότερα είναι αριστουργήματα), αλλά κυριότερα είναι υπό μία έννοια η μόνη ταινία του. –Θοδωρής Δημητρόπουλος
Ο Nolan για μένα είναι το Hollywood όπως πρέπει να είναι. Αγωνία, μυστήριο, ανατροπές, εκκεντρικοί χαρακτήρες, ευρηματικό σενάριο, γρήγορο σενάριο (πάνω από όλα) αλλά και επεξηγηματικο για να καταλαβαίνουν όλοι τι γίνεται όταν πρέπει να καταλάβουν. Δεν μπορώ να φανταστώ πως γίνεται να μην αρέσουν σε κάποιον οι ταινίες του -αν και το έχω συναντήσει και αυτό. Ο Nolan είναι το mainstream σε όλο του το μεγαλείο. Και αν αυτό ακούγεται από κάποιους -από εμένα όχι- κάπως άδικος χαρακτηρισμός για έναν καλό σκηνοθέτη, ο Nolan έχει δείξει ότι όσο ωριμάζει ο ίδιος ωριμάζει και το έργο του παίζοντας με την ψυχολογία και την ηθική ολο και πιο περίτεχνα. Το ‘Prestige’ παραμένει η αγαπημένη μου ταινία του, ίσως γιατί είναι πιο εύκολο να αποκτήσεις αγαπημένα πράγματα όσο πιο μικρός τα συναντήσεις, ίσως επειδή παρόλο που το είχα δει πριν δέκα χρόνια το θυμάμαι σαν να το είδα χθες και τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να αναβιώσω το συναίσθημα που ένιωσα όταν είδα τη “λύση” του. –Ναστάζια Καπέλλα
Memento
Ήταν η πρώτη φορά που μας έδειξε το μέγεθος του ταλέντου του και το γλυκό χάος που επικρατεί στο γαλαξία του εγκεφάλου του. Πήρε μια ιδέα που του ήρθε στα πλαίσια ενός road trip με τον αδελφό του και, μέσα σε 25 μέρες, έφτιαξε κάτι που συνεχίζει να κοιτάζει άνετα στα μάτια τις υπερ-παραγωγάρες που το Χόλιγουντ έπεσε στη συνέχεια στα πόδια του για να τα φτιάξει. Για μένα αντιπροσωπεύει την πιο ανόθευτη εκδοχή του Nolan. Εκείνο το είδος ταινιών που θα πάσχιζε μια ζωή να φτιάξει, ακόμη και αν δεν είχε την επιτυχία που γνώρισε μετά. Εδώ είναι που μας δείχνει ποιος είναι. Όλα τα υπόλοιπα τα μετά, αν και προφανώς εξαίσια, τα θεωρώ πιο στιλιζαρισμένα και πιο εγκεφαλικά. –Πάνος Κοκκίνης
Ήταν η πρώτη ταινία του που είδα και παραμένει η αγαπημένη μου. Κυρίως γιατί μέχρι το τέλος της είχα νιώσει ότι είχε αλλάξει την καλωδίωση του εγκεφάλου μου. Είναι δύσκολο να βρεις κάτι πραγματικά μοναδικό στον κόσμο του σινεμά πια, αλλά αισθάνομαι ότι το 2000 το ‘Memento’ ήταν φρέσκο από το πρώτο του πλάνο. Η ταινία αποπνέει την αυτοπεποίθηση του σκηνοθέτη της – τρομακτικά μεγάλη αν σκεφτείς ότι μιλάμε για το 2ο μόλις φιλμ του – αλλά σε αντίθεση με κάποιες από τις ταινίες του που ακολούθησαν, δε φτάνει ποτέ σε επίπεδο κοιτάξτε-τι-έκανα. Από το ‘Doodlebug’ μέχρι το ‘Inception’, για τον Nolan το υψηλότερο κόνσεπτ θα είναι πάντα το μυαλό του ανθρώπου και δεν το έχει εξετάσει με τρόπο πιο αμόλυντο από το ‘Memento’. –Ιωσηφίνα Γριβέα
Interstellar
Και μόνο που άκουσα πως το ‘Interstellar‘ είχε διάρκεια 2 ώρες και 50 λεπτά μου χάλασε η διάθεση, αφού ανήκω σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που πιστεύουν πως οι σκηνοθέτες που φτιάχνουν ταινίες διάρκειας πάνω από 90’ πρέπει να διώκονται ποινικά. Παρόλα αυτά, πήγα μια καθημερινή με ένα φίλο στο ‘Αθήναιον’ στους Αμπελοκήπους για να δω την (τότε) νέα ταινία του Νόλαν. Το σινεμά ήταν σχεδόν άδειο και εγώ χαρούμενος που δεν θα ενοχλούσα κανέναν με το θέμα-χρόνου-να-έρθει-ροχαλητό μου. Παρόλα αυτά, ο μπαγάσας ο Νόλαν -θα κάνει καριέρα να μου το θυμηθείτε- κατάφερε όχι μόνο να μην αφήσει να κλείσω βλέφαρο, αλλά να με κάνει ακόμα και σήμερα 3 χρόνια μετά να μου έρχονται χωρίς λόγο στο μυαλό φωτογραφίες από την ταινία, όπως αυτή.
Υπάρχουν μαύρες τρύπες; Υπάρχει ζωή εκεί έξω; Είναι εφικτό το ταξίδι στον χρόνο; Τι είναι αγάπη; Τι είναι αιωνιότητα; Τι είναι χρόνος; Τι είναι χώρος; Δεν έχει σημασία αν η ταινία έδωσε τις απαντήσεις (θα μπορούσε άλλωστε;). Σημασία έχει ότι έκανε τις σωστές ερωτήσεις. –Γιώργος Μυλωνάς
ΚΙ ΑΛΛΟΣ NOLAN