Μάνα θα πάω στο Comic con. “Πανοπλία να βάλεις!”
Παρακολουθήσαμε τη μεγάλη γιορτή των κόμικς στη Θεσσαλονίκη και μιλήσαμε με διοργανωτές, δημιουργούς, και τον καλεσμένο storyboard artist του 'Game of Thrones'.
- 9 ΜΑΙ 2017
Μία φιγούρα με προσπερνά με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην είσοδο του Λιμανιού. Φοράει μαύρα, κοιτάει επιδεικτικά και φτάνει γρήγορα στην Αποθήκη Γ. Εκεί όπου για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Comic Con φιλοξένησε για ένα τριήμερο διάσημες φιγούρες, σπαθιά, πανοπλίες, τόξα και γενναιόδωρα χαμόγελα. Όπως αυτό με το οποίο με υποδέχτηκε ο Λεόντιος Παπαδόπουλος, δίπλα σε ένα Ελφ(!) στη μεγάλη σκάλα της Αποθήκης.
Ο ίδιος μαζί με τον Τάσο Λαζαρίδη αποφάσισαν το 2015 να δώσουν στο κοινό της πόλης την ευκαιρία να μπει στις σελίδες των κόμικς. Και το τελευταίο ψάχνει ακόμα τον τρόπο να μη βγει.
Φωτογραφίες: Αναστάσης Μαυρογιάννης – Κατερίνα Τζούρου
Η γέννηση της ιδέας, ο Achde και το νέο ρεύμα στην πόλη
«Το Comic Con της Θεσσαλονίκης το δημιούργησε η ανάγκη να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους που διαβάζαμε (σχεδιαστές και σεναριογράφους) μέσα από τις ιστορίες των αγαπημένων μας ηρώων. Ο Achde, της φετινής διοργάνωσης για παράδειγμα, είναι ένας από αυτούς. Κάθε παιδί ήθελε να πυροβολεί όπως ο Λούκυ Λουκ, να κυνηγά τους Ντάλτον ή να γυρίσει την άγρια δύση πάνω στην Ντόλυ. Θα ήμασταν ευτυχισμένοι αν μπορούσαμε να φέρουμε τον Morris, τον δημιουργό του μοναχικού κάουμπόι που μας άφησε πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Φέραμε όμως τον (άξιο) συνεχιστή της δουλειάς του. Είναι εντυπωσιακό να γνωρίζεις ότι μόνο δύο άνθρωποι έχουν σχεδιάσει τον συγκεκριμένο χαρακτήρα στα 70 χρόνια της ζωής του και εσύ να έχεις φέρει στη Θεσσαλονίκη τον άνθρωπο που διαβάζουν αρκετά εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Λεόντιος και στέκεται στις αρχικές σκέψεις πριν το μεγάλο εγχείρημα.
«Όταν σχεδιάζαμε την πρώτη διοργάνωση, πιστεύαμε ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης θα περάσει -έστω και από περιέργεια- για να δει ένα comic convention. Δεν μπορούσαμε, όμως, να φανταστούμε τη χαρά που θα είχαν τα πρόσωπά των επισκεπτών όταν ξαναέβλεπαν τους παλιούς τους φίλους: τον Αστερίξ, τον Τεν Τεν, τον Ιζνογκούντ. Είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα και σου κάνει έκπληξη ο φίλος σου που είχες να τον δεις χρόνια!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι υπάρχει κοινό που διαβάζει κόκιμς στην πόλη, υπάρχουν νέοι σχεδιαστές που προσπαθούν να δείξουν τη δουλειά τους βγάζοντας fanzine κι άλλοι που χάρη στη νέα τεχνολογία συνεργάζονται με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, χωρίς να χρειαστεί να αφήσουν τη Θεσσαλονίκη. Μπορεί η ελληνική σκηνή να είναι εξαιρετικά περιορισμένη, αλλά διαθέτει λαμπρές παρουσίες», επισημαίνει.
Δίπλα μας ο Χρήστος Φερεντίνος ετοιμάζεται για ένα από τα ομορφότερα event του τριημέρου, ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό παιχνίδι γνώσεων πάνω στα κόμικς. Στην αίθουσα τον περιμένουν 230 παίκτες, που θα διαγωνιστούν ταυτόχρονα για το μεγάλο δώρο.
«Κάθε χρόνο προσπαθούμε να προσθέσουμε κι ένα νέο κομμάτι. Πέρσι, ήταν το παράλληλο κινηματογραφικό φεστιβάλ animation, ενώ φέτος αυτό το ξεχωριστό παιχνίδι με το κοινό. Προσπαθούμε πάντα να δημιουργούμε εμπειρίες στους επισκέπτες μας. Μην ξεχνάς ότι αυτή την τριετία έχουμε φιλοξενήσει ονόματα όπως οι Giorgio Cavazzano, Esad Ribic, Paolo Mottura, Achde, Dave McKean, Cameron Stewart και φυσικά ο ‘μόνιμος καλεσμένος’ William Simpson του Game of thrones».
O storyboard artist του Game of Thrones
Η παρουσία του William Simpson ξεχωρίζει από μακριά. Κυρίως για τα δεκάδες άτομα που τον έχουν πολιορκήσει. Για τα σκίτσα του, τις δουλειές του ανά τον κόσμο, αλλά κυρίως για τη συνέχεια του δημοφιλούς ‘Game of Thrones‘. Ο ίδιος, storyboard artist της σειράς, αποφεύγει να απαντήσει ευγενικά. Δεσμεύεται με συμβόλαιο. Στέκεται μόνο στο ότι η 8η σεζόν θα είναι και η τελευταία, χωρίς να αποκλείει ένα prequel με όσα συνέβησαν πριν από όσα έχουμε ήδη δει στην οθόνη μας. Η φιγούρα από το Μπέλφαστ είναι ευδιάθετη και αφοπλιστικά απλή. Χαιρετά με ένα αγωνιστικό νεύμα το τελευταίο ζευγάρι φοιτητών που αγόρασαν μία πρόσφατη δημιουργία του και αναλύει πόσο έχει αγαπήσει την πόλη της Θεσσαλονίκης.
«Η πρώτη μου επαφή με την πόλη ήταν το 2012 και έκτοτε έρχομαι ανελλιπώς κάθε χρόνο. Έχω κυριολεκτικά ερωτευτεί τη Θεσσαλονίκη. Τα πρόσωπα των κατοίκων της είναι πανέμορφα, λουσμένα στον ήλιο. Σαν «τα παιδιά της Αφροδίτης» σε ένα έργο τέχνης. Όλα ξεκίνησαν με μία επίσκεψή μου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης, ενώ στη συνέχεια μπήκε στη ζωή μου το Comic Con.
Είναι τόσο σημαντικό να βλέπεις ότι κάθε χρόνο το κοινό αγκαλιάζει όλο και περισσότερο το συγκεκριμένο εγχείρημα και νέους καλλιτέχνες να ξεπηδούν και να γεμίζουν όλους αυτούς τους πάγκους με φοβερές δημιουργίες. Σημαντικό, αλλά και αισιόδοξο», θα τονίσει, πριν απαντήσει αρνητικά σε μία κυρία που τον ρωτούσε αν μπορεί να της αποκαλύψει αν πεθαίνει ένας συγκεκριμένος ήρωας στην πολυαναμενόμενη νέα σεζόν.
«Στην αρχή όλοι έρχονται και σε ρωτάνε: “Τι θα συμβεί με αυτό, τι θα συμβεί με το άλλο. Μήπως θα επικρατήσουν αυτοί; Αυτή είναι η τελευταία σεζόν του τάδε; Πρόκειται να πεθάνει, έτσι;”. Το κατανοώ γιατί η σειρά είναι ένα πραγματικό φαινόμενο, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι. Οπότε μετά την αρχική απογοήτευση, μιλάμε για αυτό που αγαπούν περισσότερο εδώ μέσα, τα κόμικς!», προσθέτει, ενώ του ζητώ να μου αναλύσει το πώς εμπνεύστηκε την πανοπλία των Λάνιστερ.
«Οι πανοπλίες των Λάνιστερ και των Μπαράθεον, που είναι επηρεασμένες από την ιαπωνική κουλτούρα, πρέπει να έχουν πλούτο και μεγαλοπρέπεια. Έτσι, στο σπαθί του Τζέιμι, αν και μικρό, υπάρχουν στολίδια και πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά για να ταιριάζει με τον οίκο του. Τα ίδια κριτήρια ισχύουν και με τα υπόλοιπα σπαθιά και τις πανοπλίες, ώστε να ταιριάζουν στη γενικότερη φιλοσοφία που εκπέμπουν και να αφομοιώνει καλύτερα το κοινό την ταυτότητά τους», καταλήγει.
Το σκίτσο του Spiderman στη Θεσσαλονίκη που έκανε τον γύρο του διαδικτύου
Μία εβδομάδα πριν ξεκινήσει η διοργάνωση, ένα σκίτσο που απεικονίζει τον Spiderman να περιφέρεται με τον ιστό του μπροστά από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με έναν φραπέ στο χέρι έγινε viral, λειτουργώντας σαν την καλύτερη αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη γιορτή. Απέναντί μου στέκεται ο εμπνευστής του, Δημήτρης Πανταζής, έτοιμος να απλώσει τον… ιστό του και να με εγκλωβίσει στον δικό του δημιουργικό κόσμο.
«Το συγκεκριμένο σκίτσο έχει μια ιδιαιτερότητα, καθώς συνδυάζει τον χαλαρό χαρακτήρα της πόλης (με την ύπαρξη του φραπέ), τον κλασικό κόσμο των κόμικς (με την παρουσία του Spiderman) και την ιστορία της πόλης (με την παρουσία του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο φόντο). Πρόκειται ουσιαστικά για μία σύμπραξη του σύγχρονου με το παραδοσιακό», εξηγεί και στέκεται σε αυτά που του έχουν κάνει εντύπωση στη φετινή διοργάνωση.
«Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε είναι η ίδια η Αποθήκη. Ο χώρος είναι εξαιρετικός και ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Το κυριότερο είναι, όμως, το πάθος που βγάζουν τα νέα παιδιά με το αντικείμενο. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που από τόσο μικρή ηλικία φτιάχνουν, σκιτσάρουν, πειραματίζονται και δείχνουν ότι μπορούν να συνδυάσουν το παραδοσιακό στοιχείο του κόμικ με τις νέες τεχνολογίες, γεννώντας απίστευτες ιδέες και σχέδια».
Manga Parkour μέσω Kickstarter
«Πάω στοίχημα ότι το μικρό μου όνομα θα το γράψεις (κι εσύ) λάθος», ήταν τα πρώτα λόγια του Φύλλη Χατζόπουλου, προτού με γνωρίσει στον Ραφαήλ Βουτσίδη, συνοδοιπόρο του στον κόσμο των Mangatellers. Δεν έκανε λάθος. Όπως και το κοινό που χρηματοδότησε στην παγκόσμια πλατφόρμα του Kickstarter την ιδέα των παιδιών να κατασκευάσουν ιστορίες που συνδυάζουν το Manga με το Parkour!
«Σίγουρα είναι ρίσκο να διεκδικήσεις το όνειρό σου μέσα σε μία παγκόσμια πλατφόρμα όπως το Kickstarter, οπότε όταν κατορθώσεις να συγκεντρώσεις το απαιτούμενο ποσό η χαρά σου είναι τεράστια. Μην ξεχνάμε ότι τέτοιες πλατφόρμες είναι ο ορισμός της άμεσης δημοκρατίας, όπου το κοινό είναι αυτό που αποφασίζει με τη χορηγία του αν θα υλοποιηθεί μία ιδέα ή όχι. Στη δική μας περίπτωση, μάλιστα, υλοποιήθηκαν με τον τρόπο αυτό και οι δύο εκδοτικές μας προσπάθειες!», τονίζει ο Φύλλης, την ώρα που ο Ραφαήλ εξηγεί γιατί προτίμησαν το Parkour ως πεδίο δράσης για τον Manga κόσμο τους.
«Αρχικά, δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο στην παγκόσμια αγορά των Manga, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να φέρουμε κοντά αυτούς τους δύο κόσμους. Υπάρχει μία παρεξήγηση γύρω από το Parkour, καθώς πολλοί το έχουν συνδέσει με το πήδημα από ταράτσα σε ταράτσα. Το Parkour είναι περισσότερο μία συνταγή που περιέχει τέσσερα ιδιαίτερα συστατικά: τον δρόμο, την Street Life, τη γυμναστική και την παρέα. Και με τέτοια συστατικά πώς να μην πετύχει το αποτέλεσμα;», καταλήγει και με αποχαιρετά με μία Manga υπόκλιση!
Φεύγοντας, η μαύρη φιγούρα ξαναπέρασε με ιλλιγγιώδη ταχύτητα από μπροστά μου, κατευθυνόμενη προς την πλατεία Αριστοτέλους. Αυτή τη φορά, η ταυτότητά της ήταν περισσότερο ευδιάκριτη και λιγότερο τρομακτική. Κυρίως γιατί ο Zoom θα βλέπει για πάντα την πλάτη του αγαπημένου μου Flash!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
