Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την αυτοκατεδάφιση του ‘Demolition’

Με αφορμή κάποιες ταινίες στο Φεστιβάλ Βενετίας που κάλυπτε το PopCode επί δύο εβδομάδες, σε μια κουβέντα με τον Θοδωρή Δημητρόπουλο από αυτές τις βιαστικές που κάνεις με τον συνάδελφό σου όταν προσπαθεί να βρει μέρος που δεν παραλύει το Ίντερνετ πριν πέσει κάτω από την αυπνία, λέγαμε ότι οι ταινίες που αξίζουν στα φεστιβάλ είναι αυτές που δεν μπορείς να καταλάβεις εάν σου άρεσαν ή όχι. Καλά είσαι του λέω, εδώ υπάρχουν ταινίες που έχω δει εδώ και χρόνια κι ακόμα δεν έχω καταλάβει αν μου άρεσαν. Λοιπόν, μόλις βρήκα ακόμα μία.

Το ‘Demolition’ έχει ήδη μια αναφορά στο site, συγκεκριμένα στα Κολλήματά μας, με τον Γιάννη Σαμούρκα να κερνάει Χρυσό Βατόμουρο στον Jean-Marc Vallée που το σκηνοθέτησε και γνήσια ανησυχία για την πορεία της καριέρας του Jake Gyllenhaal που δεν του τα λέει και πολύ καλά τελευταία. Με τον πρώτο να στρέφεται στην τηλεόραση για τις σειρές ‘Sharp Objects’ με Amy Adams και ‘Big Little Lies’ με Laura Dern και τον δεύτερο να έχει στρώσει καλά τα επόμενα δύο χρόνια με πιθανή εξαίρεση το ‘The Man Who Made It Snow’, θα έλεγα ότι κανείς από τους δύο δεν κινδυνεύει απαραίτητα από προβληματικές συνέχειες. Μου κινήθηκε όμως η περιέργεια να δω αν έχει και κάποιος άλλος ανάμικτα συναισθήματα όπως τα δικά μου.

Οπότε αφού τελείωσε η ταινία, ανέτρεξα από περιέργεια στο Rotten Tomatoes για να δω το σκορ του ‘Demolition’ στο section των Top Critics. Καθόλου ανάμικτα τα συναισθήματά τους. Οι 19 πέταξαν μουχλίτσα, οι 15 φρέσκια ντοματούλα. Στο Δεν Ξέρω-Δεν Απαντώ δε βρίσκεις κανέναν, οπότε ας αναλάβω εγώ αυτόν τον ρόλο.

Όπως και στο ‘Dallas Buyers Club’ και στο ‘Wild’, ο Vallée ενδιαφέρεται ξανά για τον θάνατο και την επιρροή του σε όσους τον ζουν ή έχουν ζήσει με κάποιον τρόπο. Στην περίπτωση του Davis που υποδύεται ο Gyllenhaal, μιλάμε για έναν νεαρό άντρα που δουλεύει στη Wall Street και δεν του πολυαρέσει, σε ένα μοντέρνο σπίτι που δεν του πολυκάνει αίσθηση, με μια σύζυγο για την οποία δεν πολυενδιαφέρεται. Όταν όμως τη χάνει μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα – και αφού μας ανακοινώνει ότι δεν την αγαπούσε και δε νιώθει κανένα συναίσθημα – αρχίζει να γράφει γράμματα στη Naomi Watts, βλέπε την κυρία από το customer service του χαλασμένου vending machine στο νοσοκομείο που πέθανε η γυναίκα του, και να γκρεμίζει τα πάντα. Τα πάντα όμως.

Τι ψυγεία, τι ρούτερ, τι πόρτες, τι φώτα. Μέχρι που πηγαίνει εθελοντικά σε οικοδομή για να ρίχνει τοίχους με βαριά. Εάν δεν είχατε καταλάβει βρε κουτούτσικα, αυτή τη φοβερά λεπτεπίλεπτα δοσμένη μεταφορά για τα συντρίμμια που πρέπει να προηγηθούν πριν αναδυθείς από τις στάχτες σου, αγοράζει και μια μπουλντόζα από το eBay και γκρεμίζει όλο το σπίτι του για να σας την κάνει πιο λιανά. Το να πεις ότι το σενάριο το παρακάνει θα ήταν τουλάχιστον λιτή ως δήλωση. Όλα αυτα χώρια από τις σκηνές που τον παρακολουθείς να χορεύει σε ρυθμούς Peter Parker στο ‘Spider-man 3’. Μιλάμε για τη φυσική συνέχεια του θρυλικού meme της καρδιάς μου.

Παρ’ όλα αυτά, αυτή η ανεκφραστικότητα με την οποία ο Davis αντιμετωπίζει τα πάντα, δημιουργεί μια μαζοχιστική κατάσταση στον θεατή που προσπαθεί να καταλάβει τι στο καλό συμβαίνει. Οι σαστισμένες αντιδράσεις των γύρω του δε, εκτός απ’ το γεγονός ότι μαζί με το κενό του βλέμμα προσφέρουν τη διάσταση της μαύρης κωμωδίας που χρειάζεται η ταινία, προσφέρουν και την ταύτιση που ε, κάπου πρέπει να τη βρεις κι αυτήν όταν έχεις να κάνεις με τέτοιον κεντρικό χαρακτήρα.

Το μεγάλο κακό είναι ότι δε μπαίνουμε ποτέ βαθιά μέσα στην πραγματικότητα ενός πρωταγωνιστή που η αντικοινωνική του φύση μας κρατάει σε απόσταση, οπότε ο στόχος του Vallée για την απενοχοποίηση του πένθους που δεν εκφράζεται με δάκρυα και μαύρα ρούχα, δεν απογειώνεται. Χωρίς αυτό να έχει σχέση με την εξαιρετική δουλειά του Gyllenhaal που μάλλον θα γίνει ο go-to ηθοποιός για τους απανταχού αλλόκοτους χαρακτήρες.

Το ‘Demolition’ προς το τέλος κάνει στροφή σε μελοδραματικούς τόνους προσπαθώντας να εξιλεώσει τον ήρωά του και εκεί νιώθω πως, είτε σε κερδίζει γιατί νιώθεις ότι επιτέλους τον ξεκλείδωσες ή σε χάνει ως φτηνή λύση. Όλες όμως οι προηγούμενες αινιγματικές, αυτοκαταστροφικές στιγμές σεναρίου και σκηνοθέτη, φτιάχνουν την εικόνα ενός δυστυχήματος που δε μπορείς να προσπεράσεις.

* Το ‘Demolition’ κυκλοφόρησε στις 15 Σεπτεμβρίου από τη Feelgood.