Ο ‘Θάνατος του Στάλιν’ είναι απολαυστικό θέατρο του παραλόγου
Είδαμε και σχολιάζουμε τις ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στις αίθουσες στις 7 Μαρτίου.
- 9 ΜΑΡ 2018
Κάθε εβδομάδα στο PopCode, θα μοιραζόμαστε μαζί σου τη γνώμη μας για τις φρέσκιες ταινίες που σε περιμένουν στις αίθουσες.
Έχουμε και λέμε:
The Death of Stalin
Σκηνοθετεί: Αρμάντο Ιανούτσι
Παίζουν: Στιβ Μπουσέμι, Τζέισον Άιζακς, Τζέφρι Τάμπορ, Σάιμον Ράσελ Μπιλ
Μετά το θάνατο του Στάλιν ξεκινά ένα κυνικό γαϊτανάκι προδοσίας και μηχανορραφιών καθώς οι πάντες γύρω του μάχονται για να αποκτήσουν την εξουσία.
Ο Αρμάντο Ιανούτσι μας έχει κάνει να ξεκαρδιστούμε από τα γέλια με τον πολιτικό του πεσιμισμό πολλές φορές στο παρελθόν, είτε μιλά για το αγγλικό (The Thick of It, In the Loop) είτε για το αμερικανικό (Veep) πολιτικό σύστημα. Κατά τον Ιανούτσι, η εφαρμοσμένη πολιτική δεν αφορά ιδεολογίες αλλά ένα αέναο κυνήγι εξουσίας, σαν ένα γύρο από μουσικές καρέκλες που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Η κοσμοθεωρία του δοκιμάζεται στην Σοβιετική Ένωση του ηγετικού κενού αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν, με αγγλόφωνους ηθοποιούς να ενσαρκώνουν σοβιετικά ιστορικά πρόσωπα με ένα τρόπο που μόνο στον κόσμο του Ιανούτσι θα μπορούσε να μοιάζει τόσο φυσικός και συνεπής. Φαντάζεστε ας πούμε τον Στιβ Μπουσέμι να παίζει τον Χρουστσόφ; Επειδή λειτουργεί. Το πρόβλημα είναι ότι στην απουσία μιας εμφανούς κωμικής μηχανής για μπροστάρη (Πίτερ Καπάλντι στο «The Thick of It», Τζούλια Λούις-Ντρέιφους στο Veep) η κωμωδία είναι μεν αιχμηρή (εκ συλλήψεως κιόλας) αλλά όχι ιδιαίτερα αστεία, ενώ η ισορροπία ανάμεσα στο σουρεάλ και το ευθέως δραματικό με έναν περίεργο τρόπο δεν επιχειρείται καν. Όμως η μεταφορά και μόνο της ιανούτσειας διαλέκτου σε ένα περιβάλλον τόσο ακραία διαφορετικό από τη σύγχρονη Δύση ενισχύει το κεντρικό του θεώρημα περί παγκοσμιότητας του αμοραλιστικού παραλογισμού της πολιτικής.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
Ο κωμικοτραγικός θάνατος του Στάλιν
Foxtrot
Σκηνοθετεί: Σάμουελ Μαόζ
Παίζουν: Λίορ Ασκενάζι, Σάρα Άντλερ, Γιόνατον Σιράι
Δύο αξιωματικοί του ισραηλινού στρατού ανακοινώνουν στους σοκαρισμένους γονείς ενός στρατιώτη πως ο γιος τους πέθανε στην υπηρεσία.
Ξεκινώντας με ένα υποκειμενικό πλάνο που καταλήγει στη λιποθυμία της μάνας του στρατιώτη, ο Μαόζ (που είχε κερδίσει Χρυσό Λέοντα στη Βενετία με το «Λίβανο») κρατά την κάμερα και τους ήρωές του υπό κατάληψη θλίψης και οργής εντός των τειχών του διαμερίσματος καθόλη την πρώτη πράξη του δράματος και όσο, δίχως επιτυχία, προσπαθούν να αποσπάσουν την οποιαδήποτε πληροφορία από τους αξιωματικούς: Πώς πέθανε ο γιος τους; Πότε; Υπό ποιες συνθήκες; Γιατί; Κυρίως αυτό, γιατί. Ο Μαόζ γεμίζει την οθόνη με στατικά πλάνα δίχως αέρα, τακτοποιημένα στους χώρους του σπιτιού, σα να οριοθετεί το θρήνο.
Η ταινία όμως δεν παραμένει εκεί. Εξελίσσεται σε μια τραγικωμωδία τριών πράξεων, απόλυτα διακριτών μεταξύ τους, σε ένα φιλμ διαρκώς εφευρετικό και γεμάτο αγωνία, με τον Μαόζ να μη μένει ποτέ αδρανής, ολοκληρώνοντας μια υπαρξιακή σάτιρα του στρατιωτικού παραλογισμού της χώρας του (έξαλλο το Υπουργείο Πολιτισμού του Ισραήλ με τη βράβευση της ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας, μίλησε για “αυτο-μαστίγωση και συνεργασία με μια αντι-ισραηλινή αφήγηση”), μιλώντας για την κληρονομιά της βίας και των ματσό τελετουργικών που διατρέχουν γενιές. Η φόρα με την οποία ορμά σε σουρεαλιστικές εξάρσεις και κλείνει το μάτι στην τραγική ειρωνεία απειλούν να γκρεμίσουν σε σημεία την θαυμαστή ισορροπία του φιλμ, όμως τελικά o ιδιόμορφος τόνος και η ωμότητα της δύναμής του το μετατρέπουν σε κάτι αξέχαστο και αισθητικά επιθετικό.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
Το ‘Foxtrot’ ήταν η καλύτερη ταινία που είδαμε στο Φεστιβάλ Βενετίας
Do It Yourself
Σκηνοθετεί: Δημήτρη Τσιλιφώνη
Παίζουν: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Μάκης Παπαδημητρίου, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Λούλης
Ο Άλκης συμφωνεί να εμφανιστεί σε σκηνοθετημένο, viral βίντεο με σκοπό την αθώωση ενός μαφιόζου επιχειρηματία, όμως όταν καταλαβαίνει πως πρόκειται να τον σκοτώσουν αμέσως μετά, επιχειρεί να αποδράσει από το κτίριο στο οποίο κρατείται αιχμάλωτος. Εξαιρετικά χορογραφημένη δράση και άψογη αίσθηση χώρου και ρυθμού σε μια από τις πιο αναπάντεχα ικανές και διαρκώς διασκεδαστικές ταινίες είδους που είδαμε πρόσφατα στο ελληνικό σινεμά. Ο Τσιλιφώνης (στο ντεμπούτο του) κλείνει ασταμάτητα το μάτι στον θεατή και ακουμπά με ένα υπερβολικό και εμφανή τρόπο στις κινηματογραφικές αναφορές του- θα ήταν μάλλον πιο ουσιαστικό να έκανε το ίδιο για τους χαρακτήρες του. Το ‘Do It Yourself’ ως εκ τούτου προκύπτει κάπως κενό περιεχομένου, όμως το περιτύλιγμα είναι εξαιρετικό. Όσο εξαιρετικά ελπιδοφόρο μοιάζει και το μέλλον για τον σκηνοθέτη.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
Q&A: Στον Μάκη Παπαδημητρίου μιλάνε ακόμα για το ‘Suntan’
Mom and Dad
Σκηνοθετεί: Μπράιαν Τέιλορ
Παίζουν: Νίκολας Κέιτζ, Σέλμα Μπλερ
Μια μέρα, δίχως εξήγηση, το μητρικό και πατρικό ένστικτο αντιστρέφονται και όλοι οι γονείς προσπαθούν να σκοτώσουν τα παιδιά τους. Διεστραμμένη και μανιακή σάτιρα αποδόμησης της πυρηνικής οικογένειας μες στην αγκαλιά της καπιταλιστικής Δύσης από τον σκηνοθέτη του «Crank». Μετά τα μισά η ταινία εξαντλείται σε ιδέες και σε ρυθμό, αν και ο Νίκολας Κέιτζ στην πιο υστερική του ερμηνεία εδώ και χρόνια την επαναφέρει διαρκώς στη ζωή.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
9 ρόλοι που θα παίξει στο μέλλον ο Nicolas Cage
Είναι καλός ή κακός ηθοποιός ο Nicolas Cage;
Thorn
Σκηνοθετεί: Γαβριήλ Τζάφκα
Παίζουν: Όλαφ Γιοχάνεσεν, Βίμπεκε Χάστρουπ
Νιόπαντρο ζευγάρι πηγαίνει μήνα του μέλιτος στα δάση της Δανίας, όμως αυτό που συναντούν εκεί δοκιμάζει την αγάπη και τη σχέση τους. Γυρισμένο σαν σκληρό όνειρο, πάνω στη γέννηση και την κρίση ενός έρωτα, το ντεμπούτο του Τζάφκα (μια συμπαραγωγή Ελλάδας-Δανίας) δεν μοιάζει απαραιτήτως γεμάτο καθόλη τη -μεγάλου μήκους- διάρκειά του, όμως η οπτική του διάσταση εντυπωσιάζει και διαθέτει πάθος πίσω από τους αφηγηματικούς μηχανισμούς του.
|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
