Δεν θα βγάλεις ποτέ το κορίτσι μέσα από τη Βάσια Δημητρού

Το Theory Bar & more στο Χαλάνδρι είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για συνεντεύξεις και ραντεβού. Κι αυτό γιατί στις 10 το πρωί, ο κόσμος ακόμα είναι λίγο, οι άνθρωποι τριγύρω νωχελικοί και ο κήπος που τα βράδια γεμίζει σε μία από τις πιο ιερές μυσταγωγίες του cocktail στη χώρα είναι εκείνη την ώρα απλά γαλήνιος. Μέχρι δηλαδή να εμφανιστεί η Βάσια με μια ροζ φόρμα και να μου επιβεβαιώσει αυτό που έμελλε να γίνει και η κεντρική μας κουβέντα όση ώρα μιλούσαμε. Ότι ήταν, είναι και θα είναι ένα κορίτσι.

Την τελευταία φορά που της είχα μιλήσει δεν είχε γίνει ακόμα σύζυγος και μητέρα, και παρουσίαζε τις κληρώσεις ενός τυχερού παιχνιδιού. Όχι πολύ μακριά από αυτό επαγγελματικά, είναι αυτή τη στιγμή δημοσιογραφικά στις Ιπποδρομίες του ΟΠΑΠ. Αν θέλετε τη δική μας άποψη, θα θέλαμε να βλέπουμε τη Βάσια πολύ περισσότερο στην ελληνική τηλεόραση, να παρουσιάζει, να κάνει δημοσιογραφική δουλειά, να βγάζει όλη αυτή την ενέργεια και την όρεξη σε αυτό που αγαπά να κάνει.

Μου αρέσει πολύ η τηλεόραση. Χωρίς να πουλάω την ψυχή μου όμως για αυτή. Μέχρι στιγμής και δεν σκοπεύω να αλλάξει αυτό, θέλω πάρα πολύ να είμαι στην τηλεόραση και να ασχολούμαι δημοσιογραφικά με αυτή αλλά δεν θα πουληθώ κιόλας

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Μιλήσαμε λίγη ώρα για τις τηλεοπτικές της παρουσίες, για εκείνα που της αρέσουν κι εκείνα που δεν της αρέσουν στην τηλεόραση. Την ίδια ώρα που μου έλεγε για μία λίγο μεγαλύτερη αγάπη που έχει για το ραδιόφωνο. “Αγαπάω πολύ το ραδιόφωνο. Ίσως και περισσότερο από την τηλεόραση αλλά δεν έχω κάνει δυστυχώς μετά το 2010 που ήμουν στον ΑΝΤ1. Είναι μια ωραία ψυχοθεραπεία το ραδιόφωνο”.

Η μόνη ψυχοθεραπεία όμως που έχω καταλάβει ότι κάνει τώρα είναι να περνάει όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες με την κόρη της την Αγγελίνα. “Ακόμα κι όταν γυρνάω από τη δουλειά, ακόμα και να έχω κουραστεί, θα κάτσω πολλή ώρα μαζί της να ασχοληθώ. Εκείνη την ώρα δεν νιώθω κουρασμένη”. Την ρωτάω γιατί δεν σταμάτησε τη δουλειά τώρα που έγινε μητέρα. “Δεν είναι άλλοθι η μητρότητα για να μην δουλεύω. Ακόμα κι αν είναι πολλή δουλειά το να είσαι μητέρα. Προσωπικά έχω απίστευτη ανάγκη να δουλεύω. Όση ανάγκη έχω να είμαι και με το παιδί. Και χαίρομαι που μπορώ και περνάω αρκετό καιρό με το παιδί μου. Από την άλλη όμως έχω συνέχεια τη δουλειά στο μυαλό μου. Πρέπει να είμαι σχετικά επιλεκτική με το τι δουλειές θα κάνω μέχρι να πάει το παιδί στον παιδικό σταθμό αλλά θέλω οπωσδήποτε να δουλεύω”.

Την ώρα που ένας μεγάλος δίσκος με κέικ, λουκουμάδες με σοκολάτα, μάφιν, κρουασάν και μπισκότα προσγειωνόταν στο τραπέζι και η Βάσια βουτούσε ανυπόμονα προς τη μεριά της μερέντας, της σχολιάζα τη ροζ της φόρμα, την αίσθηση που έχω ότι είναι ακόμα ένα κορίτσι. “Από τότε που γέννησα αισθάνομαι γενικά πιο κοριτσάκι. Μου το λένε κιόλας. Καμιά φορά που πάω στη μαμά μου, νιώθω την ανάγκη να μείνω λίγο εκεί, να κοιμηθώ εκεί. Μπορώ και το κάνω τις φορές που ο Γιάννης είναι στην Τρίπολη”. Ο Γιάννης (Ντάλλας) είναι ο σύζυγός της, εξαιρετικός συνάδελφος και ο άνθρωπος που έχει δώσει άλλη ζωή στον Αστέρα Τρίπολης τα τελευταία χρόνια. Αλλά δεν θα λέγαμε πολλά ακόμα για μπάλα. Εκείνη εξάλλου δεν ήξερε πολλά για μπάλα μέχρι να ασχοληθεί δημοσιογραφικά με αυτή. Εκείνη λάστιχο έπαιζε και σκοινάκι. Το κορίτσι που λέγαμε.

“Αγαπημένο μου παιχνίδι μικρή ήταν το λάστιχο και το σκοινάκι. Αν και δεν ήμουν πολύ καλή σε αυτό. Η Αγγελίνα τώρα παίζει κυρίως με τις κατσαρόλες μου. Της αρέσει πολύ να παίζει στην κουζίνα”. Μιλάει με τεράστια αγάπη και ένα μεγάλο χαμόγελο οπότε την αφήνω να μου μιλά για την νέα της ζωή αρκετή ώρα. “Αυτό που μου αρέσει να κάνω με το παιδί είναι κούνια. Κάνω δίπλα της για να την κάνω να γελάει αλλά και γιατί θέλω απλά να κάνω κούνια. Εκείνη ξεκαρδίζεται κάθε φορά που με βλέπει οπότε βρίσκω αφορμή να κάνω ακόμα περισσότερη κούνια”. Δεν ξέρω αν σας το ξαναείπα αλλά μιλάμε για ένα μεγάλο κορίτσι. “Στο ντύσιμο έχω γίνει πιο κορίτσι. Ανυπομονώ να ζήσω κι εγώ ξανά μια παιδική ηλικία μαζί με την κόρη μου. Ανυπομονώ να μπορούμε να μιλάμε, να κάνουμε πράγματα μαζί, να ζωγραφίσουμε”.

Και είναι νομίζω αυτή η ανεμελιά και η όρεξή της για ζωή και δημιουργία που κάνει τους ανθρώπους γύρω της να την συμπαθούν, να πιστεύουν σε εκείνη, να θέλουν να την βλέπουν να κάνει βήματα προς τα μπροστά. Δεν μπορώ να μην την ρωτήσω για εκείνα που της έχουν λείψει από τότε που έγινε μητέρα. “Μου έχει λείψει πολύ το να κάθομαι σε έναν καναπέ για μία ώρα χωρίς να κάνω τίποτα, χωρίς να έχω το μυαλό μου συνέχεια κάπου, απλά να χαζεύω τηλεόραση ή να μην σκέφτομαι απλά τίποτα. Αυτό μου έχει λείψει απεριόριστα”. Έχοντας περάσει τα τελευταία τέσσερα βράδια μόνος μου στον καναπέ μου βλέποντας σειρές, ένιωσα μια μικρή αγωνία σε αυτό το άκουσμα. Αλλά οι φίλοι; Οι φίλες; “Αυτό που δεν θέλω να αποχωριστώ είναι το να βγαίνω με τις φίλες μου. Οι έξοδοί μας βέβαια πλέον είναι πολύ πιο ουσιαστικές και επικοδομοιτηκές. Νιώθω ότι περνάμε πολύ καλύτερα τώρα που υπάρχει το παιδί. Πιο πριν θα πήγαινες χωρις δεύτερη σκέψη για ένα ποτό, για έναν καφέ. Τώρα όμως που έχεις λίγες ευκαιρίες και πρέπει να γίνει ολόκληρος προγραμματισμός, θα ψαχτώ για το πού θα πάω, θα επιλέξω πολύ προσεκτικά με ποιον θα βγω”.

Της ζητάω μικρές συμβουλές για αυτή τη ζωή. Όχι επειδή την πλησιάζω αλλά γιατί είναι πάντα χρήσιμο να μαθαίνεις από μία γυναίκα εκείνα που περιμένει από εσένα σε ένα κεφάλαιο όπως η μητρότητα. “Ένας άντρας πρέπει να αντιληφθεί την τεράστια αλλαγή που έρχεται στην ψυχολογία της γυναίκας που είναι δίπλα του από τη στιγμή που μένει έγκυος, να την στηρίξει τον πρώτο καιρό μετά τη γέννα και να ασχολείται όσο το δυνατόν περισσότερο”. Την ρωτάω πόσο αλλάζει η σχέση μετά το γάμο. “Δεν αλλάζει ο γάμος τις σχέσεις. Τις αλλάζει όμως ένα παιδί. Οικογένεια αποκτάς όταν κάνεις το παιδί. Θέλει αρκετές υποχωρήσεις και αλλαγές και από τους δύο. Εγώ είμαι πολύ τυχερή γιατί ο Γιάννης ασχολείται πάρα πολύ με το παιδί”.

Κλείνουμε την κουβέντα συζητώντας άλλο λίγο για την καρριέρα της, για εκείνα που σκέφτεται να κάνει. Την νιώθω να μου μιλάει για αυτό με μεγάλη αποφασιστικότητα, με τεράστια όρεξη. “Το μόνο πράγμα που νιώθω ασφαλής στο πώς το διαχειρίζομαι είναι η δουλειά μου. Γιατί ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει καθαρά και με τον σταυρό στο χέρι. Κοιμάμαι τα βράδια. Ξέρω ότι έχω κάνει σε κάθε περίπτωση ό,τι καλύτερο μπορώ”.

Δίνουμε ραντεβού για μία επόμενη συνέντευξη. Όταν θα είναι περισσότερο μέσα στα σαλόνια των ανθρώπων, όταν θα έχουν καταλάβει όλοι ότι αυτό το κορίτσι θα είναι λάθος να μην το βλέπουμε λίγο συχνότερα. Στην ελληνική τηλεόραση και τη ζωή γενικότερα.