Οι χολιγουντιανές βιογραφίες της εβδομάδας δεν μοιάζουν με αυτές που ξέρεις

Κάθε εβδομάδα στο PopCode, θα μοιραζόμαστε μαζί σου τη γνώμη μας για τις φρέσκιες ταινίες που σε περιμένουν στις αίθουσες.

Έχουμε και λέμε:

Εγώ, η Τόνια (I, Tonya)

Σκηνοθετεί: Κρεγκ Γκιλέσπι

Παίζουν: Μάργκο Ρόμπι, Άλισον Τζάνεϊ, Σεμπάστιαν Σταν

Αρχίζοντας με τις αντισυμβατικές βιογραφίες για αυτή τη βδομάδα, η Μάργκο Ρόμπι εδώ παίζει -σε μια αφοσιωμένη, μανιασμένη ερμηνεία- την Τόνια Χάρντινγκ, αθλήτρια καλλιτεχνικού πατινάζ που ενεπλάκη σε ένα απίστευτο σκάνδαλο στα ‘90s όταν άγνωστοι επιτέθηκαν στην βασική της αντίπαλο. Η ιστορία είναι ζουμερή κι αυτό από μόνο του κάνει το φιλμ άξιο παρακολούθησης, ενώ προσφέρεται για κάθε λογής κοινωνικοπολιτικές παρατηρήσεις: Η Χάρντινγκ ας πούμε, ερχόταν από φτωχό περιβάλλον κάτι που την έκανε πάντα ανεπιθύμητη στα μάτια του συστηματικού καθωσπρεπισμού. Όμως ο Γκιλέσπι επιλέγει έναν καρτουνίστικο, μετα-ειρωνικό τόνο, σαν ο Ράιαν Μέρφι των τηλεοπτικών «American Horror Story» να είχε επιχειρήσει να γυρίσει τον «Λύκο της Γουόλ Στριτ» (μια από τις πιο κρυφά επιδραστικές ταινίες της δεκαετίας, τελικά), χάνοντας όλη την υπόγεια αποδόμηση και πικρά ειρωνική διάθεση της σκορσεζικής αφήγησης. Γεμίζει το φιλμ με τρικ και αφηγηματικά σοκ πρώτου επιπέδου που δεν επιτρέπουν στις όποιες παρατηρήσεις του να πετύχουν την τέλεια προσγείωση, όσο κι αν η σκηνοθεσία κι ερμηνείες είναι τόσο νευρώδεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια. (Οι σεκάνς του πατινάζ είναι εξαιρετικές.) Η βραβευμένη με 6 Έμμυ, σπουδαία καρατερίστα Άλισον Τζάνεϊ, είναι φαβορί για το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για το ρόλο της μητέρας της Χάρντινγκ.

The Disaster Artist

Σκηνοθετεί: Τζέιμς Φράνκο

Παίζουν: Τζέιμς Φράνκο, Ντέιβ Φράνκο, Άλισον Μπρι, Σεθ Ρόγκεν

‘Αλλη μια χολιγουντιανή βιογραφία που δεν είναι σαν τις άλλες: Η ιστορία της δημιουργίας του «The Room», της ‘χειρότερης ταινίας όλων των εποχών’, την οποία γύρισε ως ανεξάρτητη παραγωγή ο μυστηριώδης Τόμι Γουιζό, μια φιγούρα πλήρως ακατανόητη και αδύνατο να παρωδηθεί. Ο Γουιζό μοιάζει εξωτικός, απειλητικός, σχεδόν σαν βαμπίρ, μιλάει με μια ακαθόριστη προφορά, έχει λεφτά που κανείς δε ξέρει από πού ήρθαν, και έχει όνειρο να γίνει σταρ του Χόλιγουντ. Το «The Room» που έγραψε και σκηνοθέτησε μόνος του όταν βρήκες όλες τις πόρτες κλειστές, είναι μια ταινία σοκαριστικής ανικανότητας: Ατάκες που δεν κολλάνε σε τίποτα, ερμηνείες μυθικά φρικτές, πλοκές που δεν οδηγούν πουθενά. Ο Γουιζό νόμιζε πως έγραφε Τένεσι Γουίλιαμς, αλλά στην πραγματικότητα έφτιαχνε κάτι πιο κοντά στο «Troll 2». Μέσα από τον καλτ θρύλο που έχτισε στο πέρασμα των χρόνων η ταινία (καθώς συνεχίζει σταθερά να προβάλλεται σε μεγάλες αίθουσες ρεπερτορίου παγκοσμίως, μαζεύοντας κοινό που πλέον την ξέρει απ’έξω και αποθεώνει τον δημιουργό της όποτε εμφανίζεται για Q&A), εμπνεύστηκε ο Τζέιμς Φράνκο, ένας μέτριος σκηνοθέτης που πάντα ήθελε να αφήσει το καλλιτεχνικό του στίγμα στο Χόλιγουντ.

Ο Φράνκο -βραβευμένος για το ρόλο αυτό με Χρυσή Σφαίρα- δεν ενσαρκώνει απλά τον Γουιζό, αλλά πρακτικά μοιάζει με μετενσάρκωσή του, μεταφέροντας κάθε εξωγήινο μανερισμό του. Βάζει έτσι τον εαυτό του στο επίκεντρο μιας ιστορίας για το πώς μια καλλιτεχνική δημιουργία μπορεί να εμπνεύσει και να λατρευτεί ακόμα κι αν φτιαχτεί από άθλια υλικά, αρκεί -λέει ο Φράνκο- να υπάρχει πίσω από αυτήν ένα αγνό πάθος, που κάνει τον παραλογισμό να μοιάζει με όραμα. Υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία η αφήγησή του μοιάζει πιο χολιγουντιανά γλυκερή και τακτοποιημένη από όσο θα έπρεπε (ο Γουιζό ας πούμε αποδέχεται υπερβολικά γρήγορα πως η ταινία του λατρεύεται ως κατά λάθος κωμωδία), όμως στην εμμονικότητα αυτής της μεταφοράς-διασκευής (το «Disaster Artist» ανασυστήνει αμέτρητες κλασικές σκηνές του «The Room» με εκπληκτική επιτυχία) μπορείς να διακρίνεις το πάθος ενός αμφιλεγόμενου καλλιτέχνη που, στην αγνότητα της από σπόντα επιτυχίας του Γουιζό, βρήκε κάτι από τον δικό του εαυτό. Στην πορεία, πλάθει ένα making of (βασισμένο στο βιβλίο που έγραψε ο πρωταγωνιστής του «The Room» για την όλη εμπειρία) γεμάτο σπαρταριστά επεισόδια που θρυμματίζει την γραμμή ανάμεσα στην ειλικρίνεια και την παρωδία, μια κωμική βιογραφία που καταλήγει ως μια από τις πιο διασκεδαστικές εμπειρίες σε κινηματογραφική αίθουσα τα τελευταία χρόνια- όπως θα επιβεβαιώσουν όλα τα μέλη του ενθουσιώδους κοινού στην πρεμιέρα του φιλμ στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

1968

Σκηνοθετεί: Τάσος Μπουλμέτης

Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώργος Μητσικώστας

Μίξη ντοκιμαντέρ και μυθοπλαστικής αναπαράστασης, η επιστροφή του Μπουλμέτη είναι μια κατά τόπους αμήχανη, κατά τόπους συγκινητική εξιστόριση του τελικού Κυπελλούχων του ‘68 που κατέκτησε η ΑΕΚ. Ο αγώνας καταλαμβάνει κεντρική θέση στην αφήγηση και γύρω από τα στιγμιότυπα (παρέα με τη θρυλική πρωτότυπη περιγραφή) παρουσιάζονται διάφορες ιστορίες, είτε μέσα από συνεντεύξεις παλαιμάχων, είτε με μορφή δραματικών αναπαραστάσεων (ο Καφετζόπουλος πρωταγωνιστεί σε ένα σύντομο επεισόδιο για την ίδρυση της ΑΕΚ), δίχως όμως πάντα σαφή θεματική συνοχή. Η προσέγγιση έχει αποτέλεσμα ένα φιλμ μάλλον ασύνδετο, αλλά με σίγουρα μεγάλη αξία και ενδιαφέρον για τους φανς της ΑΕΚ και του αθλητισμού γενικότερα.

Tom of Finland

Σκηνοθετεί: Ντόμε Καρουκόσκι

Παίζουν: Πέκα Στρανγκ, Λάουρι Τιλκάνεν

Βιογραφικό πορτρέτο του Τούκο Λάακσονεν, επιδραστικού δημιουργού γκέι εικονογραφίας που έγινε έμβλημα μιας επανάστασης. Προσφέρει, ειδικά στο πρώτο μέρος, μια δυναμική ματιά στην ιδέα της δημιουργικότητας εν μέσω κοινωνικής καταπίεσης, έστω κι αν στην πορεία δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη.

Ένας Ακέραιος Άνθρωπος (A Man of Integrity)

Σκηνοθετεί: Μοχαμάντ Ρασούλοφ

Παίζουν: Ρέζα Αχλαγκιράντ, Σουνταμπέ Μπεϊζαέ

Οικογενειάρχης προσπαθεί να επιβιώσει οικονομικά σε χωριό στο βόρειο Ιράν χάρη στη φάρμα του, κάτι όλο και πιο δύσκολο καθώς οι αυστηρές ηθικές αρχές του τον φέρνουν σε σύγκρουση με την τοπική διαπλοκή. Καλοπαιγμένο και με δυνατό φινάλε, μα κάθε βήμα της διαδρομής νιώθεις πως το έχεις δει αμέτρητες φορές.

Ακόμα στις αίθουσες

Η περιπέτεια φαντασίας «Ο Λαβύρινθος: Η Τελική Δοκιμασία» ολοκληρώνει την κινηματογραφική τριλογία, διασκευή της σειράς young adult βιβλίων του Τζέιμς Ντάσνερ.

* Οι κριτικές αναδημοσιεύονται από την εφημερίδα Έθνος.