Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με το Βιετνάμ ο Γιώργος Μυλωνάς

Η εμπειρία από το σύντομο ταξίδι μου στο Βιετνάμ έχει αποδοθεί στο κείμενο ‘Στη ζούγκλα του Βιετνάμ τον χαμό τον κάνουν τα παπάκια‘. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να αποδοθεί με ένα hashtag του τύπου #We_Have_To_Go_Back. Το θέμα μου, όπως καταλαβαίνεις, είναι ότι δεν μπορώ να ξεκολλήσω με τίποτα από τη συγκεκριμένη χώρα και αφού δεν μπορώ να γυρίσω άμεσα πίσω, έχω πέσει με τα μούτρα σε ό,τι ποπ κουλτούρα περιστρέφεται γύρω από αυτή. Μέσα σε μία εβδομάδα είδα το ‘Platoon’, τον ‘Ελαφοκυνηγό’ και το ‘Γεννημένος την 4 Ιουλίου’, ενώ παράλληλα διάβαζα το ‘The Sympathizer’ του Viet Thanh Nguyen, το οποίο πήρε πέρυσι το Pulitzer για τα fiction βιβλία. Επόμενη ταινία που θα δω και κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελέσει το κόλλημα της επόμενης εβδομάδας είναι το ‘Rambo: Firts Blood ΙΙ’.

Με τη δεύτερη σεζόν του ‘Master of None’ ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

https://www.youtube.com/watch?v=tGE-Mw-Yjsk

Είχα δει πέρσι την πρώτη σεζόν -πλην του τελευταίου επεισοδίου- και ομολογώ ότι δεν με είχε ενθουσιάσει. Δεν σκόπευα καν να το συνεχίσω, αν δεν άκουγα από τόσες πλευρές πως η δεύτερη σεζόν απογειώνεται. Και πράγματι, αφού είδα το φινάλε της πρώτης, μπήκα δυνατά στη δεύτερη και μέχρι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, την έχω σχεδόν τελειώσει και δηλώνω ενθουσιασμένος. Η σειρά έτσι κι αλλιώς ανήκει στα αγαπημένα μου είδη, δηλαδή τις κωμωδίες που έχουν κάτι παραπάνω να σου πουν και μπορούν να σε κάνουν να ταυτιστείς. Μόνο που σε αυτή τη σεζόν, ο Aziz Ansari δίνει ρεσιτάλ. Ήδη από τα πρώτα επεισόδια στη Μόντενα, καταλαβαίνεις ότι σκοπεύει να πειραματιστεί, να δοκιμάσει πράγματα και να διηγηθεί κι άλλες ιστορίες, μέχρι που φτάνουμε στο υπέροχο έκτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν, το οποίο θα αποτελεί σημείο αναφοράς για χρόνια. 3 επεισόδια πριν το φινάλε, ήδη στεναχωριέμαι που φτάνω στο τέλος και δεν υπάρχει καν η προοπτική για τρίτη σεζόν. Μάθε μας τη ζωή Aziz <3

Με την πρεμιέρα του νέου ‘DuckTales’ ο Γιάννης Σαχανίδης

Νομίζω ο ενθουσιασμός μου που έχουμε φρέσκο DuckTales από το Disney XD πέρασε από το 3 με 4 πριν ασχοληθώ με την πρεμιέρα, σε 9 με 10 αφού είδα το επεισόδιο που βγήκε πριν μερικές μέρες. Το φωνητικό καστ είναι τέλειο, οι περιπέτειες του Σκρουτζ, του Ντόναλντ και των ανηψιών τους είναι όπως ήταν και τότε, το τραγούδι των τίτλων αρχής το τραγουδάω τόσες μέρες. Και επίσης Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης για πάντα. Που να ξεκινήσουν και κανονικά τα επεισόδια δηλαδή, που ξεκινούν από τις 23 Σεπτεμβρίου (30 χρόνια ακριβώς μετά την πρεμιέρα της ορίτζιναλ σειράς). Δηλαδή καταλάβατε, Κυριακή πρωί θα βλέπουμε DuckTales, ε ρε τι έχει να γίνει. *πέφτει το παλιό σήμα Mega Channel*

Με τις ιστορίες των Barks και Rosa που ενέπνευσαν το νέο ‘DuckTales’ ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Το φανταστικό πρώτο (διπλό) επεισόδιο της νέας σειράς με έκανε να θέλω να επιστρέψω σε κάποιες ιστορίες-κλειδιά στις οποίες θεωρώ πως είτε βασίστηκε, είτε είναι καλοί σύνδεσμοι με την κόμικ μυθολογία των παπιών, στο σύμπαν των Barks και Rosa. Η προφανέστερη αναφορά είναι ‘Το Πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου’ του Don Rosa, το τελευταίο επεισόδιου δηλαδή του ‘Βίος και Πολιτεία’, μια ιστορία της οποία δραματουργικά μεταφέρει σχεδόν σημείο προς σημείο αυτός ο πιλότος, με τον Σκρουτζ να ξαναβρίσκει όρεξη για περιπέτεια μετά την επίσκεψη των ανιψιών του. Απαραίτητο companion προφανώς το ‘Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας’ του Barks, η πρώτη εμφάνιση του Σκρουτζ.

Άλλες ιστορίες στις οποίες επέστρεψα ήταν κάποιες με τον Χρυσοκούκη, συγκεκριμένα το ‘Δεύτερο Πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου’ του Barks (πρώτη εμφάνιση του χαρακτήρα) και ‘Ο Γιος του Ήλιου’ του Rosa, που σαν μοτίβο και δράση είναι πολύ κοντά στο δεύτερο μέρος του πιλότου της νέας σειράς. Έριξα και ματιά στο ‘Μυστικό της Ατλαντίδας’ του Barks απλά για να βεβαιωθώ πως δεν έχει καμία σχέση με την Ατλαντίδα όπως την είδαμε στη νέα σειρά.

Και τέλος, ίσως στο πιο ενδιαφέρον πείραμα της σειράς, ο πιλότος μοιάζει να στήνει ένα season arc γύρω από την κακή σχέση Σκρουτζ και Ντόναλντ και ταυτόχρονα γύρω από το μυστήριο της αδερφής του Ντόναλντ. Στον Rosa έχει εμφανιστεί στο ‘Μεγιστάνα από την Καλισότα’, το 11ο επεισόδιο του ‘Βίου’, ενώ αυτό που έμαθα ψαχουλεύοντας για περισσότερα reference στοιχεία, είναι πως εμφανίστηκε στην ιστορία ’80 jaar’ του 2014 από τον Ολλανδό Evert Geradts, σύμφωνα με την οποία η Della γίνεται αστροναύτης και αφήνει τα παιδιά για ένα ταξίδι στο διάστημα(!). ΟΚ, υποθέτω είναι κι αυτή μια κάποια εξήγηση για την απουσία της. Η ιστορία δεν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα δυστυχώς, αν μας διαβάζουν από την Καθημερινή ας γίνει καμιά κίνηση, χοπ χοπ. Ενιγουέι, όλα αυτά τα ξαναδιάβασα, και τώρα νιώθω ΠΑΡΑ πολύ έτοιμος για την proper πρεμιέρα της σειράς.

ΚΙ ΑΛΛΗ ΠΑΠΙΟ-DISNEY

Η μεγάλη συνέντευξη με τον Don Rosa

Τα πρώτα καρέ που σχεδίασε ποτέ ο Carl Barks

Τρέιλερ για την επιστροφή του ‘DuckTales’

O Ντόναλντ Ντακ θα είναι για πάντα ένας από εμάς

Με την προφορά του Jim Jefferies o Πάνος Κοκκίνης

Έπεσα κατά λάθος πάνω στο The Jim Jefferies Show, την σατιρική εκπομπή του 40χρονου Αυστραλού κωμικού στο Comedy Central, όταν έψαχνα να βρω κάποιον ακόμη που να κράζει τον Donald Trump. Και κόλλησα. Είδα κάθε επεισόδιο της (όπως π.χ. αυτό που μιλάει με ένα υπέρμαχο της δουλείας). Και μετά κάθε comedy special που έχει κάνει ως τώρα. Ναι, τον έχουν κράξει ως μισογύνη. Και ναι, μοιάζει να είναι -λόγω προφοράς- μονίμως μεθυσμένος. Όμως η οπτική του στα πράγματα είναι εντελώς διαφορετική. Σκέψου του τον ως το χαβαλεδιάρη Αυστραλό ξάδελφο του John Oliver. Kαι κάνε τον κόπο να τον ανακαλύψεις.

Με το ‘Αμαρτωλή’ του Δημήτρη Κόκοτα η Ναστάζια Καπέλλα

Πριν μία εβδομάδα ήμουν στο Κάτω Κουφονήσι, κοιμόμουν στην παραλία και ξύπνησα από κάτι κατσίκες που έκαναν επιδρομή τα ξημερώματα. Εγώ όταν ξυπνάω αποκλείεται να ξανακοιμηθώ, οπότε καθόμουν και σκεφτόμουν ότι είμαι ξύπνια και είναι ξημερώματα. Και άρχισα να σιγοτραγουδώ ‘μες τα ξημερώματα’. Μετά από από λίγο πάλι ‘μες τα ξημερώματα’. Δεν μπορούσα να θυμηθώ ούτε από ποιο τραγούδι είναι, ούτε τους υπόλοιπους στίχους, ούτε ποιος το λέει, ούτε πόσο παλιό ήταν. Μετά από λίγο έψαξα στο κινητό ‘μες τα ξημερώματα στίχοι’ και μου έβγαλε τα ‘Ξημερώματα’ του Αργυρού, αλλά κατάλαβα ότι δεν ήταν αυτό που ζητούσα. Κάπου εκεί άρχισαν να μου ρχονται με τη σωστή πάντα μελωδία κι άλλοι στίχοι ‘γυρνάς σαν αμαρτωλή μες τα ξημερώματα’ και για μια πολύ μικρή στιγμή πριν ξαναγκουγκλάρω, μέσα στη ζάλη του πρωινού, πίστεψα ότι έβγαλα μόνη μου το τραγούδι και ότι είμαι μεγάλο ταλέντο τελικά και θα γίνω πλούσια. Σκέφτηκα τότε ότι πρέπει γρήγορα να το ηχογραφήσω πριν το ξεχάσω, αλλά ας γκουγκλάρω άλλη μία προσθέτοντας το ‘αμαρτωλή’. Ε, και οκέι ήταν του Κόκοτα. Έτσι περνάμε τη βδομάδα επιστροφής στην Αθήνα παρέα.

Με το δίλημμα power nap στο κρεβάτι ή στον καναπέ

Και με τον δίσκο της Syd που ακούω 3 μέρες τώρα. Να τον ακούσετε. Είμαι σε άδεια ΑΚΟΜΑ και έφτασα το όριο των λέξεων σε mail, σας κλείνω.

Με το ‘Despacito’ από τους 2Cellos ο Ευθύμιος Σαββάκης

Ξέρω αν έγραφα την παραπάνω πρόταση χωρίς το “από τους 2Cellos” η αντίδραση θα ήταν: “Αλήθεια τώρα;”. Αλλά παρόλο που έχει γίνει μία σούπα το συγκεκριμένο κομμάτι (πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε ελληνική έκδοση πανηγυριού!), νομίζω ότι οι 2Cellos το κάνουν συμπαθητικό. Αρκετά.