Δύο άντρες στο Oneman

Ο Ryan Reynolds και ο Jason Bateman βασίζουν μια ολόκληρη ταινία πάνω στις διαφορές τους: Το “Αλλάζουμε;” (που κυκλοφορεί σε DVD & Blu-ray από τη Sony Pictures Home Entertainment Hellas) αφορά δύο φίλους που μεγάλωσαν μαζί αλλά στην πορεία απομακρύνθηκαν και άλλαξαν. Ο Μιτς (Reynolds) ζηλεύει τον Ντέιβ, την υπέροχη σύζυγό του, την δουλειά του. Ο Ντέιβ (Jason Bateman) ζηλεύει τον Μιτς και την ανέμελη, χωρίς δεσμεύσεις ζωή του. Μια μέρα ξυπνούν και έχουν ανταλλάξει σώματα. Παλιά η ιδέα, αλλά σταθερά υποσχόμενη.

Όμως πέρα από τις επιφανειακές διαφορές ανάμεσα στους δύο ηθοποιούς (τόσο εμφανείς που είναι προφανές ποιος παίζει ποιον από τους δύο χαρακτήρες), υπάρχουν και οι ομοιότητες. Οι συμφωνίες τους: Είναι και οι δύο άντρες. Είναι άνετοι. Έχουν χιούμορ. Είναι ανερχόμενοι σταρ, χαλαροί με τη θέση τους στη βιομηχανία, και πιθανώς και στη ζωή.

Γι’αυτό και η χημεία τους έχει ως αποτέλεσμα μια τόσο απολαυστική κοινή συνέντευξη, την οποία εξασφάλισε αποκλειστικά το Oneman.

Τι σας έκανε να θέλετε να πάρετε μέρος στο “Αλλάζουμε;”;

JB: Μου άρεσε που μπορούσα επιτέλους να παίξω το χαρακτήρα που κάνει όλη τη φασαρία και τις ηλιθιότητες αντί να είμαι ο έξυπνος τύπος που απλά αντιδρά στον ανόητο.

RR: Για πρόσεχε.

JB: Βασικά έπαιξα και τους δύο σε αυτή την ταινία κι αυτό είναι όνειρο για έναν ηθοποιό.

Θα ήθελες ποτέ να είσαι κάποιος άλλος στην πραγματικότητα, και ποιος;

RR: Η Jackie Joyner-Kersee.

JB: Η Jackie Joyner-Kersee. Μάλιστα. Όμορφη, όμορφα νύχια. Εγώ θα ήθελα να είμαι… δεν ξέρω. Είμαι 100% ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και με το πού βρίσκομαι αυτή τη στιγμή.

RR: Έχω κάποιες σημειώσεις κάπου… Αλλά κι εγώ.

Τι ήθελες να είσαι όταν ήσουν παιδί;

JB: Ο Judd Apatow. Όχι, νομίζω ο Judd είναι πιο νέος κι από μένα. Ήθελα να είμαι ο Dustin Hoffman ή ο Robert DeNiro ή ο Al Pacino. Νόμιζα πως θα γινόμουν δραματικός ηθοποιός, αλλά ξεκίνησα με κωμωδίες και μετά ήμουν σε φάση, “Ίσως να βρω περισσότερο δράμα αργότερα στην καριέρα μου.”

RR: Όταν ήμουν παιδί νομίζω πως ήθελα να ήμουν υπεύθυνος γκαρνταρόμπας στους “Άγγελους του Τσάρλι”. Δεν είχα ακριβώς μεγάλους στόχους.

Jason, όταν παίζεις τον Μιτς πρέπει να είσαι καταστροφικός όταν φροντίζεις μωρά. Ήταν δύσκολο να δουλεύεις τριγύρω τους;

JB: Φοβερά ήταν. Προφανώς δε θα μπορούσες να διαπραγματευτείς μαζί τους αν δεν ήθελαν να έρθουν στη δουλειά, αλλά ήμασταν τυχεροί γιατί τις περισσότερες μέρες ήθελαν.

Το στυλ σου σαν γονιός μοιάζει πιο πολύ με του Μιτς ή του Ντέιβ;

RR: Πες “Μιτς” και θα έχεις την κοινωνική πρόνοια στην πόρτα σου σε περίπου 10 λεπτά.

JB: Είναι ένας καλός συνδυασμός των δύο. Αφήνω λίγο λάσκα την κόρη μου για να παίρνει δικές της αποφάσεις, ακόμα και όταν είναι τεσσάρων. Δεν μπορείς να ξέρεις ότι ο φούρνος καίει αν δεν κάψεις και λίγο το χέρι σου. Οπότε κάποιες φορές θα την κατευθύνω στις φλόγες γιατί δεν έχω την ενέργεια να της εξηγώ. Οπότε της απομένουν 6 δάχτυλα.

RR: 6 καλά δάχτυλα.

JB: 6 καλά δάχτυλα. Δεν ξέρω. Τα βρίσκω όλα στη διαδρομή.

Ryan, περιμένεις πότε θα κάνεις κι εσύ οικογένεια;

RR: Ναι αμέ. Θα ήθελα να κάνω παιδιά. Λατρεύω τα παιδιά. Έχω πέντε ανίψια. Λατρεύω τα παιδιά. Η κόρη του Jason λιώνει κάθε φορά που με βλέπει.

JB: Και δε μπορεί να μιλήσει όταν είναι τριγύρω. Ήρθε χτες εδώ -είναι τεσσάρων- και νομίζω την έχω δει ντροπαλή τρεις φορές στη ζωή της, μεταξύ αυτών και χτες. Μαγκώνει τελείως κοντά του.

RR: Είναι αξιολάτρευτη.

Πώς ήταν η Leslie Mann και η Olivia Wilde;

JB: Ό,τι θες σε έναν ηθοποιό. Έξυπνες, όμορφες, καλή κωμική αίσθηση, και όλα τα πράγματα χρειάζονται σε αυτή την ταινία.

Πώς είναι ο David Dobkin σαν σκηνοθέτης;

JB: Σκουπίδι. (γελάει) Δε νομίζω πως χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο. Η λέξη εφευρέθηκε για αυτόν. Όχι, όχι, κοίτα την ταινία. Σωστά; Είναι μια σαχλούτσικη ιδέα στην οποία επιστρέφουν όλοι ξανά και ξανά, οπότε χρειάζεσαι κάποιον με πολύ αίσθηση χιούμορ για να μπορεί να το κρατήσει φρέσκο. Ήταν ανεκτίμητος.

Jason, ο Ryan έχει πει πως πολλές φορές στα γυρίσματα γέλαγε με εσένα, αλλά και ότι εσύ κρατιόσουν καλύτερα.

RR: Είναι βράχος! Δεν ξέρω πώς το κάνει. Πώς το κάνεις;

JB: Απλά έμπηγα το νύχι μου μές στο χέρι μου. Σιγουρευόμουν ότι ξεκινούσα μια σκηνή με τα χέρια στις τσέπες, και μετά έπαιρνα το νύχι του δείκτη και το κάρφωνα στην κορυφή του αντίχειρα κι αυτό με αποσπούσε. Αυτό είανι το κλειδί.

RR: Υπάρχουν λήψεις που απλά το βλέπεις νά’ρχεται. Κόβεται η σκηνή πριν τα γέλια, αλλά μπορείς να δεις τα μάτια μου να αρχίζουν να σπάνε, σε φάση “Θεέ μου όχι πάλι!” Φρίκη.

JB: Αλλά σε άλλες φάσεις απλά παραιτείσαι. Είναι τέλειο να γελάς. Δεν παίζουμε και θέατρο. Αν γελάσεις απλά κάνεις κι άλλη λήψη.

Εκπλήσσεστε ποτέ όταν ένα αστείο που έχετε προετοιμάσει πολύ καλά δεν προκαλεί μεγάλα γέλια, και μετά μια σκηνή που δεν την θεωρούσατε ιδιαίτερα αστεία όλοι τη βρίσκουν ξεκαρδιστική;

JB: Ναι, έχει ενδιαφέρον να βλέπεις σε τι αντιδρά ο κόσμος. Όταν τελειώσει το μοντάζ και μπει η μουσική και μπει η κάθε σκηνή στη σειρά της, το κοινό είναι σε άλλη φάση από ό,τι εσύ ενδεχομένως περιμένεις, οπότε θα του κάνουν ‘κλικ’ διαφορετικά πράγματα. Λένε πως μια ταινία φτιάχνεται 3 φορές: Όταν γράφεται, όταν γυρίζεται κι όταν μοντάρεται. Πετάς αρκετά πράγματα στον τοίχο και βλέπεις τι κολλάει.

Τι είδους κωμωδίες σας αρέσουν;

JB: Έχει να κάνει με το ποιος κάνει τα αστεία. Τα πάντα στο χιούμορ έχουν να κάνουν με την παράδοση. Υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικά είδη αστείου. Έχει να κάνει με την εκτέλεση. Συνήθως προτιμώ συγκεκριμένους ηθοποιούς παρά συγκεκριμένα είδη χιούμορ.

Είναι κάποιος κωμικός που σας έχει εκπλήξει τελευταία;

RR: Άρχισα να βλέπω Louis C.K. και τα πράγματα με τα οποία τη γλιτώνει, και συνειδητοποιείς πως η κωμωδία γενικά μπορεί να προστατεύσει κωμικούς που ξεπερνάν τα όρια. Δηλαδή έχεις έναν τύπο που κάνει αβάσιμα, ρατσιστικά αστεία. Μιλάει για το πόσο πολύ μισεί τα παιδιά του, και όλα τα αυτά τα πράγματα που περνάνε τα όρια σε κάθε πιθανό επίπεδο, αλλά και πάλι έχει να κάνει με την εκτέλεση: Είναι ένας τύπος που ξέρεις πως, κάτω από όλα αυτά, είναι μια σοφή ψυχή που ξέρει καλύτερα, οπότε δεν υπάρχει κακία σε αυτά που λέει, και άρα γι’αυτό επιτρέπεται να γελάσεις. Έχω εκπλαγεί από το πόσο καλό είναι το stand-up του, αλλά και πόσα ρίσκα περιέχει και πόσο πολύ σπρώχνει τα όρια. Εκτιμώ πολύ κάποιον που λειτουργεί έτσι.

Jason, ζηλεύεις που ο Ryan αναφέρεται πρώτος στο καστ της ταινίας;

RR: Είναι σε αντίστροφη αλφαβητική σειρά.

JB: Δε θα μπορούσαμε, δε θα έπρεπε να έχουμε κάνει αυτή την ταινία χωρίς αυτόν.

RR: Κάποιος έπρεπε να παίξει τον Μιτς και τον Ντέιβ.

JB: O Ryan είναι εκεί που είναι στην καριέρα του επειδή το αξίζει και είμαστε όλοι τυχεροί που αποφάσισε να κάνει αυτή την ταινία αλλιώς δε θα είχε γυριστεί.

RR: Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό.

JB: Είναι αλήθεια.

Το “Αλλάζουμε;” κυκλοφορεί σε DVD & Blu-ray από τη Sony Pictures Home Entertainment Hellas.