“Δώρο; ΠΑΚΕΤΟ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ;” Το ‘Λόγω Τιμής’ δίνει πόνο

Διάφορες περιστάσεις ‘φυσικών’ διαλόγων ανάμεσα σε πατεράδες με τα παιδιά τους είχαμε σε αυτό το επεισόδιο και καταλαβαίνετε, συνταγή για όμορφο γλυκό αυτή. Σε μια από αυτές, ο ταραξίας γιος που πλακωνόταν με μπάτσους στα Εξάρχεια πριν 2 επεισόδια κάνει bonding με τον γιακά πατέρα του φωνάζοντας “ΕΛΑ ΠΑΤΕΡΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΧΕΣΤΗΣ χαχαχα” και μετά βλέπουμε τους δυο τους να χαζοχαμογελάνε. “ΟΚ boomer,” μουρμούρησα προς την οθόνη.

Εδώ να ομολογήσω πως με έναν περίεργο τρόπο υπήρξαν 2-3 στιγμές που όντως με κράτησαν σε αυτό το επεισόδιο; Αυτό είναι που λένε το “σύνδρομο της Στοκχόλμης;” Μήπως είμαι τρελός, μήπως τά’χω χαμένα; Θα φτάσουμε σε αυτά αλλά πρώτα ας πιάσουμε τον ιστό της πλοκής από εκεί που μας άφησε το προηγούμενο επεισόδιο. Η Ηρώ πήρε χαμπάρι τον Οδυσσέα, ο οποίος είναι σε φάση “τι είμαι; καμιά Πηνελόπη;” κι εκείνη δικαιολογημένα έξαλλη, σε κλασικό βικυβολιώτικο στακάτο, του εξηγεί πως “ΓιαΧά ΡηΣού Παρά Τησα ΤοΘέ Ατρό ΠουΤό ΣοΑ Γαπού Σα”. Χαραμίζεται που δεν την έχει βάλει ακόμα σε σειρά της η Σόντα Ράιμς.

Ίδια κι ακόμα χειρότερα συνεχίζεται η μέρα της αργότερα όταν συναντά μια φίλη και την κόρη της και η μικρή τα ξερνάει όλα, για τον γιο της που έφαγε ξύλο στο κλαμπ τις προάλλες. (“Κάτι παιδιά του την είπαν χοντρά!”) Στο μέσον αυτής της εξομολόγησης η μικρή κόρη με το ποδηλατάκι της περνά μπροστά από το τραπέζι φωνάζοντας ΜΑΜΑΑΑΑ. Αν μπορούσα θα το έκανα gifάκι, είναι καταπληκτικό.

Χάος στην οικογενειακή ζωή της Ηρούς, η οποία τι να κάνει, άνθρωπος είναι κι εκείνη, σπάει, και ως το τέλος του επεισοδίου ψάχνει τον Ψηλό, με το μάλλον εξεζητημένο γραπτό μήνυμα Μάνο μου, Μάνο μου, Μάνο μου. Ο Μάνος της, Μάνος της, Μάνος της τελικά απαντάει αλλά αρκετά αργότερα επειδή τα έπινε με τους άλλους στου Ψυρρή κι όταν φτάνει η απάντηση στο μήνυμα η Ηρώ κοιμάται αλλά βλέπει τον διάλογο ο Οδυσσέας, που έχει το θράσος κι από πάνω.

Την ίδια ώρα η άλλη μεγάλη κρίση βρίσκει τον Συνήγορο Τσίου ο οποίος χάνει τη μεγαλύτερη δίκη της καριέρας του. Είμαστε στο δικαστήριο όπου όλοι περιμένουν το νόημα του σκηνοθέτη για να μιλήσουν με τη σειρά τους, η υπόθεση μαθαίνουμε πως είναι τεράστιου κοινού ενδιαφέροντος, κι ο Συνήγορος Τσίου που έχει το μυαλό του αλλού με τον ταραξία τον γιο του, χάνει τη δίκη παρόλο που παραδίδει ένα ξεκαρδιστικό μονόλογο υπεράσπισης λέγοντας 4-5 φορές ότι το σωστό θα είναι το γενναίο, ή κάτι αντίστοιχα ασαφές. Λατρεύω όταν αυτά που παρακολουθώ είναι συγκεκριμένα κι έχουν σαφή αίσθηση αυτού για το οποίο μιλάνε.

Εν πάσει περιπτώσει, λίγο μετά την δίκη-άγνωστο χι, ο Συνήγορος Τσίου σκασμένος τελείως, μεταμορφώνεται σε Μπαμπάς Τσίου (διαφορετικές μορφές του ίδιου πλάσματος, σαν το πόκεμον Deoxys κάπως) και πάει να πάρει τον gamergater γιο του για να πάνε βολτούλα. Ο Φοίβος το στρίβει το τιμόνι και γενικά περνάνε φανταστικά τα δυο τους. Κάποια στιγμή ακολουθεί επί λέξη ο εξής διάλογος: “Δεν ξέρεις πόσο κακό είναι να μην έχεις μια αποτυχία στο βιογραφικό σου. Κι όπως λες κι εσύ… λάλησα,” λέει ο μπαμπάς στον γιο. OK BOOMER. Ο γιος, αντί να βάλει φωτιά στον εαυτό του, απαντά όπως πολύ φυσιολογικά θα απαντούσε κάθε έφηβος γιος εκείνη τη στιγμή “Και στις γυναίκες πάντα κέρδιζες;”. “ΠΟΤΕ” απαντά ο πατέρας κικ οι δυο τους περνάνε τέλεια. Χαχαχαχαθέλωναβάλωτοκεφάλιμουστηνκατάψυξη.

Εκτός όμως από πατεράδες που προσπαθούν να προσεγγίσουν τα παιδιά τους, έχουμε τόσο φίλους σε αλληλοϋποστήριξη, όσο και αδέρφια σε συναισθηματική κατανόηση. Τα 4 αγόρια της παρέας το ζουν ένα βράδυ στου Ψυρρή πίνοντας μπύρες και τρώγοντας στραπατσάδες. Εδώ ο Deoxys έχει πάρει τη μορφή Φίλος Τσίου και κερνά τους υπόλοιπους. Ξέρουμε ότι περνάνε καλά επειδή όταν επιστρέφουμε μερικές σκηνές μετά, λένε μεταξύ τους ανέκδοτα της Β’ Γυμνασίου και “Είναι” “””Μεθυσμένοι”””. Τρανό κέφι.

Λίγο νωρίτερα (ή ήταν αργότερα; ακούω όλη τη μέρα το ίδιο ένα τραγούδι σε ριπίτ κι έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου), οι δύο καλύτεροι χαρακτήρες της σειράς μοιράζονται μια σκηνή που άξουαλι με έπιασε. Η Αθηνά κι ο αδερφός της, Δημήτρης Αλεξανδρής, αράζουν στη μπάρα του Bios, εκείνη είναι πεσμένη λόγω της φάσης με τον πατέρας της- δεν τα περνάει καλά, είναι λογικό κιόλας, και της βγαίνει τόσο αρνητικά που χωρίζει και την κοπέλα της. Ο αδερφός της προσπαθεί να την βοηθήσει, βέβαια τώρα έχω πολλές ενστάσεις από το πώς της μιλάει λες κι ο μόνος καθορισμός της ευτυχίας ή του ατόμου είναι το να έχει γκόμενο, αλλά τελοσπάντων, αυτά που λένε κι οι δυο τους τα λένε ωραία, και τα πιστεύουν, κι η χημεία τους είναι δυνατή. Προσπαθεί να της δώσει κίνητρο να κυνηγήσει την ευτυχία και να μην χαραμίσει τη ζωή της. “Έτσι θα χαραμίσεις τη ζωή σου; Δώρο;” λέει. “ΠΑΚΕΤΟ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ;” Λαϊκός και τίμιος. Γιατί έχουμε τόσο λίγο αυτούς τους δύο, και τόσο ακόμα λιγότερο μαζί; Για να ασχολούμαστε με τα γκομενικά του Οδυσσέα στο νησί; ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΙΣΙΩΜΑ.

Επίσης μην ξεχάσω σε αυτό το σημείο να σημειώσω τον μεγαλύτερο μερακλή της όλης υπόθεσης που είναι ο μπάρμαν του μαγαζιού του Δημήτρη Αλεξανδρή, ο οποίος σε κάθε επεισόδιο θα δώσει το κάτι παραπάνω πίσω από τη μπάρα. Κοκτέιλ φτιάχνει; Ουισκάκι βάζει. ΝΕΡΟ δίνει; Θα το κάνει με στυλ και ύφος. Πολύ φίλος. Για αυτόν θέλω να δω b-story! Αφήστε τους έφηβους να εφηβίζουν και τον Ψηλό να κοιτάζει με βαριεστημένα ξενερωμένο ύφος τα πάντα και δώστε μας τις περιπέτειες του Μερακλή Μπάρμαν.

Όλα αυτά με μία εξαίρεση: Με κάποιο κουφό τρόπο, η ιστορίας της Άννας, της κόρης της Μάνιας, κάπως με έπιασε σε αυτό το επεισόδιο; Είναι ίσως το πιο ράντομ πράγμα που θα μπορούσε να έχει κάνει αυτή η σειρά. Άντε πες τα έφηβα αγόρια είναι τόσο δεμένα με τους γονείς τους που ουσιαστικά ακολουθούμε έτσι τις κεντρικές ιστορίες κάποιων από τους βασικούς 7 της σειράς. Αλλά αυτό; Το αγόρι της Άννας φεύγει για εξωτερικό, “ο χρόνος κι η απόσταση μας μαθαίνουν πολλά” της λέει ο Παύλος κι εκείνη είναι σε φάση “δε μας χέζεις ρε Παύλο” οπότε εκείνος μη μπορώντας να βοηθήσει, τη στέλνει στον πατέρα της τον Φώτη.

Σε κάποιο σημείο του επεισοδίου, ένιωσα σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης να είχαν ξεχάσει από πού ξεκίνησαν, και το λέω 100% για καλό. Η μικρή πήγε στον Φώτη (Βαγγέλης Λιοδάκης, πολύ δυνατής), που στο πέρασμα του χρόνου έχει εξελιχθεί σε μια απολύτως συναρπαστική οντότητα, και μαζί οι δυο τους ζουν κάτι στιγμές διαλογισμού που θα ζήλευε κι ο Πάι Μέι με τη Νύφη. Στο σκοτάδι, στη θάλασσα, με φόντο τη φύση, ο Φώτης του δίνει και καταλαβαίνει: “Τα χιλιόμετρα μετράνε την απόσταση μόνο από τους ανθρώπους που δε μας συνδέει τίποτα μαζί τους,” λέει χαμογελώντας πικρά. Μπάστα Φώτη, να το συζητήσουμε αδερφέ. “Δε λέω ποτέ κάτι που δεν το πιστεύω ακόμα κι όταν χρειάζεται. Γι’αυτό βρίσκομαι εδώ… για να μη χρειάζεται,” λέει αργότερα. Θα το χαρακτήριζα mic drop αλλά εκεί δεν πρέπει καν να έχει ηλεκτρισμό, πόσο μάλλον μικρόφωνα. “Στο κρυσφήγετο;” ρωτάει η κόρη του. “Στον παράδεισο!” γελά εκείνος. Πείτε με τρελό, αλλά ήταν η πρώτη φορά μετά από 4 επεισόδια πως ένιωσα πως είδα κάτι που μοιάζει με αληθινή ιδέα, κι όχι απλώς “what if” σε μορφή καταναγκαστικών έργων. Ελπίζω να μείνουν για πάντα εκεί. Ελπίζω στην Αθήνα να μαζευτούν όλοι οι υπόλοιποι και να ζουν το αδιάφορο δράμα τους (η Αθηνά κι ο Δημήτρης Αλεξανδρής μπορούν να πίνουν και να τα λένε κάπου μόνοι τους, στηρίζω) και εκεί, μακριά από τους πάντες και τα πάντα, η Άννα να γίνει μουσικός πολεμίστρια υπό την καθοδήγηση του γκουρού φλαουτίστα φιλοσόφου Φώτη.

—-

Τι άλλο βλέπαμε 20 χρόνια πριν; Στο πλαίσιο του αφιερώματός μας για το θρυλικό σινεμά του 1999, δες το νέο μας επεισόδιο POP για τις Δύσκολες Ώρες για το φαινόμενο του ‘Blair Witch Project’, με καλεσμένο τον Ηλία Αναστασιάδη.