Έφτασαν στα άκρα για ένα ρόλο

Στην ταινία “Dallas Buyers Club” o Μάθιου Μακόναχι θα παίξει τον ρόλο ενός ναρκομανή που αφού διαγνωστεί με AIDS, θα αναζητήσει κάθε πιθανή ουσία που θα τον κρατήσει στη ζωή – κάτι που τελικά θα συμβεί, για πολλά χρόνια πέραν της αρχικής διάγνωσης. Fun!

Αλλά πέραν του κεφιού για όλη την οικογένεια που αδιαμφισβήτητα θα προσφέρει η ταινία, το άλλο στοιχείο είναι το κυνήγι της δόξας. Κανείς ηθοποιός, από ένα σημείο και μετά, δεν είναι ικανοποιημένος απλώς με το να κάνει το κέφι του και να βγάζει λεφτά, αλλά θέλει και την υπέρβαση. Μέχρι κι ο Μάθιου Μακόναχι!

Μία συχνή οδός για τέτοιου είδους προκλήσεις που είναι ικανές να βάλουν κάποιον στον ερμηνευτικό χάρη, είναι αυτή την πλήρους μετάλλαξης της εμφάνισης του ηθοποιού. Αν και είναι κρίμα που πάντα αυτοί οι πιο αβανταδόρικοι ρόλοι κλέβουν την παράσταση από άλλους, πιο λεπτούς ερμηνευτικά, παραμένει δεδομένο το γεγονός πως κάθε τέτοια μεταμόρφωση έρχεται παρέα με πολύ ενδιαφέρον, φωτογραφίες, συγκρίσεις, και την αναπόσπαστη προσοχή.

Δες τι πήγε κι έκανε λοιπόν ο αδερφός μας ο Μάθιου:

Άβολο και να το βλέπεις. Φυσικά σε όλους έρχεται κατευθείαν στο μυαλό η αντίστοιχη δουλειά του Κρίστιαν Μπέιλ στο “Machinist”, αλλά δεν είναι η μόνη.

Με αφορμή τον σωματικό άθλο του Μακόναχι, θυμόμαστε 7 περιπτώσεις όπου ηθοποιοί έφεραν το σώμα τους στα άκρα, με μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι πήραν κιλά, άλλοι έχασαν, άλλοι ασχήμυναν, άλλοι προπονήθηκαν σαν επαγγελματίες, κι άλλοι απλώς… μεταμορφώθηκαν ολοκληρωτικά. Δεν άξιζαν απαραιτήτως (όλοι) Όσκαρ, αλλά αξίζουν να τους θυμόμαστε.

Ο Κρίστιαν Μπέιλ στο “Machinist”

Μάλλον η διασημότερη περίπτωση, κυρίως λόγω του σοκαριστικού αποτελέσματος. (Ο Μπέιλ τότε δεν ήταν ακόμα σε καμία περίπτωση το όνομα που είναι σήμερα.) Ακόμα πιο σοκαριστικό είναι όταν διαβάζεις πώς έγινε: Υποτίθεται πως ο ηθοποιός δεν έτρωγε τίποτα παραπάνω από ένα μήλο την ημέρα επί σχεδόν 4 μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει 30 κιλά, κάτι τρομακτικό όταν δεν είσαι πάνω από 90. Βέβαια τελικά έγινε πασίγνωστος και έπαιξε τον Μπάτμαν, οπότε όλα καλά.

Η Σαρλίζ Θερόν στο “Monster”

Για να παίξει τη σίριαλ κίλερ Αϊλίν Γουόρνος στο “Monster”, η Θερόν σμπαράλιασε την τελειότητά της, έτρωγε ντόνατς μέχρι να πάρει καμιά ντουζίνα κιλά, έβγαλε τα φρύδια της, έκαψε τα μαλλιά της, και γενικώς αντέστρεψε κάθε μικρή λεπτομέρεια ομορφιάς που είχε πάνω της. Και πήρε Όσκαρ.

Ο 50 Cent στο “All Things Fall Apart”

Έχασε το 30% της σωματικής του μάζας ώστε να υποδυθεί έναν παίχτη φούτμπολ που πάσχει από καρκίνο, αλλά το έργο (που ο 50 Cent έγραψε κιόλας!) πέρασε απαρατήρητο. Απόδειξη πως δεν αρκεί μια εντυπωσιακή προσπάθεια για να πετύχει ένας ρόλος ή μια ερμηνεία.

Ο Τομ Χάρντι στο “Bronson”

Μια χαρά τυπάκι μοιάζει ο Τομ Χάρντι μέχρι που τον βλέπεις στο “Bronson” και θες να τρέξεις να φύγεις μακριά. Προκειμένου να παίξει τον φυλακισμένο εγκληματία έπρεπε να χτίσει το αντίστοιχο physique, για χάρη του οποίου έκανε 2,500 πους-απς τη μέρα επί 5 βδομάδες. Εγώ από την άλλη έχω εδώ ένα Wii Fit που μαζεύει σκόνη.

Η Νάταλι Πόρτμαν στο “Black Swan”

Όχι πως είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να χάνεις το μισό σου εαυτό, αλλά κι αυτό εξάντληση. Για να είσαι όσο το δυνατόν πιο ανατριχιαστικά πειστική και ακριβής η ερμηνείας της ως μπαλαρίνα στην ταινία του Αρονόφσκι, η Πόρτμαν έκανε προπόνηση επί 6 μήνες (!) ώστε να αποκτήσει τον ακριβή σωματότυπο που χρειαζόταν. Δούλευε 5 ώρες τη μέρα και 7 μέρες τη βδομάδα, επί 6 μήνες ξαναλέμε, κάνοντας μπαλέτο, προπόνηση, κολύμβηση και χορογραφία. “Εγώ κάτι ατάκες ήρθα να πω ρε παιδιά”: Δεν έχει τέτοια με τον Αρονόφσκι.

Ο Βίνσεντ Ντ’Ονόφριο στο “Full Metal Jacket”

Στην πολεμική ταινία του Κιούμπρικ ο Ντ’Ονόφριο έπαιζε τον δόκιμο Λέοναρντ, που έρχεται στο τάγμα και περνά κατευθείαν στο επίκεντρο της προσοχής λόγω της εμφάνισής του και του πόσο ατζαμής και άβολος ήταν. Όλο αυτό περνούσε από το βάρος του, καθώς ο Λέοναρντ θα έπρεπε να είναι μπόλικα κιλά περισσότερα από τον ηθοποιό. Κάπως έτσι, ο Ντ’Ονόφριο από γύρω στα 100 κιλά που ήταν, πήρε σχεδόν 35 (!!) για να μπει στο, αχμ, πετσί του ρόλου. Δεν έγινε και ΝτεΝίρο (που είχε κάνει κάτι αντίστοιχο για το “Οργισμένο Είδωλο”) αλλά εντάξει, έπαιξε τουλάχιστον Κιούμπρικ.

Η Ρούνεϊ Μάρα στο “Κορίτσι με το Τατουάζ”

Μια από τις κορυφαίες, πιο επιθετικές και πιο θαρραλέες ερμηνείες των τελευταίων ετών, αυτή της Ρούνεϊ Μάρα ως Λίζμπεθ Σαλάντερ στην Αμερικάνικη εκδοχή του βιβλίου του Στιγκ Λάρσον, έφερε και μια από τις πιο αποστομωτικές μεταμορφώσεις παρέα. Η τύπου upper east side πριγκίπισα, γόνος ζάπλουτων δυναστειών της Αμερικάνικης ελίτ, θα έβγαινε στην άλλη άκρη του φιντσερικού τούνελ ως ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα, όπου το κάθε τρύπημα και το κάθε δαχτυλίδι και τατουάζ ήταν αληθινό.