Είναι αυτός ο πιο αστείος άνθρωπος στον κόσμο;

Κάνει stand-up κωμωδία από τις αρχές των ‘80s όμως ήταν πέρσι που αναδείχθηκε κατά κοινή ομολογία στο πιο καυτό όνομα της Αμερικάνικης κωμωδίας. Τόσο, που το περιοδικό ΤΙΜΕ τον συμπεριέλαβε στην σημαντική του ετήσια λίστα των 100 πιο επιδραστικών ανθρώπων της χρονιάς που πέρασε.

Στο συνοδευτικό κείμενο, η Joan Rivers καταλήγει πως, “Κανείς δεν μπορεί να μάθει πώς να είναι αστείος. Αυτό που μπορείς να μάθεις είναι πώς να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, ώστε να έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση για να πεις ‘Νομίζω πως αυτό είναι αστείο – κι ο κόσμος θα το νομίσει επίσης.’ Ο Louie το καταλαβαίνει αυτό. Δεν έχει κανένα αρνητικό. Είναι ο Επόμενος Μεγάλος.”

Εμείς συμφωνούμε απόλυτα, όχι ότι το ΤΙΜΕ περίμενε τη γνώμη μας βέβαια. Τι είναι όμως αυτό που κάνει αυτό τον κακοσουλούπωτο 45άρη κάτοικο του Μανχάταν τόσο ξεχωριστό;

Είναι οι αλήθειες του. Αυτό που λέει κι η Rivers: Ο Louie δε θα σταματήσει σε κανένα αστείο αν βρει πως μπορεί από αυτό να βγάλει γέλιο – και μαζί, μικρά, πικρά, ξελιγωτικά αστεία φιλοσοφήματα για τη ζωή.

Το stand-up που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αφορά περισσότερο το χιούμορ της παρατήρησης. “Έχετε παρατηρήσει πως κάθε φορά που πας στο σούπερ μάρκετ μια γριά με καροτσάκι θα–”. Ναι, έχουμε παρατηρήσει. ΟΚ, υπερ-απλουστεύουμε τώρα, αλλά είναι ώστε να καταλάβουμε αυτή τη σχολή stand-up κωμωδίας που δεν εκπροσωπεί ο Louie. Ή που, για την ακρίβεια, την εκπροσωπεί, προσδίδοντας σε αυτές τις παρατηρήσεις λεπτής καθημερινότητας ένα επίπεδο μεγάλης αλήθειας.

Έτσι, ένα αστείο για κάτι που στον Louie φαίνεται “γκέι”, θα εξελιχθεί σε ένα εκπληκτικό αστείο πάνω στο τι σημαίνει γκέι, στο αν και ποιον προσβάλει λέγοντάς το, αλλά και στην δύναμη των ίδιων των λέξεων στον τρόπο που εκφραζόμαστε και σκεφτόμαστε.

Αλλού, ο Louie θα αντλήσει από τη ζωή του (είναι χωρισμένος με 2 μικρά κορίτσια) και θα μιλήσει για το πώς τα πάντα στη ζωή καταλήγουν στη φθορά – όχι με μίζερη διάθεση, αλλά με απελευθερωτική. Σα να σου λέει, αυτά είναι φιλαράκο τα δεδομένα, δέξου τα όσο είναι καιρός, και απόλαυσε όλο το ενδιάμεσο. Γιατί ποτέ ξανά δε θα είσαι όσο νέος, όμορφος, στιβαρός είσαι αυτή ακριβώς τη στιγμή.

Αυτές είναι μερικές από τις αγαπημένες μας στιγμές του:

Οι απίστευτες αλήθειες του, σε συνδυασμό με την απόλυτα αυτοσαρκαστική μεθοδολογία του (ο ίδιος είναι στο 95% των περιπτώσεων, το punchline στα αστεία του, αντλώντας στοιχεία -συχνά πολύ, πολύ άβολα- από τις προσωπικές του εμπειρίες), τον βοηθούν να ξεφεύγει αλώβητος από κάθε κατάσταση. Μπορεί να χρησιμοποιήσει μέσα σε αστεία λέξεις, φράσεις, έννοιες που σε κάποιο άλλο πλαίσιο, από κάποιον άλλον άνθρωπο, θα σήκωναν έναν μικρό σίφουνα πολιτικώς ορθής επανάστασης.

Να, δες.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να μπορεί να βλέπει τα πράγματα με τόσο καθαρό μυαλό και ανοιχτό πνεύμα. Ίσως ότι προέρχεται από μια οικογένεια που κρατάει τόσο από Εβραίους όσο κι από (Ιρλανδούς) καθολικούς, έχει καταγωγή από κεντρική Ευρώπη και από Λατινική Αμερική, μεγάλωσε στη Βοστώνη και ζει στο Μανχάταν. Οι διχασμοί και τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά, που χρειαζόταν απλά ένας άνθρωπος με ανοιχτές κεραίες για να πιάσει όλα τα σήματα.

Τώρα, το χιούμορ; Αυτό είναι άλλη υπόθεση. Κι ο Louie είναι απλά ξεκαρδιστικός.

Ξεκίνησε στην αρχή δειλά-δειλά λαμβάνοντας μέρος σε stand-up shows όπου είχε κάτι δίλεπτες εμφανίσεις. Στα τέλη των ‘80s είχε φτάσει να ανοίγει παραστάσεις για τον μεγάλο Jerry Seinfeld. Στη διάρκεια των ‘90s μεγάλωνε το κοινό του, για να δει τη mainstream έκρηξη των ‘00s: Εκπομπές στο ΗΒΟ και το Showtime, live DVD και ηχογραφήσεις (έχει πάρει μάλιστα Έμμυ και Γκράμι), και δύο σειρές: Το αποτυχημένο “Lucky Louie” του ΗΒΟ, ένα πολύ προχωρημένο και ανορθόδοξο sitcom, και εσάτως, το “Louie” για το FX.

Το “Louie” είναι αυτό που ουσιαστικά τον έκανε ευρύτερα γνωστό, έχοντας ολοκληρώσει 2 σεζόν (η 3η αυτό το καλοκαίρι) με επεισόδια που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη δομή. Είναι απλά 25 λεπτά άβολης, μαύρης, σπουδαίας, άκρως αληθινής κωμωδίας από τον Louie, όπου συνήθως δυο κωμικές ιστουριούλες δένονται μεταξύ τους με αποσπάσματα από τα stand-up του.

Τα οποία, να πούμε, πως ανανεώνει σε ετήσια βάση. Είναι σαν πρόκληση που θέτει στον εαυτό του: Ποτέ να μη βασιστεί στην επιτυχία κάποιων αστείων για να χτίσει μια καινούρια παράσταση. Κάθε χρονιά, τα πετάει όλα, και ξεκινάει εκ του μηδενός. Συχνά μάλιστα και μες στον ίδιο κύκλο παραστάσεων, θα πάρει αστεία που έχει στο encore (που άρα θεωρεί τα πιο καλά του) και θα τα ενσωματώσει στο κυρίως μέρος της παράστασης, αφήνοντάς του την πρόκληση να γράψει νέα, ακόμα καλύτερα για το τέλος.

Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι το μυστικό του “κάθε χρόνος και καλύτερα”, πάντως όποιο κι αν είναι, ο Louis C.K. το έχει ανακαλύψει.

Αν και κάτι μας λέει, πως το μυστικό της επιτυχίας του είναι πολύ απλά, το εννοούμενο μότο: Μόνο Αλήθειες.