Είναι cool να θεωρείς cool τον Tom Cruise

Ξέχνα λίγο το “Γεννημένος την 4η Ιουλίου” που, ΟΚ, μπράβο του, ωραία ερμηνεία κλπ, αλλά όποτε θέλετε σκουντήστε με να ξυπνήσω. Δε με νοιάζουν πολύ τα οσκαρικά, και γενικά αδιαφορώ για το αν ο εκάστοτε σταρ χοροπηδάει μουρλαμένος σε καναπέδες.

(Εκτός αν είναι πχ ο Andy Kaufman οπότε μιλάμε για ολόκληρη περσόνα.)

Ο Tom Cruise δεν είναι ο Andy Kaufman, είναι ένας τυπικός κινηματογραφικός σταρ, με την έννοια πως πληρώνεται πολλά λεφτά για να επιστρέφει ακόμα περισσότερα, και συνήθως τα καταφέρνει. Όμως όπως κάθε μεγάλος σταρ (πλην του Will Smith ενδεχομένως) μπορεί να σου επιβεβαιώσει, ωραίο το σταριλίκι, αλλά ας κάνουμε και κάτι για την τέχνη ή/και το cool ρε αδερφέ.

Η εμφάνισή του στο “Rock of Ages”, ως μεγάλος ροκ σταρ που θέλει να ξεκινήσει εξίσου μεγάλη σόλο καριέρα (και ζει το τελευταίο θρυλικό τουρ πριν τη διάλυση της μπάντας), ήταν μια τέτοια στιγμή. Ας κάνουμε μια αναδρομή στις στιγμές που σου επιτρέπουν να λες πως ο Tom Cruise είναι γαμάτος. Όχι απαραίτητα σοβαρός, οσκαρικός ή οτιδήποτε τέτοιο.

Αλλά απλά, γαμάτος.

Rock of Ages

Ό,τι χρειάζεται να ξέρεις για τον Τζαξ είναι σε αυτή τη σκηνή. Θα δώσει στην ρεπόρτερ περισσότερο χρόνο όταν τη γουστάρει και λιγότερο όταν ξενερώνει – και θα θες πολύ να δεις τι συμβαίνει παρακάτω όταν γουστάρει. Όχι ανόμοια με τον τρόπο που κάνει τα stunts του στις περιπέτειες (ή το σεξ στο “Eyes Wide Shut”, υποθέτω, ένα είδος stunt κι αυτό εν προκειμένω), έμαθε κι εδώ τέλεια τις χορογραφίες του, ενθουσιάζοντας τον σκηνοθέτη Adam Shankman. Για την ταινία, γεμάτη με ’80s κομμάτια και διάθεση, ο Cruise είναι το καλύτερο στοιχείο.

Collateral

Ο Tom Cruise παίζει villain. Αυτό από μόνο του δε φτάνει; Ακόμα κι αν όχι, ο τρόπος με τον οποίο περιέφερε το παράξενα υπνωτιστικό πλατινέ του, απλώνοντας τις υπαρξιακές του ανησυχίες σε ένα παγευτικό νυχτερινό Λος Άντζελες, έκανε τον εκτελεστή που έπαιζε στην ταινία του Michael Mann, μακράν τον πιο ξεχωριστό και αναπάντεχο χαρακτήρα που έχει παίξει ποτέ του.

Magnolia

Εντάξει, κι εδώ περίπου villain παίζει, αλλά λιγότερο ‘ποτίζω με νύχτα το σιωπηλό βλέμμα μου’ και περισσότερο ‘φωνάζω όσο πιο πολύ μπορώ με όσο πιο douchebag τρόπο τις πιο επιθετικά μισογύνικες ατάκες που έχουν γραφτεί’. Και στις δύο περιπτώσεις εγώ απολαυστικό το βρίσκω βέβαια, άσχετα που μόνο για τη σπονδυλωτή ταινία του Paul Thomas Anderson βρέθηκε στα Όσκαρ. Αλλά είπαμε, αυτό δε μας νοιάζει. Εκείνο που έχει σημασία είναι το respected cock.

Tropic Thunder

Στη ράχη κάθε τεύχους του Esquire γράφαμε κάθε μήνα “ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΔΕ” όπου τάδε το όνομα του εκάστοτε cover star. Αυτό με τον Σάκη, Αυτό με τον George, Αυτό με τον Γαλιφιανάκη, Αυτό με τον Bridges κλπ. Όταν είχαμε εξώφυλλο τον Tom Cruise πριν λίγα καλοκαίρια, η ράχη έγραφε, ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ LES GROSSMAN.

Cocktail

Γιατί δεν ξέρω κανέναν μπάρμαν που μετά από αυτή την ταινία να μην ήθελε να κάνει ασταμάτητα το ‘Tom Cruise throw’ του μπουκαλιού. Βέβαια από την άλλη δεν ξέρω κανέναν μπάρμαν, τελεία. Οπότε να το θέσω αλλιώς: Το στερεότυπο για το τι είναι και τι μπορεί να κάνει και πώς πρέπει να μοιάζει ένας μπάρμαν, άλλαξε χάρη σε αυτό το εργάκι. Μπάρμεν δεν γνωρίζω, αλλά όλοι ανεξαρτήτως επαγγέλματος ήθελαν να μπορούν να κάνουν (ή να βλέπουν άλλους να κάνουν) το ‘Tom Cruise throw’.

Mission: Impossible franchise

Με όλο το σεβασμό προς τον DePalma και τον Woo, αλλά αναφέρομαι κυρίως στην 3η και την 4η ταινία. (Το να είσαι σε slow motion στη μισή ταινία δεν είναι cool, σόρι.) Αλλά στα κεφάλαια του JJ Abrams και του Brad Bird, μπορούσες να πιστέψεις πως ο Tom μπορεί να τρέξει. Να ρίξει οργισμένες γροθιές. Να εμπλακεί τσαλακωμένος σε μάχες. Να τρέχει να ξεφύγει από ανεμοθύελλες, να κάνει μπάντζι τζάμπιν ανάμεσα στα ψηλότερα κτίρια του κόσμου, να κοιταχτεί ματιά με ματιά με έναν παρανοϊκά απολαυστικό Philip Seymour-Hoffman. Σε έπειθε ότι είναι παλιάς κοπής υπερκατάσκοπος, πώς το λένε.

Top Gun

Εντάξει, έχουμε 2012. Κάποτε αυτό το πράγμα ήταν ισοδύναμο του cool. Και υπό μία έννοια δημιούργησε την έννοια του blockbuster summer.

Jerry Maguire

Ξέρεις, το “show me the money” είχε δύο μέρη που το έκαναν να λειτουργήσει ως ατάκα και ως σκηνή. Ο Cruise γενικά μετέδωσε σε όλη αυτή την ταινία τη φρενήρη, πηγαία ενθουσιώδη ενέργειά του, κάνοντάς έναν απόλυτο feelgood μύθο του σύγχρονου, media-και-αθλητικο-κεντρικού αμερικάνικου ονείρου. Να το πω αλλιώς. Ο Cuba ήταν το χαμόγελο, ο Tom ήταν η καρδιά. Κι επίσης; Την “you had me at hello” σκηνή δε θα μπορούσαν πολλοί να την κάνουν να λειτουργήσει.

Ζήτημα Τιμής

Βασικά δεν ήταν ιδιαίτερα γαμάτος εδώ (ούτε κακός- άλλα πράγματα σου μένουν), απλώς γενικά όπως θα έχεις καταλάβει δεν αφήνουμε ευκαιρία χαμένη για αναφορά σε μια από τις αγαπημένες μας ταινίες.

~~~

Δες τώρα τον Cruise να μιλάει για τον ρόλο του στο “Rock of Ages”:

To “Rock of Ages” προβάλλεται ήδη στις αίθουσες από την Village.