Είναι ο Δημήτρης του MasterChef ο πιο αντιπαθητικός παίκτης στην ιστορία των ριάλιτι;
- 4 ΜΑΡ 2022
Όσο υπάρχουν reality shows (δηλαδή, τηλεοπτικές παραγωγές που δεν είναι «στημένες» και τελούν υπό συνθήκη κοινής διαβίωσης -στην οποία και η Μητέρα Τερέζα θα δοκιμαζόταν, βλέποντας 24 ώρες το 24ωρο τους ίδιους ανθρώπους, στο ίδιο πλαίσιο), υπάρχει και λίστα με τους πιο αντιπαθητικούς.
Που ανανεώνεται reality με το reality. Μάλλον όμως, έχουμε πια στα χέρια μας το δια βίου Νο1: τον Δημήτρη από το Master Chef.
Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν πως όλοι μας έχουμε από τουλάχιστον μία διαταραχούλα (έχει ή δεν έχει διαγνωστεί -αφού όλοι κουβαλάμε τραύματα και ελάχιστοι μπαίνουμε στη διαδικασία να τα επουλώσουμε). Αυτή έχει ως συνέπεια αμφισβητούμενες συμπεριφορές (σαν τις αμφισβητούμενες φάσεις, στα σπορ). Άρα μπορώ να καταλάβω πολλά και να δικαιολογήσω πολλά περισσότερα -μήπως τελικά, καταλάβω εμένα και φτιάξω κατασκευαστικά λάθη που κάνουν τη ζωή μου δύσκολη, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.
Είναι πολύ λίγα εκείνα που αρνούμαι να δικαιολογήσω. Κυρίως αφορούν ανθρώπους ηλικίας από 35 και πάνω που, φίλε αν δεν έχεις εντοπίσει τα θέματα σου έως τότε -και δεν έχεις ενδιαφερθεί για το πώς θα τα λύσεις-, πήγαινε να ζήσεις μόνος σε ένα βουνό. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείς άλλους. Και δη ανθρώπους που δεν είναι υποχρεωμένοι να σε ανέχονται. Δηλαδή, μη συγγενείς ή φίλους -που για κάποιο λόγο σε διατηρούν στη ζωή τους.
Αν κάνουμε ένα flashback στο τι έχουν δει τα μάτια και τι έχουν ακούσει τα αυτιά μας, σε ριάλιτι, θα διαπιστώσουμε πως υπήρξαν αρκετοί που προκάλεσαν πολλά και έντονα αρνητικά συναισθήματα, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Κάποιοι θα είχαν μεγαλουργήσει στην Κατοχή ως δωσίλογοι, άλλοι ενδεχομένως να οδήγησαν τους επιστήμονες που ανακάλυψαν τα ηρεμιστικά φάρμακα να αμφισβητήσουν τη φόρμουλα τους και πολλοί (περισσότεροι από όσους μπορούσαμε να καταναλώσουμε) είχαν το σύνδρομο του Λουδοβίκου (L’état, c’est moi). Ή του Putin (σύνδρομο ύβρεως), χωρίς βέβαια να είναι στρατηλάτες ή πολιτικοί ηγέτες. Χωρίς αμφιβολία ωστόσο, πίστευαν ακράδαντα πως ήταν πιο έξυπνοι από τους άλλους -χωρίς να είναι, αλλά υγεία να υπάρχει και όλα γίνονται-, όπως είχαν μάτια μόνο για το έπαθλο.
Μερικά παραδείγματα από το παρελθόν
Με όλα αυτά θέλω να σου εξηγήσω πως δεν θα έδινα ποτέ στην Άσπα Τσίνα θέση στο ΤΟΡ10 των πιο αντιπαθητικών παικτών ελληνικών reality shows. Αφενός γιατί όταν πήγε στο Fame Story ήταν νέα, αφετέρου ήταν νευρωτική -και τρεφόταν με τα νεύρα που προκαλούσε στους άλλους. Στο τέλος της ημέρας, έκανε περισσότερο κακό στον εαυτό της, από ό,τι στους άλλους -αφού είχε ανάγκη την ίντριγκα και τους τσακωμούς για να βγάλει τη μέρα.
Η Μαίρη Γιώρτση, του Bar θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στον στρατό: με λίγες και πολύ έξυπνες κινήσεις (μη λέμε πάλι για το χαρτάκι που είχε δώσει σε συμπαίκτρια της και το περιεχόμενο του οποίου έμεινε κρυφό για χρόνια), είχε καταφέρει να τερματίσει στην 2η θέση. Είχε δηλαδή, στρατηγική. Και στο βωμό αυτής θυσίαζε συμπαίκτες και ενίοτε τον εαυτό της -σε επίπεδο ακεραιότητας χαρακτήρα. Όλα στη ζωή είναι επιλογές και αυτές της Μαίρης ήταν ξεκάθαρες. Οπότε όχι, δεν θεωρώ ότι υπήρξε αντιπαθητική.
Η Ρούλα Βροχοπούλου του The Wall είχε ξεκάθαρους καημούς και ανάγκες που προσπαθούσε να ικανοποιήσει με τους πλέον λάθος τρόπους -σε ό,τι έχει να κάνει με τον αυτοσεβασμό και το σεβασμό. Και πολύ κλάμα. Δεν μπορώ να αντιπαθήσω μια γυναίκα που δεν κάνει το θύμα, αλλά την έχει απορροφήσει ο ρόλος (έχει γίνει αυτό που είναι) και που δεν έχει όρια, γιατί δεν της τα έβαλαν όταν έπρεπε. Δηλαδή, σε μικρότερη ηλικία. Και ξέρεις, είναι σαν τις πίστες των video games η διαδικασία του να κάνεις ό,τι γουστάρεις για χρόνια, αδιαφορώντας για το πώς κάνεις τους άλλους να αισθάνονται: ‘ανεβαίνεις’ διαρκώς πίστες και sky is the limit.
Η Ευαγγελία Δερμετζόγλου του πρώτου, του αυθεντικού Survivor προκαλούσε τους πάντες και τα πάντα, γιατί είχε καταλάβει πως αυτός ήταν ο πιο απλός τρόπος που υπήρχε για να «εξοντώσει» τους συμπαίκτες -που ήταν οι ανταγωνιστές της. Έτσι πήρε και το έπαθλο. Κάτι αντίστοιχο προσπάθησε να κάνει και ο Στέλιος Χανταμπάκης, στο Survivor του 2017, αλλά πια είχαν γνώση οι φύλακες. Και στις δυο περιπτώσεις, θα έλεγες πως υπήρχε μια ασυνέπεια μεταξύ του τι πίστευαν οι παίκτες πως είναι (ποιοι είναι ως χαρακτήρες) και τι τελικά, ήταν. Δεν πρέπει να υπήρχε άνθρωπος που ανήκε στον οικογενειακό ή φιλικό κύκλο τους, που να μην απάντησε στην ερώτηση «πώς τον/την αντέχεις;» ή «τι κάνεις στον εαυτό σου;».
Ο Τζώρτζης Παπανικολάου του MasterChef 2 ήταν «παιδική ασθένεια», σε έναν περιβάλλον με «θανατηφόρους ιούς». Δεδομένα αν έκανε το challenge να μη μιλήσει εάν δεν έχει να πει κάτι θετικό, θα είχε γίνει Μοναχός στο Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου (δεν ξέρω αν ξέρεις, αλλά μεταξύ των task τους ήταν να μην μιλάνε, παρά μόνο σε περίπτωση ανάγκης). Και πάλι θα σου πω ότι κυρίως έκανε κακό στον εαυτό του -γιατί δεν είναι πολύ εύκολο ή ευχάριστο να έχεις μια μόνιμη ‘μαυρίλα’ μέσα σου. Κάτι που σημαίνει ότι έχεις καμια δεκαριά αδιαχείριστα θέματα, τα οποία ορίζουν με αρνητικό τρόπο της ζωή σου.
Στο GNTM υπάρχει ατελείωτη λίστα με διαγωνιζόμενους και διαγωνιζόμενες που σε κάνουν να σκέφτεται τι είναι ο άνθρωπος (τι είναι το ζουμί του;) και να σε πιάνει μια ελαφρά απελπισία. Πάλι όμως, τους δίνω το άλλοθι της ηλικίας (βέβαια, όπως σου είπα και πριν όσο «χτίζεται» μια αμφισβητούμενη συμπεριφορά, τόσο χειρότερη και «τσιμεντωμένη» γίνεται με τα χρόνια). Οπότε δεν θα ήθελα να δώσω συνέχεια, πέραν της ανησυχίας μου για τις ηθικές αξίες και την αξιοπρέπεια -αυτήν την άγνωστη-, όπως και για την παρανόηση που παρατηρώ να υπάρχει στη νεολαία, σε ό,τι αφορά το διακριτό όριο μεταξύ ειλικρίνειας και αγένειας -στο βαθμό που καταργείς την ανθρωπιά σου.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο δυνητικό ισόβιο Νο1 των πιο αντιπαθητικών παικτών σε reality: τον Δημήτρη από το τρέχον MasterChef.
Ο νέος κάτοχος της κορυφής
Είναι ό,τι δεν αντέχω στους ανθρώπους, μαζί. Και τα 48 χρόνια που κουβαλάει δεν μου αφήνουν περιθώριο να κατανοήσω το φαινόμενο.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ λέει πως έχει περάσει δύσκολα στη ζωή του. Δεν το αμφισβητώ. Αλλά όλοι μας έχουμε ζήσει το μερίδιο μας στις δοκιμασίες. Και ο Βασιλάκης Καϊλας ήταν celebrity χαρακτήρας πριν πέντε δεκαετίες. Νισάφι. Επίσης, όταν επιβιώνεις μιας δοκιμασίας, υποτίθεται πως μαθαίνεις κάτι που σε βοηθά να είσαι καλύτερος στο μέλλον. Ξεκάθαρα, δεν έμαθε τίποτα. Αντ’ αυτού, με τον τρόπο που φέρει τον εαυτό του, φαίνεται ικανός να πουλήσει και τον αδελφό του, για τα λεφτά που χρειάζεται ώστε να ανοίξει ξανά την Μπόμπαινα. Που μεταξύ μας, αν την άνοιγε θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποιοι θα πήγαιναν -με το χαρακτήρα που έχει βγάλει και τον κατατάσσω στα ακραία φαινόμενα.
Ο τύπος που έχει γίνει λόγος να σταματήσουν να βλέπουν φαν του MasterChef τη φετινή σεζόν, σου επιτρέπει να πιστεύεις ότι θα λιποθυμήσει αν πει αλήθεια -ενώ ξέρει πως πέραν των υπόλοιπων παικτών, υπάρχουν και κάμερες που μπορούν να τον εκθέσουν. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται κατά τρόπο που σε βοηθά να καταλάβεις ότι πιστεύει πως είναι πιο έξυπνος -και πιο γαμάτος- από όλους. Αλλιώς δεν θα τολμούσε να συνεχίσει το ίδιο βιολί. Εν τούτοις, το συνεχίζει.
Σε κάθε επεισόδιο ακούμε και για τα 30 χρόνια της προϋπηρεσίας του, που ατυχώς για εκείνον δεν αντικατοπτρίζονται στα πιάτα του. Εννοώ ότι δεν έχω δει κάποιον να κλαίει για τα πιάτα του. Και ενώ μειώνει τους πάντες (με καθημερινά ξεσπάσματα που χαρακτηρίζονται κυρίως από πλημμύρα στο μυαλό και ψέματα), ζητάει το σεβασμό τους -για τα χρόνια που κουβαλάει και τα χρόνια του στις κουζίνες. Δηλαδή, στην κουζίνα, αφού δεν δούλεψε για άλλον εργοδότη, πέραν της οικογένειας του.
Το στιγμιότυπο που με κάνει να σκέφτομαι αν έχω πρόχειρο το ποσό που χρειάζεται για να αγοράσω νέα τηλεόραση (για να σπάσω με την ησυχία μου την υπάρχουσα) είναι αυτό της γκριμάτσας που κάνει (μεταξύ άλλων, ανοίγει διάπλατα τα μάτια του), όταν προσπαθεί (μάταια) να πείσει πως έχει βγει από πάνω -σε αντιδικία με συμπαίκτες που ΠΑΝΤΑ ο ίδιος προκαλεί. Πως ξεμπροστιάζει τις σκοτεινές δυνάμεις που τον καταδιώκουν -γιατί όπως σου είπα και πριν, είναι o πιο γαμάτος. Που δικαίωμα του είναι να πιστεύει ό,τι θέλει για τον εαυτό του. Εμάς όμως, γιατί ΠΡΕΠΕΙ να μας πείσει;
GET OVER YOURSELF
Η οθόνη της τηλεόρασης μου απειλήθηκε περισσότερο από ποτέ στο επεισόδιο της Πέμπτης 3/3, στην ατάκα «με τον Γιάννο έχουμε σχέση που του ζήτησα να μη με παρεξηγήσει. Έδωσα την ασυλία σε εμένα, για εκείνον».
Αν κατάλαβα καλά (γιατί δεν έχω καλή ανταπόκριση στις ακατάσχετες αερολογίες) εννοούσε ότι τώρα θα φανεί αν οι παίκτες της μπλε ομάδας όντως συμπαθούν τον Γιάννο, όπως έλεγαν την περασμένη εβδομάδα ή όχι -κάτι που θα φανεί από το αν τον ψηφίσουν.
Τι είχε συμβεί (σε περίπτωση που δεν το είδες): ο τύπος είχε πει πως θα αναλάβει τις ευθύνες του, αν η ομάδα της οποίας παρέμεινε αρχηγός (παρ’ ότι δεν τον θέλει κανείς και το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι η ίντριγκα και η μίρλα). Άρα θα έβγαινε υποψήφιος. Όπως αποκάλυψε άλλος παίκτης, είχε τάξει την ασυλία στον Γιάννο, τον οποίον έκλεψε από την κόκκινη ομάδα και στην «πρώτη εμφάνιση» με τους μπλε, ο αγαθός γίγαντας βρέθηκε να διαγωνίζεται για την παραμονή του στο παιχνίδι.
Όπως είπε ο άνθρωπος που αν μου πει ότι έχει ήλιο έξω, θα βγω να δω η ίδια αν είναι αλήθεια, είχε αποφασίσει να τον προστατέψει. Αυτό που προστάτεψε την ώρα της κρίσης, ήταν ο κώλος του. Και αντί να ομολογήσει ότι το έκανα γιατί μπορώ (γιατί είχε το δικαίωμα), άρχισε το παραλήρημα με δικαιολογίες που θα ντρεπόταν να πει και 3χρονο. Την ίδια ώρα, βουρκώνει γιατί τον πνίγει το δίκιο -γεγονός που μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε ότι πραγματικά ζει στο δικό του κόσμο.
Όπως είχε πει η ψυχολόγος μου, όλα είναι θέμα μαθηματικών. Όταν σου λένε κάτι 2-3 άνθρωποι, μπορεί να είναι το δίκιο με το μέρος σου. Όταν στο λένε 100, ψάξου, γιατί το πιθανότερο είναι πως κάτι κάνεις λάθος.
Ειλικρινά θα ήθελα να μου πει κάποιος (όχι ο ίδιος, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα τον πιστέψω) τι σκεφτόταν όταν αποφάσισε να πάει στο MasterChef για να βρει τα χρήματα που χρειάζεται, ώστε να ανοίξει ξανά την Μπόμπαινα, με αυτήν την προσωπικότητα; Ένας δεν βρέθηκε να του πει «άστο καλύτερα;» Δεν είχε έστω έναν να τον σταματήσει από την αυτοκαταστροφή;
ΥΓ: Πριν σε αφήσω, θα ήθελα να πω και μια κουβέντα για την ετών 47, Βασιλική που εν πολλοίς την Πέμπτη 3/3 ομολόγησε αβίαστα πως υποστήριζε τον Δημήτρη, ώστε να της δώσει την ασυλία. Σε προηγούμενα επεισόδια επίσης επέδειξε σύνδρομο κατατρεγμένου και ζηλευτού ανθρώπου. Και κάπως έτσι μένω πάντα να αναρωτιέμαι τι σκατά να ζητήσεις από 20χρονα, όταν αυτοί που μπορούν να γίνουν μέντορες τους (να τους βοηθήσουν να καταλάβουν τι είναι η ζωή και ποια η ουσία) δεν ξέρουν ποιοι είναι.
YΓ2: Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς, στους δημοσιογράφους που κάνουν τις συνεντεύξεις στο παιχνίδι -και πρέπει να είναι επαγγελματίες όταν ακούν ό,τι ακούν.
