Είναι το Silicon Valley το επόμενο Big Bang Theory;

‘O Steve Jobs είναι ποζεράς. Δεν ήξερε καν να γράφει κώδικα’ είναι μια μόνο από τις βιτριολικές ατάκες που ακούστηκαν στο πρώτο επεισόδιο του Silicon Valley, μια γενναίας σάτιρας της tech κουλτούρας για την οποία ο δημιουργός της έκανε και πολύ έρευνα και θυμήθηκε και το δικό του παρελθόν.

Δίμετρα μοντέλα δίπλα σε αδιάφορους tech δισσεκατομυριούχους, ο Kid Rock (‘ο φτωχότερος άνθρωπος εδώ μέσα’) να τραγουδά στη πίσω αυλή χωρίς να του δίνει κανείς σημασία και όλοι να πίνουν υγρή σαρδέλα αξίας 200 δολαρίων από γυάλινα σωληνάκια εργαστηρίου. Η πλέον αγαπημένη μου σκηνή από το πρώτο επεισόδιο του Silicon Valley, μαζί με εκείνη όπου ένας αντιπρόεδρος μιας ‘κάτι σαν Google εταιρείας’ λέει στον ήρωά μας (έναν 26χρονο προγραμματιστή που έχει ανακαλύψει ένα επαναστατικό τρόπο να συμπιέζει αρχεία) ότι ‘Οτιδήποτε λέει ο πρόεδρος είναι εκπληκτικό. Τον συναντώ μόνο δέκα λεπτά το μήνα, αλλά αυτά τα λεπτά είναι εξαιρετικά’.

To πιο αξιοσημείωτο από όλα; Η συγκεκριμένη σκηνή, που θυμίζει κάτι που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό μιας αίρεσης, συνέβη στα αλήθεια στον Mike Judge την εποχή που, πολύ πριν ασχοληθεί με τον Beavis και τον Butthead, δούλευε στα 23 του για ένα φεγγάρι σε μια εταιρία στη Silicon Valley μέχρι που τα παράτησε και έφυγε.

Όπως ακριβώς βγαλμένα από την πραγματικότητα είναι όλα τα υπόλοιπα στιγμιότυπα που βλέπουμε στο παρασκήνιο του πολέμου δισεκατομυριούχων που ξεσπά γύρω από τον ιδιοφυή προγραμματιστή και τους φίλους του καθώς όλοι προσπαθούν να αρπάξουν ένα μέρος από την ανακάλυψή του.

Τι είπες; Σου θυμίζει την φάση με το Entourage που ξεκίνησε βασιζόμενο στις αληθινές περιπέτειες του Mark Wahlberg; Ναι, δίκαιο έχεις. Ίδια φάση είναι. Απλά με πιο nerd και εν δυνάμει μεγιστάνες πρωταγωνιστές.

Βέβαια ο Mike, πτυχιούχος φυσικός, δεν έμεινε μόνο σε αυτά που είχε βιώσει από τη συγκεκριμένη κουλτούρα πριν από 20 χρόνια. Προσέλαβε μια ομάδα ‘ντοκτοράτων’ τεχνικών συμβούλων ώστε το τεχνολογικό breakthrough που περιγράφει να είναι ρεαλιστικό, έκανε επίσκεψη στα γραφεία της Google και διαφόρων άλλων μεγάλων και μικρών εταιριών, φρόντισε ώστε το σχετικά άγνωστο cast του (όλοι άντρες, με την εξαίρεση της Amanda Crew που σπάει τη βαρβατίλα) να είναι και οι ίδιοι nerd (κάποιοι έχουν φτιάξει δικά τους application και όλοι παίζουν φανατικά games) και γενικά χαράμισε πολύ χρόνο και χρήμα ώστε το feeling να είναι σωστό. Ώστε αυτοί που ζουν τη συγκεκριμένη ζωή να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους εδώ.

Για την ακρίβεια να αναγνωρίσουν την χειρότερη, πιο ματαιόδοξη, πιο κοντά στους κόπανους της Wall Street, πιο ‘βγάζουμε ένα τόνο χρήματα αλλά κοροϊδευόμαστε ότι το κάνουμε για το καλό της ανθρωπότητας’ εκδοχή του εαυτού τους.

Πάντως, αν και είναι πολύ νωρίς για να βγει το πόρισμα, με βάση τις διθυραμβικές κριτικές από το Wired και τα λοιπά περιοδικά και sites του χώρου, ο Judge τα κατάφερε.

Όπως τα κατάφερε στο παρελθόν με τους Beavis & Butthead, το Office Space και, σε λιγότερο βαθμό, με το Idiocracy όπου έδειχνε μια παρακμασμένη από την ηλιθιότητα αμερικάνικη κοινωνία όπου ποτίζουν τα φυτά power drinks και δίνουν Όσκαρ καλύτερης ταινίας σε ένα έργο με 90 λεπτά πορδές.

Εννοείται πως το timing της σειράς δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο, αφού ζούμε σε μια εποχή που οι ιδρυτές του Google είναι μεγαλύτεροι σταρ από τον Bono, ο CEO του Snapchat βγαίνει με την Taylor Shift και γενικά είναι nerds είναι βασιλιάδες του σύμπαντος.

Όπως εννοείται πως το Silicon Valley δεν έχει καμία σχέση με τo -ολίγον ξενέρωτο- Betas του Amazon το οποίο επίσης έχει ως θέμα μια ομάδα που προσπαθεί να κανει το start up της να απογειωθεί.

Εδώ η σάτιρα είναι βασιλιάς. Και οι nerds, εκτός των πρωταγωνιστών μας, είναι μεγάλοι και ψωνισμένοι κόπανοι. Ναι, καμία σχέση με το Big Bang Theory που, όσο και να το αγαπώ, παραμένει ένα κλασικό sitcom.

Που είναι όμως γραμμένο ότι δεν μπορούμε να αγαπάμε δυο σετ nerds ταυτόχρονα; Και, γιατί όχι, εξίσου.

Για την ιστορία οφείλουμε να πούμε ότι το HBO μόλις είδε τον πιλότο παράγγειλε μια ολόκληρη σεζόν. Καθώς επίσης ότι ο Mike έχει υποσχεθεί ότι στο φινάλε θα δούμε το πιο περίπλοκο και πολύπλοκο αστείο για πέη (σ.σ. περιλαμβάνει πολλαπλά πέη και διαγράμματα) που έχει ποτέ επιχειρηθεί. Αν και αμφιβάλω αν ο Beavis και ο Butthead θα μπορούν να το καταλάβουν.