Ένα βράδυ στο ναό της κωμωδίας

Αν έχεις παρακολουθήσει έστω και μερικά επεισόδια από τη σειρά ‘Louie’, αυτό το αριστούργημα του Louis C.K. που ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει ότι αρκετές από τις σκηνές στις οποίες βλέπουμε stand up comedy εκτυλίσσονται σ’ ένα υπόγειο με τούβλινο τοίχο και μια πινακίδα που θυμίζει ψηφιδωτό εκκλησίας και γράφει με πολύχρωμα γράμματα ‘Comedy Cellar‘.

Βασικά, ακόμη και μόνο τους τίτλους αρχής να έχεις δει, αρκεί. Σε αυτούς, μόλις ο Louie αγοράζει ένα χορταστικό κομμάτι πίτσας από το Ben’s, περπατάει στους δρόμους γύρω από την 4th Street και κατεβαίνει τα σκαλιά προς το Comedy Cellar, με την λευκή φωτεινή επιγραφή να καλωσορίζει τον κωμικό στο στέκι του.

Όλα αυτά, σε περίπτωση που δεν το έχεις ήδη καταλάβει, συμβαίνουν στη Νέα Υόρκη, την πόλη στην οποία ζει ο Louie και επισκέφτηκα εγώ κατά τη διάρκεια του Πάσχα. Οι πρώτες μου κινήσεις γύρω από αυτό το ταξίδι ήταν μηχανικές. Πρώτα έκλεισα τα αεροπορικά, στη συνέχεια φρόντισα να κλείσω εισιτήρια για NBA και μετά κοίταξα αν έχει κάποια παράσταση ο λατρεμένος μου κοκκινομάλλης όσο θα βρίσκομαι στην έδρα του.

Δυστυχώς, δεν υπήρχε κάτι στο πρόγραμμά του και πάνω στην απογοήτευσή μου, προσπέρασα εντελώς το ενδεχόμενο να κλείσω τουλάχιστον μία θέση στο υπόγειο του Comedy Cellar. “Σιγά μην εμφανίζεται ακόμη εκεί, τώρα πια είναι τεράστιος και γεμίζει θέατρα“, σκέφτηκα και συνέχισα με τις υπόλοιπες εκκρεμότητες του ταξιδιού.

Οι μέρες πέρασαν, το Πάσχα έφτασε, ο Louie δυστυχώς δεν κανόνισε κάποια παράσταση κι εγώ βρέθηκα να περπατάω με την παρέα μου στους δρόμους της πόλης, ώστε να την γνωρίσω όσο μπορούσα καλύτερα.

Σε μια από τις ατέλειωτες βόλτες μας λοιπόν, καταλήξαμε στο Greenwich Village, την περιοχή γύρω από το NYU και μια από τις πιο ωραίες πλευρές του Manhattan, με κορυφαίο ίσως αξιοθέατο το Washington Square Park, το οποίο μάντεψε, επίσης βλέπουμε στο ‘Louie’.

Αφού πόνεσαν τα πόδια μας από το περπάτημα (κάτι που συνέβαινε σε καθημερινή βάση), αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση για μπύρα  ξεκούραση σε ένα από τα πολλά μπαρ της περιοχής. Προσπεράσαμε αρκετά, για να καταλήξουμε τελικά, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, στο Olive Tree Cafe. Το είδαμε από απέναντι, μας φάνηκε ωραίο, δεν είχε πολύ κόσμο μέσα, η μπάρα ήταν άδεια, όλα τέλεια.

Προχωρώντας προς την είσοδο, είδαμε ότι μπροστά από το μπαρ είχε σχηματιστεί ουρά, η οποία όμως δεν τελείωνε στην πόρτα του, αλλά συνέχιζε λίγο πιο πέρα, μέχρι το σημείο που ξεκινούσαν κάτι σκαλάκια. Κοίταξα με περιέργεια να δω που περιμένουν να πάνε όλοι αυτοί και τότε είδα την πολύ γνώριμη λευκή φωτεινή επιγραφή των τίτλων του ‘Louie’. Ήμασταν ακριβώς έξω από το Comedy Cellar.

Η συγκίνηση που ένιωσα εκείνη τη στιγμή πρέπει να ήταν αντίστοιχη με του να βρεθώ σε έναν καναπέ του Central Perk και χωρίς δευτερόλεπτο έτρεξα να διαβάσω τα ονόματα των κωμικών που ήταν προγραμματισμένα να εμφανιστούν εκείνο το βράδυ.

Όπως διαπίστωσα, κάθε μέρα δεν έχει μόνο ένα show, αλλά 3. Το πρώτο ξεκινάει στις 19.30 το απόγευμα, το δεύτερο στις 21.30 και το τρίτο και τελευταίο στις 23.30. Όσο για τους κωμικούς που θα εμφανίζονταν, ανάμεσά τους βρίσκονταν ο Judah Friedlander του ’30 Rock’, o Robert Kelly που κάνει τον αδερφό του ‘Louie’ στη σειρά, ο Greg Rogell επίσης του ‘Louie’ και πολλοί ακόμα κωμικοί που συμμετέχουν σε εκπομπές όπως το ‘Tonight Show’, το ‘Conan’ και το ‘Last Week Tonight’. Όχι κι άσχημα ε;

Ο ίδιος ο Louie δεν αναγραφόταν πουθενά κι έτσι γλίτωσα το εγκεφαλικό, αφού όλες οι παραστάσεις ήταν προφανώς sold out. Πήραμε μια τζούρα από την ατμόσφαιρα και ανεβήκαμε προς το Olive Tree για να πιούμε την μπύρα μας. Εκεί, με περίμενε η δεύτερη έκπληξη, αφού μπαίνοντας στο εσωτερικό του διαπίστωσα πως πρόκειται για το μπαρ που πίνει ο Louie τα ποτά του με τους άλλους κωμικούς στο ενδιάμεσο των παραστάσεων.

*ΕΠΙΝΑ ΤΗΝ ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΠΑΡ ΜΕ ΤΟΝ LOUIE! (ουρλιαχτό).

Καθίσαμε στην άδεια μπάρα κι εκεί είδα πως ακριβώς πάνω από την τηλεόραση είχε μια δεύτερη οθόνη η οποία μετέδιδε ζωντανά (χωρίς ήχο φυσικά) όσα συνέβαιναν στο υπόγειο. Η τζούρα που θα έπαιρνα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, όμως νόμιζα ότι θα τελειώσει κάπου εκεί. Μέχρι που ο κολλητός μου αποφάσισε να πάει τουαλέτα και ζήτησε τον κωδικό από τον μπάρμαν. Όταν επέστρεψε, μου είπε τις λέξεις που μου έφτιαξαν το βράδυ. Μέχρι και σήμερα ορκίζεται ότι δεν τις είπε τραγουδιστά αλλά εγώ τις άκουσα έτσι. “Αν κατέβεις να πας τουαλέτα περνάς μέσα από το Comedy Cellar. Νότα“.

Πριν καν τελειώσει τη φράση του είχα ήδη πληκτρολογήσει τον κωδικό και είχα ξεκινήσει να κατεβαίνω τις σκάλες. Στο τέλος των σκαλοπατιών, ήρθε το δέος. Η άδεια σκηνή του ‘Comedy Cellar’, το γνώριμο φόντο των αστείων του Louie και δεκάδων ακόμη τεράστιων κωμικών, ήταν εκεί, ίδια και απαράλλακτη με τις εικόνες της σειράς. Και ο τούβλινος τοίχος, και το ψηφιδωτό, μέχρι και το μικρόφωνο, ήταν όλα ίδια, όλα εκεί και περίμεναν τον κωμικό να ανέβει. Τα μικρά τραπέζια ήταν ήδη γεμάτα από κόσμο για το πρώτο show, αυτό των 19.30 και ξαφνικά μέσα μου ζωντάνεψαν όλες οι φορές που γέλασα από το σπίτι, χιλιάδες μίλια μακριά, με ένα από τα γλυκόπικρα αστεία του αγαπημένου μου κωμικού. Χόρτασα εικόνες, πήγα και τουαλέτα για να μην καρφωθώ, (είχα πιει και μπύρα, θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς μεταξύ μας), ξανακοίταξα την άδεια σκηνή και με ένα τεράστιο χαμόγελο ανέβηκα ξανά στο χώρο του μπαρ.

Στο τραπέζι πίσω μας, είχαν πάρει θέση όλοι οι κωμικοί και συζητούσαν πίνοντας και τρώγοντας, όπως ακριβώς συμβαίνει στη σειρά. Στην παρέα τους ξεχώρισα τον Robert Kelly και από μέσα μου εκτίμησα το πόσο πιστά μεταφέρει ο Louie την πραγματική του ρουτίνα στην μικρή οθόνη. Εκεί κάνει όντως τα αστεία του, εκεί πίνει τις μπύρες του, εκεί συζητάει με τους συναδέλφους του.

Έπρεπε να ρωτήσω τον μπάρμαν, πόσο καιρό έχει να εμφανιστεί ο Louie εκεί, όντας σίγουρος ότι θα μου απαντήσει πως έχουν να τον δουν μήνες, λόγω του φορτωμένου του προγράμματος.

Ήταν εδώ όλη την προηγούμενη εβδομάδα γιατί δοκίμαζε τον μονόλογό του στο SNL

μου απάντησε κι ένιωσα πεταλούδες στο στομάχι να πεθαίνουν. Βλέπεις, ο κωμικός τεστάρει τα καινούρια του κομμάτια στο υπόγειο, πριν αυτά προκριθούν σε ένα γεμάτο θέατρο, στη σειρά του ή σε μια τηλεοπτική εκπομπή εθνικής εμβέλειας.

Τα συναισθήματά μου ήταν γλυκόπικρα. Από τη μία σκέφτηκα ότι αν είχα κάνει το ταξίδι μερικές ημέρες νωρίτερα (ή ο Louie την εμφάνισή του στο SNL μερικές ημέρες αργότερα, αν θέλω να σκεφτώ εγωιστικά) θα μπορούσα να τον είχα δει ζωντανά, κάτι που θα οδηγούσε λογικά στη λιποθυμία μου. Από την άλλη, αν ήξερα ότι έπαιζε το ίδιο βράδυ και δεν έβρισκα εισιτήρια, μάλλον θα έπεφτα σε κατάθλιψη.

Έτσι κι αλλιώς, ο μπάρμαν μας ενημέρωσε πώς μέχρι την Κυριακή που φεύγαμε, όλες οι παραστάσεις ήταν sold out. Χωρίς καν τον Louie. Φαντάσου.

Όπως καταλαβαίνεις, οι επισκέψεις μου στην τουαλέτα αυξήθηκαν ραγδαία όση ώρα μείναμε στο Olive Tree. Κάποιες φορές χρειαζόταν όντως, κάποιες άλλες, απλά έπαιρνα μια γεύση από το σκετς του κωμικού, τραβούσα 1-2 φωτογραφίες και για να μην δώσω δικαιώματα, πήγαινα και καθόμουν στην τουαλέτα για ένα λεπτό, χαζεύοντας τις φωτογραφίες που τράβηξα.

Μεταξύ μας βέβαια, αυτό που ήθελα, το είχα πετύχει. Περισσότερο απ’ το να ακούσω τα αστεία των κωμικών της βραδιάς, ήθελα να βρεθώ στα λημέρια του Louie, να αισθανθώ την παρουσία του, να νιώσω την ατμόσφαιρα της σειράς, να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο σύμπαν του. Κι αυτό το πέτυχα και με το παραπάνω, φεύγοντας από το χώρο γεμάτος.

Εκτός του Louie άλλωστε, στον ίδιο χώρο έχουν δώσει παραστάσεις τεράστια ονόματα της κωμωδίας, όπως ο Robin Williams, ο Chris Rock κι ο Jon Stewart και δεν γίνεται να μην αισθανθείς το βάρος της ιστορίας που κουβαλάει ο χώρος. Απλά, αδυναμίες είναι αυτές κι ο Louie είναι τα τελευταία χρόνια ο αγαπημένος μου.

Αν δεν κλείσω να δω μια παράστασή του σύντομα, με βλέπω στο επόμενο ταξίδι να αράζω κάτω από το σπίτι του μέχρι να κατέβει.