English Game, το Downton Abbey των ποδοσφαιρόφιλων
- 6 ΑΠΡ 2020
Αν και, ήδη από το πρώτο πλάνο, αντιλαμβάνεσαι ότι το συγκεκριμένο project του δημιουργού του Downton Abbey και του σεναριογράφου του Gosford Park, το οποίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, μοιράζεται ακριβώς το ίδιο DNA όσον αφορά την -υψηλή- αισθητική, τον -μεγάλο- δείκτη ρεαλισμού και την γενικότερη φιλοσοφία. Υπό την έννοια ότι και εδώ, βασικά, με την πάλη των τάξεων έχουμε να κάνουμε.
Το focus της συγκεκριμένης σειράς έχει να κάνει με τον αληθινό τελικό του FA Cup, πίσω στο μακρινό 1883. Τότε που οι φοιτητές του Eton αναμετρήθηκαν (και έχασαν με 2-1) από την ομάδα εργατών από το Blackburn. Σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που μια ομάδα της εργατικής τάξης κατάφερε να πραγματοποιήσει αυτό τον άθλο και ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για την γέννηση του σύγχρονου ποδοσφαίρου όπως το γνωρίζουμε.
Όλα αυτά 20 ακριβώς χρόνια μετά την δημιουργία του Football Association, με στόχο οι απόφοιτοι των ελίτ πανεπιστημίων να συνεχίζουν να παίζουν το άθλημα που αγάπησαν όσο ήταν φοιτητές, έχοντας ένα κοινό σετ κανόνων. Και μόλις 2 χρόνια πριν η ένωση γίνει από ερασιτεχνική επαγγελματική, επιτρέποντας και επίσημα στις ομάδες να πληρώνουν μισθούς στους ταλαντούχους παίκτες των εργατικών τάξεων που άρχισαν να στρατολογούν στους συλλόγους τους.
Πρωταγωνιστές εδώ είναι δυο ταλαντούχοι παίκτες (υπαρκτά πρόσωπα) που ανήκουν στις δυο ‘εμπόλεμες’ τάξεις. Συγκεκριμένα ο Σκωτσέζος εργάτης Fergus Suter, o πρώτος επαγγελματίας παίκτης στην ιστορία του αθλήματος που ξεκίνησε από την Patrick στην Γλασκόβη και πήρε διαδοχικά μεταγραφή (παρότι επίσημα δεν επιτρεπόταν) στην Darwen και μετά στην μισητή αντίπαλό της, την Blackburn Rovers. Και, από την άλλη, ο λόρδος Arthur Kinnaird, απόφοιτος του Eton, γόνος οικογένειας τραπεζιτών και ο πρώτος σταρ του αθλήματος.
Το πώς τελειώνει η σειρά διαφέρει ελαφρώς από ό,τι όντως συνέβη στην πραγματικότητα, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού το ποδόσφαιρο δεν είναι ουσιαστικά ο πρωταγωνιστής, αλλά η αφορμή για να τηλε-μεταφερθούμε σε μια κοινωνική πραγματικότητα γεμάτη αντιπαλότητες ανάμεσα στους ευγενείς και τους εργάτες, τους εργάτες του ενός εργοστασίου με αυτούς του αντίπαλου και τους εργάτες με τα ίδια τα αφεντικά τους. Τι ενώνει όλους αυτούς; Το ποδόσφαιρο.
Ένα άθλημα που οι ευγενείς δεν θέλουν να μοιραστούν με το πόπολο. Και, κυρίως, ένα άθλημα που αποτελεί την μοναδική (μαζί με το πιώμα) διέξοδο για όλους αυτούς τους κακοπληρωμένους πρωταγωνιστές την βιομηχανικής επανάστασης που μόνο μέσα από αυτό έχουν την δυνατότητα να αισθανθούν περήφανοι και νικητές. Ό,τι ακριβώς δηλαδή, σε αρκετές περιπτώσεις, συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
Στο τέλος της ημέρας δεν χρειάζεται να είσαι καν φαν του ποδοσφαίρου για να εκτιμήσεις το πόσο καλοφτιαγμένο είναι από κάθε άποψη (παραγωγής, σεναριακά, υποκριτικής) το English Game. Μπορείς απλώς να κάτσεις να το απολαύσεις. Γνωρίζοντας, δυστυχώς, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει επόμενη σεζόν. Κάτι που το καθιστά ακόμη πιο ιδιαίτερο.