Episodes: Το ‘Fargo’ ταξιδεύει στο Λ.Α. αναζητώντας το νόημα της ύπαρξης
- 10 ΜΑΙ 2017
Κάθε Τρίτη ξεχωρίζουμε τα πιο ενδιαφέροντα επεισόδια της τελευταίας τηλεοπτικής εβδομάδας και γράφουμε λίγα λόγια για αυτά.
Όταν λέμε λόγια εννοούμε φυσικά spoilers. Ναι, ακολουθούν spoilers για όλες τις σειρές που αναφέρονται στο άρθρο.
***
FARGO (3×03, ‘THE LAW OF NON-CONTRADICTION ’)
Ένα παλιό ρητό πάνω στην τηλεοπτική θεωρία λέει πως καμία σειρά δεν έχει επιτύχει το ιδεατό της ποιοτικό αποκορύφωμα αν δεν αφιερώσει μια ολόκληρη ώρα σε ένα επεισόδιο όπου η Carrie Coon βολτάρει σε ένα απόμακρο σκηνικό αναζητώντας το νόημα της ύπαρξης. Έτσι, μετά το ‘Leftovers’ (που το εφάρμοσε στη 2η σεζόν του και από ενδιαφέρουσα-αλλά-άνιση σειρά εκτοξεύτηκε σε ένα σύγχρονο τηλεοπτικό μνημείο μέσα σε διάστημα λίγων ωρών) έρχεται η σειρά του ‘Fargo’ να σπάσει τη φόρμα του και φορτώσει μια ολόκληρη τηλεοπτική ώρα στις πλάτες της κορυφαίας ίσως ερμηνεύτριας αυτή τη στιγμή στη μικρή οθόνη.
Η Coon στο 3ο ‘Fargo’ παίζει την Gloria, την ‘παλιά αρχηγό’ όπως όλοι την αποκαλούν. Το βρίσκω υπέροχο, το επίσημο παρατσούκλι ενός χαρακτήρα να είναι ‘old chief’, ειδικά αν δεν είναι λευκός γερασμένος άντρας. Η Coon έχει έτσι κι αλλιώς αυτή τη φευγαλέα, αδιευκρίνιστη ποιότητα, που κάνει κάθε της βλέμμα και κάθε ανάσα που παίρνει να μοιάζει σα να κουβαλά αρχαία σοφία ενός αληθινού old chief. Σε αυτό το επεισόδιο ταξιδεύει στο Λος Άντζελες για να μάθει περισσότερα για το παρελθόν του πατριού της ως συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Το να βλέπουμε το Λος Άντζελες από την outsider οπτική το μετατρέπει σε κάτι το αληθινά εξωγήινο. Πόλεις σαν αυτό και τη Νέα Υόρκη έχουμε μάθει να τις θεωρούμε κέντρο όχι απλά αφηγήσεων, αλλά γαλαξιών. Όταν το midwest σκηνικό ενός ‘Fargo’ μετακομίζει προς στιγμήν στο Λ.Α., προσαρμόζοντας μάλιστα και την αρχική του επιγραφή με αντίστοιχο τρόπο, είναι σα να βρίσκεσαι σε ένα διαφορετικό πλανήτη.
Το οποίο ταιριάζει με την υπέροχη ιστορία-μέσα-στην-ιστορία που τρέχει καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου όσο η Gloria μαζεύει στοιχεία χωρίς τελικά να μαθαίνει τίποτα. Όπως κι αυτή, έτσι το ρομποτάκι που πρωταγωνιστεί στο animation / βιβλίο ‘The Planet Wyh’ διατρέχει εποχές, χρόνια, σκηνικά, περιβάλλοντα, δίχως να έχει ιδιαίτερη συναίσθηση του κοσμικού context της αναζήτησής του. Είναι ένα απλό ον που επιπλέει στην Ιστορία, συγκεντρώνοντας εικόνες και γνώση προς δίχως κανέναν σκοπό. Στο τέλος απενεργοποιείται, βοήθησε χωρίς να ξέρει ποιον ή πώς, και η ζωή συνεχίζεται- για το σύμπαν.
Οι σεναριογράφοι Matt Wolpert και Ben Nedivi γράφουν μια αυτοτελή (μες στην self-aware ανουσιότητά της) ιστορία που ωστόσο, μακριά όπως βρίσκεται από μηχανισμούς πλοκής και ανάπτυξης χαρακτήρων, συγκεντρώνει σε μια ονειρώδη, μαγική ώρα τηλεόρασης κάθε αρετή και μοτίβο της σειράς, δίχως να μοιάζει με απολύτως τίποτα έχει κάνει στο παρελθόν. Γυρισμένο σε στυλ που παραπέμπει στο θαυμάσιο ‘World of Tomorrow’ του Don Hertzfeldt, και με αφήγηση από την ίδια τη μελαγχολικά απόμακρη φωνή της Carrie Coon, το animation που ξεκινά κάθε πράξη του επεισοδίου οδηγείται στην υπέροχή του κατάληξη φέρνοντας στο μυαλό μου τα λόγια του ίδιου του δημιουργού της σειράς, Noah Hawley.
Στη συνέντευξή μας λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της σεζόν, ο Hawley μου μιλούσε για τα themes υπαρξιακής αναζήτησης που εντοπίζονται διαμέσου του show, όμως παράλληλα τόνιζε την σημασία της διαρκούς επανεφεύρεσης:
Δε θες να γίνεις προβλέψιμος ή πολύ οικείος, όπου ο κόσμος νιώθει πως “α ναι είναι αυτό το fargo πράγμα όπου κάνουν το fargo πράγμα, κάνουν το πράγμα που ξέρουμε πως κάνουν”. Ξέρεις, ο στόχος μου είναι να κάνω κάτι απρόβλεπτο, κάτι που δεν περιμένεις, και όχι να μείνουμε τριγύρω περισσότερο καιρό από όσο είμαστε καλοδεχούμενοι.
Προσωπικά βρήκα εξαιρετικά και τα δύο πρώτα επεισόδια της τρέχουσας σεζόν, αλλά αυτό ήταν μια υπενθύμιση πως το ‘Fargo’ πραγματικά είναι από πιο ξεχωριστά και όμορφα πράγματα που υπάρχουν στην τηλεόραση. Θα μιλήσουμε σε μελλοντική στήλη για ένα από τα ‘κανονικά’ επεισόδια της σεζόν, για τον Ewan, για την Winstead, για τις καταραμένες συλλεκτικές κάρτες, για τις από σπόντα ταυτότητες που οικειοποιείται ο καθένας μας. Αλλά για την ώρα, ας απολαύσουμε λίγο αυτό το επεισόδιο-διαμάντι. Σε αυτό, η Gloria στη διάρκεια της αναζήτησής της, βρίσκει ένα κουτί που όσο το ενεργοποιείς, τόσο εκείνο απενεργοποιεί τον εαυτό του.
Και η ζωή συνεχίζεται. Για το σύμπαν.
*H 3η σεζόν ‘Fargo’ προβάλλεται στην Ελλάδα κάθε Παρασκευή στις 23.00 στο COSMOTE CINEMA 4HD.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Συνέντευξη: Στον δημιουργό του ‘Fargo’ δεν αρέσει η βία
THE FLASH (3×20, ‘I KNOW WHO YOU ARE’)
Τέλειο που ο Savitar τόσο καιρό έλεγε “I am the Future Flash” κι εμείς το ακούγαμε επίμονα ως “I am the future, Flash”; Κι αυτή, παιδιά, είναι η σημασία της σωστής στίξης.
Έχω βαρεθεί κάπου το μοτίβο που έχουν πια όλες οι σεζόν της σειράς, με έναν μεγάλο κακό που δεν ξέρουμε ποιος είναι, μελλοντικά γράψε-σβήσε, και μια Σοκαριστική Αποκάλυψη της ταυτότητάς του προς το τέλος. Ναι εντάξει. Ωστόσο! Αν είναι να παίξεις αυτό το παιχνίδι, παίχτο τουλάχιστον τελείως τρελίτσα. Όπως εδώ δηλαδή. Ένας μελλοντικός χαλασμένος, Σκοτεινός Flash (φαίνεται επειδή έχει post-emo μαλλί) που ντύνεται Transformer για να γυρίσει στο παρελθόν να σκοτώσει την αγαπημένη του ώστε ο παρελθοντικός του εαυτός να γίνει ο Σκοτεινός Flash που ο ίδιος είναι; Το κεφάλι μου πονάει, αλλά ξέρεις τι; Είναι τόσο σαχλά υπερηρωικό που θα το δεχτώ 100%. Παίζει να είναι η πρώτη στιγμή που με ενδιαφέρει κάπως το τι όντως θα γίνει τελικά φέτος.
Και δε βλέπω την ώρα για τον μεγάλο κακό της 4ης σεζόν που θα αποκαλυφθεί πως θα είναι ο Flash του παρελθόντος, ξερωγώ ο 11χρονος Barry, που θα γίνει μοχθηρός δυνάστης ώστε να σκοτώσει τον μελλοντικό εαυτό του προκειμένου να μην έχει υπάρξει ποτέ ως Flash, ή κάτι παρεμφερώς παράλογο. Ναι, κι άλλα τέτοια πληζ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Flash και Supergirl στο μιούζικαλ επεισόδιο της σεζόν
DEAR WHITE PEOPLE (1X05, ‘CHAPTER V’)
Την προηγούμενη φορά έγραφα για το πρώτο επεισόδιο της σειράς και ομολογώ πως ως τώρα δεν έχω επιστρέψει σε streaming σειρά για να δούμε πώς τα πήγε παρακάτω, αλλά εδώ αξίζει να γίνει μια εξαίρεση. Το 5ο επεισόδιο, στο οποίο το ‘Dear White People’ ουσιαστικά (ανα)γεννάται ως σειρά είναι γυρισμένο από τον Barry Jenkins (τον οποίο ο Justin Simien αναζήτησε συγκεκριμένα για ετούτο το επεισόδιο επειδή είχε δει και θαυμάσει το ‘Moonlight’) και είναι μια από τις καλύτερες φετινές ώρες τηλεόρασης.
Εστιάζει στον Reggie και την εξέλιξη της επαναστατικής του πειθούς μέσα από μικρά ή μεγάλα περιστατικά, μέσα από λόγια, πράξεις και έρωτες. Το χτίσιμο του ήρωα ως στιβαρό αγωνιστή κάνει ακόμα πιο σοκαριστική την τελευταία πράξη του επεισοδίου, στη διάρκεια του οποίου, εν μέσω ενός φαινομενικά άκακου πάρτυ, ένας φύλακας του πανεπιστημίου υψώνει το όπλο του προς τον Reggie, εν μέσω μιας έξαφνα εκκωφαντικής σιωπής που μοιάζει σα να κρατά δέκα ώρες.
Η ένταση της σεκάνς είναι τρομερή και μετακυλά με φυσικότητα στην αμέσως επόμενη, τελευταία σκηνή του επεισοδίου: με τον Reggie κλεισμένο στον τελευταίο safe space που του έχει απομείνει, με την Sam να τον καλεί απ’έξω και την κάμερα του Jenkins να τον πλησιάζει επίμονα, αδιάκριτα, από μέσα. Αργά, σταθερά, δραματικά, η κάμερα φτάνει μπροστα του, εκείνος κοιτά σα να μας παρακαλεί μέσα από δάκρυά του να τον αφήσουμε μόνο.
Είναι εκπληκτική σκηνή για ένα εξαιρετικό επεισόδιο. Μαζί με τα δύο επεισόδια της Coco ήταν τα αγαπημένα μου των 10 της 1ης σεζόν, η οποία κατά τα άλλα μου φάνηκε τρομερά άνιση, και δομημένη με έναν εντελώς παράξενο τρόπο. Τα πρώτα επεισόδια παίζουν με μια ρασομονική δομή γύρω από τα γεγονότα του blackface party, σαν ο Simien να επαναφηγείται την ταινία του και ξαφνικά στα μισά της σεζόν να αποφασίζει να προχωρήσει παρακάτω. Είναι περίεργη επιλογή, που αν λειτουργεί το οφείλει κυρίως στη δυνάμη αυτού του επεισοδίου, που λειτουργεί ουσιαστικά σαν δεύτερος πιλότος, σαν νέο σημείο εκκίνησης. Το πίσω μισό της σεζόν αποτελεί μια (πολύ πιο γραμμικής αφήγησης) αντίδραση σε αυτό το γεγονός.
Δε νομίζω να γράψω παραπάνω για τη σειρά στην παρούσα φάση (το φινάλε μου φάνηκε αρκετά πρόχειρα φτιαγμένο αλλά σε κάθε περίπτωση θα περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την αναπόφευκτη 2η σεζόν.
*Η 1η σεζόν του ‘Dear White People’ streamάρει στο Netflix.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
‘Moonlight’: Πώς έγραψε οσκαρική ιστορία ο Barry Jenkins
BILLIONS (2×12, ‘BALL IN HAND’)
Στα μισά της σεζόν του ‘Billions’ έγραφα για το πώς η σειρά καταφέρνει να παγιδεύει προσωπική ένταση σε σκηνές στημένες γύρω από concepts και έννοιες σχεδόν εξωγήινες για τον μέσο άνθρωπο. Η 2η σεζόν είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα και, εν τέλει, εξαιρετικά αποτελεσματική προσέγγιση. Αντί να συνεχίσει να εστιάζει στην ολοένα και εντεινόμενη κόντρα ανάμεσα στον Chuck και τον Bobby, πόνταρε στην αποσυμπίεση, χαράζοντας σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα μονοπάτια για τους δύο άντρες.
Φυσικά τα μονοπάτια αυτά δε θα μπορούσαν ποτέ μα το ποτέ να είναι αληθινά ανεξάρτητα το ένα του άλλου, κι αυτό είναι υποθέτω και το point. Εν τέλει η ευτυχία ή η δυστυχία του ενός παραμένει άρρηκα συνδεδεμένη με τον άλλον, όμως εξερευνώντας τους επιμέρους τρόπους με τους οποίους έφτασαν κι οι δυο τους σε αυτό το σημείο, η σειρά εμπλούτισε όχι μόνο τους ίδιους ως χαρακτήρες, αλλά και τα σύμπαντά τους που τώρα συγκρούονται- ξανά.
Το φινάλε είχε πολλές καθηλωτικές στιγμές, από το “σήμερα θα σε συλλάβουν” με το οποίο ουσιαστικά ξεκινά, μέχρι όλες τις ενδιάμεσες διεργασίες των Bobby και Chuck ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης. Ή μάλλον, ως προεργασία της. Ο Bobby συγκρούεται και πάλι με τη γυναίκα του και έχει την πιο ανοιχτά συναισθηματική του στιγμή με την Wnedy, επειδή φυσικά και θα γινόταν αυτό. Όταν της ζητά βοήθεια κι εκείνη συμφωνεί, είναι όσο πιο κοντά έχει φτάσει η σειρά σε weepie moment. Λίγο αργότερα ο Chuck αποκαλύπτει τις συνέπεις του σχεδίου του, μεταξύ άλλων, και στον πατέρα του, ο οποίος καταλήγει σοκαρισμένος να υποκύπτει αλλά προλαβαίνοντας πρώτα -με τα λόγια με το ζόρι να βγαίνουν από μέσα του- να τον αποκληρώσει ηθικά, στην ουσία.
Φυσικά τα πάντα κορυφώνονται όπως και πέρσι, σε μια σκηνή με τους δύο να έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση, σε μια σκηνή όμως παιγμένη και σκηνοθετημένη με έναν τρόπο ώστε ο Bobby, παρότι εκείνος είναι κλεισμένος στη φυλακή, να μοιάζει σε θέση ισχύος απέναντι στον Chuck. Ίσως επειδή βλέπουμε ξεκάθαρα το πόσα έχει θυσιάσει (και πόσα είναι ικανός να θυσιάσει) ο Chuck σε αυτό το μανιώδες κυνήγι του alter ego του. Ειλικρινά, συνεχίζω να μένω έκπληκτος με το πόσο πολύ απολαμβάνω αυτή τη σειρά, πολύ-πολύ περισσότερο από όσο ποτέ θα μπορούσα να φανταστώ.
*Το ‘Billions’ προβάλλεται κάθε Δευτέρα 23.00 στο COSMOTE CINEMA4HD.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Γιατί είναι τόσο καλό και φέτος το ‘Billions’
SENSE8 (2×06, ‘ISOLATED ABOVE, CONNECTED BELOW’)
Τώρα θα κάνω εδώ μια εγκληματική εξπέτα του ‘Sense8’ που είναι μια από τις αγαπημένες μου σειρές, αλλά ελπίζω σε κάποια φάση να γράψω περισσότερα, ειδικά για την τρομερά ενδιαφέρουσα 2η σεζόν. Θέλω όμως να εστιάσω αρχικά σε αυτό το πανέμορφο επεισόδιο, όπου η δράση περιστρέφεται γύρω από ένα pride parade στο οποίο ο Lito (που έχει εξελιχθεί στον εντελώς αγαπημένο μου χαρακτήρα) παραδίδει έναν εγκάρδιο, ειλικρινή λόγο περί εσωτερικής δύναμης και αποδοχής και αγάπης στέλνοντας τους 8 (και χιλιάδες κόσμου που παρακολουθεί την παρέλαση ή/και το επεισόδιο) σε party mood.
Τις σκηνές chill post-party χαλαρώμτας (που πάντα εκτιμώ κυρίως επειδή είναι οι αγαπημένες μου στιγμές και στην αληθινή ζωή) ακολουθεί μια εκταμένη τελευταία πράξη που αναπτύσσει εξαιρετικά τη μυθολογία της σειράς χάρη κυρίως στην παρουσία του 7ου Doctor, Sylvester McCoy στο ρόλο ενός παλιότερου sensate. (Αν η σειρά δε χρησιμοποιήσει άλλους Doctors για τους ρόλους των υπολοίπων του cluster του, τότε απλά χαραμίζουμε το χρόνο μας σε αυτό τον κόσμο.) Οδηγεί την Riley στο σπίτι του, όπου η σύντροφος ενός παλιού sensate από το cluster του, ρωτάει “είναι άλλη μία φανταστική σου φίλη”. Η Riley του έχει αποκαλύψει πρώτα εκείνη πού ακριβώς βρίσκεται μαζί με τον Will κι εκείνος με τη σειρά του βγαίνει έξω από το δωμάτιο απομόνωσής του, δηλώνοντας, “δε θα με ξεπεράσει σε εμπιστοσύνη μια Ισλανδή DJ!”.
Οι δύο αυτές σεκάνς αφορούν το ακριβώς ίδιο πράγμα, την εμπιστοσύνη ως βασική δύναμη στήριξης στην επίπονη διαδικασία του να απελευθερώνεις τον εαυτό σου από τα όποια αόρατα δεσμά. Η ριζοσπαστική 1η σεζόν μιλούσε για τη σύνδεση σε ένα πολύ στοιχειώδες επίπεδο, η 2η νιώθω πως εμβάθυνε σε αυτή ακριβώς ιδέα. Της εμπιστοσύνης. Σε ένα κοινωνικό δίκτυο όπου κανείς δε μπορεί να κρυφτεί για πολύ, όπου οι πάντες παρακολουθούν τους πάντες κι όπου η μόνη σταθερά είναι η διαρκής, κακόφωνη, φασαρία από διασταυρούμενες συχνότητες εκπομπής, η μόνη αλήθεια, το μόνο πράγμα που μπορεί να καθαρίσει τις συχνότητες και να ενισχύσει τους δεσμούς είναι αυτή η -συχνά, αναγκαία, τυφλή- εμπιστοσύνη. Δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο πολύ ευχαριστώ τους θεούς του Ολύμπου, τη Μητέρα Φύση, το Netflix, την καλή μας τύχη, για το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η σειρά.
Θα επανέλθω.
*Η 2η σεζόν του ‘Sense8’ streamάρει στο Netflix.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Sense8, ευχαριστώ που υπάρχεις
SKAM (4×04, ‘ALLAH WOULD’VE LOVED YOU’)
Για το σοκ του ανοιχτού μοιράσματος κωδικών σα να μη συμβαίνει τίποτα, τα είπαμε την προηγούμενη βδομάδα, οπότε από το υπόλοιπο 4ο επεισόδιο κρατώ ουσιαστικά το τελευταίο κλιπ, το οποίο έχει την ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια του ενός τετάρτου, και ειλικρινά άμα ήταν μία ώρα κανένα πρόβλημα δε θα είχα.
Συνεχίζει η σειρά να αποτυπώνει με υπέροχα subtle τρόπους τα επίπεδα επικοινωνίας, εδώ ας πούμε έχουμε τον Yousef να συναντά τη Sana αφού εκείνη τον διέγραψε από το facebook και αφού κοιτάζονται αμήχανα, εκείνος επιμένει να τη συνοδεύσει σπίτι. Δεν αναφέρονται ποτέ ευθέως σε ό,τι συνέβη, παρά προχωρούν να φτάσουν στην καρδιά του προβλήματος ή της σχέσης τους. Οι σκηνές τους στον εξωτερικό χώρο είναι πανέμορφες, απλές, βαθιές, συναισθηματικές, είναι τα πάντα.
Κατά τα άλλα έχει ενδιαφέρον πως η 4η αυτή σεζόν, ειδικά από τη στιγμή που είναι κι η τελευταία, μοιάζει επιφορτισμένη με το έργο του να κλείσει (ή να αναπτύξει περισσότερο- ακόμα πιο φιλόδοξο!) τα storylines των 2 προηγούμενων. Η Noora επιτέλους αποκαλύπτει τι ακριβώς συνέβη με τον William και είναι συνεπές που ουσιαστικά κρατά ρόλο συμπρωταγωνίστριας σε όλη την 4η. Πιο επιδέξιος χειρισμός απαιτείται στην περίπτωση των Isak και Even, με κάθε σχεδόν επεισόδιο της 4ης σεζόν να φροντίζει να φέρει τους δημοφιλείς ήρωες της 3ης σεζόν στο προσκήσιο για μια έστω σκηνή τη φορά, οδηγώντας, φοβάμαι, σε κάτι όχι πολύ ευχάριστο.
Στις σκηνές της 5ης βδομάδας που έχουν ήδη παιχτεί η Sana συνεχίζει να εστιάζει στο θέμα του λεωφορείου οδηγώντας τη Noora να αναρωτηθεί για ποιο λόγο έχει πάθει τέτοια εμμονή, το οποίο είναι τέλειο γιατί κι εμείς το ίδιο θα ετοιμαζόμαστε να ρωτήσουμε τη σειρά (#meta!) αλλά μας την έφερε γιατί φυσικά είναι όλα μέρος του Σχεδιού και του Μεγάλου Συμβολισμού. Περισσότερα την επόμενη.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Το προηγούμενο επεισόδιο ‘Skam’
ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
Recaps! To combo κειμένου και εικόνας συνεχίζεται για το ‘American Gods’ (Amazon Prime, Δευτέρα), έγραψα εν συντομία για το ικανοποιητικά τρομακτικό ‘Doctor Who’, και ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης μας έγραψε για το 5ο ‘Prison Break’ (FOX, Τετάρτη 21.50).
Man Seeking Woman. Ο Κωνσταντίνος Αμπατζής γράφει ένα αποχαιρετιστήριο κείμενο αγάπης για το λατρεμένο μας ‘Man Seeking Woman’ που κόπηκε μετά από 3 μαγικές σεζόν.
Game of Thrones! To HBO ετοιμάζει ένα κουαρτέτο spin-off σειρών σύμφωνα με τη γνωστή τακτική ‘πέτα τα όλα στον τοίχο να δούμε τι θα κολλήσει’. Ενώ η Ιωσηφίνα Γριβέα αναρωτιέται ποιος έχει το βαλυριανό ατσάλι που θα νικήσει τους White Walkers.
Ελληνική τηλεόραση: Η Ναστάζια Καπέλλα κάνει το σχιζοφρενικό κάστινγκ του ‘Survivor’ αν γινόταν ταινία, η Έρρικα θυμάται το ‘Και οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή’ κι ο φίλος Νίκος μετρά τις 10 χειρότερες οντισιόν.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ