Episodes: Στο 100ό του επεισόδιο το ‘Scandal’ ταξιδεύει ξανά στην αρχή

Κάθε Τρίτη ξεχωρίζουμε τα πιο ενδιαφέροντα επεισόδια της τελευταίας τηλεοπτικής εβδομάδας και γράφουμε λίγα λόγια για αυτά.

Όταν λέμε λόγια εννοούμε φυσικά spoilers. Ναι, ακολουθούν spoilers για όλες τις σειρές που αναφέρονται στο άρθρο.

***

SCANDAL (6×10, ‘THE DECISION’)

Αγαπώ τα 100ά επεισόδια γιατί υπό το μανδύα του εορτασμού και της μιας επετείου τόσο σημαντικής που οι showrunners και οι παραγωγοί έχουν κάτι σαν μοναδική carte blanche να κάνουν οτιδήποτε τους έρθει στο κεφάλι και να φωνάξουν οποιονδήποτε ηθοποιό θελήσουν, οι σειρές μπορούν συχνά όχι μόνο να παράγουν απολαυστικά επετειακά επεισόδια, αλλά και να μας αποκαλύπτουν κάτι τις παραπάνω για την ίδια τους την καρδιά. Σκέψου το ως εξής: στην τεράστια γιορτή σου, ποιους θες καλεσμένους; τι θεματική θα έχει το πάρτυ; γιατ τι θα μιλάτε; τι μουσική θα ακούτε; πώς θες να είναι η κατάσταση στις 4 το πρωί;

Το τηλεοπτικό αντίστοιχο όλων των παραπάνω είναι το 100ό επεισόδιο.

Τώρα, στην καρδιά του ‘Scandal’ πάντα βρισκόταν αυτή η ενδιαφέρουσα αντίφαση, ενός χαρακτήρα σαν της Olivia Pope, που μιλάει για Μονομάχους και για Λευκά Καπέλα και φωνάζει οργισμένα και παθιασμένα περί ηθικής και ευθύνης, αλλά που πάντα με τον ένα τρόπο ή τον άλλον βρίσκεται πίσω από ή μπλεγμένη σε γεγονότα ανείπωτης ηθικής φρίκης. Το πιο ξεκάθαρο τέτοιο παράδειγμα όλης της σειράς είναι αναμφίβολα αυτό του στησίματος της εκλογής του Fitz. Είναι κάτι δίχως το οποίο δεν υπάρχει σειρά, αλλά είναι και κάτι με την ύπαρξη του οποίου δε μπορεί ποτέ κανείς να ισχυριστεί πως υπάρχει χαρακτήρας στη σειρά ικανός να εξιλεωθεί. Το περιστατικό εκείνο ήταν πάντα η ενοχική ψυχή του ‘Scandal’, οπότε φυσικά βγάζει νόημα που στο 100ό επεισόδιο η σειρά επιχειρεί το απόλυτο what if σενάριο πάνω σε εκείνη ακριβώς την απόφαση.

 

Στο ‘Decision’, η Olivia επμένει στο “no” κι έτσι γεννιέται ένα παράλληλο ‘Scandal’ σύμπαν. Σε αντίθεση με πολλές τέτοιου τύπου ιστορίες, έχει ενδιαφέρον εδώ που τα timelines τελικά δεν συγκλίνουν. Πολύ απλά, η διαφορά μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας (θα) έκανε διαφορά, εξ ου και η Olivia οδηγείται στο πολύ καλό τέλος του επεισοδίου σε μια απόφαση σχετικά με τη Mellie, σχετικά με το αν θα υποπέσει στο ίδιο παράπτωμα. Δεν έχει καν σημασία τι θα γίνει μετέπειτα, αν η Mellie θα κυβερνήσει ή όχι- σημασία έχει πως επιτέλους είδαμε την Olivia (και τη σειρά την ίδια) να περνά ψύχραιμα μέσα από το process που αναδεικνύει εκείνη τη Στιγμή ως αδιαπραγμάτευτα ανήθικη. Χωρίς μα, χωρίς μου, χωρίς “αυτό έκανε εν τέλει καλύτερη τη χώρα”, χωρίς τίποτα.

Μπόνους! Ότι σε τέτοια επεισόδια πάντα οι συγγραφείς έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν κάθε what if σαχλαμάρα που είχαν στο μυαλό τους. Η αγαπημένη μου όλων ήταν η Quinn ως διαγωνιζόμενη του, αχμ, ‘Everlasting’:

O Γάμος Που Δεν Έγινε Ποτέ επιστρέφει σαν ζόμπι από τον τάφο εκεί που είχαμε ξεχάσει ότι το Olivia/Fitz ήταν #thing, και προετοιμάζει το έδαφος για πιθανές εμπλοκές και στο ScandalPrime σύμπαν.

Πιο wtf εξέλιξη ο γάμος Cyrus / Mellie, απλά λάθος όλο αυτό, αλλά και λίγο σωστό υπό την έννοια πως σε όλα τα σύμπαντα η Mellie θα είναι η αδικημένη της υπόθεσης.

Το βραβείο “βομβαρδίστε αυτό το timeline” κερδίζει με το σπαθί του η πατσαβούρα που φορά για περούκα ο Huck, δηλαδή λυπηθείτε μας, γρατζούναγα τα μάτια μου για να μη το βλέπω.

Διασκεδαστικό, εντελώς σαχλό επεισόδιο, με ανθρώπους να εμφανίζονται ως διαφορετικές εκδοχές του εαυτού τους, με ατυχέστατες αισθητικές επιλογές να μας διασκεδάζουν δίχως έλεος, και μμε φίλους να θυμούνται τα μεγαλύτερά τους λάθη όσο και τα πιο βαθιά θαμμένα τους πάθη. Όπως δηλαδή περιμένεις να είναι ένα reunion πάρτυ στις 4 το πρωί.

*Το ‘Scandal’ προβάλλεται Πέμπτη 21.50 στο FOX Life.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί ό,τι πιάνει η Shonda Rhimes γίνεται χρυσός;

THE MAGICIANS (2×13, ‘WE HAVE BROUGHT YOU LITTLE CAKES’)

H πιο υποτιμημένη, actually-really-great σειρά που παιζόταν το τελευταίο τρίμηνο. Σε κανένα σημείο της 1ης σεζόν (την οποία διασκέδασα, ανεξαρτήτως) δεν μου φάνηκε πως η σειρά θα μπορούσε να κάνει τέτοιο άλμα στο δεύτερο χρόνο της και ίσως γι’αυτό άργησα να το εκτιμήσω, παρόλο που η 2η σεζόν έχει τεράστιο scope και φανταστικές ιστορίες.

Το καλύτερο πράγμα στο φινάλε δεν ήταν απλά η συνεργασία Quentin και Julia για να ξεπαστρέψουν τους δύο βλακο-θεούς, εξάλλου μετά το τρελό φιάσκο του περσινού season finale μόνο δεδομένο δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ήταν, αντιθέτως, η συνέπεια αυτής της πράξης που με ιντριγκάρει απολύτως γιατί χτίζει προς κάτι ακόμα πιο μεγαλεπίβολο και ενδιαφέρον. Οι Μεγάλοι Θεοί τσαντίστηκαν, μας πληροφορεί η Κοσμική Alice και τώρα θα ρίξουν το ρεύμα στη μαγεία της Γης για να τελειώνουνε με αυτό το ανέκδοτο. Μου αρέσει εδώ πολύ η ιδέα που εμπλέκεται της ωρίμανσης των ηρώων, για το πώς ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να αποδεχτεί τη διάθεση ανεξαρτητοποίησής σου και για το πώς η πρώτη αντίδραση θα είναι πάντα η τιμωρία. Ο Quentin εξηγεί σε ένα σημείο πώς η αληθινή έκφραση σημαίνει το να σπρώχνεις τα όρια, κι αυτό φυσικά ενοχλεί τους Εκεί Ψηλά, όποιοι κι αν είναι.

Αλλά επίσης μου αρέσει και το πώς προετοιμάζει το έδαφος για κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Το τέλος της μαγείας σε ένα μαγικό κόσμο είναι πάντα ένα ενδιαφέρον concept, είναι λίγο -για να μείνουμε στο αλληγορικό πλαίσιο της ενηλικίωσης- σαν όταν οι γονείς σταματούν να σου δίνουν χαρτζιλίκι και ξαφνικά πρέπει να σταθείς στα πόδια σου και να γράφεις με το χέρι τις σημειώσεις από το depressing μάθημα μαγείας όπως στην τελευταία σχολή στο κολέγιο. Ταυτόχρονα, η Julia μας αφήνει στο cliffhanger με μια σπίθα ελπίδας (ΣΠΙΘΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, είμαι πολύ κουρασμένος) το οποίο το στηρίζω επειδή εντάξει, ας μη γελιόμαστε τώρα και προσποιούμαστε πως δεν ξέρουμε ότι θα επιστρέψει όντως η μαγεία ε. Αλλά πώς; Υπό τι συνθήκες; Και θα τα βάλουν όντως οι μαγικοί μας X-Men με τους μεγάλους θεούς; (Και πόσο θεά είναι η ‘Nick Fury’ Margo, και πόσο στηρίζουμε κάθε ατάκα που φεύγει από το στόμα του Eliot; “Διοργάνωνα καλύτερα όργια όταν ήμουν 10”.)

Θα ανησυχούσα λίγο για το πώς η σειρά μοιάζει να γιγαντώνεται μη μπορώντας να το αντέξει, αλλά ήδη το στόρι που έχουν πει σε SyFy μπάτζετ είναι ένα μικρό θαύμα. Να, όντως δεν χάθηκε η μαγεία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η απίθανη μιούζικαλ στιγμή της 2ης σεζόν ‘The Magicians’

THE LEFTOVERS (3×02, ‘DON’T BE RIDICULOUS’)

Τυπικά εξαιρετικό Nora επεισόδιο, αλλά θέλω να εστιάσω περισσότερο σε δύο μικρά μετα-αφηγηματικά στοιχεία που με εντυπωσίασαν.

Το τραγούδι αρχής είναι δανεισμένο από το ‘80s σίτκομ ‘Perfect Strangers’ ως κλείσιμο του ματιού σε μια ιστορία που αναπτύσσεται σταδιακά από την πρώτη στιγμή στη σειρά. Στην 1η σεζόν μαθαίνουμε πως όλα τα πρωταγωνιστικά μέλη εκείνης της σειράς εξαφανίστηκαν, αλλά στη 2η αποκαλύπτεται πως ένας από αυτούς, ο Mark-Linn Baker απλά έλεγε ψέμματα και κρυβόταν, επειδή δε μπορούσε να διαχειριστεί την ενοχή αυτής της στατιστικής απιθανότητας.

Φυσικά λοιπόν και το ‘Leftovers’ θα έπαιρνε ένα gag και θα το μετέτρεπε σε δραματικό καύσιμο, βάζοντας τον Baker ως πλήρη αλληγορία της κατάστασης της Nora, που επίσης επιβίωσε από μια ανάλογη απιθανότητα, είδε την οικογένειά της να εξαφανίζεται, επέβαλε στον εαυτό της μια βίαιη συναισθηματική αποδοχή για να προχωρήσει παρακάτω, και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την ιδέα πως κάποιος έχει διαθέσιμο έναν τρόπο να επανενωθεί κανείς με τους αποχωρήσαντες. “Υπάρχει νομπελίστας εδώ μέσα,” εξηγεί ο Baker στη Nora, και φυσικά θα υπήρχε, γιατί ακόμα και οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι δεν είναι εξοπλισμένοι κατάλληλα για περιπτώσεις συναισθηματικής συντριβής. Η αποδοχή δεν είναι intellectual ζήτημα, είναι καθαρά ψυχικό.

Έκανα κανονικό gasp όταν η Nora βρήκε τον Kevin με τη σακούλα στο κεφάλι, αλλά η αγαπημένη μου στιγμή του επεισοδίου ήταν όταν η Nora εξήγησε την προέλευση του τατουάζ της, το πώς δηλαδή ένα μικρό Wu-Tang σύμβολο χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει σωματικά τον πόνο της, τις υπαρκτές υπενθυμίσεις όσων έχασε.

Στους τίτλους αρχής του επεισοδίου, εντωμεταξύ, οι Lindelof και Perrotta καλύπτουν κι οι ίδιοι τα ονόματά τους με ονόματα από τον Wu-Tang name generator (εγώ είμαι ο Dependable Skeleton, btw), σα να επρόκειτο κι αυτό για κάποιου είδους επικαλυπτικού τατουάζ, την ώρα που οι τίτλοι αρχής μετατρέπουν την ίδια τους τη σειρά σε μέρος της εσωτερικής της αφήγησης. (Αφού το ‘Perfect Strangers’ είναι υπαρκτό στο σύμπαν του ‘Leftovers’, τότε κι η σειρά πλέον το ίδιο.)

Υπό μία έννοια, είναι σα να λένε πως είτε με διεργασίες νοητικές (όπως συμβολίζει το ‘Perfect Strangers’ in-joke) είτε σωματικές (όπως συμβολίζουν τα Wu-Tang ονόματα), το ίδιο το ‘Leftovers’ είναι για αυτούς ένας τρόπος να γιατρέψουν τις δικές τους μεταμέλειες και ενοχές. Bless.

*Το ‘The Leftovers’ προβάλλεται στο Novacinema 4HD κάθε Δευτέρα στις 22.00.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η θεϊκη άφιξη του ‘Leftovers’

GIRLBOSS (1×04, ‘LADYSHOPPER99’)

Σε κάποια φάση ίσως γράψω περισσότερες σκέψεις πάνω στη σειρά γιατί ‘θέλω να δω πού το πάει’, όμως θέλω να σταθώ σε αυτό το επεισόδιο για δυο λόγους.

Πρώτον είναι το καλύτερο από τα 4 πρώτα, μακράν. Θα έπρεπε να είναι ο πιλότος. Δεν είναι generic, δεν έχει καθόλου κλισέ στοιχεία σκιαγράφησης χαρακτήρα (όπως το actual πρώτο επεισόδιο) και, κυριότερα, δημιουργεί άμεσα μια αίσθηση χρόνου και τόπου που είναι πάντα σημαντικό όταν πας να πεις τύπο ιστορίας που έχει ξαναειπωθεί.

Μεγάλο μέρος αυτού του τελευταίου, της mid-’00s χαλαρής νοσταλγίας, είναι οι ‘O.C.’ αναφορές. Τώρα, το ‘O.C.’ είναι από τις αγαπημένες μου σειρές, οπότε είμαι πολύ εύκολος στόχος αλλά η αναφορά εξακολουθεί να είναι τέλεια. Αρχικά ξαναβλέπουμε τη σκηνή θανάτου της Marissa μαζί με τους αθώους ήρωες που δεν φαντάζονται τι πρόκειται να συμβεί.

Και το επεισόδιο κορυφώνεται σε μια σκηνή αγωνιώδους, πεισματικής επίδειξης χαρακτήρα, όπου η Sophia σώζει ένα νυφικό και το κρατά στην αγκαλιά της μακριά από τον κίνδυνο, την ώρα που παίζει το ‘Hallelujah’ (που έπαιζε στο τέλος της 1ης σεζόν του ‘O.C.’) από την Imogen Heap (που τραγουδούσε το ‘Hide and Seek’ στο τέλος της 2ης). Ανάπτυξη χαρακτήρα μέσα από φανταστικά στημένη, παρανοϊκά specific ποπ αναφορά, ταιριαστής με τον εν λόγω χαρακτήρα;

‘Girlboss’, αυτό το επεισόδιο έπρεπε να είναι όλα σου τα επεισόδια.

*H 1η σεζόν του ‘Girlboss’ streamάρει στο Netflix.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Το ‘O.C.’ είναι η απόλυτη καλοκαιρινή σειρά

SKAM (4×02, ‘I’M A BOY, I DON’T GET HATE’)

Δε ξέρω καν γιατί βάζω αριθμό επεισοδίου εδώ πάνω, αφού στην αγνή μορφή παρακολούθησης της σειράς δεν υφίστανται καν επεισόδια, παρά μόνο στιγμές. Από την άλλη βέβαια δε ξέρω και γενικότερα γιατί γράφω για το ‘Skam’ σε ένα mainstream site. Μάλλον επειδή κανείς δε με έχει σταματήσει. #το_ιντερνετ

Τελοσπάντων, είχαμε κυρίως πλοκή στη δεύτερη βδομάδα με την παρέα να κλείνει την αγορά του λεωφορείου για το οποίο συζητούν από την πρώτη κιόλας σεζόν. Εξακολουθεί να είναι τελείως περίεργο που η σειρά θα τελειώσει πριν την αποφοίτηση, αλλά υποθέτω το ότι ξαφνικά μέσα σε τρεις σκηνές τελειώνει η φάση με το λεωφορείου είναι μια ακόμα υπενθύμιση πως όντως η σειρά κλείνει (πριν την ώρα της;).

Ωστόσο η πιο αγαπημένη μου σκηνή της βδομάδας ήταν, υποθέτω, από το τρίτο επεισόδιο, το 7λεπτο κλιπάκι από το απόγεμα Σαββάτου. Γυρνάω που λέτε από τη λαϊκή και τι να δω, είναι στην κουζίνα η Sana και κόβει καρότα και μπαίνει ο μαν και αρχίζει το φλερτάκι, έλα να σου δείξω πώς κόβουμε το καρότο κλπ.

(Και) αυτή η σκηνή είναι μια φανταστική ένδειξη του τι μπορεί να κάνει αυτή η σειρά τόσο αποτελεσματικά. Δίχως καμία ανησυχία περί χρόνων και δομής, η κάμερα παραμένει πάνω στο πρόσωπο της Sana καθώς κοιτάζει την παρέα του αδερφού της και, με το που η στιγμή τελειώνει επειδή ο Youssef κοιτάει πίσω, αντί να κοπεί η δράση με μοντάζ όπως θα συνέβαινε σε 101 από 100 σειρές, παραμένουμε δίπλα στη Sana. Ο Youssef την ακολουθεί στην κουζίνα και ακολουθεί μια χαλαρή, real time σκηνή ανάμεσά τους, τελείως χαλαρή από τη μία (επειδή είναι Σάββατο απόγευμα, επειδή η Sana είναι πολύ cool, επειδή ξέρουμε πως η κάμερα δεν βιάζεται να μεταφέρει την πλοκή αλλού) αλλά και νευρικά ρεαλιστική ταυτόχρονα (επειδή έτσι είναι το ‘Skam’, επειδή δε ξέρουμε τι θα γίνει σε 2 λεπτά μετά όταν το κλιπάκι τελειώσει, επειδή την ώρα που η Sana προσπαθεί να κόψει το καρότο σωστά βαράει το messenger και κοιτάζουμε ΟΛΟΙ τα κινητά μας την ίδια στιγμή).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η πρεμιέρα της 4ης σεζόν ‘Skam’

ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

Recaps! Έγραψα για το ‘Smile’ του ‘Doctor Who’ και ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης συνεχίζει να μας μιλά για το ‘Prison Break’ (FOX, Τετάρτη 21.50). Ενώ όλο το πλήρωμα του PopCode ενώθηκε για να μιλήσει για το series finale του ‘Girls’ (η σειρά θα προβληθεί στο FOX Life).

Fargo. Μιλήσαμε με τον Noah Hawley για το ‘Fargo’, το ‘Legion’, τη βία και την αναγκαιότητα του αλλόκοτου σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Το ‘Fargo’ ξεκίνησε και θα τα πούμε αναλυτικότερα για αυτό την επόμενη βδομάδα, αφού δούμε τα δύο πρώτα επεισόδια στη μεγάλη οθόνη του En Lefko Film Festival.

Ο Μάνατζερ Ράγκμπι του ελληνικού ‘Survivor’ πέρασε από το ΟΝΕΜΑΝ για ένα live chat κι έδωσε κάποια ενδιαφέροντα backstage info για τη σειρά και την παραγωγή.

Game of Thrones! Έχουμε τις πρώτες φωτογραφίες της 7ης σεζόν και ένα ψαχτήρι θεωριών.

Τέλος, ανακοινώθηκε η επιστροφή των ‘X-Files’ για 11η σεζόν του χρόνου. Πέρσι ένα επεισόδιο του revival είχε βρεθεί στο τοπ-10 επεισοδίων μας για το 2016.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Τα επεισόδια της προηγούμενης βδομάδας: Η πρεμιέρα των ‘Leftovers’ και ‘Skam’, φινάλε ’24: Legacy’ και ‘Good Fight’