Επιστροφές-καταστροφές στη νέα ‘Μέρα Ανεξαρτησίας’

Εάν υπάρχει διαφημιστική καμπάνια που να περιγράφει άψογα τις προθέσεις και διαθέσεις μιας ταινίας, αυτή είναι του ‘Independence Day: Resurgence’.

“Τους αρέσει να χτυπάνε τα αξιοθέατα”, λέει ένα από τα πόστερ, κλέβοντας την ατάκα του Jeff Goldblum που παραπέμπει στο χαρακτηριστικό καρέ του ανατιναγμένου Λευκού Οίκου της ταινίας του ‘96. “Αυτή τη φορά είναι πραγματικά θυμωμένοι”, απειλεί ένα άλλο. “Είχαμε είκοσι χρόνια να προετοιμαστούμε, το ίδιο κι εκείνοι”, μας προειδοποιεί το τρίτο, πριν έρθει το τέταρτο να μας αναπτερώσει το ηθικό. “Μπλέξανε με τον λάθος πλανήτη”. Λοιπόν, αυτή είναι η ταινία. Κατεβάστε το site και πάμε σπίτια μας. Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά μας για μας.

Come at us, ρε. Θα σας τσακίσουμε, θα σας στείλουμε πίσω από την ξεραΐλα που ήρθατε, μυρμηγκοφάγοι της διαγαλαξιακής στέπας. Σ’ αυτό το βασικό ανθρώπινο ένστικτο που αναζητά την υπεροχή απηχεί με προχειρότητα το ‘Independence Day: Resurgence’, αυτή την ανάγκη που έχουμε να ξεχωρίζουμε ως είδος παρά τις μεγάλες μας αποτυχίες. Το λέει η καρδιά μας, γι’ αυτό θα επιβιώσουμε μας λέει αυτή η ταινία και μας έλεγε κάποτε η παλαιότερη, γι’ αυτό μας αξίζει η νίκη. Είμαστε μερακλήδες, πώς να το κάνουμε.

Τότε είχαμε κερδίσει τη μάχη με το αστειότερο χακάρισμα που έχει γίνει στην ιστορία του κινηματογράφου. Τώρα έχουν περάσει είκοσι χρόνια και είχαμε τον απαραίτητο χρόνο να σκεφτούμε κάτι που να πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα. Είπαμε περισσότερο, δεν είπαμε πως θα το κάνουμε και ρεαλιστικά. Το θράσος άλλωστε που είχε η πρώτη ταινία με τα ανήκουστα, σχεδόν παράλογα σενάρια φαντασίας της που σ’ έναν βαθμό την έκαναν και διασκεδαστική, βρίσκεται κι εδώ. Καλά πλάκα κάνεις, φυσικά και ο πρώην Πρόεδρος, νυν ταλαίπωρος συγχυσμένος τύπος με μπαστούνι μπορεί να ξυριστεί και αυτόματα να μπορεί να πετάξει τελευταίας τεχνολογίας μαχητικό αεροπλάνο, δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου. Γιατί είναι μάγκας, άκου εκεί πώς.

Είκοσι χρόνια μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά έκαναν καλό στο ‘Resurgence’. Έδωσαν την ευκαιρία στον άρχοντα των disaster movies, Ronald Emmerich, να χτίσει έναν κόσμο που θα μπορούσαμε θεωρητικά να δούμε να δημιουργείται μετά την καταστροφή μεγατόνων που έφερε ο “Πόλεμος του 1996” και δεν εννοούμε τα εφέ που η πρώτη ταινία είχε καλύτερα κι έδωσαν ένα πολύ δίκαιο Όσκαρ στο συνεργείο της. 

Η τεχνολογία που άφησαν πίσω τους οι εξωγήινοι βοήθησαν στην εξέλιξη της δικής μας τεχνολογίας και άρα στην καλύτερη άμυνα της Γης, οι κυβερνήσεις είπαν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες μιας που πέθαναν 3 δις άνθρωποι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι λιγότεροι τυχεροί κοινωνικά δε συνέχισαν να υφίστανται τις συνέπειες για καιρό και η γενιά που μεγάλωσε έχοντας χάσει οικογένεια και φίλους, δεν έχει για ήρωα τον Superman, αλλά τους τρελούς επιστήμονες που τότε έσωσαν ότι μπορούσαν. Ένα μέρος της γενιάς αυτής στράφηκε και στο Σώμα του Στρατού που κρατά τον πλανήτη ασφαλή.

Στο Earth Space Defense βρίσκουμε πολύ από το νέο αίμα της ταινίας, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Liam Hemsworth, Jessie Usher και Travis Tope, ενώ η Maika Monroe των φοβερών ‘The Guest’ και ‘It Follows’ είναι η κόρη του πρώην Προέδρου Whitmore που ανήκε κάποτε στο Σώμα, αλλά το εγκατέλειψε για να είναι κοντά στον άρρωστο πατέρα της. Τους πλαισιώνουν κι άλλοι καινούριοι χαρακτήρες, όπως αυτός της Sela Ward στον ρόλο της Προέδρου και αυτός του William Fichtner που υποδύεται έναν Στρατηγό του ESD.

Είναι πολύ σωστή στα χαρτιά η προσθήκη νεαρών χαρακτήρων που μπορούν να κάνουν όσα δεν μπορούν πια οι προηγούμενοι, αλλά επειδή εννοείται πως η ταινία πρέπει να παίξει και το χαρτί της νοσταλγίας και καλά κάνει, έχουμε και τους περισσότερους από τους χαρακτήρες του ορίτζιναλ. Kαι κάπως έτσι το καστ του ‘Resurgence’ θυμίζει λεωφορείο σε ώρα αιχμής. Μη ζητάς να βγει άκρη.

Με επιβάτες του λεωφορείου τον Levinson και τον Dr. Okun θα μπορούσαμε σχεδόν να ξεχάσουμε την απουσία του Will Smith από την ταινία, αλλά όταν ο σεναριακός γιος του, Usher, φωνάζει “Get ready for a close encounter, bitch”, μας θυμίζει ότι κάτι τέτοιες ατάκες πρέπει να είσαι πολύ χαρισματικός για να τις πουλήσεις.

Και μιας που μιλάμε για ατάκες, η ταινία πραγματικά δε θα μπορούσε να έχει περισσότερα one-liners. Πέντε σεναριογράφοι επιστρατεύτηκαν, πέντε λίστες με απαραίτητες ατάκες πρέπει να φτιάχτηκαν που κανείς δεν είχε καρδιά να κόψει στο τέλος.

Ακόμα κι αν συχνά εκτιμώ μια πιο ανάλαφρη προσέγγιση ενός blockbuster – ‘Pacific Rim’ για παράδειγμα – σε σχέση με τη μαυρίλα που τείνει να επικρατήσει, όταν βλέπεις χιλιάδες συνανθρώπους σου να πεθαίνουν και αυτό που σκέφτεσαι να πεις είναι πως “ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει” γιατί κατάλαβες το κόλπο των εξωγήινων με τη βαρύτητα, κάτι δεν πάει καλά. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στο ‘Independence Day’ βέβαια, με τους χαρακτήρες να σχολιάζουν τα τεκταινόμενα σα να μην τρέχει τίποτα, οπότε δεν είναι κάτι καινούριο. Εδώ, επίσης, προσπαθούν να επαναλάβουν σε διάφορες στιγμές τον ενθαρρυντικό λόγο του Whitmore, αλλά ήταν που ήταν cheesy μέχρι ανατριχίλας, τώρα που προσπαθούν να τον ξαναχώσουν μέσα ντε και σώνει, τα πράγματα ζορίζουν ακόμη περισσότερο.

Το ‘Independence Day: Resurgence’ θα ήταν το μόνο sequel είχε πει κάποτε ο Emmerich, αλλά αν κρίνουμε από το τέλος, σύντομα θα έχουμε και τρίτο.

Δύσκολος καιρός για εξωγήινους, με λίγα λόγια. Έχουν να τα βάλουν με τις κατσαρίδες του Σύμπαντος.

To ‘Independence Day: Resurgence’ βγαίνει στις αίθουσες στις 23 Ιουνίου από την ODEON.