Στην Εντατική, 25 χρόνια μετά: Πώς η σειρά έγινε ξανά τεράστιο χιτ
- 2 ΟΚΤ 2019
Ο πιλότος της ‘Εντατικής’ μας έπιασε από τον λαιμό. Μέσα στα 4 πρώτα λεπτά του, ένα κτίριο καταρρέει, γιατροί εκτοξεύουν αλαμπουρνέζικα, φορεία πλημμυρίζουν τους διαδρόμους και η μουσική σού τεντώνει τα νεύρα. Και τι μουσική, ε. Από την ‘Έκτη Αίσθηση’ και το ‘Collateral’, μέχρι το ‘Batman Begins’ και τα ‘Hunger Games’, ο μόνιμα οσκαρικός υποψήφιος James Newton Howard ξέρει ακριβώς πώς να σε καταταράζει σε λίγα δευτερόλεπτα και εδώ το κάνει όσο είσαι ήδη ξάπλα στο φορείο.
Εκεί είναι η κάμερα όσο διασχίζεις τους διαδρόμους, εκεί παρακολουθείς τις νοσοκόμες να σε κοιτάνε αιμόφυρτο, εκεί παλεύεις ξέπνοος να καταλάβεις τι σε χτύπησε. Εσύ μια ιατρική σειρά είπες να δοκιμάσεις. Θα το καταλάβαινα αργότερα, όταν η τηλεφιλία μου θα με οδηγούσε σε ακόμη παλιότερη τηλεόραση, όμως υπήρχε τηλεόραση πριν την ‘Εντατική’ και υπήρξε τηλεόραση μετά την ‘Εντατική’.
Σαφώς και δεν ήταν το πρώτο επιτυχημένο ιατρικό show. Το ‘St. Elsewhere’ είχε διαρκέσει για 6 σεζόν στα μέσα των ‘80s και το βρετανικό ‘Casualty’ ξεκίνησε το 1986 και παραμένει στον αέρα. Ακόμα και από το σπουδαίας σημασίας ‘St. Elsewhere’ όμως, η ‘Εντατική’ απείχε μίλια. Εκείνο το δράμα – και τόσα δράματα ως τότε – ήταν φτιαγμένο από αργόσυρτες, αδιάσπαστες σκηνές ανθρώπων που γυρνούσαν και μιλούσαν. Στην ‘Εντατική’ σε σφυροκοπούσε το Steadicam, σε έβαζε στον ώμο και σ’ έτρεχε σαν thrill ride στη Disneyland. Δεν ήταν ούτε γυαλιστερό όπως τα σετ του ‘Grey’s Anatomy’ ή του ‘Good Doctor’. Το show μύριζε νοσοκομίλα. Οι διάδρομοι ήταν πνιγηροί, τα δωμάτια των γιατρών γκρίζα, οι νοσοκόμες διαρκώς εξαντλημένες. Ήταν προς τιμήν του ‘ER’ που αναγνώριζε ότι οι τελευταίες τρέχουν στην πραγματικότητα τις κλινικές και, για πρώτη φορά, μια σειρά τις είχε συνεχώς στα καρέ της. Όχι μονάχα ως συμβουλάτορες, ή love interests των γιατρών, ή κομπάρσους. Οι νοσοκόμες του περνούσαν από όλους αυτούς τους ρόλους, ήταν όμως ακριβώς τόσο απαραίτητες όσο ήταν στη σειρά και οι γιατροί. Και καθεμία μεμονωμένα, και ως φιγούρες που γέμιζαν την οθόνη και έκαναν την εικόνα της ‘Εντατικής’ τόσο χειροπιαστή.
Χειροπιαστές ήταν και οι ήττες των γιατρών, με κορυφαίο για την 1η σεζόν το φιάσκο του Dr. Greene στο ‘Love’s Labor Lost’ (1×19). Ό,τι μπορεί να πάει στραβά σε έναν τοκετό, πηγαίνει σε αυτή την καταθλιπτική, σπαρακτική, συναρπαστική ώρα τηλεόρασης. Ο Greene που έφυγε από καρκίνο στον 8ο κύκλο της σειράς μετά από ένα απ’ τα πιο ικανοποιητικά, καθαρτήρια arcs τηλεοπτικού θανατικού που έχουμε δει, χάνει τον έλεγχο μιας φαινομενικά τυπικής γέννας και παθαίνει τέτοιο πηγαίο κάζο που δεν συνέρχεται παρά στα μισά της 2ης σεζόν.
Αλλά το είχε κερδίσει αυτό η σειρά. Το κέρδισε και ο ίδιος ο χαρακτήρας που στον πιλότο είχε εναποθέσει την εξής σοφία στον νεοσσό Carter, όταν στην πρώτη του βάρδια ο μικρός άφησε το στομάχι του στο πάτωμα: Υπάρχουν δύο ειδών γιατροί – αυτοί που παγώνουν το συναίσθημα και αυτοί που αφήνουν στην ησυχία του. Κι αν θες να παραμείνεις άνθρωπος, θα ξερνάς πού και πού.
Τέτοια κλισέ, τέτοιους ‘90s συναισθηματισμούς τους είχε η σειρά. Πήγαιναν μαζί με το αλαβάστρινο, φτιαγμένο για εξώφυλλα κύριο καστ. Έχοντας πάρει είδηση ότι είχαν προσλάβει τον Cary Grant και θέλοντας να επαναλάβουν την επιτυχία του μονοθεματικού ‘Love’s Labor Lost’, οι παραγωγοί προγραμματίζουν το ‘Hell or High Water’ (2×07). Στόχος ήταν να βάλουν τον George Clooney σε κοστούμι και να βγουν για πρώτη φορά από τα όρια του County General. Ο Doug, λοιπόν, πηγαίνει σε ένα γκαλά – να και το σμόκιν! – αλλά τον βρίσκει λάστιχο τη στιγμή που το Σικάγο πνίγεται από την καταιγίδα. Του ζητά βοήθεια τότε ένα αγόρι, γιατί ο αδερφός του έχει κολλήσει σε ένα τούνελ και σίγουρα θα πεθάνει από τον κατακλυσμό.
Κανένα γκαλά και κανένας Σούπερμαν. Ο Clooney κουβαλά ένα επεισόδιο στους ώμους και ένα παιδί στα χέρια. Τη στιγμή που αναδύεται από το νερό με τον μικρό αγκαλιά, ο Doug γίνεται ο γιατρός της υφηλίου και ο Clooney γίνεται ο Clooney.
Το επεισόδιο ήταν ως το τέλος το πιο επιτυχημένο της ‘Εντατικής’. Το είδαν 48 εκατομμύρια άνθρωποι. ΣΑΡΑΝΤΑΟΚΤΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Αυτά τα νούμερα τα κοιτάει το σημερινό NBC και το κάθε σημερινό NBC και κλαίει βουβά στο μαξιλάρι. Ακολούθησαν πολλά ακόμα. Το ντοκιμαντερίστικο ‘Ambush’ (4×01) που παίχτηκε live δύο φορές από τους ηθοποιούς – μία για τη δυτική και μία για την ανατολική ακτή. Το ‘Exodus’ (4×15) της χημικής διαρροής που έβαλε έκανε τον Carter μαέστρο για πρώτη φορά. Το ‘All in the Family’ (6×14) με τις προσπάθειες διάσωσης της Lucy Knight κι εμένα να πλαντάζω μπροστά στο χαζοκούτι. Μπορεί το ‘ER’ στην πορεία να παραβασίστηκε στα πομπώδη του επεισόδια, όμως σε εκείνες τις πρώτες 5-6 σεζόν δεν είχε ανταγωνιστή. Ούτε αυτό, ούτε ο Clooney. Όταν ηθοποιοί σνομπάρουν τις σειρές που τους έδωσαν το ξεκίνημά τους, αυτόν σκέφτομαι πάντα. Αν επέστρεψε ο Clooney για να κλείσει σωστά το arc του Doug και της Carol μετά το ‘Out of Sight’, μετά το ‘Thin Red Line’ και λίγο πριν τον χαμό της ‘Καταιγίδας’, νομίζω ότι ο μέσος ηθοποιός μπορεί να χαλαρώσει.
Ακόμα και στην τελευταία του σκηνή, το ‘ER’ δεν είχε χρόνο για μελοδραματικούς αποχαιρετισμούς και χαρούμενα codas. Ο βετεράνος πια Carter, η Angela Bassett, η Linda Cardellini, όλο το καστ παρατάχθηκε σαν στοιχειωμένοι στρατιώτες στ’ άσπρα μπροστά απ’ την πόρτα του νοσοκομείου, περιμένοντας σοδειά τραυματισμένων από κοντινή έκρηξη. Είναι γιατροί ντάμιτ, είχαν κόσμο να σώσουν. Κι εγώ είχα χρόνια να δω τη σειρά όταν διαφήμισαν την προβολή του τελευταίου επεισοδίου στο STAR, αλλά προφανώς συντονίστηκα. Θα έπρεπε να είχα προβλέψει ότι θα τελείωνε όπως ξεκίνησε. Πάντα την ίδρωνε τη φανέλα.
Την ίδρωσε και για λογαριασμό του Hulu. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η streaming πλατφόρμα που είναι διαθέσιμη μόνο σε Αμερική και επικράτειές της όπως το Puerto Rico, το ‘ER’ είχε γίνει το sleeper hit της περασμένης τηλεοπτικής χρονιάς και συνεχίζει ακάθεκτο. Σχεδόν 100.000 συνδρομητές έχουν δει ολόκληρη τη σειρά από τον περασμένο Φλεβάρη που ανέβηκε, οι 5.000 απ’ αυτούς μέσα στον πρώτο μήνα, με τα 2/3 να είναι γυναίκες και τις μισές απ’ αυτές να είναι κάτω των 34. Για την ακρίβεια, η πιο συνηθισμένη ηλικία ενός ER binger είναι τα 27. Αυτό σημαίνει πως όταν ξεκίνησε η σειρά, ήταν μόλις 2 ετών.
Κατά παραδοχή του Hulu, τους πήρε καιρό να αποφασίσουν αν άξιζε η αγορά της σειράς. Στην εποχή της γρήγορης τηλεόρασης, τα 331 επεισόδια – πρακτικά 333 κιόλας γιατί πιλότος και φινάλε είναι διπλά – είναι μεγάλη απαίτηση από τον θεατή. Αν ξεπεράσεις το ψυχολογικό όριο του αριθμού όμως, το ‘ER’ είναι τόσο φτιαγμένο για streaming. Είναι γρήγορο, στακάτο, νευρωτικό. Προσφέρεται για 2 και 3 και 4 επεισόδια στη σειρά.
Κι έπειτα έχει καλογεράσει. Η Dr. Weaver είχε γυναίκα σύντροφο το 2000. Τότε δεν ήταν νόρμα το coming out ενός χαρακτήρα στο mainstream. Είναι επίσης σίγουρα λευκό, όμως ο fan favourite Peter Benton απέχει πολύ από τον συμβολικό μαύρο χαρακτήρα μιας σειράς. Και ναι, υποπλοκές του show για τον HIV ή τα τρανς άτομα είναι αναμφισβήτητα προϊόντα της εποχής τους, αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο άθικτο θα μπορούσε να παραμείνει στο σύνολό του το οικοδόμημα σε σημερινή προβολή του.
Εντυπωσιακότερο πάνω απ’ όλα όμως, είναι πόσο το ‘ER’ πετυχαίνει ως ‘ER’. Είναι ίσως το τελευταίο μιας γενιάς ελίτ δραμάτων όπου σταρ ήταν το ίδιο και όχι ο Clooney, η Marguiles, η Kingston, o Wyle. Οι showrunners μπορούσαν να αλλάξουν και οι χαρακτήρες να έρθουν, να φύγουν, να αντικατασταθούν όπως ηθοποιοί σε θεατρική παράσταση. Αληθινός πρωταγωνιστής ως το τέλος παρέμειναν οι δέκα διάδρομοι, τα μουντά φώτα, τα χλωμά πρόσωπα, τα χειρουργικά ρούχα. Πέρα για πέρα, η εντατική.
ΚΙ ΑΛΛΗ ΝΟΣΟΚΟΜΙΛΑ: