Eurovision: Οι στιγμές στην ιστορία του θεσμού που δεν ξεπεράσαμε ποτέ

Η ομάδα του OneMan μαζεύτηκε με αφορμή μία ακόμα χρονιά της λατρεμένης ευρω-συνήθειας και συζήτησε για ένοχα μυστικά, για περήφανες απολαύσεις, για τον Μιχάλη Ρακιντζή (κυρίως για τον Μιχάλη Ρακιντζή), για τα #moves του Αντρέα Μικρούτσικου για τα τραγούδια που αγάπησε, για τα τραγούδια για τα οποία ντράπηκε, και φυσικά για τη Verka Serduchka.

Καθώς λοιπόν περιμένουμε να δούμε τον μεγάλο τελικό του Σαββάτου, ταξιδεύουμε για λίγο στο παρελθόν.

Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή στην ιστορία του θεσμού;

Ιωσηφίνα Γριβέα:

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Όταν είχαμε κερδίσει το 2005 και η Πασχαλίδου δεν είχε πάρει χαμπάρι, συνεχίζοντας να μετράει όλο αγωνία τους βαθμούς.

Ναστάζια Καπέλλα: Όταν έφερε η Μαντώ 17η θέση και την επόμενη μέρα έβγαινε ο Ρακιντζής στα μεσημεριανά παράθυρα, οι πανελίστες μιλούσαν για τις συμμαχίες που φταίνε και εκείνος κοιτούσε λιγομίλητος με μειδίαμα, βλέμμα ικανοποίησης και τα χέρια σταυρωμένα και η λεζάντα από κάτω να γράφει “Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΡΑΚΙΝΤΖΗ”.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Aν βγάλουμε εκτός τη στιγμή που η Έλενα παραλάμβανε το βραβείο στη σκηνή του Κιέβου, δεν υπάρχει κάτι πιο επικό από την εισβολή του γνωστού Jimmy Jump των γηπέδων στη Eurovision του 2010. Έκανε και διάσημο το κατά τ’ άλλα κακό ισπανικό τραγούδι.

Θέμης Καίσαρης:

Πάνος Κοκκίνης: Ο θρίαμβος των Lordi γιατί απέδειξαν ότι το ευρωπαϊκό κοινό ξέρει να σπάει πλάκα.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Στη Eurovision που έγινε στην Ελλάδα το 2006 στείλαμε την Άννα Βίσση να πει power ballad επειδή είχαμε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά κι έπρεπε να Εμφανιστούμε Σοβαροί. Εμφανίστηκε η Βίσση, πόνεσε, φώναξε εκεί, #ερμηνεία κλπ. Φεύγει από τη σκηνή και ανεβαίνουν αμέσως μετά οι Lordi. Κυριολεκτικά, το επόμενο από τη Βίσση ήταν το πιο instant classic πράγμα στην ιστορία του θεσμού. Τελειώνουν οι Lordi, κοντεύει να γκρεμιστεί το κλειστό από τον πανικό και τις φωνές, και εν μέσω γενικότερης έκστασης για αυτό που ζήστηκε, ακούμε τη Ζέτα Μακρυπούλια που περιέγραφε να λέει, “συγγνώμη, εμείς έχουμε μείνει στη συγκλονιστική Αννα”. Έπεσα από τον καναπέ από τα γέλια, σαν χτες το θυμάμαι.

Ποια Ελληνική συμμετοχή έχετε πιο κοντά στην καρδιά σας;

Πάνος Κοκκίνης: Την ακίνητη, ακούνητη (αλλά όχι αμίλητη) Καιτούλη Γαρμπή. Για το φόρεμα, για τα μάτια, για το κενό στα δόντια, για το γεγονός ότι μοιάζει στη γυναίκα μου, γιατί εκεί ξεκίνησε η αθεράπευτη καψούρα που είχα μαζί της.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Την Άνοιξη των Βόσσου-Μικρούτσικου και λόγω σκηνικής παρουσίας και επειδή ήταν το καλύτερο τραγούδι.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Δε ξέρω τι λέει για μένα που το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ο Σουηδός μπουζουξής των Antique (κομματάρα), αλλά παρά το δυνατό σερί της post-Helena era με Sakis και με εξαιρετικά τίμιο Σαρμπέλ, είμαι κάπου ανάμεσα στο αέρινο #drama της ‘Άνοιξης’ της Βόσσου και του αισθητικά αδιανόητου (αλλά σταθερά κλασικού) ‘Μάθημα Σολφέζ’ με Μπέσυ, Πασχάλη, Ρόμπερτ και Μαριάννα. Αλλά δε ξέρω, ο τρελαμένος Ανδρέας Μικρούτσικος στην ορχήστρα (περίπου έντεκα χρονών σε αυτό το βίντεο) γέρνει την πλάστιγγα. Επίσης εντάξει, μιλάμε για πολύ μεγάλο κομμάτι γενικότερα. Και βγήκε 13ο, μιλάμε περί ασχέτων.

Ναστάζια Καπέλλα: Το My Number One ασυζητητί. Δεν μου άρεσε καν το τραγούδι, ήθελα να βγει ή το “The Light in Our Soul” ή το “Let’s Get Wild” (ποτέ δεν κερδίζει αυτό που θέλω και φέτος με Demy πάλι έξω έπεσα -ήθελα το “When the morning comes around“), αλλά το αγάπησα το άτιμο το My No1. Ήταν μια γιορτή όλη εκείνη η περίοδος, όλοι αγαπούσαμε την Έλενα, όλοι πιστεύαμε πως θα κερδίσει, όλοι το περιμέναμε πως και πως και εννοείται το είδα με φαγητά, φίλες, σημαία και ούρλιαγμα σε κάθε δωδεκάρι (ήμουν γυμνάσιο).

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Με διαφορά Έλενα Παπαρίζου και My Number One. Έπαιζε παντού σε τηλεόραση, ράδιο, μαγαζιά πριν τη Eurovision. Και φυσικά παίζεται ακόμα στα μαγαζιά. Σε πιάνει ένα κάτι με το που αρχίζει το “γιορ μαϊ λόβα, αντερκόβα”.

Ιωσηφίνα Γριβέα: Η Παπαρίζου παίρνει το edge γιατί είναι συνδεδεμένη και με πενταήμερη. Ειδική μνεία με Σάκη και ‘Shake It’ γιατί το είχαμε ζήσει απόλυτα – θυμάστε τα μπλουζάκια με την ελληνική σημαία φάκιν’ ΠΑΝΤΟΥ;

Θέμης Καίσαρης: Αντάντε μπριόλε. Πιτσικάτο.

-Αυτά θα στείλετε στην Ευρώπη;

-Γιατί; Σιγά την ήπειρο.

Ντόμπρα τώρα, έχετε ψηφίσει ποτέ;

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Παλιά ψήφιζα 2-3 τραγούδια τη χρονιά. Σε μια φάση είχα ψηφίσει σερί Sertab, Ruslana, Lordi και Molitva. (Στο ενδιάμεσα ήταν το ‘My Number One’ που εννοείται θα το ψήφιζα αν μπορούσα.) Ούτε ο Πολ το χταπόδι.

Θέμης Καίσαρης: Ποτέ, αλλά κάθε χρόνο μαζευόμαστε και διοργανώνεται pool, επιλέγουμε πεντάδα κι όποιος βρει τα περισσότερα παίρνει το χρήμα.

Ιωσηφίνα Γριβέα: Είμαι 100% σίγουρη ότι έχω ψηφίσει, έχω το visual του κινητού της μάνας μου στα χέρια μου και την αναφορά που μου έστειλε η EBU, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποια συμμετοχή, grrr.

Ναστάζια Καπέλλα: Όχι ποτέ. Το μόνο πράγμα που έχω ψηφίσει ποτέ μου ήταν να κερδίσει ο Λιανός το Fame Story 3.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Πρέπει να έχω ψηφίσει τρεις ή τέσσερις φορές. Θυμάμαι σίγουρα η πρώτη ήταν με τους One – Gimme το 2002 που εκπροσώπησαν Κύπρο. Είχαν βγει έκτοι, not bad. Είχα ψηφίσει Lena με Γερμανία το 2010 (έρωτας) που κέρδισε και αν θυμάμαι καλά και τους Blue το 2011 με Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή τους είχα παίξει στο στοίχημα. Με απογοήτευσαν.

Πάνος Κοκκίνης: Έχω ψηφίσει μια και μοναδική φορά, τους Lordi, ένεκα του ότι είχε μπει στο ίδιο τριπάκι και όλη η υπόλοιπη παρέα. Μιλάμε για τους Lordi που, αν θυμάμαι καλά, μου άφησαν καμία 200άρα ευρώ στην τσέπη. Μεγάλη να είναι η χάρη τους και ο καλός Θεούλης να τους προσέχει.

Εξίσου ντόμπρα, αν μπορούσατε, θα είχατε ψηφίσει Helena;

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Όχι, δεν χρειαζόταν, είχε κάνει όλη τη δουλειά η Πασχαλίδου πριν με τις γνωριμίες της και πήραμε τα σκανδιναβικά μπλοκς, ρωτήστε όποιον θέλετε, έτσι είναι.

Θέμης Καίσαρης: Ναι, εύκολα. Την έχω στηρίξει τα προηγούμενα χρόνια στα μπουζούκια, άξιζε και την ψήφο το 2005.

Ναστάζια Καπέλλα: ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.

Πάνος Κοκκίνης: Ασφαλώς και ναι. Γιατί η Έλενα είναι ότι καλύτερο, πιο ελληνικό, πιο ντόμπρο, πιο κυριλοσέξι έχουμε πότε στείλει ή θα στείλουμε ποτέ στον συγκεκριμένο θεσμό.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Duh.

“Είμαι ο Κώστας Μπίγαλης, με ξέρει όλη η Ελλάδα”. Αν έπρεπε ένα τραγούδι του Κώστα Μπίγαλη να έχει διαγωνιστεί στη Eurovision ποιο θα ήταν και τι θέση θα έπαιρνε;

Θέμης Καίσαρης: Το τρεχαντήρι με το οποίο ο Μπίγαλης πήγε στη Eurovision είναι εύκολα ο,τι χειρότερο έχουμε στείλει ποτέ. Τo I miss you θα έσκιζε, θα έβγαινε 5ο κι ο Μπίγαλης θα ήταν έξαλλος με τα ξένα κέντρα που του στέρησαν την πρωτιά ή έστω το μετάλλιο.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: To 1983 o Μπίγαλης ως Big Alice έβγαλε το I Miss You και στον διαγωνισμό εκείνης της σεζόν κέρδισε αυτή η κυρία. Θα έβγαινε 6ος αλλά θα μιλούσαν όλοι για αυτό το τραγούδι ως κάτι μπροστά από την εποχή του. Σαν το ‘S.A.G.A.P.O.’ ένα πράγμα.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: …και θα έβγαινε 3ος.

Ιωσηφίνα Γριβέα: ‘Του Αιγαίου τα Blues’ που είχε βγει κατευθείαν από το σάουντρακ του ‘Back to the Future’. Πετάς και 2 ζευγάρια χορευτών ντυμένα ’60s να χορεύουν rock ‘n’ roll και βγαίνεις 3ος.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Ξεκάθαρα με το ‘Του Αιγαίου τα Blues”. Καλοκαιρινό video-clip για προμοτάρισμα, θα είχε ξετρελαθεί η Ευρώπη. Τη μεγάλη βραδιά θα παίρναμε και ψήφους από Σκανδιναβούς τουρίστες επομένως μέσα στη 10άδα θα ήταν χαλαρά.

Ναστάζια Καπέλλα: Το “Παρεάκι” με πιο ενεργό ρόλο Μαριάντας. Θα πήγαινε με ύφος “We are the winners of Eurovision”, θα έβγαινε 5ο αλλά θα έμενε στην ευρωπαϊκή ιστορία και το πρώτο δεν θα το θυμόταν κανείς.

Το ‘S.A.G.A.P.O.’: αδικήθηκε / ήταν μπροστά από την εποχή του / πήρε τη θέση που του άξιζε / [άλλη απάντηση];

Θέμης Καίσαρης: ΟΛΑ ΜΑΖΙ. Το τραγούδι πήρε τη θέση που του άξιζε, ο Ρακιντζής αδικήθηκε γιατί δεν του αναγνωρίστηκε το πόσο καλά περάσαμε και ήταν μπροστά απ’την εποχή του γιατί πολύ απλά το συζητάμε σήμερα και θα το συζητάμε πάντα ως ο,τι πιο γαμάτο έχει συμβεί ποτέ σε συμμετοχή μας στη Eurovision. Μακράν της δεύτερης η καλύτερη συμμετοχή έβερ.

Ιωσηφίνα Γριβέα: Τα έχει πει όλα εδώ ο Θέμης Καίσαρης, αλλά εμένα το SAGAPO μου άρεσε εξαρχής χωρίς καμία ειρωνεία, αν και αισθανόμουν επίσης εξαρχής ότι δε θα πήγαινε καλά. Όχι και για πάτο όμως, ρε παιδιά.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Αιώνες μπροστά, ακόμα δεν έχει εκτιμηθεί όσο πρέπει.

Πάνος Κοκκίνης: Πήρε την θέση που του άξιζε. Γιατί ήταν 20 χρόνια μετά την εποχή του.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας στίχος από το ‘S.A.G.A.P.O.’;

Ναστάζια Καπέλλα: Ο αντίλαλος του say, δηλαδή τα (say, say)

Θέμης Καίσαρης: Before you enter in my world (world, world), give the password.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Δεν κατάφερα ποτέ ξανά στη ζωή μου να ξαναπροφέρω σωστά το ‘password’ μετά το θρυλικό πλέον “γκίβ δε πασουώ δε πασουώ δε πασουώ”.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: “When I’m out of my mind (Mind, mind, mind, mind, mind)” (η επανάληψη έχει τη δική της σημασία)

Aν η Eurovision έπρεπε να διεξαχθεί για μια χρονιά εκτός Ευρώπης, σε ποια χώρα θα τη διοργανώνατε;

Ιωσηφίνα Γριβέα: Ινδία για Bollywood θέαμα στα διαλείμματα. Και ελέφαντες. Πάντα ελέφαντες.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Ασυζητητί στην Αμερική, κιτς στο τετράγωνο. Θα πάθαιναν ομαδικά εγκεφαλικά. Όταν οι Αμερικάνοι ανακαλύπτουν ξανά τη Eurovision κάθε χρόνο περνάω τρομερά καλά με το να βλέπω τα σχόλιά τους, όσων δεν έχουν μείνει αποσβολωμένοι τουλάχιστον.

Πάνος Κοκκίνης: Στο Las Vegas με guest star την Britney Spears ή όποιον άλλο παλαίμαχο  βρίσκεται εκείνη την περίοδο εκεί προκειμένου να βγάλει το εφάπαξ του.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Στην Βόρεια Κορέα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι που δεν κέρδισε;

Ιωσηφίνα Γριβέα: To ‘Tornero‘ θα ήταν η πιο κατάφωρη αδικία που έχει γίνει ποτέ στον διαγωνισμό, αν δεν είχαν απέναντι τους Lordi. Προσθέτω ‘Dime’ που βγήκε 8ο γιατί δεν τους καταλαβαίνω αυτούς τους Ευρωπαίους.

Θέμης Καίσαρης: Έλα, εύκολα η Άνοιξη, άσε που δεν ξέρω και κανένα ξένο που να μην κέρδισε.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Athena – For Real.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: To Βέλγιο, που είναι η κρυφά καλύτερη χώρα του κόσμου, έστειλε μια χρονιά στη Eurovision τραγούδι με στίχους gibberish. και έχασε μόλις για 2 πόντους από τη Sertab. Στην 3η θέση, έναν πόντο πίσω, οι t.A.T.u.. Το καλύτερο Eurovision βάθρο όλων των εποχών.

Από κοντά το ‘Dime’ της Beth που μέχρι να διαβάσω τις απαντήσεις σε αυτό το ποστ νόμιζα πως είμαι κυριολεκτικά ο μόνος άνθρωπος στην Ευρώπη που το θυμόμουν, συμπεριλαμβανομένης της Beth, και φυσικά την κομματάρα ‘Dum Tek Tek’ της Hadise. Όλα κομμάτια που επίσης είχα ψηφίσει στις χρονιές τους, πέρα δηλαδή από τους μετέπειτα νικητές.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Eίχε τραγουδάρα το Αζερμπαϊτζάν το 2009 με Arash και κουκλάρα Aysel, όμως βγήκε τρίτο. Το ‘Always’ είχε απέναντι τον Rybak που έκανε πλάκα εκείνη τη χρονιά.

Ναστάζια Καπέλλα: Tο ‘Die for you’ και το ‘Never, never let you go’ του Dima Bilan.

Αν διοργανώνατε πολυήμερο Φεστιβάλ και μία ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά σε acts από τη Eurovision, ποιους θα κλείνατε;

Θέμης Καίσαρης: Τη Μπόκοτα και τον Χατζηστεφάνου. Θα έβαζα την Μπόκοτα να λέει όλα τα τραγούδια, ενώ ο Χατζηστεφάνου της φωνάζει “βλάχα, βλαχάρα”.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης: Την τρελάρα Silvia Night του 2006 που δυστυχώς δεν την πέρασαν στον τελικό, τις t.A.T.u., Ruslana, Lena, Sirusho, Ani Lorak, Σάκη, Verka Serduchka, Lordi, τις γιαγιάδες της Ρωσίας, Rodolfo Chikilicuatre και φυσικά Ελενάρα.

Ιωσηφίνα Γριβέα: Τους We Are the Winners of Eurovision γιατί τους έμεινε άχτι, Verka Sherduchka, Athena, Dana International, Ruslana, Sertab, Loreen, Hadise, Sirusho, Conchita, reunion Antique και σόλο Παπαρίζου, Καλομοίρα, Ρουβά, Ρακιντζή, ABBA και τις γιαγιάδες από τη Ρωσία. Α, και αυτή την πώς-τη-λένε μωρέ, τη Celine Dion.

Ναστάζια Καπέλλα:

• t.A.T.u με το “Νια μέπρι βόισια νιε πρασιρ” σε ρεμίξ με το “All the things she said”
• Παπαρίζου με Σάκη να τραγουδούν “My No1”
• Conchita και Dana International να τραγουδούν η μία το τραγούδι της άλλης
• Secret Garden με “Nocturne” και Emily de Forest να χορέυει και στο τέλος να μπαίνουν και να τους διακόπτουν οι Lordi
• Τους “I wanna bring you up” σε συνεργασία με Koza Mostra, Αγάθωνα και Ευδοκία Κάδη με το “Femme Fatale” που πολύ αδικήθηκε και από την Ελλάδα (δεν το έπαιζαν ποτέ)

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Οπωσδήποτε τη Hadise αν έβρισκε κενό ανάμεσα στα γυρίσματα του Τούκικου ‘Voice’ #research. Αλλά πάμε οργανωμένα. Για να το πάμε σε βαριά ethnic pop της #απο_εδω Ευρώπης να υπάρχει και μια κάποια ομοιομορφία, θα είχα headliner τη Ruslana, και πριν θα έχουμε Χέλενα, Sertab και Hadise και ΚΥΡΙΩΣ τη Verka Sherduchka. Ποιοτικό νταούλι.

Η Loreen θα είναι το act που αναλαμβάνει το main stage μετά τον headliner για να χοροπηδάνε για τις επόμενες ώρες σαν κατσίκια οι θεατές, πίνοντας. Οι Faithless μετά τους Radiohead, αν προτιμάς.

Ποια ειναι η στιγμή που νιώσατε τη μεγαλύτερη ετεροντροπή σε διαγωνισμό της Eurovision;

Ιωσηφίνα Γριβέα:

Θέμης Καίσαρης: Ντροπή και χαρά μαζί για το γονάτισμα και τη συνολική ερμηνεία της Βίσση το 2005 στο Everything I am. Ντροπή για λογαριασμό της και για όσους θεωρούσαν πως αυτό που έκανε ήταν ωραίο, χαρά που επιτέλους θα καταλάβαιναν, έστω και για μια φορά, πως αυτό δεν είναι σκηνική παρουσία, δεν είναι ερμηνεία, είναι ένα τίποτα που έχει πέραση μόνο στην Ελλάδα.

Ναστάζια Καπέλλα: Μάλλον οι κίονες πίσω από τον Λούκας Γιώρκα και τον Stereo Mike. Μου αρέσει το τραγούδι και δεν με αφήνουν να μου αρέσει.

Κωνσταντίνος Αμπατζής: Στο S.A.G.A.P.O.

Ποιο Ελληνικό τραγούδι που διαγωνίστηκε πιστεύετε ότι θα λέγατε καλύτερα από αυτόν που τό’πε on stage;

Ιωσηφίνα Γριβέα: To ‘Μια Κρυφή Ευαισθησία‘.

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Το ‘Rise Up’ των Freaky Fortune feat. RiskyKidd, το οποίο δεν θυμάμαι καν ποιο είναι αλλά πιστεύω θα το έλεγα καλύτερα από τους Freaky Fortune γιατί φυσικά αυτό είναι κάτι που δεν υπάρχει.

Θέμης Καίσαρης: Έτσι όπως είμαι, εδώ που κάθομαι, αν μου πετάξεις ένα σαξόφωνο και μου πεις “σε τρεις μέρες παίζεις” σίγουρα θα έπαιζα καλύτερα απ’αυτόν που εκτέλεσε και διέλυσε το σόλο μετά το πρώτο ρεφρέν της ‘Άνοιξης’.

Μια αποχαιρετιστήρια σκέψη;

Θοδωρής Δημητρόπουλος: Παιδιά δεν είμαι πολύ καλά με τον Αντρέα “καλά ρε σοφάκι ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΩΡΑ, ΜΟΥ ΛΕΣ;;;” Μικρούτσικο την ώρα του άμπαλου σαξοφωνικού σόλο.

Ναστάζια Καπέλλα: Όταν ήμουν 19 χρονών πήγα με μια φίλη και έναν φίλο σε ένα τηλεπαιχνίδι που είχε θεματική Eurovision γιατί ήταν τέτοια εποχή καληώρα. Ήμουν φουλ προετοιμασμένη, τα ξέρα και από μόνη μου, τα διάβαζα και δυο μέρες πριν και πέφτει δεύτερη ερώτηση “Τι συνέβη στην Dana International όταν απένημε το βραβείο της Eurovision στην νικήτρια Σουηδία το 1999;”. Ε, και δεν το ξέραμε. Ε, και λέμε μην πάρουμε βοήθεια από την δεύτερη ερώτηση να πούμε στην τύχη ότι της σκίστηκε το φόρεμα. Ε, και η απάντηση ήταν ότι έφαγε τούμπα. Ε, και χάσαμε πριν φτάσουμε τα 100 ευρώ. Χάσαμε τόσο γρήγορα που το κανάλι δεν έπαιξε καν το απόσπασμά μας ποτέ -πάλι καλά- και από τότε είναι το ένοχο μυστικό των τριών μας μέχρι σήμερα που το αποκαλύπτω εγώ στο πανελλήνιο.

Ιωσηφίνα Γριβέα: Δεν το έκλεψε απλά το χιτάκι, το ξεσήκωσε. #χασταδιαλα