Τα τραγούδια που θα έπρεπε να έχουμε στείλει στη Eurovision

Υπ’αυτό το πολύ απλό πρίσμα, το καλύτερο τραγούδι που έχουμε στείλει ήταν η Άνοιξη, το My Number One ήταν το μοναδικό που θα μπορούσε να κερδίσει (και γι’αυτό και κέρδισε, duh), ενώ ουδέποτε περάσαμε καλύτερα από τη φορά που στείλαμε τον γίγαντα Ρακιντζή και το ‘S.A.G.A.P.O’ που έγραψαν αληθινή ιστορία.

Το κάθε ένα απ’ αυτά τα τραγούδια έχει τερματίσει την κατηγορία του, δεν μπορούν να νικηθούν εύκολα. Αλλά, what if; Τι θα είχε γίνει αν κάποια απ’ τα τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών δεν είχαν κυκλοφορήσει κανονικά, αλλά είχαν επιλεγεί για να πάνε στη Eurovision;

Τι κάναμε λάθος τόσα χρόνια, τι θα έπρεπε να έχουμε στείλει για να πάρουμε κι άλλη πρωτιά εκτός από εκείνη της Παπαρίζου ή απλώς για να γελάσουμε και να περάσουμε καλά;

Θα μπορούσαμε να στείλουμε τα παρακάτω. Κι αν αναρωτηθείς “αυτά θα στέλναμε στην Ευρώπη;” σου απαντάω ως Βλάσσης.

Γιατί; Σιγά την ήπειρο.

Boom-Boom – Σαμπρίνα

Το 2000 δεν στείλαμε κανέναν, δεν είχαμε λέει λεφτά. Ε, να κάναμε έρανο, κάτι. Οτιδήποτε για να πήγαινε η Σαμπρίνα με το ‘Boom Boom’. Ποιος δεν θα το χόρευε; Ποιος δεν θα το τραγουδούσε; Και ελληνικό στίχο και boom-boom στο ρεφρέν. Το τραγούδι είναι ο,τι πιο Eurovision έχει γίνει ποτέ, σου λέει κι αν μ’αρέσει μπουμ-μπουμ, ίσως και να μπουμ-μπουμ. Εγώ σου λέω πως μέχρι και το σηκώναμε πέντε χρόνια πριν την Έλενα και άλλαζε όλη η ιστορία.

Σε θέλω (Ti voglio) – Στέφανος Κορκολής-Francesca Sciavo

Το 1995 στείλαμε την Ελίνα Κωνσταντοπούλου να βγει 12η. Αντί να στείλουμε Κορκολή να γίνει χαμός. Και όχι το local hit, τον ‘Σκορπιό’, αλλά το international. Σε θέλω, ti voglio, ελληνικά, ιταλικά, όλα μέσα. Κορκολής σε μαλλί Bon Jovi στο ‘Blaze of Glory’, Francezca Sciavo απόλυτη Ιταλίδα, ντυμένη απ’την κορυφή ως τα νύχια με την απόλυτη 90’s αμφίεση, τι άλλο θέλαμε;

Άντεξα – Σάκης Ρουβάς

Τον Σάκη τον αδικήσαμε, τον στείλαμε δύο φορές με δύο τραγούδια τόσο κακά που δεν μπαίνουν καν στο δικό του προσωπικό Top 20. Λες και είπαμε “αυτός είναι ο καλύτερος οδηγός που έχουμε, ας τον στείλουμε να τρέξει σε ράλι με αμάξι 700 κυβικά”. Αδικία, που θα την είχαμε αποφύγει αν τον είχαμε στείλει με το ‘Άντεξα’.

Κομματάρα απ’τις λίγες, με 100% έτοιμη χορογραφία. Γυμνός απ’τη μέση και πάνω, κόκκινο δερμάτινο παντελόνι, μπαλέτο, trademark κινήσεις στο χορευτικό, ανάσες στο χειλόφωνο και κομμάτια κι όνειρα μάζεψα, τη μοναξιά μου την έκανα φίλη καλή. Έπος, τι Shake It και This Is Our Night, τι να τον κάνει τον αγγλικό στίχο ο Σάκης, ποιος θα νοιαζόταν για το τι λέει;

Μου λείπεις εσύ – Ανδρέας Μικρούτσικος

Ο Μικρούτσικος όχι μόνο έγραψε την ‘Άνοιξη’, αλλά και μεγάλη ιστορία στο πλάι της Βόσσου, να χορεύει με το μπάσο στα χέρια με τον τρόπο που τρελαίνει τον Δημητρόπουλο. Το κρίμα είναι πως έπρεπε να περιμένουμε το 1991, ενώ μπορούσαμε να τον εκμεταλλευτούμε νωρίτερα.

Το 1986 ήταν να πάει η Πωλίνα (με ένα τραγούδι που λεγόταν ‘Βαγκόν-Λι’, wtf?), τελικά δεν πήγε κανείς και είναι βέβαιο πως το ‘Μου Λείπεις Εσύ’ θα έκανε πάταγο. Το τραγούδι είναι έπος, ο Μικρούτσικος στο video clip είναι emo σαράντα χρόνια πριν τους emo, οι ανάσες πριν το τελευταίο ρεφρέν θα έγραφαν ιστορία.

“Μεσ’του κορμιού τη διάφανη λαγνεία, ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ”

Δεν πιστεύω – Ελένη Δήμου

Τον είχαμε τον Ρακιντζή μέσα στα πόδια μας και τον κοιτάγαμε, περιμέναμε το 2002 για να εκμεταλλευτούμε την περίπτωσή του. Γιατί; Το 1987 στείλαμε τους Bang (δηλαδή τον Καλλίρη κι άλλον έναν) με το ‘Stop!’ που μπροστά στο ‘Δεν Πιστεύω’ μοιάζει με κομμάτι για παιδικό πάρτι.

Ελένη Δήμου στο τραγούδι, ηλεκτρονική εισαγωγή, Ρακιντζής στα καλύτερά του, πόσο θα τους γλεντούσαμε με back-to-back ‘Μου Λείπεις Εσύ’ και ‘Δεν Πιστεύω’.

***

Με τον Φοίβο έγινε μέγα σφάλμα. Ο άνθρωπος έκανε όργια και εμείς πετούσαμε αετό. Ενδεικτικά τρία τραγούδια για να διαλέξετε εσείς. Θα μπορούσαμε να έχουμε στείλει:

Γεια – Δέσποινα Βανδή

Όπου κοιτάξεις – Γιώργος Μαζωνάκης

Summer in Greece – Γιώργος Μαζωνάκης, Βικτωρία Χαλκίτη

Λαήκ χήαρ, νογουέαρ.

***

Αρκετά με τα χορευτικά και τα καλά τραγούδια. Ώρα γι’αυτό που δεν έχουμε κάνει ποτέ μέχρι σήμερα, ένα καλό αγνό, αυθεντικό τρολάρισμα στον θεσμό. Το κάνουν συχνά όλες οι χώρες, αλλά εμείς όχι, “σεβόμαστε τα λεφτά των φορολογούμενων και παίρνουμε τη Eurovision σοβαρά”.

Βας, Βας, Βας – Παρασκευάς

Το 2007 στείλαμε τον Σαρμπέλ, δηλαδή μιλάμε για την απόλυτη ντροπή. Ένας τύπος που εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 2005, εγκατέλειψε το 2009 και στη μέση αυτής της τετραετίας τον στείλαμε στη Eurovision, χωρίς κανείς ποτέ να καταλάβει το γιατί.

Και δεν στείλαμε τον Παρασκευά, να γίνει το έλα να δεις. Χαμός στα παράθυρα, να τσακώνονται έξαλλοι για το χαμηλό επίπεδο της εκπροσώπησης, οι ίδιοι τύποι που τους άρεσε εκείνος ο Ισπανός που έλεγε τσίκι-τσίκι.

Φαντάσου τώρα χαμό με χορευτικό Παρασκευά επί σκηνής και πες μου, θα είχαμε γελάσει ποτέ περισσότερο; Άσε τα δικαστήρια για την κλεμμένη μουσική απ’το ‘Layla’.

Χορεύω Trance – Skoumas

Ίσως να είχαμε γελάσει περισσότερο απ’τον Παρασκευά αν το 2013 αντί για τον Αγάθωνα κι εκείνους τους άλλους που έλεγαν ‘Alcohol Is Free’, είχαμε στείλει τον Skoumas και το ‘Χορεύω Trance’. Κάνε τώρα εικόνα αυτόν τον τύπο να είναι ντυμένος όπως στο video clip και να γυρίζει χορεύοντας όλο το στάδιο, ενώ στη σκηνή είναι μόνο ένας υπολογιστής και ο άλλος τύπος που απλώς πατάει το κουμπί στο ρυθμό.

Κι αν δεν ψήνεσαι, σκέψου πως αυτοί που στείλαμε εκείνη τη χρονιά στη Eurovision τραγούδησαν το Χορεύω trance στη συνέντευξη Τύπου, τόσο μεγάλο ήταν αυτό το τραγούδι.

Έμαθα ελεύθερος να ζω – Ελεύθεροι (Παπαροκάδες)

Μόνο έναν λόγο θα δεχόμουν το 2002 να μην πάει ο Ρακιντζής με το ‘S.A.G.A.P.O.’ κι αυτός θα ήταν να πάνε στη θέση του οι Παπαροκάδες. Ράσα, γένια επί σκηνής, ηλεκτρικές κιθάρες και απόλυτο ξεκατίνιασμα. Φανταστείτε την κόλαση στα κανάλια και τα παράθυρα.

Οι μισοί θρήσκοι να λένε ντροπή να ξεφτιλίζεται έτσι η εκκλησία και δεν είναι πράγματα αυτά και οι άλλοι μισοί να λένε όχι, να ακουστεί ο λόγος του θεού στη Eurovision, να περαστούν τα μηνύματα, να ξεσηκωθούμε απέναντι στο μεγάλο αφεντικό, να μάθουν πως “η πατρίδα δεν πουλιέται, η εκκλησία δεν πεθαίνει”.