Φεστιβάλ Βενετίας, Μέρα 6: Ξενάγηση
- 6 ΣΕΠ 2016
To Φεστιβάλ σήμερα πέρασε ξεκάθαρα στη φάση ‘σερβιτόρος σε μπαρ στις 3 το βράδυ που αρχίζει να μαζεύει καρέκλες στα δίπλα τραπέζια παρότι εσύ είσαι ακόμα εκεί’. Συγγνώμη, αλλά έτσι είναι! Ύστερα από ένα πάρα πολύ δυνατό Σαββατοκύριακο και ένα εναρκτήριο σερί ημερών γεμάτων δυνατές πρεμιέρες, σήμερα ήταν απλά Μια Δευτέρα.
Αυτά. Δεν έχω τίποτα σήμερα. Το έλεγα από χτες, που άκουγα τη βροχή να πέφτει ενώ έγραφα μια ανταπόκριση-νουβέλα που μια μέρα ο James Franco θα διασκευάσει σε ταινία με πρωταγωνίστρια την Chloe Moretz και τον Kelsey Grammer.
Όχι, μη φεύγετε, κάτι θα βρω. Επίσης σε λίγες ώρες από αυτή τη στιγμή που γράφω, θα βλέπουμε το ‘Bad Batch’, το δυστοπικό love story σε μια κοινότητα κανιβάλων με τον Jason Momoa και τον Keanu Reeves, από τη σκηνοθέτιδα ενός ασπρόμαυρου φεμινιστικού βαμπίρ γουέστερν από το Ιράν. Ειλικρινά δε θα βαρεθώ ποτέ να πληκτρολογώ αυτή την περιγραφή. Αν αυτή η ταινία δεν είναι καλή θα ραγίσει η καρδιά μου.
Αλλά ας μη μιλάμε για το αύριο, ας μιλήσουμε για το σήμερα. Τα πάντα στη ζωή έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, λοιπόν. Από τις γραφικές παραστάσεις καμπυλοειδών συναρτήσεων μέχρι τους ήρωες σκορσεζικού δράματος, τα πάντα ακολουθούν μια καμπύλη, που ανεβαίνει, μετά κατεβαίνει, μετά ανεβαίνει ξανά. Έτσι πάει. Επειδή λοιπόν οι επιλογές μου είναι μεταξύ της περιγραφής των γειτόνων εδώ στο airbnb που μένουμε (το κτίριο είναι τίγκα στους δημοσιογράφους, την ώρα που πληκτρολογω βλέπω από το παράθυρο της κουζίνας έναν τύπο να προσπαθεί επί 2 λεπτά να βρει το κλειδί για να ανοίξει την εξώπορτα, στην επόμενη αποτυχημένη προσπάθεια τουητάρω στη βενετσιάνικη αστυνομία) και στη καταγραφή της λίστας του σούπερ μάρκετ που πήγα σήμερα (γάλα, υλικά για τοστ, ξηροί καρποί και aperol), ας δούμε αντ’αυτού μερικές εικόνες από το χώρο του Φεστιβάλ.
Αρχικά αυτά εδώ είναι τα περιχαρακώματα, που γενικά είναι αρκετά χαλαρά, υπάρχουν γύρω-γύρω στους διάφορους δρόμους που οδηγούν στους χώρους του Φεστιβάλ. Όμως σήμερα που πέρασα το απόγευμα και δεν ήμουν σερί στο χώρο από το πρωί, με σταμάτησαν να τσεκάρουν τσάντες κλπ. Γενικά στο Φεστιβάλ υπάρχει μια διαρκής αίσθηση παρουσίας ασφαλείας σε όλους τους χώρους.
Αυτός είναι ο κεντρικός χώρος, ένας μεγάλος κήπος που όπου αράζουν οι δημοσιογράφοι πίνοντας ΖΕΣΤΟ ΚΑΦΕ ή aperol, μπύρα, πίτσα και άλλα τέτοια. Στο background φαίνεται η πιο ξεχωριστή αίθουσα του Φεστιβάλ, η Sala Giardino, γνωστή στο εξής και ως η αίθουσα όπου είδα James Franco. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Γενικά ο χώρος είναι τρομερά όμορφος και αποτελεί ιδανική εκμετάλλευση του να κάνεις ένα τέτοιο Φεστιβάλ σε τόσο συγκεντρωμένο γεωγραφικά χώρο αντί να είσαι απλωμένος στη μισή πόλη.
Εδώ το κεντρικό μπαρ που αν το πετύχεις τη λάθος στιγμή (ανάμεσα σε προβολές) έχει ουρά 10-15 λεπτών εύκολα. Επίσης κάθε μέρα που ζητάω τον ίδιο καφέ μου χρεώνει διαφορετικά ποσά.
Αυτή είναι μια πηγή νερού στην είσοδο του χώρου, επειδή η Βενετία μπορεί.
Κατά τα άλλα όλες οι αίθουσες (πλην μίας) βρίσκονται σε απόσταση περπατήματος μισού λεπτού από αυτό το μπαρ. Μιλάμε για ηδονή. Αν δούλευε ποτέ και το wi-fi ολα τα θα ήταν καλύτερα. Κι επίσης αν κατάφερναν να αποφασίσουν τη θερμοκρασία μες στις αίθουσες. Στη Darsena ιδρώνω και λιώνω, στην Perla κάνει κρύο. Αν μας διαβάζουν οι διοργανωτές του Φεστιβάλ Βενετίας, που λογικά μας διαβάζουν, δείτε λίγο το θεματάκι σας παρακαλώ γιατί δε θέλω να γυρίσω άρρωστος στην Αθήνα, θενκς.
Ο François OZON HΡΘΕ ΓΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ
Υπό κανονικές συνθήκες θα έλεγα Ozon ηρέμησε, αλλά το τρομερό παιδί του Γαλλικού σινεμά κάνει τον ορισμό του ‘pulling it off’ με τα γυαλιά ηλίου την ώρα της συνέντευξης (σε εσωτερικό χώρο). Ο Ozon, ο πιο απρόβλεπτος και σταθερά ενδιαφέρων Γάλλος σκηνοθέτης της γενιάς του (όποιος κι αν είσαι εσύ, ναι εσύ, που διαβάζεις τώρα -ευχαριστώ!- έχεις δει σίγουρα ταινία του Ozon), επέστρεψε με το δράμα εποχής ‘Frantz’, που ήδη είπαμε πως αποτελεί τον ορισμό της Καλής Ταινίας.
Σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να το δείτε όταν παιχτεί στις αίθουσες. (Ναι, κι εσένα. Ναι ναι, εσένα εννοώ, μη γελάς.)
Ο Ozon μας μίλησε για για τον πόλεμο, για την σημασία μιας ταινίας εποχής στο σήμερα, για το brexit και για τον Mel Gibson (νομίζουμε δηλαδή, ένα diss έκανε αλλά ήταν στα Γαλλικά και δεν το έχουμε μεταφράσει ακόμα γιατί δεν ξέρουμε Γαλλικά). Τη συνέντευξη θα την διαβάσετε ολόκληρη στο PopCode όταν το ‘Frantz’ βγει στις αίθουσες.
Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ AMY ADAMS
“Εγώ ξεκίνησα ως χορεύτρια κι έμαθα πώς να επικοινωνώ ιδέες όχι με τα λόγια, αλλά με το κορμί και το πρόσωπό μου.” Amy Adams, μιλώντας μας για την θαυματουργά λιγομίλητη ερμηνεία της στο θαυματουργό ‘Arrival’.
Μιλώντας για χορεύτριες, ας περάσουμε στην Polina:
ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Είναι αργά για να εγκαινιάσουμε νέο section στην ανταπόκριση; Νομίζω πως όχι. Δική μου είναι ό,τι θέλω την κάνω.
Η μόνη ταινία της προκοπής που είδα σήμερα ήταν και μία που κάποιος διανομέας θα έπρεπε να την πάρει και να τη βγάλει στις αίθουσες αντί κάποια από τις 28 τζενέρικ γαλλικές δραμεντί και κάποιο από τα 19 ισπανόφωνα αστυνομικά δράματα που βλέπουμε κάθετρίμηνο. Η ‘Polina’ είναι η ιστορία μιας κοπέλας από τη Γεωργία που ζει στη Ρωσία και έχει όνειρο να γίνει μπαλαρίνα. Δεν είναι αυτό που περιμένεις, όχι ακριβώς. Η ταινία δεν θα είναι ένα γνώριμο δράμα όπου τα πάντα κορυφώνονται στην Μεγάλη Οντισιόν όπου θα έχουμε αγωνία αν θα μπει στα Μπολσόι ή όχι.
Θα γίνει δηλαδή κι αυτό, να, στο λέω, θα την κάνει την οντισιόν αυτή. Αλλά θα είναι νωρίς. Γιατί η ταινία ουσιαστικά αρχίζει μετά. Μπήκε ή δε μπήκε στα Μπολσόι, το θέμα είναι τι γίνεται μετά. Η πιτσιρίκα μπαλαρίνα λέει ψέματα στον πατέρα της (που στο μεταξύ μέχρι που μπλέκει με τοκογλύφους και μαφίες για να πληρώσει τα δίδακτρα της κόρης του) και αρχίζει ένα μεγάλο ταξίδι όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και από είδος χορού σε άλλο, καθώς οι διάφορες εκφάνσεις του Χορού γίνονται αλληγορία για την ίδια, για το ποια είναι, για το τι ζητάει, για το πώς μεταβάλεται σε μια ηλικία ευαίσθητη και κρίσιμη.
Οι σκηνές χορού είναι όλες τρομερά γυρισμένες από το αδνρόγυνο σκηνοθετών Valérie Müller και Angelin Preljocaj, όλες ευφάνταστες και όλες διακριτές μεταξύ τους. Η ταινία καθώς μεταπηδά από κεφάλαιο σε κεφάλαιο στη ζωή της Polina είναι σα να βλέπεις ένα μουσικό biopic, αλλά καλό. Κι επίσης όχι αληθινό.
Εμφανίζεται για 5 λεπτά κι η Juliette Binoche (‘Godzilla’) φορώντας μια μπλούζα της Μπαρτσελόνα.
Διανομείς, αγοράστε αυτή την ταινία.
H GEMMA ARTERTON ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ
Η Gemma ποστάρει βιντεάκια από την ταράτσα ‘του Φεστιβάλ’ (;!) το απογεματάκι, σημαίες να ανεμίζουν, τα σύννεφα κόκκινα κλπ. Πραγματικά ήταν ένα πανέμορφο απόγευμα. Αναρωτιέμαι με ποια ταινία το πέρασαν η Gemma και τα υπόλοιπα μέλη της κριτικής επιτροπής. Βάζω στοίχημα πως όποια ταινία είδαν σήμερα θα κερδίσει σίγουρα βραβείο. Με τέτοιο ουρανό θα βράβευα ακόμα και τον Akiva Goldsman.
VENICE VICE
Θέλω να ξανατονίσω πόσο όμορφο ήταν το σημερινό απόγευμα στο Λίντο, τόσο όμορφο που έκανε τη Gemma Arterton να ποστάρει σημαίες να ανεμίζουν χαλαρά. Περιμένοντας να δούμε τις μπαλαρίνες της Juliette Binoche καθόμασταν χαλαρά στους χώρους που σας έδειξα παραπάνω. Ο ουρανός ήταν όπως τον βλέπεις, και από το κόκκινο χαλί παραδίπλα ακουγόταν η μουσική του Ιταλικού ‘Piuma’ (η μουσική είναι υπέροχη, μπαίνει λίγο μετά το ενάμισι λεπτό του τρέιλερ) το οποίο φίλος που το είδε το περιέγραψε ως “Παπακαλιάτης”. Πραγματικά πολύ όμορφο απόγευμα.
Εννοείται πως έχυσα τη μπύρα μου στο πεζούλι.
Η 7Η ΜΕΡΑ
‘Bad Batch’. Δυστοπικό love story σε κοινότητα κανιβάλων με τον Jason Momoa και τον Keanu Reeves από τη σκηνοθέτιδα ασπρόμαυρου φεμινιστικού βαμπίρ γουέστερν από το Ιράν. Δεν ξέρω αν σας το είπα. Νομίζω κάτι έχω αναφέρει.
Δυστυχώς ο Jason Momoa δε θα έρθει ούτε αυτός. 5 πρωταγωνιστές του ‘Game of Thrones’ είχαν ταινίες στη φετινή Βενετία και η μόνη που ήρθε ήταν η Sophie Turner, που δεν είχε καμία. ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ.
Από το ‘Bad Batch’ θα βρίσκεται στο Λίντο η Suki Waterhouse, κολλητή της φίλης του σάιτ Cara Delevingne.
Εννοείται πως αύριο θα έχουμε το σχετικό ρεπορτάζ, αυτά δε χρειάζεται καν να τα λέμε πια.
Το PopCode θα γράφει καθημερινά από τη Βενετία μέχρι και το τέλος του Φεστιβάλ, στις 10 Σεπτεμβρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ