Watchlist: Flash και Supergirl στο μιούζικαλ της σεζόν
- 28 ΜΑΡ 2017
Κάθε Τρίτη ξεχωρίζουμε τα πιο ενδιαφέροντα επεισόδια της τελευταίας τηλεοπτικής εβδομάδας και γράφουμε λίγα λόγια για αυτά.
Όταν λέμε λόγια εννοούμε φυσικά spoilers. Aκολουθούν spoilers για όλες τις σειρές που αναφέρονται στο άρθρο.
***
THE FLASH (3×17, DUET)
Υπάρχει μια πηγαία χημεία ανάμεσα στις δύο σειρές, στους πρωταγωνιστές τους δηλαδή, που κάνει τα crossovers μεταξύ τους να μοιάζουν εύκολη υπόθεση. Δε χρειάζονται μάλιστα καν οι υπόλοιποι ήρωες του τηλεοπτικού DCU- το φετινό 4πλό crossover δεν έπιανε μία μπροστά στο παντελώς ασήμαντο αλλά πλήρως απολαυστικό περσινό που είδε τον Flash να κάνει αγώνες δρόμου με την Kara στα λιβάδια.
Με αυτό θέλω να πω εξαρχής πως μιούζικαλ ή μη μιούζικαλ, το να βλέπω την Melissa Benoist και τον Grant Gustin να μοιράζονται την οθόνη μου είναι τρομερά ευχάριστο ως θεατής, στο σημείο που σκέφτομαι μέχρι και το ‘Glee’ να τελειώσω κάποια στιγμή. Μιλώντας για ‘Glee’, η κλασική σειρά του Ryan Murphy είναι κάτι που σίγουρα είχαν στο μυαλό τους οι παραγωγοί των δύο σειρών καθώς ένωσαν ‘Flash’ και ‘Supergirl’ με τρόπο αναπολογητικά, ξεδιάντροπα απλοϊκό, απλώς και μόνο για να υπάρχει μια στοιχειώδης επεξήγηση ως προς το γιατί ξαφνικά οι δύο ήρωες τραγουδάνε. (Και μπορούν να τραγουδάνε όσο θέλουν, είναι υπέροχοι.)
Έφεραν και τον Darren Criss (από το ‘Glee’, επίσης) ως Music Meister, στον ρόλο δηλαδή που κρατούσε ο Neil Patrick Harris στο αντίστοιχο φανταστικό μιούζικαλ επεισόδιο του animation ‘Batman: The Brave and the Bold’:
To μιούζικαλ των ‘Flash’/’Supergirl’ έχει τον ίδιο χαρακτήρα να στέλνει Kara και Barry σε έναν ψευδή κόσμο όπου χρειάζεται απλώς να ακολουθήσουν την προβλέψιμη πλοκή ενός κλισέ γκανγκστερικού στόρι εποχής (ώστε να μπορούν τα τραγούδια, τα κουστούμια και οι προφορές να είναι όλα άκοπα ρετρό) και να φτάσουν στο τέλος χωρίς να πεθάνουν, για να μάθουν τη δύναμη της αγάπης. Είναι σαχλό, αλλά δεν πειράζει από μόνο του αυτό. Περισσότερο με χάλασε το ότι κανένα από τα τραγούδια δεν ήταν όσο αξιομνημόνευτο ήταν, ας πούμε, το ‘Drive Us Bats’, όπως και το ότι παρά τη stock retro βιτρίνα, σε επίπεδο αισθητικής δε συνέβη τίποτα ενδιαφέρον στο επεισόδιο, και τα ίδια τα μουσικά νούμερα ήταν εντελώς άνευρα.
Ωστόσο είχε ένα μεγάλο θετικό το επεισόδιο: συναισθηματικά είχε σημασία. Δεν έχω χειρότερο από gimmick επεισόδια σειρών που δεν σημαίνουν εν τέλει τίποτα. Και το μιούζικαλ πάντα είναι σπουδαία αφορμή για να κάνεις μια οποιαδήποτε υπέρβαση, όπως έκαναν σειρές σαν τη ‘Xena’ και τη ‘Buffy’ με τα αντίστοιχα σπουδαία τους επεισόδια. Το ‘Duet’ δεν πλησιάζει αυτό το επίπεδο επιτυχίας, όμως αν μη τι άλλο στέλνει τους χαρακτήρες του σε ένα κυνήγι επανεκτίμησης της σημασίας της αγάπης και της συντροφικότητας. Στο τέλος νιώθεις κάτι για όλο αυτό που είδες.
Btw, το καλύτερο μουσικό νούμερο της βδομάδας που πέρασε δεν ανήκε στο actual μιούζικαλ, αλλά σε ένα από το πουθενά cover του ‘Les Miserables’ σε ένα τυχαίο επεισόδιο του ‘Magicians’, το οποίο στη 2η σεζόν του κάνει πράγματα.
Παλαμάκια.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
2η σεζόν ‘Flash’: Τρέχοντας προς το άγνωστο
24: Legacy (1×08, 7:00 P.M. – 8:00 P.M.)
To βρίσκω εντυπωσιακό σε πόσο διαφορετικά επίπεδα λειτουργεί η σειρά αναλόγως του storyline που ακολουθεί ανά πάσα στιγμή. Όταν βλέπουμε τον Tony και την άγρια παράνομη ομάδα βασανιστηρίων του να σιγοψήνει τον Gerlad McRaney υπό το αγχωμένο βλέμμα του Jimmy Smits, είμαι στην άκρη του καθίσματός μου. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι o Jimmy Smits είναι ένας ηθοποιός που κουβαλάει αβίαστα τόση πολλή ηθική στην αύρα του που σου είναι απλά αδύνατον να τον υποπτευθείς για οτιδήποτε κακό. Είναι ίσως ο μόνος χαρακτήρας στην ιστορία του ‘24’ μαζί με τον Edgar Stiles που θα έπαιρνες όρκο πως αποκλείεται να είναι προδότης.
Τελοσπάντων, ο Tony έχει βάλει τον μπαμπά του στο τηγάνι το οποίο είναι μια γενικά άβολη κατάσταση αναμφίβολα, ειδικά από τη στιγμή που όλο αυτό ήταν σχέδιο έμπνευσης της γυναίκας του Smits, που σημαίνει πως τα επόμενα Χριστούγεννα στην ανταλλαγή δώρων θα υπάρχουν αρκετές άβολες σιωπές. Πειράζει που τώρα θέλω να δω την ενδιάμεση σειρά στα ‘24’ και ‘24: Legacy’ με πρωταγωνιστές τον Carlos Bernard και την Miranda Otto;
Και από την άλλη έχουμε το storyline του Carter που απλά δεν ενδιαφέρει τόσο. Ούτε τρομερή ένταση έχει, ούτε σπουδαίους χαρακτήρες. Να κάτι που το ‘24’ πάντα έκανε αλλά τη γλίτωνε ακόμα κι αν το εκτελούσε απρόσεκτα: χωρίζει διαρκώς το καστ σε 3-4 παράλληλες ιστορίες που δένονται μεταξύ τους κάποια στιγμή μετά από 7-8 επεισόδια και μετά τους ξαναμοίραζε με άλλο τρόπο. Το έκαναν αυτό το κόλπο για χρόνια. Όμως σε μια σεζόν λιγοστών επεισοδίων ίσως η συνταγή να μη δουλεύει τόσο καλά γιατί δεν υπάρχει χρόνος για το τόσο κρίσιμο ανακάτεμα. Νιώθω πως βλέπουμε δύο σειρές αυτή τη στιγμή, όπου η μία με ενδιαφέρει αρκετά και στην άλλη ξεχνάω τα ονόματα των χαρακτήρων.
*To ‘24: Legacy’ προβάλλεται κάθε Τρίτη 21.50 στο FOX
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Συνέντευξη: O Corey Hawkins ζει για τον μαραθώνιο και όχι το sprint
SURVIVOR (34×03, THE TABLES HAVE TURNED)
Εύκολα ό,τι καλύτερο υπήρξε στην τηλεόραση αυτή τη βδομάδα. Το τελικό tribal council ήταν μεγαλύτερο mindfuck ακόμα κι από το ‘Legion’. Η στιγμή που ο JT το σκέφτεται, το ζυγίζει, διστάζει, και ξαφνικά απλά σηκώνεται και πάει να μιλήσει με τον Culpepper, είναι από τα μεγαλύτερα highlights που έχει δώσει ποτέ η σειρά. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έγινε στην παράνοια αυτή που ακολούθησε, εδώ υπάρχει ένας καλός χάρτης αλλά η πολύ κεντρική, μέσες-άκρες ιδέα, είναι ότι ο JT είπε στον Brad πως θα ψηφίσουν Sierra κι ο Brad τον άκουσε προστατεύοντάς την με το είδωλο του Tai, ενώ η Hali είπε στη Sandra πως θέλει να τους βοηθήσει να διώξουν τον Brad αλλά εκείνη για κάποιο λόγο πάτησε σκληρό ignore.
Μιλώντας για τη Sandra, συνεχίζει να με ξεπερνά το γιατί δεν την έχουν διώξει από το παιχνίδι μετά από 3 συμβούλια στα οποία έχει βρεθεί. Είναι σα να έχεις τρεις ευκαιρίες να ΜΗΝ παίξεις με αντίπαλο τον LeBron στους τελικούς του ΝΒΑ και να λες “nah, πιστεύω στάνταρ φέτος θα είναι μέτριος”. Εχμ ΟΚ. Από την άλλη αυτό δε δικαιολογεί το πόσο καταφέναστατα και μονοδιάστατα παίζει -ξανά!- ο JT, που κάθε επιπλέον 40λεπτό του στην οθόνη κάνει τη νίκη του να μοιάζει όλο και πιο τυχαία.
Τελοσπάντων, ένα απολύτως απολαυστικό επεισόδιο χάρη στο δίχως προηγούμενο χάος του συμβουλίου. Ήταν αποτέλεσμα μιας ξεκάθαρα κατασκευασμένης κατάστασης από τους παραγωγούς, αλλά αυτές οι στιγμές τυχαιότητας και χάους είναι επίσης κομμάτι του DNA της σειράς. That said, ελπίζω να μην ξαναδούμε κάτι αντιστοίχως παρεμβατικό για αρκετά επεισόδια, γιατί θα ήταν λάθος η σεζόν να καταλήξει να εξαρτάται από gimmicks.
EMPIRE (3×10, SOUND AND FURY)
Το ‘Empire’ έχει ξεκάθαρα φτάσει στο φυσικό σημείο ζωής μιας σαπουνόπερας όπου δεν είσαι απολύτως σίγουρος ή σίγουρη για το τι ακριβώς συμβαίνει με τον κάθε χαρακτήρα, τι κίνητρα έχει, αν έχει σώας τας φρένας κλπ, αλλά από τη συγκεκριμένη σειρά έχω κάποιες ελάχιστες απαιτήσεις για να συνεχίσω να στηρίζω.
Οι απαιτήσεις αυτές είναι δυνατά μουσικά νούμερα (εδώ είχαμε τραγούδια σε μια πίστα με φλόγες από πίσω, check), μυθικά μαλλιοτραβήγματα (δε χρειάζεται να είναι κυριολεκτικά μαλλιοτραβήγμηατα, αλλά μπόνους πόντοι για όταν είναι, double-check), σπουδαίες εμφανίσεις Cookie (check, duh) και τουλάχιστον μια σκηνή ακραία τόσο over the top που θα τη θυμόμαστε ακόμα κι όταν έχουμε ξεχάσει όλη την υπόλοιπη πλοκή. Το οποίο, well, αυτό κι αν πήρε check:
Αν ήμουν ο Negan θα έβαζα τα κλάμ– θα έκανα έναν κουραστικό μονόλογο. Ναι, αυτό θα έκανα obvs. Έναν απόλυτα κουραστικό και επαναλαμβανόμενο μονόλογο.
Ενιγουέι, καλή επιστροφή για τη σειρά, τοπ φόρμα. Πάντα τέτοια, Cookie.
*Το ‘Empire’ προβάλλεται κάθε Πέμπτη 21.50 στο FOX.
BILLIONS (2×06, INDIAN FOUR)
Το ‘Billions’ είναι μια σειρά που στην αρχή είδα νιώθοντας απλώς την υποχρέωση, μετά τη χαζοσυνέχισα με το ζόρι, σταδιακά άρχισα να τη διασκεδάζω γιατί έχει επίγνωση της θεατρικής της υπερβολής, στο τέλος της 1ης σεζόν συνειδητοποίησα πως την ψιλοαγαπούσα, στη 2η σεζόν την παρακολουθούσα στην αρχή πια με ενδιαφέρον ε και μην τα πολυλογώ τώρα, η απόλυτη must σειρά του πολυπληθούς Κυριακάτικου block έχει γίνει.
Η μεγάλη κίνηση αυτής της σεζόν ήταν ο επιτυχημένος διαχωρισμός των ιστοριών του Axe και του Rhoades. Όχι απόλυτα φυσικά, στο τέλος της διαδρομής ακόμα βλέπουν ο ένας τον άλλον, όμως η σειρά πολύ σωστά αναγνώρισε πως γρήγορα θα καιγόταν τελείως αν συνέχιζε να τους ρίχνει τον έναν πάνω στον άλλον χωρίς ποτέ κάποιος εκ των δύο να εξολοθρεύεται. Έτσι έχουν βρεθεί μικρότεροι προσωρινοί στόχοι, και σε αυτό το επεισόδιο φτάνουμε σίγουρα σε μια κάποια κορύφωση.
Θυμίζω το περσινό 6ο επεισόδιο είχε την απίστευτη σκηνή της διαπραγμάτευσής τους, με τους εγωισμούς να σκάνε σα βόμβες και το deal να σκίζεται κυριολεκτικά πάνω στο τραπέζι. Ήταν μια μαεστρικά camp καθηλωτικά δραματική σκηνή, και περίμενα να δω αν θα επιχειρούσαν και φέτος κάτι αντίστοιχο. Ουσιαστικά συνέβη το αντίθετο: οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες είναι χωρισμένοι στις ιστορίες τους, ο ένας στο κυνήγι της εξασφάλισης της δουλειάς του μέσω μιας καταδίκης, κι ο άλλος στην εξασφάλιση του καζίνο. 10 λεπτά πριν τελειώσει το επεισόδιο διαφαίνεται ένας καθαρός θρίαμβος και για τους δύο, “flawless victory” όπως λέει κι ο Wags στον Axe, δύο επιμέρους θρίαμβοι που θα εστίαζαν και πάλι τον έναν άντρα στο κυνήγι του άλλου.
Αντ’αυτού, μέσα σε λιγοστά δευτερόλεπτα, τους έλουσε και τους δύο η πίκρα. Αυτό είναι κάτι που η σειρά ήξερε να κάνει πολύ καλά από την πρώτη στιγμή, να συνδέει φαινομενικά ακατανόητα οικονομικά storylines με συναισθηματικές διακυμάνσεις των ηρώων της. Το επεισόδιο κλείνει και με τους δύο να σκύβουν το κεφάλι. Είναι σχεδόν συγκινητικό. Και φυσικά προετοιμάζει την επερχόμενη επανασύγκρουση με πολύ πιο εμφατικό τρόπο από αυτόν που εγώ περίμενα, και γι’αυτό η Alice O’Neill γράφει τηλεόραση κι εγώ γράφω το PopCode. Δε βλέπω την ώρα για το β’ μισό αυτής της σεζόν. Το ‘Billions’ φέτος είναι τόσο, τόσο καλό.
*Το ‘Billions’ προβάλλεται κάθε Δευτέρα 23.00 στο COSMOTE CINEMA4HD.
***
ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
Τα άλλα σημαντικά επεισόδια της βδομάδας: o Πάνος Κοκκίνης γράφει για το 1×15 του ‘Walking Dead’ (Δευτέρα 22.45, FOX) και o Χρήστος Χατζηιωάννου για το 6×09 του ‘Homeland’ (Δευτέρα 21.50, FOX). Επίσης η Ναστάζια Καπέλλα είδε το ‘Star Academy’ και είχε πάρα πολλά να πει. Ενώ η Ιωσηφίνα Γριβέα μίλησε με τον Corey Hawkins, πρωταγωνιστή του ’24: Legacy’.
Κατά τα άλλα έχω τρελαθεί με την είδηση της επιστροφή του ‘True Detective’, επειδή στα κρυφά είναι είδηση της επιστροφής του μεγάλου David Milch. Όλο αυτό συνεχίζει να έχει κάπου 40% πιθανότητες να συμβεί, αλλά αν συμβεί θα είναι μαγικό.
Αυτή τη βδομάδα περιμένουμε φινάλε ‘Legion‘ (αούα), ενώ στο Netflix προστέθηκε το ‘Grace & Frankie’ (που κάποια στιγμή θα το δω υποθέτω) και το μεξικάνικο πολιτικό δράμα ‘Ingobernable'(!), ενώ στο amazon prime ακόμα τρίβουν, προσθέτοντας αυτή μόλις της βδομάδα το ‘Crisis In Six Scenes’, που προσωπικά το διασκέδασα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ