Forest Whitaker, ο δεύτερος μαύρος πρόεδρος των Η.Π.Α.

Αν εξαιρέσεις τη φωναχτή του υποστήριξη στην τελευταία προεκλογική καμπάνια του Barrack Obama, ο οσκαρικός Whitaker δεν έχει καμία ανάμιξη με την πολιτική. Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν, δεν πρόκειται να γίνει ο δεύτερος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ, ούτε ένας απλός γερουσιαστής ούτε ένας απλός δήμαρχος ούτε τίποτα σχετικό. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν ήμουν μεθυσμένος όταν έγραφα τον τίτλο.

Ο ρόλος του ως ο αειθαλής μπάτλερ Cecil Gaines που υπηρέτησε οκτώ διαφορετικούς προέδρους των Η.Π.Α. στον ‘Μπάτλερ’ του Lee Daniels, ο άλλος ως Idi Amin στον ‘Τελευταίο Βασιλιά της Σκωτίας’ που του χάρισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού, η κοψιά του, το από γεννησημιού μισόκλειστο αριστερό μάτι, ο δεδηλωμένος σεβασμός του για το έργο του Martin Luther King, το πυκνό φιλανθρωπικό του έργο, το πρόσφατο ταξίδι στη Νότιο Αφρική για να συλλυπηθεί από κοντά την οικογένεια του Νέλσον Μαντέλα, η ευτυχισμένη οικογένεια που έφτιαξε με την Keisha Nash (μια χαρά για πρώτη κυρία των Η.Π.Α.), όλα αυτά, είναι σημειολογικά και ουσιαστικά boost στην φανταστική εικόνα του Forest Whitaker ως πολιτικού στο μυαλό μας.

Θα μπορούσε. Είναι ξεκάθαρο. Δεν ξέρω αν τον έχει ρωτήσει κανείς ευθέως γιατί δεν ασχολήθηκε με τα κοινά ούτε αν θα ήταν θετικός ή αρνητικός σε τέτοια παλαβά σενάρια. Αυτό που φαντάζομαι είναι ότι θα απαντούσε με την γνωστή αρχοντική του ευγένεια και αυτό που ξέρω είναι ότι στην πρόταση να παίξει τον πρόεδρο Obama στο ‘My Name is Khan’, ο Whitaker είπε “όχι, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ πιο κατάλληλοι από εμένα”. Εννοούσε τον Will Smith. Ο ρόλος πήγε στον Cristopher B. Duncan.

Ξαναλέω. Προφανώς δεν θα δούμε τον Whitaker με τα ‘χρώματα’ πολιτικού παρά τα ιδεώδη για ισότητα και παγκόσμια ειρήνη που μοιράζεται σε κάθε ευκαιρία, συνέντευξη, χώρα και ήπειρο. Από την άλλη, ποιος μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για το μέλλον (γενικά και ειδικά) όταν τα πάντα πριν 35 χρόνια έδειχναν ότι ο Whitaker θα γίνει αστέρι του NFL (Δημητρόπουλε ακούς;).

Στα 17, ο Forest έπαιρνε υποτροφία στο California State Polytechnic ως πολλά υποσχόμενος quarterback, αλλά ένας τραυματισμός στην πλάτη τού στέρησε την όποια καριέρα στα γήπεδα. Καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Ο Whitaker άλλαξε αμέσως κατεύθυνση, δήλωσε όπερα και υποκριτική, κέρδισε δύο υποτροφίες ως τενόρος(!) και κατέληξε στο Berkeley όπου επικεντρώθηκε στο παίξιμο. Ο πρώτος ρόλος της ζωής του ήταν στο σανίδι με το ‘Under Milk Wood’ του Dylan Thomas.

Το να αραδιάσουμε τους ρόλους στους οποίους έχει διακριθεί είναι περισσότερο βαρετό παρά χρήσιμο. Σε επίπεδα τέτοιας βαρεμάρας κινείται μόνο η χειρότερη ταινία που έκανε ποτέ (είμαστε σίγουροι χωρίς να χρειάζεται να τις έχουμε δει όλες), το ‘Battlefield Earth’ παρέα με τον John Travolta. Άρα όχι.

Όταν λίγο πριν τα γυρίσματα του ‘Μπάτλερ’ του ζητήθηκε να διαλέξει τις τρεις ταινίες που σήμαιναν τα περισσότερα γι’ αυτόν, διάλεξε: Το ‘Bird’ του Clint Eastwood, στο οποίο έπαιξε τον βασανισμένο θρύλο της τζαζ, Charlie ‘Bird’ Parker (σ.σ. γι’ αυτόν τον ρόλο, ο Whitaker κέρδισε το βραβείο καλύτερου ανδρικού στο Φεστιβάλ των Καννών το ’89), το ‘Ghost Dog’, “γιατί έμαθα πώς να επικοινωνώ χωρίς να λέω πολλά και γιατί έμαθα πώς είναι ο εαυτός μου μέσα στη σιωπή” και τον ‘Τελευταίο Βασιλιά της Σκωτίας’ γιατί επηρέασε τον χαρακτήρα του σε σοκαριστικό βαθμό.

Για τον πιο απαιτητικό ρόλο της καριέρας του πριν αυτόν του Gaines στον ‘Μπάτλερ’, ο Whitaker έμεινε για 3,5 μήνες στην Ουγκάντα για να κάνει το σχετικό ‘ρεπορτάζ’ και να μπει πιο βαθιά στο ρόλο. Ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν την Αφρική γενικότερα.

Στον απόηχο του πόση ψυχή δίνει σε κάθε ρόλο που παίζει, κάτι ψυχαναγκαστικοί τύποι σαν εμένα ενθουσιάζονται με λεπτομέρειες όπως το ότι κανένα γράμμα στο ονοματεπώνυμο του δεν είναι διπλό. Δοκίμασε να γκουγκλάρεις το όνομά του. Δεν σου φαίνεται περίεργο που τίποτα δεν είναι διπλό, ειδικά στο επώνυμο;

(Μικρή σιωπή μετά την άβολη έκπληξή μου)

Ο έτερος διάσημος Forest είναι ο Gump, αλλά κι αυτός γραφόταν με δύο ρο. Το ocd παραλήρημά μου καταλήγει στο ότι το μικρό όνομα του ηθοποιού, αλλά και των παιδιών του στην πραγματικότητα ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ κάτι. Υπάρχει μια μικρή μεν, ολόκληρη δε ιστορία πίσω από αυτά. Μια από αυτές τις ιστορίες που, σε συνδυασμό με τη φιλάνθρωπη μούρη και την αγαθή ψυχή του, συνθέτουν το προφίλ ενός ιδιαίτερου, καλού ανθρώπου. Ο γιος του λέγεται Ocean και η κόρη του, True.

Οι ταυτότητες του Cecil Gaines στην ταινία που αναμένεται να πολιορκήσει τα επικείμενα Όσκαρ ήταν το μείζον θέμα για τον Whitaker, ανάγοντας το ρόλο του στον ‘Μπάτλερ’ στον δυσκολότερο που έχει κληθεί να παίξει μέχρι σήμερα.

“Ο άνθρωπος αυτός υπέμεινε πολλά δεινά που ανεξαρτήτως της ηλικίας του, άρχισαν να του βαραίνουν την πλάτη, να γίνονται κτήμα του και να τον αλλοιώνουν σωματικά. Ήταν πολύ δύσκολο να μπω στις διαφορετικές ψυχολογίες του 30άρη, του 50άρη και του 70άρη Gaines”.

Αν κάτι παραμένει ίδιο σε όλη την ερμηνεία του είναι το μισόκλειστο αριστερό του μάτι. Κατά τ’ άλλα καταφέρνει να είναι αρκετοί διαφορετικοί άνθρωποι που τελικά είναι ένας. Όσο για το μάτι; “Είναι μάλλον κληρονομικό. Το είχε και ο πατέρας μου. Ίσως να χρειαζόταν μια μικρή επιδιόρθωση, γιατί όταν κοιτάζω ψηλά, χάνω την όραση σε αυτό το μάτι. Αλλά δεν το σκέφτομαι ποτέ, παρά μόνο όταν το συζητάνε οι άλλοι. Δεν νομίζω ότι με κάνει να φαίνομαι άσχημος ή κακός”.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να τον κάνει να φαίνεται άσχημος ή κακός. Καλά μωρέ, εξαιρείται το ‘Battlefield Earth’.