7 χαρακτήρες που μας λείπουν στο ‘Game of Thrones’

Η πρεμιέρα του 8ου κύκλου του ‘Game of Thrones’ βρίσκεται λίγες μόνο μακριά και μας βάζει επισήμως στην τελική ευθεία για τον σιδερένιο θρόνο. Καθένας από εμάς έχει διαλέξει τον δικό του ιδανικό υποψήφιο, όμως στον δρόμο για την εξουσία σίγουρα έχασε και κάποιον ακόμη αγαπημένο του. Επειδή πέθανε; Επειδή αγνοείται η τύχη του; Επειδή η σειρά τον έχει εξαφανίσει από την οθόνη;

Από τους ήρωες και τους αντι-ήρωες μέχρι τους Big Bads που μας βασάνιζαν πριν τον ερχομό του Night King, το πλήρωμα του PopCode παρουσιάζει τους χαρακτήρες που έχουν λείψει από τη σειρά.

Ο LITTLEFINGER ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΟΚΚΙΝΗ

Καταραμένες να είναι για πάντα οι αδελφές Stark (εκ του Ακενατούμπο Bros) που έδωσαν αυτό το άδοξο τέλος στον πιο φιλόδοξο χαρακτήρα της σειράς. Ο νυν και αεί ιδιοκτήτης των καλύτερων μπορντελο στο Westeros που δεν βρήκε ποτέ οικογένεια και ευγενή οίκο που δεν ήθελε να κατεδαφίσει. Ο υπέρτατος πράκτορας του χάους με τη διχαλωτή γλώσσα που μέχρι και με τον Night King θα έκανε ‘κολιγιά’ προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Εντάξει, το καταλαβαίνω ότι έπρεπε να πεθαίνει. Σε αυτή την τελευταία σεζόν δεν υπήρχαν και πολλές δολοπλοκίες που του έμενε να βάλει εμπρός. Απλώς μου λείπει. Γιατί έτσι.

Ο JOFFREY ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΑΤΗ

Δεν σημαίνει ότι τον συμπαθούσα, ότι είμαι κι εγώ ένα εγωπαθές αυτάρεσκο ψυχάκι, που θέλει σαδιστικά να δει τον κόσμο να καίγεται, εχθρούς και φίλους να υποφέρουν, ούτε ένας μεγαλομανής γόνος βασιλικής οικογένειας με νεκρωμένη συνείδηση. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω και αν τελικά ισχύει κάτι από όλα αυτά, κάνε Θεέ μου να είναι το “γόνος βασιλικής οικογένειας” και τίποτα άλλο. Μου λείπει γιατί ήταν ένας χαρακτήρας που χαιρόσουν να τον μισείς, δρούσε χωρίς όρια και επομένως γινόταν μαγευτικά απρόβλεπτος, άσε που μεταξύ μας, δεν είχε και το τέλος που του άξιζε. Ο θάνατος του κράτησε μόλις για μερικά δευτερόλεπτα, πολύ λίγα αν αναλογιστούμε τον χρόνο που χρειαζόταν το φορτίο μίσους με το οποίο είχε γεμίσει την ψυχή μας για να αδειάσει. Θα ήθελα να ζει, όχι όμως και να βασιλεύει, θα ήθελα να τον βλέπω κλεισμένο σε κάποια φυλακή, βρόμικο, ίσως με κάποια μέλη του σώματός του λιγότερα, να κλαίει και να εκλιπαρεί, σκιά του εαυτού του, παλιάτσος στα χέρια των δήμιων του. Γενικά θα ήθελα να υπάρχει κάπου και να υποφέρει, έτσι απλά. Τέσσερις σεζόν ήταν πολύ λίγες για να χορτάσουμε αυτόν τον μπάσταρδο ξανθομπάμπουρα.

Η ROS ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ

Η happy hooker με το καθόλου happy τέλος ήταν το πιο ευνοημένο και ταυτοχρόνως το πιο αδικημένο κορίτσι του ‘GoT’. Ο χαρακτήρας της δεν υπάρχει καν στα βιβλία, οι δημιουργοί της σειράς ήθελαν στον πιλότο μια ανώνυμη γυμνή γυναίκα να περνάει πίσω από τον Tyrion όταν εκείνος επισκέφθηκε το μπουρδέλο του Winterfell. Η Esme Bianco εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Benioff, που τον ανάγκασε να της φτιάξει ρόλο. Από αυτήν την άποψη, η Ros ήταν τυχερή. Ξεκινώντας από το απόλυτο τίποτα κατάφερε να ξεφύγει από τα σπίτια του Winterfell και να γίνει το πρώτο βιολί στον Οίκο Ανοχής του Littlefinger. Ανάμεσα σε (αναρίθμητους) άλλους, ξεπέταξε τον Theon και τον Tyrion, παραλίγο να πάρει την παρθενιά του Jon Snow, ξέβγαλε τον Πόντρικ, έγινε πράκτορας του Littlefinger, τον πρόδωσε κι έγινε πράκτορας του Varys και γενικώς, κατάφερε με τον ιδρώτα του ζουμερού κορμιού της να φτάσει από το μηδέν ως το τέλος της τρίτης σεζόν, όταν την έκανε κόσκινο ο σιχαμένος Joffrey με τη βαλλίστρα του. Η θυσία της, πάντως, δεν ξεχάστηκε. Ζει για πάντα στη μνήμη μας, στην καρδιά μας και σε όλα ανεξαιρέτως τα ιντερνετικά αφιερώματα στο spanking.

Η YGRITTE ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗ

Αν δεν ήταν αυτό το καταραμένο παιδάκι, ο Olly, (το οποίο έχει φάει του κόσμου τα βρισίδια από το ένατο επεισόδιο της τέταρτης σεζόν μέχρι και σήμερα), τότε ο Jon Snow θα συνέχιζε να μην ξέρει τίποτα και θα άραζε πιθανότατα σε κάποια σπηλιά κάνοντας ζεστό μπάνιο με την Ygritte. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΟΛΙ; ΤΙ ΣΟΥ ΕΦΤΑΙΞΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΡΕ; Σόρρυ, επανέρχομαι. Την Ygritte την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην οθόνη. Είχε αυτό το διαφορετικό ως γυναικείος χαρακτήρας του ‘GoT’, που δεν είχε καμία άλλη. Ήταν τσαμπουκάς, δεν φοβόταν να τα βάλει με τον οποιονδήποτε, είχε χιούμορ, γαμάτες ατάκες και τρόλαρε δίχως έλεος. Είχε ιδανικά, γιατί πάλευε για να ζει ελεύθερη κι όχι για κάποιο “βασιλιά” στο νότο, όμως παράλληλα ήταν αληθινή, ρομαντική και ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ περίπτωση να σκότωνε τον Jon Snow, ό,τι κι αν έλεγε μπροστά του. Το πολύ-πολύ να του έριχνε δύο-τρία βέλη. Ως εκεί. 

ΚΑΝΕΝΑΣ Ή Ο OBERYN ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΣΤΑΖΙΑ ΚΑΠΕΛΛΑ

Με όλους τους θανάτους στο ‘Game of Thrones’ περισσότερο ξαφνιάστηκα, παρά στεναχωρήθηκα. Πχ στο ‘Red Wedding’ έκλαψα, στην πραγματικότητα όμως μου την έσπαγαν και η μάνα Σταρκ και ο Robb και η Talisa. Κάθε φορά που τους έδειχνε βαριόμουν και θεωρούσα και ανούσιο και τον πόλεμο και τον έρωτα που ξεκίνησε ο Robb. Οπότε σοκ ο Red Wedding, αλλά βοήθησε την ιστορία. Ο Ned, άλλος βαρετός από κει και αφελής με την τόση καλοσύνη, καλύτερα που τελειώσαμε νωρίς από δαύτον. Ξανά, βέβαια, είχα σοκαριστεί από τον αποκεφαλισμό του, αυτό όμως γιατί ανέτρεψε την παραδοσιακή αφήγηση ταινιών και σειρών, που τελευταία στιγμή σώζεται ο ήρωας. Για αυτό και μας άρεσε το ‘Game of Thrones’, γιατί ξέφευγε από την παραδοσιακή αφήγηση και σκότωνε έναν-έναν ήρωες που θεωρούσες ανέγγιχτους πρωταγωνιστές. Έτσι για πολλές σεζόν δεν μπορούσα να πάρω απόφαση τον θάνατο του Khal Drogo. Αυτό με πόνεσε. Όπως με πόνεσε και ο θάνατος της Ygritte, γιατί είχα πιστέψει πολύ σε αυτούς τους δύο έρωτες των ετερωνύμων που ελκύθηκαν. Τώρα όμως που έδεσε το γλυκό με Jon και Daenerys -γιατί ναι μεν τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά στη ζωή τα ομώνυμα είναι αυτά που θα καταφέρουν να μείνουν μαζί και ο Jon κι η Dany έχουν τον ίδιο χαρακτήρα- καταλαβαίνουμε ότι ακόμα και οι θάνατοι που μας πόνεσαν, έπρεπε να γίνουν για πάει η ιστορία εκεί που πρέπει να πάει. Έτσι τι να τον κάνω τώρα πίσω τον Drogo ή την Ygritte; Ο μόνος λοιπόν που ίσως θα μου άρεσε να υπήρχε ακόμα είναι ο Oberyn, αλλά κι αυτουνού τον θάνατο νωρίς τον ξεπέρασα και έπρεπε να σκεφτώ πολύ για να τον θυμηθώ, όταν ρωτήθηκα ποιος μου έχει λείψει. Άσε που και να υπήρχε, στο πρώτο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν θα τον πέθαιναν, γιατί καλός χρυσός, αλλά δεν προχωρά την ιστορία.

Ο JOFFREY ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ

Όσο η σειρά προχωράει οι εχθροί γίνονται ασαφείς, “γκρίζοι” που λένε και οι αναλυτές, είναι κόντρες ηθικής μεταξύ των πρωταγωνιστών καθώς το στόρι πατάει γκάζι για την τελική του ευθεία. Ωραία, να πω κάτι; Μου λείπει ο Joffrey. Ήταν τόσο συναρπαστικά αντιθετικό αυτό το μίγμα των πρώτων κύκλων όπου αφενός τα πάντα ήταν ηθικά περίπλοκα αλλά ταυτόχρονα είχαμε κι έναν εμφανή κακό-καρικατούρα για να μισούμε με ευκολία, να ξεδίνουμε. Θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν και το συμβολικό νόημα ενός τέτοιου villain. ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ θα λέγαμε. *τρίβει μούσι* Joffrey παιδιά. Κανέναν ποτέ δεν μισήσαμε με τόση απόλαυση, για κανέναν δεν πανηγυρίσαμε τόσο όταν πέθανε, κανείς δεν άφησε πίσω του τόσο μπλεγμένο σκοτάδι κατά την έξοδό του. Ήταν, με έναν αρρωστημένο τρόπο, η τελευταία αχτίδα φωτός που είχαμε.

#JUSTICEFORGHOST ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΩΣΗΦΙΝΑ ΓΡΙΒΕΑ

Ας υποθέσουμε ότι ο Ghost εκπροσωπεί εδώ όλους τους ανταρόλυκους. Τους πιο αδικημένους χαρακτήρες στο ‘Game of Thrones’. Για τους παραγωγούς, τα σκυλιά των Stark μπορεί να είναι απλά μια υποσημείωση, για τους αναγνώστες όμως μαρτυρούν τις warging δυνατότητες των αφεντικών τους. Έχουν, επίσης, δώσει πόνο σε σκηνές μάχης που δεν είδαμε ποτέ στη σειρά γιατί το μπάτζετ θυσιάζεται μόνιμα σε δράκους. Ακόμα και στη Μάχη των Μπάσταρδων για το Winterfell, η παραγωγή χρειάστηκε να διαλέξει μεταξύ του Ghost και του γίγαντα Wun Wun γιατί δεν έφταναν τα χρήματα και για τους δύο κι έτσι ξεμείναμε με ατάκες της Sansa τύπου «δεν μπορεί να αφήνει τον Βορρά και να πιστεύει ότι θα τον περιμένουν σαν τον Ghost». Μετάφραση: Ξέρουμε ότι είναι παράλογο που δεν δείχνουμε τον Ghost και σ’ αυτήν τη σκηνή αναγνωρίζουμε την ύπαρξή του. Γνωρίζουμε τουλάχιστον ότι στην τελευταία σεζόν ο Ghost θα επιστρέψει. Και ποιος ξέρει; Ίσως και η Nymeria.

Ο TYWIN LANNISTER ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΣΤΑΜΑΤΙΝΗ

Aς το πάρουμε από την αρχή. Ο Charles Dance (Ο Κάρολος Χορεύεις, στα ελληνικά), ο άνθρωπος που υποδύεται τον Tywin είναι με διαφορά ο καλύτερος ηθοποιός της σειράς. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του Tywin ήταν στο κέντρο του κυκλώνα. Και ως γνωστόν πρόβλημα έχεις όταν είσαι οπουδήποτε αλλού εκτός από το κέντρο του κυκλώνα. Αν ο Joffrey πέθανε και όλοι μαζί φωνάζαμε “ΓΚΟΟΟΛ”, ο σκιώδης ηγέτης του πολιτισμένου σύμπαντος του ‘Game of Thrones’ πέθανε και ταυτόχρονα βρεθήκαμε σε ένα κενό. Χαρήκαμε και λίγο, γιατί, οκ, φτάσαμε τελικά στην πηγή όλων των δεινών. Λυπηθήκαμε και λίγο γιατί σκεφτήκαμε ότι “και τώρα, τι;”. Ο άνθρωπος αυτός ήταν μια κάποια λύση. Το χάος παραμένει και ας πέθανε ο mastermind. Σκοτώσαμε τον τύραννο, τώρα πώς θα γίνουμε πλούσιοι; Και πραγματικά θα ήθελα μέσα στον χαμό από δράκους και παγωμένα ζόμπι να υπήρχε ένας χαρακτήρας σαν του Tywin. Ο μόνος, μαζί με την Καλίσι, πραγματικός πολιτικός της σειράς. Πλάι στη σύγκρουση όντων των λαϊκών θρύλων να υπάρχουν οι γήινες δολοπλοκίες και η στρατηγική ικανότητα ενός γερασμένου, πανέξυπνου και παντελώς αμοραλιστή πολιτικού. Πού είσαι ρε Tywin να δώσεις μίζες στους δράκους της Khaleesi;

***

Το ‘Game of Thrones’ επιστρέφει αποκλειστικά στη Nova, ταυτόχρονα με την Αμερική, την Κυριακή 14 Απριλίου. Δες ή ξαναδές όλους τους προηγούμενους κύκλους σε ένα επικό Box Set στο Nova On Demand.