Game of Thrones, ‘Mother’s Mercy’: Χωρίς έλεος

Στο 10o και τελευταίο επεισόδιο της 5ης σεζόν, ο στρατός του Στάνις και των Μπόλτον συγκρούονται, ο Ντρόγκον παίρνει την Ντενέρις μακριά από τους Avengers της, η Σέρσεϊ ομολογεί και ο Τζον Σνόου δέχεται έναν απρόσμενο επισκέπτη. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο “Mother’s Mercy”.

Κάθε Δευτέρα βράδυ μέσα από τα κανάλια Novacinema προβάλλονται τα καινούρια επεισόδια της σειράς σε prime time, καθώς και στις 4 τα χαράματα ταυτόχρονα με την πρεμιέρα στην Αμερική και το ΗΒΟ. Και κάθε Δευτέρα αργά το βράδυ, θα είμαστε εδώ για να συζητάμε, περιμένοντας τα δικά σας σχόλια.

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΠΟΪΛΕΡΣ. Όποιος κάνει σπόιλερ να ξέρει πως τον κρίνουν ακόμα κι οι Λάνιστερς.

 

***

Αυτό το επεισόδιο ήταν το ενήλικο αντίστοιχο του να λες σε ένα παιδάκια με γουρλωμένα δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, πως το δώρο του κόλλησε κάπου στο τελωνείο, και πως στο τέλος πάντα πεθαίνουμε όλοι για να έχουν κάτι να φάνε τα σκουλήκια, που επίσης πεθαίνουν όλα.

Καλό καλοκαίρι να έχουμε!

Αλλά όχι, σοβαρά: Μετά από όλο το μεγάλο set-up των τελευταίων επεισοδίων, μεγαλύτερο και δυσκολότερο από ό,τι συνήθως (η σεζόν διασκευάζει δύο βιβλία ταυτόχρονα θυμίζουμε, άρα οι κορυφώσεις ήταν περισσότερες), αυτό το φινάλε ήταν μια συρραφή από εκρηκτικούς επιλόγους, μπαμ, μπαμ, μπαμ, μπαμ, πάρε ετούτη, πάρε και την άλλη. Πιστή στις ρίζες της ως τραγωδία, η σειρά κατάφερε να είναι ακόμα πιο αποπνικτική από συνήθως, παραδομένη σε μια ευρύτερη αίσθηση νιχιλισμού.

Υπήρξε πολλή εκδίκηση σε κάποια σημεία, υπήρξε όχι αρκετή εκδίκηση σε άλλα σημεία, υπήρξαν αδικίες, υπήρξαν ήττες, υπήρξε -φυσικά- θάνατος. Φυσικά κάθε τραγωδία δεν είναι ίδια με την άλλη και κάθε θάνατος δεν είναι όμοιος με τους άλλους θανάτους, οπότε αντιστοίχως και η αίσθηση ικανοποίησης (ή έστω καθήλωσης) μας ως θεατές διέφερε από ιστορία σε ιστορία. Μπορεί να ήταν όλες θεοσκότεινες, κατάμαυρες και απαισιόδοξες, όμως άλλες με ικανοποίησαν και άλλες με έκαναν απλά να νιώσω πως χάσαμε το χρόνο μας.

Όμως αν υπάρχει ένας ευρύτερος συνδετικός ιστός είναι πως όλα κάπως αρχίζουν να κατρακυλούν προς ένα κάποιο τέλος. Οι πολλοί θάνατοι και οι τριγύρω εξελίξεις τους φέρνουν πολλούς χαρακτήρες κοντά. Κι αν το ηρωικό ταξίδι ως character arc μας έχει μάθει κάτι, είναι πως εδώ που βρισκόμαστε, το ταξίδι είναι πιο σκοτεινό από έχει υπάρξει ή πρόκειται να υπάρξει. Τα πάντα γίνονται χειρότερα πριν γίνουν καλύτερα (θέλω να πω… πρέπει να γίνουν καλύτερα, σωστά;) και αυτή τη στιγμή πραγματικά είναι όσο χειρότερα μπορούν να είναι. Πουθενά και κανείς δεν απολαμβάνει τον οποιονδήποτε ελάχιστο έστω θρίαμβο.

Τα 7 Βασίλεια βρίσκονται υπό πλήρη διάλυση, παραδομένα στην παρακμή, με βασιλείς ανίκανους, απογόνους ξεκληρισμένους και διεκδικητές αφοπλισμένους, και με την απειλή του χειμώνα και των White Walkers να χτυπούν -όχι διακριτικά- την πόρτα. Δεν είναι απλά ο κάθε ένας από τους ήρωες που βρίσκεται στο δυσκολότερό του σημείο: Είναι πως η παρακμή που ουσιαστικά προφήτευσε ο θάνατος του Νεντ Σταρκ, έχει βρει αυτή τη στιγμή την απόλυτη έκφρασή της. Το Γουέστερος είναι στο έλεος του χειμώνα, και κανείς δεν μοιάζει να είναι σε θέση να το σώσει.

Πάμε να δούμε αυτό το φινάλε ανά κεντρικό ήρωα.

O Στάνις ο Μπαράθεον

Το επεισόδιο ξεκινά με μια μικρή έκλαμψη ελπίδας για τον Στάνις αλλά σύντομα, όπως και τα πάντα στο “Game of Thrones” αλλά και σε αυτή την ζωή (γιατί τελικά τι είμαστε; αμοιβάδες που γερνάνε, ζαρώνουν και πεθαίνουν είμαστε) όλα μοιάζουν γρήγορα μάταια. Έτσι, μπορεί η θυσία της κόρης του, την οποία να θυμίσουμε στους ακροατές πως έκαψε ζωντανή, να έφερε τον πολυπόθητο ήλιο που έλιωσε τα χιόνια, όμως τελικά ο ήλιος μάλλον ήρθε απλά για να φωτίζει περισσότερο την ακόλουθη τραγωδία.

Έτσι, η οι μισοί άντρες μαθαίνουμε πως σηκώθηκαν κι έφυγαν, ίσως επειδή συνειδητοποίησαν πως το να ακολουθούν έναν ηγέτη που είναι ικανός να κάψει ζωντανή την αξιολάτρευτη κορούλα του δεν είναι και η πιο ασφαλής επαγγελματική κατεύθυνση. Καπάκι, βλέπουμε τη Σελίς κρεμασμένη από ένα δέντρο. Ο Στάνις τα δέχεται στωικά όλα αυτά. Η παγωμάρα του, ο τρόπος που αντιμετωπίζει και τη Μελισάνδρη, δείχνουν πως είναι πλέον απόλυτα πετρωμένος. Αν ο Στάνις ήταν απάνθρωπος και στυγνός πριν, τώρα είναι ένας κινούμενος βράχος.

Ξέρει τι πρόκειται να συμβεί- δεν τον νοιάζει. Φέρνει τον στρατό του στο Γουίντερφελ, όπου περικυκλώνεται από τον πολυάριθμο στρατό των Μπόλτον. Υπό κραυγές απελπισίας τύπου “θα πεθάνουμε όλοι!!!”, είναι ο πρώτος που βγάζει το σπαθί του. Ξέρει πως θα πεθάνει και πλέον, σε αυτό το σημείο, αυτή είναι μια μοίρα που προτιμά.

Έχοντας απομείνει τελευταίος ζωντανός, πλαγιασμένος σε ένα δέντρο, αντικρύζει την Μπριέν, η οποία περίμενε όλη τη σεζόν πίσω από τους θάμνους μέχρι να χρειαστεί να κάνει κάτι. Βλέπει τον Στάνις σχεδόν πεθαμένο, και του εξηγεί το παραμύθι: Είμαι Μπριέν, είσαι ο Στάνις. Λάτρευα τον Ρένλι, σε είδα να τον σκοτώνεις. Καθίκι, prepare to die.

ΧΛΑΚ.

Νεκροί: Στάνις, όλο το γενεαλογικό δέντρο Μπαράθεον, ένας στρατός από κομπάρσους

Το μέλλον: Η διαδρομή των Μπαράθεον τελείωνει εδώ. Ο Στάνις, στην μανιακή του προσπάθεια να πάρει πίσω το θρόνο του, εξολόθρευσε σταδιακά όλη τη βασιλική γραμμή, πριν φτάσει κι ο ίδιος στο τέρμα. Αν όντως όλα τελείωσαν εδώ, η ιστορία του Στάνις θα φλέρταρε υπερβολικά πολύ με χάσιμο χρόνου, αν οι εξάρσεις τραγικού μεγαλείου δεν την έκαναν να μοιάζει όσο πιο κοντά μπορεί να έρθει το “Game of Thrones” σε αρχαία ελληνική τραγωδία.

Ο Τζέιμι ο Λάνιστερ

Τι θέλαμε και το λέγαμε στο προηγούμενο επεισόδιο; Όταν σημειώναμε πώς η όλη φάση στο Ντορν ήταν απλά σκότωμα ώρας εκτός αν συμβεί κάτι; DUH. Προφανώς θα συνέβαινε αυτό το κάτι, ιδιαίτερα αν το φαινομενικό τέλος του προηγούμενου επεισοδίου παραήταν φωτεινό για να είναι αληθινό. Έτσι, η Ελάρια αποχαιρετά τη Μυρσέλα στο λιμάνι φιλώντας την αψυχολόγητα στο στόμα, κάτι που προφανώς και σήμαινε πως της έδωσε δηλητήριο εκείνη τη στιγμή.

Ήταν τόσο κωμικά προφανές που έκανε όλη την υπόλοιπη σκηνή να παίζει σαν ανέκδοτο. Τα Sand Snakes εν τέλει δεν έκαναν απολύτως τίποτα όλη τη σεζόν εκτός από την πιο μικρή από τις τρεις που την έπεφτε στον Μπρον όλη την ώρα. “Θα σε επισκεφθώ,” της είπε, “όχι αν σε επισκεφθώ εγώ πρώτη”, του απάντησε, εμμμ παιδιά κανείς δε θα επισκεφθεί κανέναν γιατί η Μυρσέλα ΠΕΘΑΙΝΕΙ και σοβαρολογείτε τώρα που κανείς δε το σκέφτηκε;

Στο πλοίο ο Τζέιμι τα λέει ωραία με την κορούλα του, Ω! Κόρη μου, Ω! Μπαμπά, “ναι το ξέρω ότι είσαι ο μπαμπάς μου και καθόλου δε με πειράζει”, αχ, ο έρωτας, αχ, τι όμορφη οικογένεια, ΧΛΑΚ. Πάρτην κάτω την Μυρσέλα.

Δεν έχουμε αντίδραση Τζέιμι, έχουμε μόνο τις Snakes καθώς αποχωρούν σε badass slo-mo από τον όρμο. Μπράβο, πέτυχε απόλυτα το σχέδιό σας, να έχετε δηλαδή γύρω σας τους αφελέστερους ανθρώπους του σύμπαντος.

Νεκροί: Η Μυρσέλα, επαληθεύοντας ένα ακόμα κομμάτι της προφητείας που άνοιξε τη σεζόν, στην οποία η νεαρή Σέρσεϊ μάθαινε πως, ως χαρακτήρας του “Game of Thrones”, θα δει κάθε της παιδί να πεθαίνει. One to go.

Το μέλλον: Δεν ξέρω. Πόλεμος; Το μόνο που απομένει στους Λάνιστερ αυτή τη στιγμή είναι να έχουν να πολεμήσουν και μια άλλη αυτοκρατορία κιόλας, επειδή πίσω στο σπίτι τα πράγματα πάνε τόσο καλά.

Η Σέρσεϊ η Λάνιστερ

Μιλώντας για πίσω στο σπίτι, η Σέρσεϊ τελικά δε την παλεύει άλλο στη φυλακή και ομολογεί τη σχέση της με τον Λάνσελ (αλλά όχι με τον Τζέιμι, οπότε αυτό το τόσο ευχάριστο storyline θα συνεχιστεί και του χρόνου!) με αποτέλεσμα ο Σπουργιτότατος να την αφήσει ελεύθερη. Αλλά πρώτα, θα πρέπει να υποβάλει τον εαυτό της σε μια διαδικασία κάθαρσης, που στην πράξη δεν έχει ουδεμία σχέση με κάθαρση, και περιλαμβάνει το περπάτημα της γυμνής, κοντοκουρεμένης Σέρσεϊ μέσα στα σοκάκια του King’s Landing, με έναν όχλο να τη βρίζει, να τη φτύνει και να της πετάει ό,τι ληγμένο έχει ο καθένας στο ψυγείο του, την ώρα που η μισητότερη των μισητών θρησκόληπτων ζηλωτών του Σπουργιτότατου, την ακολουθεί από πίσω βαρώντας μια κουδούνα και φωνάζοντας “Shame, shame, shaaaaame” κάθε λίγα δευτερόλεπτα.

Είχα να δω τόσο δυσάρεστο πράγμα στην τηλεόρασή μου από την τελευταία φορά που έπεσε σε σόου του Σεφερλή κάνοντας ζάπινγκ. (Έκτοτε ξερίζωσα την κεραία της τηλεόρασής μου για να είμαι σίγουρος.) Στο τέλος της εξουθενωτικής αυτής διαδρομής, η Σέρσεϊ φτάνει επιτέλους στο παλάτι, όπου αντικρύζει κάτι για το οποίο πολλοί από εμάς υποπτεύονται σημαντικές εξελίξεις εδώ και καιρό: Είναι το Βουνό, σε όλη την Φρανκενστάιν δόξα του, ξύπνιο και γερό, και έτοιμο να συντρίψει όλους τους εχθρούς του θρόνου.

 

Είναι κρίμα που η αφήγηση της σειράς είχε ξεχειλώσει πλέον τόσο πολύ στο χάρτη, γιατί σαν άνοιγμα και κλείσιμο σεζόν, το arc της Σέρσεϊ θα μπορούσε να είναι πολύ ισχυρό. Η σεζόν άνοιξε με την νεαρή Σέρσεϊ να μαθαίνει πως τα πάντα της θα πεθάνουν λίγο μετά τη στιγμή της δόξας τους, και κλείνει με την προφητεία σχεδόν πια ολοκληρωμένη, και με την ίδια να έχει χάσει τα πάντα.

Η Σέρσεϊ ποτέ δεν ήταν ένας εύκολα κατατάξιμος χαρακτήρας. Ακόμα και οι χειρότερες πράξεις της έρχονταν ως αποτέλεσμα μιας τόσο στρεβλής κοινωνικής και οικογενειακής κατάστασης που όσο τη μισούσες, τόσο τη θαύμαζες (γιατί και τα δύο αυτά συναισθήματα πήγαζαν από τις ίδιες της ενέργειες, πχ το να προστατεύσει τα παιδιά της, τον εαυτό της, τον αδερφό της, κλπ). Ομοίως, τα Σπουργίτια είναι δικό της δημιούργημα που υπήρξαν αρχικά ως μέσο προστασίας της. Είναι αδύνατον να αισθάνεσαι μόνο ένα πράγμα απέναντι στη Σέρσεϊ, εκεί θέλω να καταλήξω. Όσο οι εξελίξεις γίνονται πιο καυτές μακριά από το King’s Landing, είναι αυτή που καταφέρνει να μας κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ακόμα και καθώς η πρωτεύουσα παραδίδεται στην παρακμή.

Νεκροί: Η ψυχή μας.

Το μέλλον: Η Μάρτζερι είναι ακόμα στο κελί, ο Τόμεν ακόμα να φάει τα δημητριακά του, όμως η Σέρσεϊ επιβίωσε του μεγαλύτερού της μαρτυρίου. Δεν έχω ιδέα πώς θα μοιάζει η επόμενη μέρα της, όμως τίποτα ως τώρα δε την έχει σπάσει, και δε νομίζω πως αυτό θα συμβεί τώρα. Ειδικά από τη στιγμή που αυτή τη φορά έχει και τον δικό της Φρανκενστάιν.

Η Σάνσα η Σταρκ

Ό,τι χειρότερο συνέβη στο φινάλε.

Μετά από όλα όσα τράβηξε, το payoff ήταν ότι… δραπέτευσε μαζί με τον Θίον; Κακό.

Η Σάνσα πήγε να ανάψει μόνη της το φως στον πύργο επειδή κατάλαβε πως όλοι γύρω της είναι άχρηστοι, αλλά η Μπριέν είχε φύγει για να πάει να σκοτώσει τον Στάνις, οπότε αφού είδε κι εκείνη τους στρατούς κάτω στην πίστα, πήγε να φύγει. Βγαίνοντας από την πύργο είδε μπροστά την Μυράντα η οποία άρχισε να λέει διάφορες αρρωστημένες απειλές για τις οποίες θα ήταν ενθουσιασμένος ο Ράμσεϊ, όμως την τελευταία πιθανή στιγμή ο Θίον ξύπνησε από τον υπνωτισμό του, πέταξε τη Μυράντα πάνω σε ένα παλούκι, έπιασε τη Σάνσα από το χέρι και, οι δυο τους μαζί, στη θέα του νικηφόρου στρατού που επέστρεφε, πήδηξαν έξω από το κάστρο ελπίζοντας πως εκεί κάτω είτε θα υπήρχε πάρα πολύ απαλό χιόνι είτε θα πέρναγαν μισή ντουζίνα κλόουν με ένα τραμπολίνο.

 

Νεκροί: Η Μυράντα και το ύψιλόν της.

Το μέλλον: *κάνει αργό και απαλό μασάζ στους κροτάφους του κλείνοντας τα μάτια*

Η Άρυα η Σταρκ

Η άλλη μικρή Στάρκαινα παραμένει χαμένη σε επεισόδιο του “Prisoner”, αλλά τουλάχιστον βλέπει το arc που χτίζεται εδώ και κάμποσο καιρό να φτάσει σε ένα κάποιο pay-off. Το ερώτημα του προηγούμενου επεισοδίου ήταν κατά πόσο η Άρυα θα ολοκληρωνε την εκπαίδευσή της, αφήνοντας πίσω ό,τι την κρατούσε δέσμια στο παρελθόν της ή αν θα παραδινόταν στον πειρασμό της εκδίκησης.

Φυσικά επειδή ΕΙΝΑΙ η Άρυα, συνέβη το δεύτερο. Είδαμε τον Μέρυν Τραντ να δέρνει δυο κοριτσάκια πριν διαπιστώσει πως το τρίτο δεν πονούσε γιατί είναι λοκατζής, δηλαδή είναι η Άρυα, που απλώς φορούσε μια από αυτές τις μάσκες που έφτιαχνε ο Νίκολας στη σειρά “Mission: Impossible”. Ο θάνατός του είναι αργός, γκροτέσκος και απολαυστικός: Η Άρυα ορμάει πάνω του, του διαλύει τα μάτια, του λέει ποια είναι και τι του συμβαίναι, και του κόβει αργά και εμφατικά το λαιμό.

Καθώς όμως, έχοντας πλέον σβήσει ένα από τα ονόματα της λίστας της, όπως η Νύφη στο “Kill Bill”, η Άρυα επιστρέφει στη σχολή εκπαίδευσης, ο Τζάκεν είναι έξαλλος. Της λέει πως όντως δεν ήταν έτοιμη, και πίνει δηλητήριο σαν ποινή για το γεγονός ότι η Άρυα αφαίρεσε μια ζωή χωρίς να έχει δικαίωμα. Μόνο που τελικά δεν ήταν ο Τζάκεν αυτός! Η ξινή που εδώ και μια σεζόν είναι όλο “μμμμμμ δεν είναι έτοιμη αυτήηηηη” βγάζει τη δική της μάσκα και είναι ο Τζάκεν, ενώ η Άρυα αφαιρεί μάσκες του Τζάκεν μέχρι να φτάσει στο δικό της πρόσωπο, και μετά τυφλώνεται.

Εντάξει, whatever. Δεν υπάρχει κουτάλι, δεν υπάρχει Τζάκεν, υπάρχουμε μόνο εμείς και η παράδοσή μας στο τυφλό μας (ααααπ) μίσος. Ή κάτι τέτοιο; Τελοσπάντων.

Νεκροί: Μέρυν Τραντ, ‘Τζάκεν’.

Το μέλλον: ?!?!?!?!?

Ο Τύριον ο Λάνιστερ

Με τη Ντενέρις να έχει αποχωρήσει από τη Μερίν με την πρώτη πτήση της Air Drogon, μένουν πίσω οι Avengers της, δίχως να έχουν ιδέα τι να κάνουν χωρίς εκείνην. Ύστερα από λίγο ματσό όχι-εγώ-θα-σου-δείξω-ασούμ μεταξύ Τζόρα, Ντάαριο, Γκριζοσκώληκα και Τύριον, οι συντεταγμένες δυνάμεις της Φράξιας Καλίσι παίρνουν μια απόφαση.

Ο Ντάαριο κι ο Τζόρα θα πιάσουν την εθνική οδό προς τα βόρεια και θα πάνε να βρουν τη Ντενέρις, επειδή φυσικά έπρεπε να είναι αυτοί οι δύο. (Πολύ κέφι του χρόνου σε αυτό το storyline, το βλέπω ήδη να συμβαίνει.) Στο μεταξύ, όλοι οι υπόλοιποι θα μείνουν πίσω μπας και σουλουπώσουν το clusterfuck που είναι η όλη Υπόθεση Μερίν.

Η Μισαντέι θα είναι εκεί επειδή είναι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται η Ντενέρις και νιώθει λίγο πού πάνε τα τέσσερα σε αυτή την πόλη, ο Γκριζοσκώληκας θα μείνει εκεί για το PR της υπόθεσης, για να έχει κάποιον να βλέπει ο λάος που να μπορεί να τον δεχτεί ως ηγέτη, και ο Τύριον θα μείνει εκεί για να τρέχει την όλη φάση και να αναρωτιέται πώς στο καλό έμπλεξε σε αυτό το χάος.

Καθώς βγαίνει στο μπαλκόνι για να πνίξει την απελπισία του σε αλκοόλ (εξάλλου, όπως ειπώθηκε, είναι καλός βασικά στο να μιλάει, και στο να πίνει), τσουπ! εμφανίζεται απί πίσω του ο Βάρυς που βασικά του προσφέρει τις υπηρεσίες του, το δίκτυο κατασκόπων του, τα κονέ του στα τοπικά media κλπ κλπ. Να σημειώσουμε πως εδώ υπάρχει ένα σοβαρό 37% πιθανότητα ο Βάρυς να είναι αποκύημα της φαντασίας του Τύριον, όπως ο Τάιλερ Ντέρντεν είναι στο μυαλό του Αφηγητή ή ο Φέρις Μπιούλερ είναι στο μυαλό του Κάμερον. (Εντελώς legit αυτό, look it up.)

Νεκροί: Θρίαμβος, μέχρι κι ο Γκριζοσκώληκας σηκώθηκε! Αυτό σημαίνει πως στην επόμενη σεζόν κάποιος θα ρίξει πυρηνικά στη Μερίν.

Το μέλλον: Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Γιατί στα κομμάτια ασχολούμαστε ακόμα με αυτή την τρύπα; Δε μας ένοιαζε η Μερίν όταν ήταν εκεί η Ντενέρις, θα μας νοιάζει τώρα που λείπει κιόλας; Απελπισία με πιάνει και που το σκέφτομαι.

Η Ντενέρις η Ταργκέριαν

Μιλώντας για τη βασίλισσα της καρδιάς μας, και το μόνο σοβαρό πλέον βασιλικό prospect που έχει απομείνει στο Γουέστερος, η Ντενέρις ξεκαβαλά τον Ντρόγκον σε κάτι λιβάδια της Ντοθρακίας. Κοιτάει τριγύρω, την πιάνει μια θλίψη, είναι σε φάση “πού στα κομμάτια με έφερες ρε Ντιόγκο να πούμε εδώ δεν έχει ούτε wi-fi” αλλά ο Ντρόγκον ούτε να την ακούσει δεν έχει όρεξη, έχει μόλις πετάξει το μισό σύμπαν, έχει φάει και το μεσημεριανό του και είναι ξεκάθαρα σε φάση να αράξει στον καναπέ να πάρει έναν υπνάκο ενώ παίζουν επαναλήψεις του “NCIS”.

Το πρόβλημα είναι πως μισή στιγμή μετά, κι ενώ η Ντενέρις πάει να εξετάσει πόσο alive είναι οι hills, την περικυκλώνουν οι ντόπιοιο Ινδιάνοι, χορεύοντας μανιακά γύρω της με τα άλογά τους. Αυτή η εξέλιξη μου δημιουργεί δύο αντικρουόμενα συναισθήματα:

α) Σοβαρολογούμε; Μας πήρε 5 σεζεόν, 3 εκ των οποίων ανούσιες, για να γυρίσει η Ντενέρις εκεί από όπου ξεκίνησε; Ούτε όταν χάνω ζωή λίγο πριν τον τερματισμό πίστας στο Super Mario Galaxy δεν τσαντίζομαι τόσο.

β) Είναι όμως λίγο τέλειο. Η Ντενέρις δεν είναι πλέον αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε, είναι πλέον legit βασίλισσα, έχει ανθρώπιους που πεθαίνουν για αυτήν, στρατούς, δράκους, ιστορίες. Αν αυτή τη φορά ξεκινήσει μια νέα κατάβαση προς το King’s Landing αλλά αυτή τη φορά το κάνει σωστά; Ζεις και μαθαίνεις, υποθέτω.

Νεκροί: Αυτές οι ανθρώπινες οδοντογλυφίδες που είχε παραπεταμένες ο Ντρόγκον γύρω του όπως εγώ όταν μασουλάω πατατάκια στη διάρκεια επεισοδίου.

Το μέλλον: ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ.

Ο Τζον ο Σνόου

Α, είχε και Τζον Σνόου το επεισόδιο, πήγα να το ξεχάσω λελ

Για την ακρίβεια το επεισόδιο ξεπετάει τον Τζον από νωρίς κάνοντάς μας να πιστέψουμε πως δεν έχει και πολλά να δώσει. Γυρνάει πίσω στο Τείχος, εξηγεί τα όσα είδε στον Σαμ και πάπαλα. Το πιο ενδιαφέρον που γίνεται στην συνέχεια είναι ότι ο Σαμ αποφασίζει να πάει στη μεγάλη πόλη για να γίνει μάστορας, και να πάρει μαζί του τη Γκίλι και το μωρό επειδή δεν έχει τι να τους κάνει η σειρά πλέον κι αν μείνουν εκεί είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα πεθάνουν υποφέροντας.

Happy end!!!!

Αλλά περίμενε. Αφού το φινάλε έχει περάσει από παντού από μια φορά, στο τέλος επιστρέφει στο Τείχος. Είναι περίεργο, αλλά αρχικά δικαιολογείται από την άφιξη της Μελισάνδρης, που νωρίτερα στο επεισόδιο το έχει σκάσει από το ναυάγιο του Στάνις. Ο Τζον διαφωνεί με τον Ντάβος σχετικά με το αν είναι δυνατόν να στείλει ενισχύσεις στον Στάνις, κι εκείνη την ώρα φτάνει η μάγισσα με τα μούτρα στο πάτωμα.

Κατευθείαν όλοι καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί. Ο Τζον καταλαβαίνει ποια είναι η μοίρα του Στάνις, ο Ντάνος καταλαβαίνει ποια είναι η μοίρα της Σιρίν. (Για την Σελίς κανείς, μπράβο, ωραίοι.) Το ότι ο τίμιος Ντάβος και η Μελισάνδρη συγκεντρώθηκαν στο Τείχος σίγουρα αφηγηματικά πρόκειται να παίξει το ρόλο του, σκεφτόμαστε σε αυτό το σημείο. Λογικά θα έρθουν κάπως να στηρίξουν τον Τζον πλέον, σκεφτόμαστε, που μετά το ξεκλήρισμα των Μπαράθεον και την σταδιακή διάλυση των Λάνιστερ, έρχεται πλέον ξεκάθαρα στο προσκήνιο, σκεφτόμαστε, μαζί με την Ντενέρις που εδώ και χρόνια τους περιμένουμε ως τους δύο αληθινούς πρωταγωνιστές της όλης σάγκα.

Σκεφτόμαστε.

Κι ενώ όλα αυτά τα σκεφτόμαστε, έρχεται ο Όλι που εδώ και 5 επεισόδια κοιτάει τον Τζον με evil eye:

 

ΩΧ.

Ναι. Ο Όλι λέει στον Τζόν μια μπαρούφα για έναν ανύπαρκτο θείο του που κάπου βρέθηκε ή κάτι τέτοιο, δεν πολυπρόσεχα, θα μπορούσε κάλλιστα να του λέει ΩΧ ΚΟΙΤΑ ΕΝΑ ΡΑΚΟΥΝ. Ο Τζον είναι γαμώ τα παιδιά αλλά εντελώς στόκος, γιατί ακολουθεί τον Όλι λες και δεν ήταν προφανές από έτη φωτός μακριά ότι είναι παγίδα. Τον οδηγεί σε μια γωνιά του Τείχους όπου του την έχουν φυλαγμένη διάφοροι της Φρουράς, αποκαλώντας τον προδότη.

Ο Άλισερ κάνει φυσικά την αρχή και ακολουθούν όλοι, με τελευταίο τον Όλι, μαχαιρώνοντας διαδοχικά τον Τζον και αφήνοντάς τον νεκρό εκεί, καθώς το αίμα του βάφει το αίμα κόκκινο. Η σεζόν τελειώνει με το άδειο από ζωή βλέμμα του Τζον Σνόου να μας καρφώνει.

Σοκ.

 

Σοκ, όχι επειδή η σειρά δεν είναι προφανές πως θα μπορούσε να σκοτώσει τον οποιονδήποτε, με τον οποιονδήποτε τρόπο, αλλά κυρίως επειδή ο Τζον πράγματι στήνεται εξαρχής ως σωτήρας, ως αληθινός, ηθικός, σωτήριο, πρωταγωνιστής αυτής της τραγωδίας. Μπορεί όντως να συνέβη αυτός, ο πιο απίθανος θάνατος όλων;

Νεκροί: Τζον Σνόου, πηγαίνει να επανενωθεί με την Ύγκριτ, εκεί όπου δεν υπάρχουν διαχωριστικά Τείχη #awwww

Το μέλλον: Ας είμαστε σοβαροί, ο Τζον Σνόου δεν είναι δυνατόν να πεθάνει. Δραματουργικά δε βγάζει κανένα νόημα. Τι θα είναι η σειρά δηλαδή; Γιατί έγιναν όλα αυτά στην 4η και την 5η σεζόν; Για να σκοτώσει τον Τζον Σνόου ο Όλι; Ας είμαστε σοβαροί.

Ναι, ο Τζον είναι νεκρός, αλλά ναι, η Μελισάνδρη είναι εκεί για κάποιο λόγο. Όλη τη σεζόν του έκανε τα γλυκά μάτια, και τώρα ξέρουμε γιατί: Είναι εκείνος που θα φέρει πίσω στη ζωή, είναι εκείνος (και όχι ο Στάνις, ανόητη μάγισσα) τον οποίον θα υπηρετήσει με τις ευλογίες του Άρχοντα του Φωτός.

Αλλιώς… τι; Ποιος θα πολεμήσει τους White Walkers, εγώ;

….έτσι δεν είναι;

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει σε 9 μήνες από τώρα, στην 6η σεζόν (και μάλλον προτελευταία;) αλλά θα έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δούμε τι κωλοτούμπες θα κάνουν παραγωγοί και ηθοποιοί στη διάρκεια αυτών των 9 ενδιάμεσων μηνών, προσπαθώντας να μας κρύψουν την απάντηση.

*To Game of Thrones προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 04:00 μετά τα μεσάνυχτα, ταυτόχρονα με την Αμερική, στα κανάλια Novacinema, με την prime time προβολή του επεισοδίου κάθε Δευτέρα στις 22.00. Με τον αποκωδικοποιητή εγγραφής NovaBox+ δε χρειάζεται καν να ξενυχτίσεις. Γράψε το επεισόδιο και απόλαυσε το με τον πρωινό σου καφέ.