Βιβλιοφαγικό mashup v129: Ποιο θα είναι το επόμενο ‘Game of Thrones’

Ταξίδια στην Κίμωλο, στο φανταστικό και σε μπόλικα βιβλία κάνει τη Μεγάλη Δευτέρα η στήλη, αλλά μήπως δεν είναι κάθε Δευτέρα μεγάλη με το Βιβλιοφαγικό mashup; Καλές αναγνώσεις και καλό Πάσχα, πιστοί αναγνώστες!

ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ GAME OF THRONES;

Στις 19 Μαΐου ολοκληρώνεται η τηλεοπτική σειρά που σημάδεψε την τελευταία δεκαετία. Το ‘Game of Thrones’ μπήκε στις ζωές μας τον Απρίλιο του 2011 και μετατράπηκε γρήγορα σε ένα γεγονός της ποπ κουλτούρας που ένωσε ολόκληρο τον κόσμο.

Το βιβλίο που ο George R.R. Martin έγραψε το 1996, καθώς και οι συνέχειές του, απέκτησαν εκατομμύρια νέους φανς και η σχέση της λογοτεχνίας του φανταστικού με την τηλεόραση δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Όμως τώρα που το GoT φτάνει στο τέλος του, όλοι ψάχνουν την επόμενη μεγάλη τηλεοπτική σειρά που προέρχεται από τη λογοτεχνία.

Σε τούτο εδώ το βίντεο, ο Granger Willson του New York Magazine μας μιλά για τις σειρές που ετοιμάζονται και βασίζονται σε βιβλία του φανταστικού. 9+1 σειρές βιβλίων, από το ‘Lord of the Rings’ και το ‘The Chronicles of Narnia’ μέχρι το ‘His Dark Materials’ και το ‘Conan the Barbarian’, είναι υποψήφια για τη σειρά που θα βλέπουμε όλοι μανιωδώς μέσα στα επόμενα χρόνια.

Τα λεφτά μου πάντως εγώ θα τα έριχνα στο ‘The Wheel of Time’. Δεκατέσσερα βιβλία έχει η σειρά, είναι η διασημότερη ιστορία φανταστικού μετά τον ‘Άρχοντα’ και αν γίνει σωστά (ακούτε Amazon και Sony;) θα σπάσει ταμεία. Είναι και ευκαιρία να διαβάσω τα βιβλία άλλωστε.

Εσείς τι από αυτά θα δείτε;

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Μεγάλη Δευτέρα σήμερα, με το Βιβλιοφαγικό mashup να κάνει ένα μικρό Πασχαλινό διάλειμμα την επόμενη εβδομάδα, οπότε να τα τελευταία βιβλία για τα οποία θα μιλήσουμε τον Απρίλιο.

Ξεκίνημα με τη ‘Μέση Αγγλία’ (‘Middle England’, 2018) του Jonathan Coe από τις Εκδόσεις Πόλις, όπου ο συγγραφέας ξανασυναντά τους ήρωες της ‘Λέσχης των τιποτένιων’ και του ‘Κλειστού κύκλου’. Αρκετά χρόνια αργότερα, όπου ο Ίαν και η Σόφι διαφωνούν για το μέλλον της χώρας, ο Νταγκ γράφει άρθρα για τη λιτότητα από την έπαυλή του, ο Μπέντζαμιν Τρότερ προσπαθεί να γράψει ένα μεγάλο μυθιστόρημα και ο πατέρας του Κόλιν που θέλει πριν πεθάνει να ψηφίσει υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα.

Η νεότερη ιστορία της Αγγλίας, μια ιστορία νοσταλγίας και ειρωνείας, φιλίας και οργής, χιούμορ και έντονης σύγχυσης από τον Coe που ξέρει πως να μας μεταφέρει τι θα πει “βρετανικότητα”.

Οι Εκδόσεις Αντίποδες μας φέρνουν τη νουβέλα του Χιλιανού Hernán Rivera Letelier με τίτλο ‘Η αφηγήτρια ταινιών’ (‘La contadora de películas’, 2009). Ένα νεαρό κορίτσι αναπτύσσει την ικανότητα να αφηγείται ταινίες. Μιας και η οικογένειά της δεν μπορεί να αγοράσει εισιτήρια για όλες τις ταινίες, εκείνη πηγαίνει στο σινεμά και επιστρέφει στο σπίτι για να διηγηθεί τα όσα είδε, ερμηνεύοντας κάθε χαρακτήρα και χρησιμοποιώντας διαφορετικά κοστούμια. Η φήμη της σιγά σιγά θα ξεφύγει από τους τοίχους του σπιτιού της και σύντομα όλο και περισσότερος κόσμος θα προτιμά την αφηγήτρια ταινιών από τον ίδιο τον κινηματογράφο.

Δύο μυθιστορήματα ξεχωρίσαμε από την τελευταία φουρνιά βιβλίων των Εκδόσεων Καστανιώτη. Το ‘Πόλεμος και τερεβινθίνη’ (‘War and Turpentine’, 2013) του Stefan Hertmans είναι ένα από τα σημαντικότερα Φλαμανδικά μυθιστορήματα του 21ου αιώνα.

Το βιβλίο αφορά τον παππού του συγγραφέα, που πέθανε τη δεκαετία το 1981 και κληρονόμησε στον εγγονό του κάποια παλιά σημειωματάριά του. Μέσα σε αυτά ο παππούς του Hertmans μιλά για τη φτώχεια της παιδικής του ηλικίας στη Γάνδη, τις εμπειρίες του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την απώλεια ενός μεγάλου έρωτα. Μέσα στην υπόλοιπη ζωή του, ο παππούς μετέτρεπε τη θλίψη σε ζωγραφική και ο συγγραφέας μυθιστορηματοποιεί στο βιβλίο τη ζωή του παππού του τραβώντας από τις αναμνήσεις του από αυτόν, από τα ζωγραφικά έργα του και από τα σημειωματάρια που μιλούν για όλα όσα έζησε.

Μαζί ο εκδοτικός μας φέρνει και το ‘Ο συνταγματάρχης δεν έχει που να κλάψει’ (‘Coronel Lágrimas’, 2014) του Carlos Fonseca Suárez, μια δραματοποιημένη απεικόνιση των τελευταίων χρόνων της ζωής του μοναχικού μαθηματικού Αλεξάντερ Γκρότεντικ που ζει στα Πυρηναία, καθώς και του τελευταίου του, σαρωτικού εγχειρήματος. Η πορεία του Γκρότεντικ, αλλά και οι άνθρωποι που τον ενέπνευσαν και τον επηρέασαν, παρελαύνουν στις σελίδες του σύντομου μυθιστορήματος του Κοσταρικανού Suárez.

Κλείνουμε τις νέες κυκλοφορίες με το μυθιστόρημα ‘Στο τραπέζι του λύκου’ (‘At the Wolf’s Table’, 2018) της Rosella Postorino, ένα βιβλίο με πρωταγωνίστρια την Ρόζα Ζάουερ, μια γυναίκα που επιλέγεται από την SS για να γίνει μια από τις 10 δοκιμάστριες του Χίτλερ και θα παλέψει για τη ζωή της με κάθε τρόπο. Οι γυναίκες αυτές δοκιμάζουν το φαγητό του Φύρερ και περιμένουν μετά από κάθε γεύμα για να μάθουν αν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν. Βασισμένο στην πραγματική ιστορία της Margot Wolk, δοκιμάστριας του φαγητού του Χίτλερ στο στρατόπεδο του Κράουζεντορφ.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ένα πολυαναμενόμενο βιβλίο φτάνει επιτέλους και στην Αμερική, αλλά εμείς θα μιλήσουμε σήμερα για συνολικά 4 μυθιστορήματα που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον από τις κυκλοφορίες της προηγούμενης εβδομάδας.

‘Normal People’ της Sally Rooney, αναμφισβήτητα ένα από πιο γνωστά βιβλία της τελευταίας 2ετίας, ένα μυθιστόρημα για τις ζωές των νέων στη σύγχρονη Ιρλανδία, με τους εφήβους Connell και Marianne να αναπτύσουν μια παράξενη φιλία που και οι δύο είναι αποφασισμένοι να κρύψουν και καθώς τα χρόνια περνούν και οι δυο τους μεγαλώνουν, η σχέση τους γίνεται όλο και πιο περίπλοκη.

‘Inspection’ του Josh Malerman, βιβλίο που διαδραματίζεται σε ένα μυστικό σχολείο για νεαρά ταλέντα που βρίσκεται απομονωμένο βαθιά σε ένα απέραντο δάσος, όπου τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν όταν ένας μαθητής ξεκινά να αναρωτιέται τι κρύβεται πέρα από τα δέντρα και σύντομα ανακαλύπτει πως δεν είναι ο μόνος που έχει τέτοιες περίεργες και αμφιλεγόμενες σκέψεις.

‘Miracle Creek’ της Angie Kim, ένα μυθιστόρημα για την Κορεατική μεταναστευτική εμπειρία και μια εξερεύνηση στο επίμαχο ζήτημα των θεραπειών για τον αυτισμό, που ξετυλίγεται μέσα από ένα δικαστικό γράμμα όπου μια νεαρή, ανύπαντρη μητέρα κατηγορείται πως δολοφόνησε τον 8χρονο αυτιστικό γιο της.

‘Paul Takes the Form of a Mortal Girl’ των Andrea Lawlor, που ακολουθεί τον Paul Polydoris, έναν μπάρμαν στο μοναδικό γκέι μπαρ μιας φοιτητούπολης το 1993, ο οποίος μπορεί να αλλάξει το γένος και την εμφάνισή του όποτε θέλει.

ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΙΚΗ ΚΙΜΩΛΟ

Ξέρω πως ο καιρός μας ταλαιπωρεί μέχρι στιγμής και η άνοιξη δεν είναι ακριβώς όπως θα τη θέλαμε, αλλά όλα αυτά σύντομα θα τα ξεχάσουμε. Οι θερμοκρασίες θα ανέβουν και οι θάλασσες θα μοιάζουν όλο και δελεαστικότερες. Θα σκεφτόμαστε ποιο νησί να επισκεφθούμε για τις διακοπές μας, παρέα με τα βιβλία μας. Πάνω σε αυτό το κόνσεπτ θέλω να σας μιλήσω σήμερα για την Κίμωλο. Το νησί που βραβεύτηκε πριν λίγο καιρό για την Ανοιχτή Δανειστική Βιβλιοθήκη του.

Στα πρόσφατα βραβεία του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, στα οποία βραβεύονται κάθε χρόνο συγγραφείς, εικονογράφους, μεταφραστές και φορείς που προωθούν την ανάγνωση, ένα από τα έπαθλα πήγε και στους Κιμωλίστες, την ομάδα εθελοντών του νησιού που έστησαν την Ανοιχτή Δανειστική Βιβλιοθήκη της Κιμώλου.

Η Ανοιχτή Δανειστική Βιβλιοθήκη ξεκίνησε το 2016 και ράφια της, φτιαγμένα συνήθως από θαλασσόξυλα, βρίσκονται σε αρκετά διαφορετικά σημεία του νησιού. Οι ντόπιοι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες κρατούν τα βιβλία σε κυκλοφορία και τα επιστρέφουν ή γεμίζουν τις βιβλιοθήκες με δικά τους, χωρίς να παρατηρείται το άδειασμα των ραφιών όπως συμβαίνει συχνά σε άλλα μέρη της Ελλάδας.

Όμως μισό λεπτάκι, οι Κιμωλίστες δε σταματούν εδώ. Από φέτος ετοιμάζονται να λειτουργήσουν και δανειστικές βάρκες, βιβλιοθήκες δηλαδή σε σχήμα βάρκας που θα βρεθούν στις παραλίες της Κιμώλου, φέροντας τα βιβλία κοντά στους τουρίστες του νησιού.

AND NOW, THIS

Λίγα 24ωρα μετά την πυρκαγιά που έκαψε κομμάτι της Παναγίας των Παρισίων και έσπασε τις καρδιές εκατομμυρίων παγκοσμίως, στο Amazon.fr συνέβαινε αυτό:

Τα 4 από τα 9 τοπ βιβλία του Amazon ήταν διαφορετικές εκδόσεις της ‘Παναγίας των Παρισίων’ του Victor Hugo και άλλο ένα από αυτά ασχολείται με την ιστορία του κτιρίου. Οι Γάλλοι ανακαλύπτουν από την αρχή ένα από τα εθνικά τους σύμβολα.

Επιπρόσθετο διάβασμα:

• Ο Victor Hugo έγραψε την ‘Παναγία των Παρισίων’ για να βοηθήσει στη διατήρηση του καθεδρικού, από το Quartz

• Θρηνώντας ένα λογοτεχνικό και ιστορικό μνημείο, από το Book Riot

• Η Παναγία των Παρισίων ενέπνευσε τρεις από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς στον κόσμο, από το Quartz

• Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #̶I̶N̶S̶T̶A̶V̶I̶V̶L̶I̶O̶ COMICDOM CON

Η έκτακτη κομιξική έκδοση αυτής εδώ της ενότητας της στήλης όχι μόνο ασχολείται αυτή την εβδομάδα με το Comicdom Con που έγινε το προηγούμενο τριήμερο στην Αθήνα, αλλά και έχει 5 φωτογραφίες αντί για 3. Είπαμε, έκτακτη έκδοση ντε.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο Στέφανος ρωτά, “Διαρκώς διαβάζουμε ρεπορτάζ και έρευνες σχετικά με το “πόσο διαβάζει ο μέσος Έλληνας”. Μήπως θα έπρεπε να επικεντρωθούμε περισσότερο στο ΤΙ διαβάζει ο μέσος έλληνας; Μπορεί να αποτελούν ευχάριστα αναγνώσματα τα βιβλία του Jo Nesbo πχ, αλλά δεν νομίζω ότι προσφέρουν κάτι παραπάνω στον αναγνώστη πέρα από καθαρή “διασκέδαση”. Δεν είναι καθόλου κακό να διασκεδάζουμε, αλλά να αφιερώνουμε χρόνο και στην μόρφωση, τον προβληματισμό κλπ, μέσω διαφορετικών βιβλίων και genres. Αφορμή για τις σκέψεις μου είναι οι συνεπιβάτες μου στα ΜΜΜ που όταν (σπανίως) κρατάνε ένα βιβλίο είναι συνήθως του Nesbo ή κάποιου ομοειδή του.”

Φίλε Στέφανε, κοίτα να δεις τι γίνεται: Κουράστηκα.

Κουράστηκα να πρέπει να εξηγήσω γιατί ερωτήσεις όπως οι δικές σου δείχνουν το πόσο βαθιά πηγαίνει ο casual αναγνωστικός ελιτισμός ανάμεσα σε μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων αναγνωστών. Κουράστηκα να πρέπει να γράφω τα ίδια, εδώ στη στήλη και αλλού, κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει πως είναι εντελώς φυσιολογικό να απορρίπτει τα αναγνώσματα που επιλέγουν οι άλλοι. Κουράστηκα να βλέπω αναγνώστες να προσπαθούν να υποδείξουν το σωστό τρόπο του να διαβάζουν οι υπόλοιποι γύρω του. Αλλά να ‘μαστε ακόμη μια φορά εδώ, οπότε πάμε πάλι από την αρχή.

Υπάρχει κάποιος που γνωρίζει το πραγματικό ποσοστό του πόση ανάγνωση πρέπει να γίνεται για διασκέδαση και πόση για προβληματισμό; Με βάση τι; Είναι 50-50; 40-60; 30-70; Πόση θα πρέπει να είναι τέλος πάντων η ανάγνωση που δε μας μορφώνει, ας το γράψει κάποιος σε ένα χαρτάκι και ας το μοιραστεί με τους υπόλοιπους, να ξέρουμε.

Υπάρχουν συγκεκριμένα βιβλία που προσφέρονται για προβληματισμό και άλλα που όχι; Τέλεια, για να μην παιδευόμαστε να τα βρίσκουμε μόνοι μας, αφού σαφώς κάποιοι άλλοι γνωρίζουν σίγουρα καλύτερα, ας μας φτιάξουν μια λίστα. Ποια είναι τα μεν και ποια είναι τα δε, να την έχουμε μαζί μας όταν βγαίνουμε για βιβλιοψώνια.

Είσαι σίγουρος πως τα βιβλία του Jo Nesbo, που τον έχεις και για παράδειγμα, προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο για διασκέδαση; Πως δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα παραπάνω από αυτό; Ρίξε μια ματιά στο ‘The Redbreast’ (‘Ο κοκκινολαίμης’ στα ελληνικά) ας πούμε, ίσως ανακαλύψεις πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα όσο τα έχεις στο μυαλό σου.

Και σε τι τελικά βοηθά ο αρνητισμός και η κριτική απέναντι στις αναγνωστικές επιλογές των άλλων; Που ακριβώς οδηγεί αυτή η συζήτηση; Τι πετυχαίνει πέρα από το να αποξενώσει και να απομονώσει ένα κομμάτι των αναγνωστών που δεν επιλέγει αυτά που αρέσουν σε εμάς; Τι περισσότερο από χτύπημα στον ώμο του εαυτού μας για τις δικές μας επιλογές είναι;

Όταν η ήδη υπάρχουσα αναγνωστική κοινότητα μάθει να μην κουνάει το δάχτυλο στις επιλογές των άλλων, τότε θα έχουμε κάνει ένα πραγματικό βήμα στο να γίνει η Ελλάδα μια χώρα αναγνωστών. Μέχρι τότε, πάντα θα λοξοκοιτάμε τους ανθρώπους που διαβάζουν στα ΜΜΜ αντί να τους κάνουμε high five κατεβαίνοντας στη στάση.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ)

Το αφιέρωμα στα μεγάλα λογοτεχνικά βραβεία πλησιάζει στο τέλος του και αυτή τη φορά θα επισκεφθούμε την Αμερική και τη Βρετανία, για να μιλήσουμε για τα σημαντικότερα βραβεία των χωρών.

National Book Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1936 (με ένα διάλειμμα από το 1943 μέχρι το 1949)

Τι είναι: Τα εθνικά λογοτεχνικά βραβεία της Αμερικής. Απονέμονται σε 5 κατηγορίες: Λογοτεχνία, Ποίηση, Nonfiction, Εφηβική Λογοτεχνία και Μεταφρασμένη Λογοτεχνία, μια κατηγορία που προστέθηκε πάλι φέτος μετά από 35 χρόνια.

Τελευταία βράβευση: Για την κατηγορία της Λογοτεχνίας στην Sigrid Nunez για το ‘The Friend’ (2019)

PEN/Faulkner Award for Fiction

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1981

Τι είναι: Το βραβείο του PEN/Faulkner Foundation που δημιουργήθηκε μετά από τη διαμάχη του National Book Award το 1979, όταν η παγκόσμια ένωση συγγραφέων International PEN μποϊκόταρε το βραβείο ως υπερβολικά εμπορικό. Βραβεύει το καλύτερο έργο μυθοπλασίας από Αμερικανό πολίτη.

Τελευταία βράβευση: Στην Joan Silber για το ‘Improvement’ (2019)

PEN/Hemingway Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1976

Τι είναι: Άλλο ένα βραβείο που η International PEN σε συνεργασία με το Ernest Hemingway Foundation και βραβεύει μυθιστορήματα ή συλλογές διηγημάτων που αποτελούν το ντεμπούτο του συγγραφέα τους.

Τελευταία βράβευση: Στον Tommy Orange για το ‘There There’ (2019)

Pulitzer Prize

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1918

Τι είναι: Ένα από τα γνωστότερα βραβεία παγκοσμίως, που απονέμεται σε 21 ξεχωριστές κατηγορίες, με τις περισσότερες από αυτές να ασχολούνται με τη δημοσιογραφία. Στην κατηγορία της Λογοτεχνίας το βραβείο πηγαίνει σε έναν Αμερικανό συγγραφέα, το έργο του οποίου κατα προτίμηση ασχολείται με την ίδια τη χώρα και τον τρόπο ζωής.

Τελευταία βράβευση: Για την κατηγορία της Λογοτεχνίας στον Richard Powers για το ‘The Overstory’ (2019)

Women’s Prize for Fiction

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1996

Τι είναι: Ένα από τα πιο δημοφιλή βραβεία της Βρετανίας. Απονέμεται σε μια γυναίκα συγγραφέα οποιασδήποτε εθνικότητας για το καλύτερο μυθιστόρημα που γράφεται στα αγγλικά και εκδίδεται στη χώρα την προηγούμενη χρονια.

Τελευταία βράβευση: Στην Kamila Shamsie για το ‘Home Fire’, στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τον τίτλο ‘Κρυφή φωτιά’ (2018)

British Book Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1990 (εκτός από το 2015-2016)

Τι είναι: Η προσπάθεια της Βρετανίας να στήσει τα δικά της εθνικά λογοτεχνικά βραβεία έχει αλλάξει σπόνσορα 4 φορές και δε διοργανώθηκε καθόλου για 2 χρόνια πριν επιστρέψει το 2017 με το ψευδώνυμο Nibbies.

Τελευταία βράβευση: Για τη γενική κατηγορία “Βιβλίο της Χρονιάς” στην Gail Honeyman για το ‘Eleanor Oliphant is Completely Fine’, στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος με τον τίτλο ‘Η Έλινορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά’ (2019)

Costa Book Awards

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1972

Τι είναι: Βραβεύουν τα καλύτερα αγγλόφωνα βιβλία συγγραφέων της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, ενώ απονέμονται σε έργα για τις λογοτεχνικές τους αρετές αλλά και σε εκείνα που μεταφέρουν την ευχαρίστηση της ανάγνωσης σε όσο μεγαλύτερο κοινό. Σπονσοράρονται από το 2006 από την αλυσίδα καφέ Costa Coffee.

Τελευταία βράβευση: Για τη γενική κατηγορία “Βιβλίο της Χρονιάς” στον Bart van Es για το ‘The Cut Out Girl’ και στην κατηγορία του μυθιστορήματος στην Sally Rooney για το ‘Normal People’ (2019)

RANDOM LINKS

Ο άνθρωπος που έγραψε το ‘Bird Box’ τρόμαξε με το Bird Box Challenge, η συνέντευξη του Ian McEwan που ξεσήκωσε το λογοτεχνικό Twitter και γιατί μερικοί συγγραφείς είναι τόσο απρόθυμοι στο να παραδεχτούν πως έχουν γράψει επιστημονική φαντασία, ποια είναι η κληρονομιά του ‘Game of Thrones’ στο επικό φανταστικό, πέθανε στα 87 του χρόνια ο συγγραφέας Gene Wolfe και οι σπουδαίες πρώτες προτάσεις των έργων του συγγραφέα, το ‘The Left Hand of Darkness’ είναι το αντι-εθνικιστικό βιβλίο που χρειαζόμαστε τώρα, τα βιβλία της Sally Rooney είναι το νέο σύμβολο κύρους του Instagram και πώς η συγγραφέας έγινε ένα millennial λογοτεχνικό φαινόμενο, γιατί οι εκδότες της Αμερικής δε δίνουν περισσότερα μεταφρασμένα βιβλία στους αναγνώστες, 17 συγγραφείς μιλούν για το ρόλο της μυθοπλασίας στη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, Isaac Asimov: ο μετανάστης που άλλαξε την επιστημονική φαντασία και τον κόσμο, πώς ο συγγραφέας Paco Ignacio Taibo II θέλει να ξαναφτιάξει την κοινωνία του Μεξικό ξεκινώντας από τα βιβλία, το “μια φορά κι έναν καιρό” των παραμυθιών σε άλλες γλώσσες, μέσα στις συλλογές βιβλίων διάσημων βιβλιόφιλων, ένα κόμικ αφιερωμένο στη γύμνια που αψήφησε τη λογοκρισία της Κίνας, γιατί οι Ισπανικές μεταφράσεις βιβλίων είναι λογοκριμένες χωρίς τη γνώση των αναγνωστών, η σημαντικότητα του φεμινισμού στο εφηβικό φανταστικό, 10 χρόνια από το θάνατο του J.G. Ballard, χρησιμοποιώντας ιστορικά πρόσωπα ως χαρακτήρες, γιατί είναι καιρός να ξεχάσουμε το αποικιακό παραμύθι του ‘Robinson Crusoe’, πώς είναι να αφηγείται ο ίδιος ο συγγραφέας το audiobook του βιβλίου του, η λογοτεχνία των παράλληλων συμπάντων, συγγραφείς μιλούν για το πως διαλέξαν τα ονόματα των χαρακτήρων τους, ο Garth Risk Hallberg για το Δανέζικο αριστούργημα ‘Lucky Per’, θα πρέπει πάντα να υποστηρίζεις το ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο σου, ο Richard Powers νικητής του φετινού Pulitzer Prize in Fiction, για τα 20 χρόνια του εκδοτικού Persephone Books, πόση έρευνα θα πρέπει να κάνεις για το βιβλίο σου, δε διαβάζω τις εισαγωγές στα βιβλία, ψάχνοντας τον εαυτό μου στις ιστορίες της λογοτεχνίας των αδελφών ατόμων με αναπηρίες, η ιστορική λογοτεχνία μπορεί να κάνει την ιστορία να μην είναι βαρετή και τι έμαθα για την ιστορία διαβάζοντας λογοτεχνία.

ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΙΚΑ MASHUPS