Στο 4o επεισόδιο της 4ης σεζόν, ο Τζέιμι συναντά τον Τύριον πριν τη δίκη, η Σάνσα έρχεται μια ακόμα φορά αντιμέτωπη με έναν άντρα που θέλει να την εκμεταλλευτεί, η Ντενέρις γίνεται όλο και πιο έξαλλη, ο Χόντορ χόντορ χόντορ, και o Μπραν με την παρέα του πέφτουν αιχμάλωτοι του πιο εμετικά βίαιου γκρουπ ανθρώπων του Γουέστερος. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο “Oathkeeper”.

Κάθε Τρίτη βράδυ μέσα από τα κανάλια Novacinema προβάλλονται τα καινούρια επεισόδια της σειράς, λιγότερες από 48 ώρες μετά την πρεμιέρα στην Αμερική και το ΗΒΟ. Και κάθε Τρίτη αργά το βράδυ, θα είμαστε εδώ για να τα σχολιάζουμε, περιμένοντας τα δικά σας σχόλια.

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΠΟΪΛΕΡΣ. Όποιος κάνει σπόιλερ να ξέρει πως τον κρίνουν ακόμα κι οι Λάνιστερς.

Τα σκηνοθετικά ηνία αναλαμβάνει για αυτό και το επόμενο επεισόδιο η Μισέλ Μακλάρεν, που είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες οπουδήποτε στην τηλεόραση. Την έχουμε μνημονεύσει και στο ΟΝΕΜΑΝ, σε μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές που μας έδωσε το “Breaking Bad” (θυμάσαι εκείνο το cliffhanger😉

και η επιστροφή της στο Γουέστερος έχει άμεσο αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας αδιόρατα (αλλά αισθητά) πιο απειλητικής, πιο κλειστοφοβικής. Οι ίδιοι χώροι μπορούν να μοιάζουν πιο εφιαλτικοί, όπως φαίνεται στη Μιρίν, μια σκηνή διαλόγου μπορεί να υπονοεί στρώματα έντασης, οργής και subtext, όπως φαίνεται στη σκηνή της Σέρσεϊ και του Τζέιμι, και ένα τυπικά ενοχλητικό όργιο αίματος, αηδίας και βίαας μπορεί να σου κάνει το στομάχι πλυντήριο όπως φάνηκε στο Craster’s Keep.

Η Μακλάρεν έχει μια σαφή ικανότητα να μετατρέπει ακόμα και τους ανοιχτούς χώρους σε κλειστούν, αποστάζοντας ένταση ακόμη κι από τον αέρα. Υπάρχουν στιγμές που το “Game of Thrones” μοιάζει ασύνδετο ή έστω ασύνδετα έντονο (πως υπάρχουν τεταμένες στιγμές αλλά χαλαρής μεταξύς του σύνδεσης). Και μετά υπάρχουν βδομάδες όπως αυτή, όπου ακόμα και τα ξένα μεταξύ τους storylines έχεις τη βεβαιότητα πως ανήκουν στον ίδιο -απειλητικό- κόσμο.

Όλα αρχίζουν με μια αποκάλυψη:

Ο μπάτλερ το έκανε

Μπράβο στη σειρά που δεν κούρασε το σύμπαν μέχρι να μας πει καθαρά και ξάστερα ποιος έφαγε τον Τζόφρι. Και μάλιστα το έκανε δίχως δραματικές υπογραμμίσεις και μουσικά σημεία στίξης και cliffhangers και άλλα τέτοια. Παρά με έναν απλό, ευθύ τρόπο:

Μέρος Α, η Σάνσα στο πλοίο του Μπέιλις, υπό την υποχρεωτική προστασία του, τον ακούει να παραδέχεται το ρόλο του στο φόνο. “Οι άντρες κάνουν πράξεις” της λέει, “για να πάρουν αυτό που θέλουν”. Δεν λέει ποτέ τι είναι αυτό που θέλει, αλλά αυτό και μόνο που δεν ακούγεται, είναι ικανό να κόψει τα πόδια- μια ακόμα από εκείνες τις στιγμές ολοένα και μεγαλύτερου θαυμασμού για τα πόσα έχει υπομείνει η Σάνσα όλα αυτά τα χρόνια, καθώς η μοίρα τη φέρνει έρμαιο του ενός παρανοϊκού μετά τον άλλον.

Ο Λιτλφίνγκερ ενήργησε κατά του Τζόφρι επειδή ακριβώς κανείς δε θα τον υποψιαζόταν. Δεν είχε κίνητρο, και άρα είχε τα πάντα να κερδίσει από μια ενδεχόμενη συμφωνία με κάποιον που έχει όντως κίνητρο. Το σκεπτικό είναι αντάξιο των χειρότερων καλύτερων παιχτών του “Survivor” (Ράσελ Χαντζ, εσύ;) και για την ώρα μοιάζει να αποδίδει.

Μέρος Β, ο εγκέφαλος. Γιατί αν ο Μπέιλις ήταν απλά εκείνος που μπόρεσε να τα βάλει όλα σε λειτουργία (το κολιέ στο λαιμό της Σάνσα, καθώς και το να τη φυγαδεύσει έπειτα, στρέφοντας και τις υποψίες μακριά από τον αληθινό υπαίτιο), τότε κάποιος άλλος οδηγούσε αυτό το πλοίο. Κι αυτός ο κάποιος είναι η σαρδόνια, μηχανορραφούσα γιαγιά Ολένα, που ενεργούσε για το καλό του Οίκο Ταϊρέλ. Διότι αφενός η Μάργκερι ήθελε να γίνει βασίλισσα εξ ου και συνέβη αυτός ο γάμος εξαρχής, αφετέρου η Ολένα δε θα επέτρεπε σε μια Ταϊρέλ να υπομείνει αυτό το τέρας.

Να πώς έγιναν όλα:

Ψάχνοντας παλιότερα recaps για να βρω μια συγκεκριμένη εικόνα, έπεσα πάνω σε ένα εκπληκτικό κομμάτι προοικονομίας εκ μέρους της σειράς. Στο επεισόδιο 3×02, η Ολένα ανακρίνει τη Σάνσα για το ποιόν του Τζόφρι, λίγο μετά την έλευσή τους στο Κινγκ’ς Λάντινγκ. Με τα πολλά, η Σάνσα αφήνεται και ομολογεί: “Είναι τέρας”. Η Ολένα πώς αντέδρασε; Με σιωπή.

Να πώς είχαμε καταγράψει τότε τη σκηνή:

Η Σάνσα αρχικά απαντά όπως έκανε ως τώρα στη σειρά, όμως σύντομα συνειδητοποιεί πως δεν βρίσκεται πλέον υπό τα δεσμά του παρανοϊκού έφηβου, και με την ενθάρρυνση των νέων της φιλενάδων, πετάει τη μεγάλη ατάκα: “Είναι τέρας”.

και

Η Μάργκερι κι η Ολένα καθόλου μα καθόλου δε σοκαρίστηκαν από αυτή την αποκάλυψη. Τους φοβάμαι όσους παίρνουν τα πράγματα πάρα πολύ ψύχραιμα σε αυτή τη σειρά.

Και με καλό λόγο, παρελθοντικέ Θοδωρή, και με καλό λόγο. Διότι κατά πώς φαίνεται, η Ολένα πιθανότατα αποφάσισε εκεί και τότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, πως η Μάργκερι δε θα παντρευτεί ποτέ τον Τζόφρι, γιατί ο Τζόφρι πρέπει να πεθάνει. Αναρωτιέμαι πόσες ακόμα πολλές τέτοιες μικρές σκηνές βρίσκονται διάσπαρτες σε παλιότερα επεισόδια. Αυτά είναι τα καλά του να ξέρεις ακριβώς πού πρόκειται να οδηγηθεί η ιστορία σου, υποθέτω.

Α και by the way η εικόνα που έψαχνα, ήταν αυτή:

ΓΛΕΝΤΙ στο Ταϊρέλικο.

Cockblocking Kitten

Και τώρα ας μιλήσουμε για τον “Ser Pounce, the cockblocking kitten” όπως έγραψε ο Άντι Γκρινγουωλντ στο Grantland. (Ξεκάθαρα θα την λέω έτσι την γάτα στο εξής. Φουλ προσφώνηση, κάθε μα κάθε φορά που θα αναφέρεται.) (Όχι, δεν ξέρω πόσες φορές σκοπεύω να αναφέρω μια γάτα σε αυτά τα recaps.)

Η Μάργκερι ενεργώντας σύμφωνα με τις συμβουλές της Ολένα, αποφασίζει να βάλει κάποια θεμέλια στη σχέση της με τον Τόμεν, που δεν είναι ότι μετράω αλλά υποπτεύομαι πως είναι περίπου 10 χρονών. Κι επειδή στο Γουέστερος δεν έχουν ούτε Game Boy να του πάει δώρο, ούτε φιγούρες G.I. Joe για να παίξουν, κάνει αυτό που όλοι μας υποθέτουμε/φοβόμασταν πως θα έκανε, δηλαδή του την πέφτει στεγνά, ένα βράδυ εκεί που κοιμόταν.

Η ενδιαφέρουσα αυτή συνομιλία τους διακόπτεται όπως είπαμε από την έλευση του Ser Pounce, cockblocking kitten, οπότε ο Τόμεν ξεμένει με το πρώτο “ωπ τι συνέβη τώρα;” της ζωής του.

Oh brother

Ο Τζέιμι σε αυτό το επεισόδιο είναι ξανά ο αβέβαιος λίγο-διάβολος σχεδόν-ήρωας που ήταν εδώ και μια-και-κάτι σεζόν: Συνεχίζει να εξασκείται στο αριστερό ξίφος με τον Μπρον, πείθεται για την αθωότητα του Τύριον, στέλνει τη Μπριέν να σώσει τη Σάνσα δίνοντάς της το Βαλύρικο το ξίφος του. Ωραία όλα αυτά, και κυρίως άβολα, μα την ίδια στιγμή:

Στην πρώτη του σκηνή για το επεισόδιο, εκεί όπου μιλάει τη Σέρσεϊ κι εκείνη δε τον κοιτάζει, τα πάντα ανάμεσά τους συλλαβίζουν οργή και καταπίεση και αβεβαιότητα. Είναι δύο άνθρωποι που σκέφτονται δέκα πράγματα και λένε ένα. Η απεικόνιση του Τζέιμι θα συνεχίσει να είναι ένα ζήτημα υπό αυστηρή εξέταση στην πορεία της σειράς, όπως και νά’χει. Είναι πολύ νωρίς για να αποφασίσουμε οτιδήποτε.

Στην ίδια αυτή σκηνή η Σέρσεϊ, σα να τα έχει πλέον χαμένα τελείως, μιλάει για την “αγελάδα” την Μπριέν, μιλάει για το “τέρας” τον Τύριον, και γενικά είναι συγχυσμένη και εξοργισμένη. Δε θέλει καν να ακούσει ότι ο Τύριον δεν το έκανε ή πως η Σάνσα δε συμμετείχε. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια πλέον (όπως λέει κι η Ολένα στην Μάργκερι, “δεν το υποθέτω ότι δεν το έκανε ο Τύριον, το *ξέρω*”) και ο Τζέιμι την υποψιάζεται εντόντως, που σημαίνει πως η υπόσχεση για την προστασία της Σάνσα οφείλει να ενεργοποιηθεί.

Τι τρομακτικά αντικρουόμενος χαρακτήρας. Τόσο, που ακόμα και η ίδια η σειρά ίσως να απέτυχε να τον διαπραγματευτεί ικανοποιητικά. Ίσως. Θα δείξει.

Θάνατος στα αφεντικά

Στη Μερίν η Ντενέρις και ο στρατός της δεν αρκούνται στο να απελευθερώσουν τους σκλάβους, αλλά σε μια πράξη που δείχνει πως η Καλίσι αρχίζει να διαχειρίζεται επίπεδα βίας και εκδικητικότητας που δεν είμαστα σίγουροι αν μπορεί να ισορροπήσει, κρεμάνε τα αφεντικά της πόλης σε πασάλους, με τον ίδιο τρόπο που πριν εκεί υπήρχαν νεκρά παιδιά σκλάβων.

Η αλήθεια είναι πως η Καλίσι δεν είναι πιο οργισμένη τώρα- πάντα οι συγγραφείς και η Εμίλια Κλαρκ (σε μια από τις σταθερά εξαιρετικές ερμηνείες της σειράς) έκαναν πολύ συγκεκριμένο στόχο τους το να μας δείξουν τα επίπεδα θυμού απέναντι στους δυνάστες και αδιαφορίας απέναντι στο καταπιεστικό status quo τα οποία μπορούσαν να κρύβονται μες στον αδιαπραγμάτευτα επιθετικό ψυχισμό αυτού του κοριτσιού.

Η διαφορά είναι ότι τώρα έχει κι έναν στρατό μαζί. Κάποτε εκφραζόταν με άφοβη ανυπακοή και πείσμα για το μεγαλείο της. Τώρα εκφράζεται -εκτός από αυτά τα στοιχεία που, σταθερά, βρίσκονται εκεί- και με δράκους, και με έναν στρατό χιλιάδων. Ο φόβος για το τι μπορεί να πετύχει είναι δεδομένος. Όπως και το ανανεωμένο ενδιαφέρον για την εξερεύνηση ενός χαρακτήρα που καταφέρνει με έναν παράξενο και -τηλεοπτικά- μοναδικό τρόπο, να συνεχίζει να βρίσκεται την ίδια στιγμή στο επίκεντρο αλλά και στο περιθώριο του ενδιαφέροντος.

Αυτό είναι το “Game of Thrones”, υποθέτω.

Θά’ρθω απόψε στου Κράστερ

Και περνάμε στο ευχάριστο κομμάτι του επεισοδίου :/

Όχι, ΟΚ, εδώ έχουμε ένα ακόμα σετ εικόνων που έχουν στόχο να σου κάνουν πλύση στομάχου. Το “Game of Thrones” διαδραματίζεται σε έναν πολύ σκληρό, κυνικό, βίαιο κόσμο, όπου σκηνικά σαν αυτής της βδομάδας στο Craster’s Keep είναι πολύ συχνά. Προς τιμήν της Μισέλ Μακλάρεν, δεν είναι γυρισμένα έχοντας σκοπό να προσφέρουν την παραμικρή απόλαυση, σε κανένα απολύτως επίπεδο εκτίμησης της βίας.

Ο Καρλ πίνει από ένα κρανίο όσο γύρω συμβαίνουν τα χειρότερα, και πού’σαι ακόμα: Ο Μπραν τα βλέπει όλα και μαζί με τα παλικάρια του ξεκινούν να πάνε εκεί, όπου όμως πιάνονται και αιχμαλωτίζονται. Τώρα δεν είναι απλά ότι ανησυχούμε για τη δική του μοίρα, αλλά απορούμε αν ήρθε επιτέλους η ώρα να συναντηθεί με τον Τζον Σνόου, ο οποίος εκεί στο Βορρά, σχεδιάζει τη δική του εκστρατεία προς Craster’s Keep.

Frozen

Και ενώ όλα αυτά γίνονται μέσα, έξω ο τελευταίος γιος του Κράστερ, ένα μωρό αγοράκι, έχει παρατηθεί στο κρύο, ως προσφορά στους θεούς, από τον Ραστ. Μια αρμάδα White Walkers το βλέπουν από μακριά, πλησιάζουν, και ένας από αυτούς το αγγίζει…κάνοντάς το έναν από αυτούς; WTF; Ξέραμε ότι είχαν αυτή την ικανότητα; Και δεδομένου πως την έχουν, τι ακριβώς μπορεί να τους σταματήσει;

Well, εκτός από μια τεράστια αρμάδα πολεμιστών που έχουν για παρέα τρεις τεράστιους δράκους με φωτιές.

***

Ήταν μάλλον το πιο γεμάτο επεισόδιο ως τώρα, όπως και νά’χει, προσφέροντας σαφείς απαντήσεις και εξελίξεις σε σχέση με προηγούμενα, και αφήνοντας αρκετά ‘θέλω να ξέρω τη συνέχεια τώρα’ για μερικά. Την επόμενη βδομάδα, φτάνουμε σιγά-σιγά στα μέσα της σεζόν.

(Ο γνωστός κανόνας: Αυτά τα κείμενα γράφονται ύστερα από την παρακολούθηση του κάθε επεισοδίου και δε λαμβάνουν υπόψη καθόλου ό,τι συμβαίνει στα βιβλία. Συνεπώς, οτιδήποτε υπάρχει παρακάτω στα βιβλία θεωρείται SPOILER και δεν θα δημοσιεύεται.)

Το “Game of Thrones” προβάλλεται κάθε Τρίτη βράδυ μέσα από τα κανάλια Novacinema λιγότερες από 48 ώρες μετά την πρεμιέρα των επεισοδίων στην Αμερική.