Game of Thrones, ‘The Spoils of War’: The Floor Is Lava

Στο 4o επεισόδιο της 7ης σεζόν, η Daenerys κι ο Jon κοιτάζουν ζωγραφιές σε σπήλαια, η Arya φτάνει στο Winterfell, και όλα καταλήγουν σε μια ακόμα μεγάλη μάχη. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο ‘The Spoils of War’.

Τέλος η αναμονή. O 7ος κύκλος ‘Game of Thrones‘ προβάλλεται αποκλειστικά στη Nova, ταυτόχρονα με την Αμερική, ενώ ο νέος κύκλος και τα παλιά επεισόδια θα είναι διαθέσιμα και μέσω των υπηρεσιών Nova On Demand και Nova GO.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα πάντα για το ‘Game of Thrones’

***

O πειρασμός να είναι αυτό το recap μια απλή ακολουθία από αποστομωτικά gifs φλεγόμενων Lannisters είναι ήδη πολύ μεγάλος, και παίζει να το έκανα κιόλας αν ένιωθα πως κάτι τέτοιο θα βρισκόταν υπερβολικά κοντά στο πώς νιώθω αυτή τη στιγμή έχοντας μείνει στην Αθήνα. Ειλικρινά, χτες στις 23.30 το βράδυ η θερμοκρασία έξω ήταν 36 βαθμοί Κελσίου και βλέποντας τους ανώνυμους στρατιώτες να γίνονται μπάρμπεκιου ήμουν σε φάση “ναι, ξέρεις τι; same”.

Πώς αισθανόμαστε λοιπόν που η σειρά μας επιφύλαξε το πιο ‘καλοκαιράκι γλυκό’ επεισόδιό της ever για αυτή την θεόκαυτη βδομάδα του Αυγούστου;

Μπορώ απλά να πω,

Την προηγούμενη βδομάδα γράφαμε πως μετά από ένα σερί 4-5 επεισοδίων (συνυπολογίζοντας δηλαδή τα περσινά) όπου υπήρχε μια όλο και εντονότερη αίσθηση πραγμάτων που απλά κυλάνε στη θέση τους αφηγηματικά μιλώντας, η σειρά επιτέλους έδωσε μια αίσθηση αβεβαιότητας σχετικά με τις διάφορες εξελίξεις. Και χτίζοντας πάνω σε αυτή την υποψία, το επεισόδιο αυτής της βδομάδας έρχεται να υπογραμμίσει μια σκέψη που πάντα υπήρχε στο μυαλό μας αλλά τώρα μάλλον θα γίνει κυρίαρχη: Όταν όλα έχουν φτάσει πλέον στην προκαθορισμένη θέση τους, οι μεγάλες συγκρούσεις που προσμένουμε θα θέσουν αντιμέτωπους χαρακτήρες-τοτέμ, και όχι απλά διάφορους περαστικούς ή παίχτες β’κατηγορίας.

(Η γιαγιά Olenna να με συγχωρεί- το παίχτες β’ κατηγορίας αφορά αποκλειστικά το πλαίσιο ανταγωνισμού κι όχι την ποιότητα των ίδιων των ηρώων, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κι ο τιτανοτεράστιος μύθος των γηπέδων Αντώνης Φώτσης. Εκ των πραγμάτων το Highgarden είναι Β’ Εθνική και το King’s Landing είναι το γήπεδο διεξαγωγής του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ.)

Θέλω να πω, στο μυαλό μας μέσα πάντα καταλαβαίναμε πως όλοι οι κεντρικοί ήρωες θα έρχονταν κάποια στιγμή σε κατά μέτωπο επίθεση, αλλά το να το βλέπουμε αυτό να τεστάρεται στο πεδίο της μάχης, οδηγεί τη σειρά σε ένα άλλο, υπέρτατο επίπεδο αγωνιώδους αμεσότητας. Είναι άλλο πράγμα να ξέρεις πως κάποια στιγμή οι Lannisters θα παίξουν ξύλο με το στρατό της Daenerys κι είναι άλλο να βλέπεις τον Drogon να πηγαίνει να κάψει τον Jaime ζωντανό την ώρα που εκείνος τρέχει με ένα δόρυ προς την βασίλισσα.

Καθώς λοιπόν είχαμε μια μάχη που περιμέναμε από το τέλος της 1ης σεζόν να συμβεί, και ένα ακόμα reunion που κάποτε η Taylor Swift προέβλεψε πως δε θα συνέβαινε ποτέ, ας μην χάσουμε άλλο χρόνο και πάμε να ξεψαχνίσουμε το επεισόδιο. Εξάλλου, αυτό ήταν το μικρότερο σε διάρκεια επεισόδιο όλης της σειράς. Ας τιμήσουμε το πνεύμα συμπαγούς αφήγησης των Benioff/Weiss και Matt Shankman παραδίδοντας κι εμείς το  μικρότερό recap της σεζόν.

COLD

Το Σταρκέικο ζει μεγάλες δόξες στον κρύο Βορρά καθώς η Arya πράγματι φτάνει στις πύλες του Winterfell σε αναζήτηση των αδελφιών της. Είχα αμφιβολία για το αν όντως θα το έκανε, μιας και μου είχε φανεί πως τελευταία στιγμή είχε μια μικρή κρίση ταυτότητας ως προς το ποια είναι (πια). Κανένα πρόβλημα: Στο Winterfell βρίσκει την Brienne η οποία είναι πανέτοιμη για αυτή τη νέα βερσιόν της Aryaς, κάνοντας κάζουαλ προπονησούλα στην αυλή.

Πριν φτάσουμε εκεί, η Arya είχε ήδη κάνει κοντρίτσα με ένα δίδυμο κουφιοκέφαλών και ακατανόητα αντιδραστικών φρουρών στην είσοδο (“ναι γεια είμαι η αδερφή των αφεντικών σας, φωνάχτε τους” “ΛΟΛ ΕΛΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΦΥΓΕ ΧΑΡ ΧΑΡ” – αναίτιο τελείως) κι έπειτα πήγε να ρεμβάσει στον πολύ κουλ αυτό υπόγειο χώρο όπου ο Jon έριξε παντελώς δίκαιο μπουνίδι στον Littlefinger πριν φύγει. Εκεί την βρίσκει η Sansa, κι οι δυο τους μοιράζονται ίσο μέρος αμηχανίας και χαράς καθώς συναντούν η μία την άλλη ύστερα από ανείπωτα πολύ καιρό, και όντας η κάθε μιά τους πολύ-πολύ διαφορετική από αυτό που κάποτε ήταν.

Η Sansa είναι πλέον η αρχόντισσα του Βορρά και η Arya είναι μια αποτελεσματική δολοφόνος με ‘kill list’ α λα Νύφης στο ‘Kill Bill’. Την αναφέρει κι η ίδια και την αναφέρει μετά κι ο Bran, οπότε εντάξει, τη μία φορά έκανε την αδιάφορη η Sansa αλλά τη δεύτερη ήταν σε φάση “λοιπόν κόφτε, τι παίζει με αυτή τη λίστα”. Κρίμα που αυτό δεν οδήγησε σε μια γλυκιά αποκάλυψη από την Arya πως σκότωσε μόνη της τον δολοφόνο του αδερφού τους ΚΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΤΟΥ ΣΟΓΙΟΥ, θα ήθελα πολύ να δω αντίδραση Sansaς σε αυτό.

Το τριπλό reunion των Starks είχε πλάκα. Η μία είναι κάζουαλ δολοφόνος που παίρνει το μαχαίρι από βαλυριανό ατσάλι και το βάζει στην τσέπη με το μάτι να αστράφτει, η άλλη είναι το αφεντικό του Βορρά με τον δαιμόνιο Littlefinger στο τσεπάκι της, κι ο τρίτος είναι βασικά ένα ρομπότ που βλέπει το παρελθόν. Καλή φάση.

Η Meera πήγε πιο πριν να αποχαιρετήσει τον Bran κι εκείνος μόνο που δεν έφτυσε λάδι μηχανής από τη μύτη του, η αντίδρασή του ήταν “μπζτ μπζζζτ αντίο… M e e r a”. “Ο Bran που ήξερα πέθανε σε εκείνη τη σπηλιά,” λέει εκείνη δίχως να έχει καν το ψυχικό σθένος να τσαντιστεί. Στο μεταξύ ο Bran μοίρασε λίγο ακόμα ‘ξέρω κάθε τι που θέλησες ποτέ να κρύψεις’ πόνο και σε αυτό το επεισόδιο, quote-άροντας στον Littlefinger τον εαυτό του: “Chaos is a ladder”, του πέταξε σε μια ανύποπτη στιγμή, και για πρώτη φορά φέτος βλέπουμε τον Frank Underwood του Westeros να σοκάρεται και να νιώθει πως δεν έχει τον έλεγχο των πάντων. Ακόμα κι όταν τις έφαγε από τον Jon δεν έμοιαζε να πολυσκάει. Αλλά τώρα, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι πάντες τον μισούν και δεν είναι καν πολύ σίγουροι γιατί τον ανέχονται, έχει να ανησυχεί και για τον μικρό φωτεινό παντογνώστη; Χμ.

Σταθερά, ο μόνος λόγος που είναι εκεί είναι επειδή η Sansa τον βρίσκει χρήσιμο, κι αυτή εξακολουθεί να είναι μια πάρα πολύ περίεργη δυναμική. Οι δυο τους τυχαίνει να περπατάνε σε ένα από τα δύο μπαλκόνια του Winterfell την ώρα που η Arya πέφτει κατά λάθος πάνω στην Brienne κι οι δυο τους αφήνονται σε ένα επιτόπιο κομματάκι προπόνησης. Πρέπει να πω, κάθε δευτερόλεπτο όπου την οθόνη μοιράζονταν οι δυο τους ήταν απόλαυση. Η Brienne, που δε νιώθει πως έκανε κάτι σημαντικό για την επιβίωση κάποιας εκ των δύο Stark κοριτσιών, βρίσκει τώρα στο πρόσωπο της Arya μια πολεμίστρια αντάξια της ίδιας.

Δεν ξέρω. Αυτό το τετράγωνο Sansa / Arya / Brienne / Littlefinger βγάζει σπίθες. Πού να εμφανιστεί κι ο Hound δηλαδή. Αν και δε νομίζω να χρειαστεί. Αν υπήρχε κάποια ισορροπία στο Winterfell πριν την έλευση της Arya και του Bran, τώρα τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν προς ένα μέρος που κάνει τον Littlefinger ανήσυχο. Και μέσα σε όλα έχουμε κι έναν βαλυριανό σουγιά να κάνει την (επαν)εμφάνισή του.

GET PAID

Η μόνη σκηνή της Cersei αυτή τη βδομάδα ήταν σε ένα μικρό κομμάτι δραματικής ειρωνίας. Όπου ο Mycroft Holmes της τονίζει πως ευχαρίστως να δώσουν νέο μεγαλύτερο δάνειο αρκεί όντως να λάβει την αποπλήρωση του προηγούμενου (ευχαριστούμε για τη σύντομη εισαγωγή στα οικονομικά της μεταπολεμικής Δύσης). Η Cersei είναι σε φάση “χαχα ναι καλέ τώρα, πες πως έγινε”, οπότε προφανώς κι αυτό που θα ακολουθούσε αργότερα στο επεισόδιο θα ήταν κόλαφος.

Είχε ένα δυνατό η Cersei οπότε η σειρά έπρεπε να τη χαμηλώσει λίγο, αλλά τώρα πέρα από τα άλλα, έχω και μια πρακτική απορία. Αν ο στρατός αποδεκατίστηκε και τα λέφυρα από τους Tyrell ξέμειναν στο δρόμο ή τα πήραν οι Ντοθράκοι, η στάση της τράπεζας ποια θα είναι; Θα συνεχίσει να στηρίζει τους Lannister μη έχοντας κάποια άλλη βιώσιμη επιλογή, ή θα προσπαθήσει να συνεργαστεί με τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις ρισκάροντας τα πάντα; Δε μπορώ να πω, απρόσμενα ενδιαφέρουσα υποσημείωση στα όσα τρανταχτά συμβαίνουν κατά τα άλλα σε αυτή τη σεζόν.

KING OF THE NORTH

Ας περάσουμε τώρα στο Dragonstone όπου όσο περιμένουν τα μαντάτα από το πεδίο της μάχης, οι κεντρικοί μας ήρωες ποζάρουν για εξώφυλλο δίσκου μέταλ μπάντας που θέλει πάρα πολύ να κάνει crossover στο μέινστριμ (και πιθανώς να κάνει ντουέτο με τον Chris Martin).

Το επεισόδιο είναι σε μεγάλο βαθμό η ιστορία τριών μεγάλων ενώσεων, κι αν και η συνάντηση Dany/Jon είχε ήδη γίνει από την προηγούμενη βδομάδα, είναι τώρα που οι δυο τους έρχονται όντως κοντά στην πράξη. Το παρεάκι της Daenerys βολτάρει στην περιοχή με τον Davos να την τίμια προσπάθεια καβλάντας με την Missandei, μέχρι που ο Jon κάνει νεύμα “έλα πάμε λίγο πιο γρήγορα θέλω να σου δείξω κάτι.”

Η Daenerys κατεβαίνει στην παραλία κάνοντας νεύμα στους σωματοφύλακές της να ηρεμήσουν, το παιδί είναι δικό μας, κι ο Jon είναι όλο “θες να έρθεις στη σπηλιά να σου δείξω τα CD μου;” Οι δυο τους μπαίνουν στο man-literal-cave και, σε μια από τις ωραιότερες σεκάνς που έχει κάνει ποτέ η σειρά, η κάμερα τους ακολουθεί καθώς το σκοτάδι γίνεται ημίφως και αποκαλύπτει ζωγραφίες στα τοιχώματα του σπηλαίου. Είναι μια γλυκιά νότα ‘80s σπιλμπεργκισμού και συναρπαστικής ανακάλυψης με γουρλωμένα μάτια α λα ‘Goonies’, με τον Jon να δείχνει στη Daenerys τις αρχαίες ζωγραφιές που αποκαλύπτουν μια μεγάλη αλήθεια: Πως τα Παιδιά και οι Πρώτοι Άνθρωποι είχαν βρεθεί στο ίδιο πλευρό του πολέμου, απέναντι στην μεγάλη απειλή του στρατού των νεκρών.

Είναι μια σκηνή εξαιρετικά αποτελεσματική, αλλά αυτό δεν έρχεται ως έκπληξη. Η σειρά είναι πάντα στα καλύτερά της όταν εισάγει μικρά στοιχεία μύθου στην εικονογραφία της, σαν κομμάτια του αρχαίου κόσμου που προσπαθούν να βρουν ξανά τον δρόμο τους προς τον κυνισμό αυτής της στυγνής περιόδου Lannister. Σε αυτό το πλαίσιο συγκίνησης και γενικότερης ανατριχίλας (με ένα σαφέστατο will-they-won’t-they τόνο) ο Jon ζητά ξανά από τη Daenerys να τα φτιάξουν συμμαχήσουν, κι εκείνη παρά τη φόρτιση της στιγμής δεν κάνει πίσω από το κεντρικό της αίτημα, έστω κι αν έχει εμφανέστατα μαλακώσει υπό τη ματιά των προγόνων. Οπότε ναι μεν είναι λίγο “οκ ας το δούμε το θεματάκι :)” αλλά ταυτόχρονα είναι και “αλλά πρώτα γονάτισε, μην ξεχνιόμαστε, άσε τα γλυκά μάτια”.

Το αν ο Jon γονάτισε ή όχι δεν είναι άμεσα σαφές μιας κι η δράση μεταφέρεται έξω από τη σπηλιά, όπου οι υπαρχηγοί δίνουν στη βασίλισσα τα νέα από το μέτωπο. “Πήραμε το Casterly Rock” της λέει ο Tyrion με τα μούτρα ως το πάτωμα κι η Daenerys δεν το λέει αλλά ξεκάθαρα εκείνη τη στιγμή σκέφτεται “…έλα πες το, τι μαλακία κάνατε πάλι”. Όπως είναι φυσικό δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενη με την εξέλιξη και φτάνει κι αυτή στο σημείο που περιμέναμε από την πρώτη στιγμή, το να σκεφτεί “fuck it” και να ζυγίσει την ιδέα της επίθεσης στο King’s Landing με τρεις δράκους και τον στρατό των Ντοθράκων για να τελειώνει αυτό το αστειάκι.

Φαίνεται πως η υπομονή της έχει αρχίσει να τελειώνει εξ ου και στρέφεται στον Jon, που είναι ο πιο πρόσφατος σύμμαχός της. Εκείνος της υπενθυμίζει πως όσοι την ακολουθούν, το κάνουν επειδή τους έχει δείξει πως δεν είναι σαν τους άλλους, προσθέοντας τη φωνή του στο μέτωπο της λογικής του Tyrion. Η Daenerys είναι σαφές πως κρατιέται, αλλά ακόμα και γι’αυτό της αξίζει credit. Το ότι έχει κυκλώσει τον εαυτό της με ψύχραιμες φωνές δείχνει πως αυτή είναι η διαδρομή που έχει προεπιλέξει. Το ότι ακόμα και στη στιγμή που μέσα της βράζει, ζητά τη γνώμη του Jon (ενός εντελώς beta ηγέτη δίχως την παραμικρή στάλα εγωισμού ή διάθεσης για επιβολή), υπονοεί πως ξέρει την απάντηση. Μέσα της, έχει ήδη αποφασίσει να μην υποκύψει στο βαρβαρισμό.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως δεν μπορεί να “είναι δράκος”, όπως θα δούμε παρακάτω στο επεισόδιο, αλλά θα φτάσουμε κι εκεί.

Στην τελευταία σκηνή στο Dragonstone, ο Jon έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Theon, τον οποίο κατά δήλωσή του δε σκοτώνει μόνο και μόνο επειδή έπαιξε ρόλο στην απόδραση της Sansa από τον ψυχανώμαλο βιαστή της. Τον Theon τον είχαν περιμαζέψει τα πλοία των Greyjoy που επιβίωσαν της επέλασης του Bono, και τώρα θέλει βοήθεια για να πάει να σώσει την αδερφή του- κάτι που βολεύει υποθέτω μιας και αργά ή γρήγορα η Team Dany θα έπρεπε να κινηθεί προς το King’s Landing έτσι κι αλλιώς.

Ο Jon το σκέφτεται μάλλον κι εκείνος αυτό και είναι σε φάση “ωραία, που είναι η Dany τώρα, τι γίνεται”, μόνο για τους υπόλοιπους να κοιταχτούν αμήχανα και να του πουν πως “αχμ, πετάχτηκε για μια δουλίτσα, δε θα αργήσει”:

SHUTDOWN

Ναι, μάλιστα. Αυτός είναι λόγος που βλέπουμε τη σειρά τόσα χρόνια. Τελοσπάντων, η υπόσχεση ενός τέτοιου πράγματος. Και δεν εννοώ -μόνο- την εντυπωσιακή σκηνή μάχης, αλλά και το πώς τα εμπλεκόμενα πρόσωπα έρχονται σε μια κόντρα που η σειρά έχει αρχίσει να στήνει χρόνια τώρα.

Τα στρατεύματα λοιπόν των Lannister αράζουν εκεί στις πλαγιές, ο Bronn με τον Jaime το έχουν ρίξει στην κουβεντούλα (ο Jaime λέει στον Bronn να μη σκεφτεί να ζητήσει το Highgarden, ενώ οι δυο τους περνούν και μερικές στιγμές με τον ξάδερφο Dickon που έχει γίνει ντουλάπα) και γενικά η φάση είναι οριακό κάμπινγκ, μέχρι που ξαφνικά γκάπα γκούπα, σαν κάτι να πλησιάζει.

Εδώ έχουμε το κλασικό πλέον θέμα της σειράς φέτος, ότι οι μετακινήσεις έχουν γίνει κωμικά γρήγορες, δηλαδή μέσα σε ένα απόγευμα η Daenerys πήρε το στρατό από το Dragonstone κι έφυγε, βρήκε τα στρατεύματα του Jaime και όρμηξε; ΟΚ, εδώ έχουμε εχθεί άλλα κι άλλα, σε αυτό θα τα χαλάσουμε; Οριακά περίμενα τον Euron να ξεπηδήσει κι αυτός πίσω από κανά θάμνο, πάλι καλά που δεν το είδαμε κι αυτό.

Η ουσία είναι πως οι Ντοθράκοι σκάσαν πίσω από την πλαγιά με ορμή και οργή, και πάνω που οι Lannisters ίσα που πρόλαβαν να στήσουν όπως-όπως μια γραμμή άμυνας, εμφανίστηκε και το βαρύ πυροβολικό, η Daenerys αυτοπροσώπως, σε όλη της την φλογερή μεγαλειότητα, να παρακούει τις συμβουλές κάθε συμβούλου της που ήταν σε φάση “εσύ είσαι βασίλισσα, άραξε στο στρατηγείο κι άσε τους εθελοντές να βγάλουν τα κάστανα από τη, εχμ, φωτιά”, και να επιτίθεται στους εμβρόντητους αντίπαλους στρατιώτες. Άλλο να σου λένε για δράκους κι άλλο να τους βλέπεις, σωστά; Ο Matt Shakman κατάφερε σε αυτή τη σκηνή να πιάσει τέλεια τις αντιδράσεις των αποσβολωμένων ανδρών μέσα στον πανικό και την εμβληματικότητα της μάχης, με τα βλέμματά τους πρακτικά να μετατρέπονται σε μεγάλα καρτούν ερωτηματικά καθώς αντίκρυζαν για πρώτη φορά το τρομακτικό πλάσμα.

“Καταταγείτε μας έλεγαν, θα καταλαμβάνουμε αμαχητί αντίπαλά κάστρα μας έλεγαν, θα κλέβουμε οικογενειακά κειμήλια από ανήμπορες γιαγούλες μας έλεγαν,” ακούστηκε να μονολογεί ένας Lannister μισθοφόρος λίγο πριν γίνει φλαμπέ στην άμεσα κλασική σκηνή που ακολούθησε. Η Daenerys έκανε βουτιά με τον Drogon και του ψιθύρισε γλυκά “dracarys” στο αυτί, καίγοντας εκατοντάδες εχθρούς με μια της λέξη. Hot, που θα έλεγε κι η Paris.

Μέσα στην κόλαση που δημιουργείται, οι ασυγκράτητοι Ντοθράκοι ποδοπατούν ό,τι Lannister δεν έγινε στάχτη, ολοκληρώνοντας μια εικόνα ολοσχερούς καταστροφής. Be a dragon, indeed. Η Olenna θα χαμογελά γλυκά από τον ουρανό, ακόμα πιο γλυκά από τη στιγμή που αποχαιρέτησε τα εγκόσμια με ένα τελευταίο καρφί προς τον Jaime.

Η αφήγηση σε αυτό το σημείο είναι πραγματικά εξαιρετική. Είναι ένα είδος εξιστόρησης μάχης που δεν έχουμε δει ξανά στη σειρά, σίγουρα όχι σε τέτοιο βαθμό. Δεδομένου πως εδώ συγκρούονται 2 από τους 5-6 αληθινά κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς, η οπτική διαρκώς μεταπηδά από τον έναν στην άλλη. Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική μίξη συναισθημάτων: από τον τρόμο της αρχικής εισβολής (που βλέπουμε από τα μάτια του Jaime) στην υπόσχεση του θριάμβου (που παρακολουθούμε από την πλευρά της ιπτάμενης Daenerys), στην φρίκη της βαρβαρικής συντριβής που ακολουθεί (την οποία βιώνουμε καθώς ο Jaime κι ο Bronn κυκλοφορούν σα χαμένοι στο διάστημα ανάμεσα σε καρβουνισμένους άντρες), στην απόλαυση και την αποθέωση της επίδειξη δύναμης (η οποία μας έρχεται σαν μέσα από τα μάτια του ίδιου του Drogon καθώς πετάει και καίει κάθε ζωντανό οργανισμό στο έδαφος) και, τελικά, στην αποστασιοποιημένη οπτική του Tyrion (που παρακολουθεί τη μάχη από έναν παραδίπλα λόγο, επειδή γιατί όχι) ο οποίος, όπως ακριβώς κι εμείς, βλέπει δύο χαρακτήρες που στηρίζει, να έρχονται σε αιματηρή σύγκρουση και να εύχεται, απλά, ο ένας να κάνει πίσω.

Είναι μια εκπληκτική ακολουθία σκηνών δράσης, όλες φυσικά μέσα σε ένα εντυπωσιακό πλαίσιο καταστροφής, φωτιάς και θριάμβου, και των οποίων η κορύφωση δε θα γινόταν να μην είναι απολύτως προσωπική. Στο τέλος, ο Bronn πετυχαίνει τον Drogon με το τεράστιο ξύλινο βέλος, υποχρεώνοντας την Daenerys σε απότομη προσγείωση. Και καθιστώντας δυνατή μια πρόσωπο με πρόσωπο κόντρα, καθώς ο Jaime τρέχει (παρά την ευχή του Tyrion “τρέχα φύγε βρε βλάκα”) με το δόρυ προς τον δράκο και την Dany. Εκεί, το ενστικτώδες “omg όχι ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Ο DROGON” μετατρέπεται μέσα σε ψήγματα δευτερολέπτου σε “omg όχι ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Ο JAIME” καθώς ο Drogon ξερνά μια τελευταία(;) φωτιά από μέσα του κατευθείαν προς το μέρος του Kingslayer.

Σηκώστε χέρι (σόρι Jaime) αν κι εσείς πιστέψατε ειλικρινά σε εκείνο το σημείο πως ο φίλος μας θα γινόταν ψητός; Εγώ πάντως ξεκάθαρα το φοβήθηκα. Τώρα βέβαια δεν είναι και σε πάρα πολύ καλύτερη θέση: ύστερα από buzzer beater σώσιμο του Bronn, o Jaime βυθίζεται στη λίμνη υπό το βάρος της πανοπλίας του, την ώρα που ο στρατός του έχει γίνει στάχτη και οι αντίπαλοι περιφρουρούν τον ίδιο, καθώς και τα λάφυρα από τους Tyrell. Να φανταστώ πως θα τον δούμε όμηρο της Dany; Αυτό θα δημιουργούσε ενδιαφέρουσες προσωπικές δυναμικές σε σχέση με τη Cersei και το τι θα ήταν διατεθειμένη να θυσιάσει για τον αδερφό της (σε αυτό το σημείο, πιστεύω τίποτα).

Και ο Drogon; Θα επιβιώσει; Επίσης ήμουν βέβαιος πως θα πέθαινε σε αυτό το σημείο. (Όχι, δε φώναζα εγώ “όχι όχι ΟΧΙ ΜΗ ΤΟΝ DROGON ΟΧΙ” επί 5 λεπτά στην οθόνη, εσύ το φώναζες.) Αν απλώς πληγώθηκε, δεν ξέρω, ίσως να μπορεί να κάνει κάτι ο Samwell και γι’αυτό;