Game of Thrones, ‘Eastwatch’: The Mother We Share

Στο 5o επεισόδιο της 7ης σεζόν, η Daenerys κι ο Jon τα λένε με τον Drogon στο μπαλκόνι, ο Jaime τα λέει τρελαμένος με τη Cersei, και η Arya τα λέει σε έντονο ύφος με τη ‘Lady Sansa’. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο ‘Eastwatch’.

Τέλος η αναμονή. O 7ος κύκλος ‘Game of Thrones‘ προβάλλεται αποκλειστικά στη Nova, ταυτόχρονα με την Αμερική, ενώ ο νέος κύκλος και τα παλιά επεισόδια θα είναι διαθέσιμα και μέσω των υπηρεσιών Nova On Demand και Nova GO.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα πάντα για το ‘Game of Thrones’

***

Γράφοντας για τη σειρά κάθε βδομάδα εδώ και χρόνια βλέπεις κάποιες φορές ευκολότερα το πώς η εσωτερική της δομή αλλοιώνεται κάποιες φορές όταν η ιστορία φτάνει σε κάποιο κρεσέντο. Παλιότερα αυτό μπορεί να σήμαινε πως στη διάρκεια ενός επεισοδίου ίσως επιστρέφαμε δεύτερη φορά σε κάποιο σκηνικό ή κάποιο χαρακτήρα, όταν το στάνταρ ανέκαθεν ήταν μια μεγάλη σεκάνς ανά μέρος του χάρτη. Στα πολύ σημαντικά γεγονότα, μπορεί να είχαμε και ολόκληρο επεισόδιο να περιστρέφεται γύρω από ένα συμβάν.

Πλέον, έχουμε φτάσει σε ένα άλλου είδους μοτίβο κορύφωσης, το οποίο εξάλλου συνδέεται και με την ταχύτητα με την οποία όλα εκτυλίσσονται. Σε ένα επεισόδιο σαν το σημερινό, είναι πρακτικά αδύνατο να διαχωρίσεις τις ιστορίες, τις πλοκές, τους χαρακτήρες, τα μέρη, καθώς όλα συνδέονται όλο και αμεσότερα, τα τείχη έχουν σχεδόν πλήρως καταρριφθεί ανάμεσα στα επιμέρους κομμάτια του έπους. Μια πράξη σε ένα μέρος θα έχει άμεσες συνέπειες σε ένα εντελώς διαφορετικό, με χαρακτήρες όχι απλά να ταξιδεύουν πλέον τάχιστα, αλλά και την πληροφορία να ταξιδεύει πολύ γρηγορότερα.

Περάσαμε σεζόν ολόκληρες στη σειρά όπου η έλευση της Daenerys, για παράδειγμα, ήταν κάτι περίπου σαν φήμη, και τώρα οι πράξεις της γίνονται άμεση γνώση χαρακτήρων μέσα σε διάστημα λίγων σκηνών, καθώς άνθρωποι στην άλλη άκρη του χάρη συζητούν στρατηγικές και συμφέροντα χαρακτήρων που πιθανώς και να μην έχουν ποτέ αντικρύσει. Αυτό, βεβαίως, είναι απολύτως, 100% δημιουργική επιλογή. Ξέρουμε πολύ καλά πως το ΗΒΟ θα ήθελε να μπορεί να έχει το ‘Game of Thrones’ για πάντα, κανείς δεν πίεσε κανέναν να βάλει στο fast-forward την πλοκή. Όμως, την ώρα που οι παίχτες συγκεντρώνονται όλο και πιο κοντά, την ώρα που οι διαφορετικοί κόσμοι γίνονται όλο και περισσότερο ένας, την ώρα που, όπως ειπώθηκε και στην τελευταία σκηνή του επεισοδίου, τα αντίπαλα στρατόπεδα προσεγγίζουν όλο και περισσότερο το ‘εμείς που αναπνέουμε εναντίον των άλλων’, είναι απολύτως ταιριαστός ο έξαφνα φρενήρης ρυθμός- τόσο της πλοκής, όσο και της διάχυσης της πληροφορίας.

Δεν είναι τόσο ότι η ιστορία διατάζει πως φτάνει το φινάλε. Είναι, περισσότερο, ότι το νιώθουμε κάθε βδομάδα και πιο κοντά, καθώς ο ρυθμός περιστροφής μας στους διάφορους σταθμούς του κόσμου του Westeros έχει γίνει τόσο μεγάλος, που πλέον είναι σα να βρισκόμαστε ακίνητοι στο ίδιο σημείο, και το σημείο αυτό να είναι όλος ο χάρτης.

Πάμε να ξεχωρίσουμε τα σημαντικότερα πράγματα που συνέβησαν σε ένα επεισόδιο που βλέποντάς το ένιωθα να παρακολουθώ μια σεζόν 10 επεισοδίων σε fast-forward.

GUN

Οι Lannister στρατιώτες που επέζησαν από το φονικό μπάρμπεκιου του Roseroad συγκεντρώνονται μπροστά από έναν βράχο όπου στέκεται η Daenerys παρέα με τον Drogon, ο οποίος δε φαίνεται τελικά να πληγώθηκε και πάρα πολύ από τον Σκορπιό του Qyburn. (Άλλον ‘Q’ ήθελε η Cersei.) Η Dany τους διατάζει να γονατίσουν μπροστά της αλλιώς θα πεθάνουν, τονίζοντας στον Tyrion πως ούτε στο Τείχος θα τους στείλει τους αρνητές, ούτε φυλακισμένους θα τους κρατήσει. “Εγώ σκλάβους δεν κρατώ,” θέλει οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι απλά να ξέρουν πως την έχουν για βασίλισσα, δε θα το συζητήσουμε και πολύ. (Εκτός αν πρόκειται για τον Jon Snow οπότε όντως το συζητάμε πολύ.)

Το επιχείρημά της είναι πολύ σοβαρό: Δε θέλει να έχει κανείς εχθρός της την αυταπάτη πως υπάρχει άλλη οδός, άλλη οψιόν. Υπακοή ή φωτιά, τόσο απλά.

Ο Tyrion διαφωνεί μαζί της δημόσια με τρόπο παρόμοιο με της Sansa πριν μερικά επεισόδια όταν τα έχωνε στον Jon στη διάρκεια δημόσιων συμβουλίων, άβολο, όμως η Daenerys το κλείνει το ζήτημα πολύ πιο αποφασιστικά από τον τραβάτε-με-κι-ας-κλαίω βασιλιά της υπόθεσης. Παίρνει παραπέρα τους δύο Tarly που αρνούνται να γονατίσουν (επαναλαμβάνοντας ξανά διάφορα περί ‘βαρβάρων εισβολέων’) και μουρμουράει ‘dracarys’ σα να επρόκειτο, πλέον, για ένα απρόσωπο πάτημα κουμπιού που ρίχνει τις βόμβες. Ο Drogon τους καίει ζωντανούς και κάπως έτσι λήγουν οι πολλές-πολλές συζητήσεις, οι πάντες γονατίζουν, ο Tyrion καταπίνει τις υπόλοιπες απόψεις του (μέχρι να βρεθεί πιο πέρα μόνος με τον Varys για να το συζητήσουν κατ’ιδίαν) και ό,τι απέμεινε από το στρατό της Cersei τώρα είναι παράρτημα των Ντοθράκων.

Η Daenerys είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον κατασκεύασμα της σειράς. Μια πανίσχυρη δύναμη με τα χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας (είναι ακριβώς η άρνησή της να πάρει αιχμαλώτους ή να συμβιβαστεί που αυξάνει διαρκώς τις δυνάμεις της, προσκολώντας στις ήδη υπάρχουσες κάθε νέο ηττημένο αντίπαλο) που αγωνίζεται διαρκώς να διατηρήσει έναν σαφή ηθικό διαχωρισμό από προηγούμενους κυρίαρχους και ηγέτες, αναγνωρίζοντας την ίδια στιγμή πως κάθε επιβολή ισχύος ή αλλαγή κυριαρχίας, συνδέεται αναγκαία με βία. Δεν είναι τυχαίο πως η σειρά έχει συγκεντρώσει γύρω από το βαρυτικό της πεδίο, μια συλλογή all-star ηρώων από κάθε γωνιά του κόσμου, κάθε προέλευσης, χρώματος ή κοινωνικής τάξης. Ένας Lannister, ένας σύμβουλος μάστορας της επιβίωσης, ένας στρατιώτης, μια σκλάβα, ένας αποστάτης κατάσκοπος, ένας άξουαλ βασιλιάς του Βορρά, ένας στρατός βαρβάρων. Γι’αυτό έχει ήδη κερδίσει, όχι επειδή έχει τρεις δράκους.

ΟΚ, ίσως και επειδή έχει τρεις δράκους.

(Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσουν όλοι αυτοί οι εκλεκτοί σύμμαχοι όταν μαθευτεί η πληροφορία πως τεχνικά η Dany τελικά ίσως και να μην είναι η νόμιμη διάδοχος, αλλά τώρα μάλλον βιάζομαι.)

WE SINK

Ο Bronn ανασύρει τον Jaime από το βυθό του ποταμού(;) που για κάποιο λόγο ήταν εκεί δίπλα όλη την ώρα κι απλά δεν το είχαμε προσέξει οκ, κι εκείνος συνειδητοποιεί το μέγεθος της αντίπαλης δύναμης. Ο Jaime έχει εξελιχθεί σε χαρακτήρας σύνδεσης για το κοινό, το οποίο είναι σίγουρα περίεργο όσο και αξιοθαύμαστο δεδομένων των πράξεών του. Στο προηγούμενο, ο Tyrion εύχεται από μακριά ο αδερφός του να τρέξει μακριά από το δράκο, εκφράζοντας την ενστικτώδη επιθυμία πολλών θεατών εκείνη τη στιγμή, μια στιγμή βέβαια κερδισμένη από τη σειρά χάρη στην φροντίδα με την οποία φέρθηκε στη σχέση των δυο τους.

Τώρα, ο Jaime επιβιώνει χάρη στον Bronn και εκφράζει, ξανά, τον κοινό. Αυτό που εδώ και χρόνια μουρμουράμε μεταξύ μας όλοι έχοντας βέβαια καλύτερη οπτική γωνία, είναι πως η Daenerys δεν κερδίζεται. Η σειρά τόσο καιρό σκοτώνει χρόνο μέχρι να γίνει αυτό πασιφανές σε όλους, λήγοντας στην ουσία τον πόλεμο. Έτσι, σε αυτό το επεισόδιο έχουμε τον Jaime να συνειδητοποιεί την αναπόφευκτη νίκη της Khaleesi με τρόπο αντίστοιχο του κόουτς Νίκου Νιόπλια όταν ο Παναθηναϊκός είχε παίξει με τη Μπαρτσελόνα πριν κάποια χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τη στρατηγική να είναι βασικά ένα μάτσο σταυροκοπήματα. Σε εκείνο το ματς ο Γκοβού είχε ανοίξει το σκορ όπως εδώ οι Lannister έκαναν την έξυπνη κίνηση παίρνοντας το Highgarden ή βυθίζοντας το στόλο των Greyjoy, όμως μετά η Daenerys τα πήρε στο κρανίο και τους έριξε 5 με κατοχή 99-1. Έτσι πάνε αυτά.

Ο Jaime τα μεταφέρει όλα αυτά στην Cersei, της δίνει εικόνα του αγώνα, της λέει πως αυτοί δεν παίζονται, πάμε να φύγουμε σε ικετεύω, αλλά η Cersei δεν ακούει τίποτα. Πιστεύει πως η τράπεζα θα συνεχίσει να τους στηρίζει (επειδή το χρέος ξεπληρώθηκε, κάτι που δεν είχα καταλάβει την προηγούμενη βδομάδα) και άρα εντάξει, θα βρούμε στρατό, θα αγοράσουμε έναν ρε παιδί μου, πόσο κάνει να τον πάρουμε.

Δε ξέρω, αν τα sports μου έχουν μάθει κάτι τόσα χρόνια είναι πως μια ομάδα παιχτών αγορασμένων σε μια μεταγραφική περίοδο δε μπορεί ποτέ να συναγωνιστεί μια αρμάδα φτιαγμένη σε βάθος χρόνο μέσα από το draft και με υπολογισμένες, στρατηγικές μεταγραφές βετεράνων ή μεγάλων όπλων. Η Cersei νομίζει πως οι King’s Landing Knicks θα μπορέσουν να σταθούν απέναντι στους Dragonstone Warriors; Γελάω.

Ακόμα τραγικότερα; Κάπου μέσα στην όλη κουβέντα αποκαλύπτει στον αδερφό της πως είναι έγκυος. Θα έλεγα συγχαρητήρια στο ευτυχισμένο ζεύγος υπό κανονικές συνθήκες αλλά όλοι ξέρουμε ποια είναι η μοίρα των Lannister απογόνων (και τώρα ξέρει κι η ίδια η Cersei, που μαθαίνει την αλήθεια για τη δολοφόνο του Tyrion) οπότε δεν ξέρω. Θα επαναλάμβανα τα λόγια του Tyrion προς τον Jaime, που μετά έγιναν και λόγια του Jaime προς τη Cersei: “τρέχα, ανόητε”.

KEEP YOU ON MY SIDE

Η Daenerys επιστρέφει στο πατρικό (ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ) λίγο αφού έκανε σουβλάκια τους Tarly και βρίσκει τον Jon να αράζει στη βεράντα. Προσγειώνει τον Drogon δίπλα του επειδή πώς να το κάνουμε, το έχει αυτό το drama queen η βασίλισσα της καρδιάς μας, αλλά προς έκπληξη όλων ο Jon όχι απλά δεν ψαρώνει, μα πλησιάζει τον Drogon και τον χαϊδεύει. Είναι λες και κουβαλά μέσα του αίμα Targaryen!

Προσπερνώντας αυτή την πληροφορία, που ο Bran ακόμη δεν έχει κρίνει σημαντικό να μοιραστεί με κανέναν, η Dany επαναφέρει την ερώτηση που την απασχολεί εδώ και 2-3 επεισόδια, δηλαδή τι ακριβώς εννοούμε λέγοντας “έφαγε μαχαίρι στην καρδιά για τον λαό του.” Πόσο κυριολεκτικό ήταν το μαχαίρι, Jon; Εκείνος είναι σε φάση “έλα είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω λολ” αλλά εκείνη είναι “μμ ναι οκ” αλλά ξεκάθαρα το βράδυ θα μπει reddit για να ψάξει καμιά θεωρία γιατί καθόλου πεπεισμένη δε την είδα.

Πάνω στην ώρα της προσγείωσης και του όλου bonding, κι έχουμε την πρώτη μεγάλη επιστροφή του επεισοδίου. Εντάξει από την οπτική μας δεν είναι επιστροφή βέβαια, αλλά για τη Dany είναι, οπότε το μετράμε. Ο Jorah είναι ξανά πίσω, και έχει γιατρευθεί, και δε θα σας το κρύψω φίλοι αναγνώστες, συγκινήθηκα λίγο από το πόσο πολύ συγκινήθηκε η Dany όταν τον είδε, έχει μαλακώσει τελείως απέναντί του και εντάξει, άνθρωποι είμαστε, είναι λογικό απολύτως. Οριακά θα τον φιλούσε κιόλας αν δεν ήταν εκεί ο μουτρωμένος Jon.

Επίσης, σε αυτό το σημείο να πω κι αυτό: Μια από τις μεγαλύτερές μου απολαύσεις στη σειρά έχει γίνει το να συναντιούνται χαρακτήρες των οποίων οι φίλοι ή/και συγγενείς έχουν μεγάλη αναμεταξύ τους ιστορίας. Με γεμίζει περισσότερο κι από τις μάχες, δεν ξέρω, μάλλον επειδή είναι μικρές ανταποδώσεις των χρόνων που έχουμε αφιερώσει σε αυτή τη σειρά και τους αμέτρητους χαρακτήρες της. “Γεια, είμαι ο τάδε” “α είσαι ο τάδε, εγώ είμαι ο δείνα, ένα καλοκαίρι είχα πάει κατασκήνωση μαζί με τον θείο σου” “μα βεβαίως, ναι, έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για σένα”, αυτοί οι διάλογοι είναι GoT porn, και στα τελευταία επεισόδια έχουμε λάβει ένα σωρό τέτοιους.

Άσε που με κάνουν να θέλω όλο και πιο πολύ να ξαναδώ τη σειρά από την αρχή.

(Το οποίο σαφώς και θα γίνει πριν την τελευταία σεζόν.) (Σας θέλω έτοιμους.)

WARNING CALL

Ο Bran, το πιο εξελιγμένο σύστημα συναγερμού που έχει δει ποτέ το Westeros, αράζει στον κήπο και δεν έχει τι να κάνει, σάμπως έχει άπειρες σημαντικές πληροφορίες που μπορεί να μοιραστεί με τα αδέρφια του; Όχι μωρέ τώρα. Αράζει λοιπόν και καβαλάει κοράκια για να κόψει κίνηση, και βλέπει το στρατό των νεκρών να έρχεται, το οποίο υποθέτω το ξέραμε, αλλά τώρα έρχεται… περισσότερο; Τελοσπάντων, ο Night’s King κλειδώνει βλέμμα με το ΚοράκιBran και εκείνος ξυπνάει άμεσα, ζητώντας να σταλεί επείγον τηλεγράφημα σε όλο το Westeros προειδοποιώντας για τον κίνδυνο.

LEAVE A TRACE

Το μήνυμα φτάνει και στο Hogwarts κι o Samwell φρικάρει, υπογραμμίζοντας ξανά την βαρύτητα της προειδοποίησης. Το συμβούλιο των σεβάσμιων λευκών γερόντων είναι σε φάση “χαχ! Τι άλλο θα ακούσουμε” επειδή φυσικά έτσι θα αντιδράσουν, κι ακόμα κι ο ΑρχιΜάστορας που θα έπρεπε πλέον να τον εμπιστεύεται λίγο παραπάνω, παραχωρεί απλά ένα “ΟΚ ΟΚ, θα το ερευνήσουμε λίγο παραπάνω, χαλάρωσε.”

Το ίδιο βράδυ ο Sam, μπαϊλντισμένος από το διαρκές χείωμα που τρώει από όλους, κάνει βασικά το ίδιο στην Gilly, που του διαβάζει αποσπάσματα από το πιο βαρετό ημερολόγιο του κόσμου – στάνταρ σε κάποια σημεία θα είχε και περιγραφές ονείρων, αποκλείεται να έλειπε κι ένα ΤΕΤΟΙΟ διαμάντι από εκεί μέσα. Ο Sam αποφασίζει πως ως εδώ, αρπάζει ό,τι βιβλία πρόλαβε να κλέψει, οικογένεια, μωρά, και αποχωρεί.

Το φανταστικό της υπόθεσης ήταν βέβαια πως αυτό που casually του ανέφερε η Gilly ήταν τύπου η σημαντικότερη αποκάλυψη που θα μπορούσε να γίνει μες στο σύμπαν της σειράς κι ο Sam ήταν σε φάση ΣΩΠΑΙΝΕ ΓΥΝΑΙΚΑ. Δικέ μου πιες λίγο νεράκι και ηρέμησε λίγο, σου μιλάει η γυναίκα. Η Gilly του διάβασε ένα απόσπασμα μου μιλούσε για το πως ο Rhaegar ακύρωσε το γάμο του και παντρεύτηκε εκ νέου σε κρυφή τελετή κι αυτός φύσαγε και ξεφύσαγε.

Αυτό σύμφωνα με τα προχωρημένα math skillz μου σημαίνει ότι… ο Jon είναι ο κανονικός διάδοχος του θρόνου, ναι; Θα πρέπει να βάλουμε κάτω τα διαγράμματα για να βεβαιωθούμε αλλά εκεί πάει αυτό υποθέτω. Βέβαια ο Jon έχει πεθάνει οπότε τεχνικά δεν δικαιούται τίποτα, είναι όπως η Slayer line στη ‘Buffy’ που έβγαλε καινούρια Slayer όταν πέθανε για λίγο η Buffy. Ποιος ξέρει πώς πάνε αυτά τα νομικά ε.

Τελοσπάντων, θα το δούμε στο μέλλον. Ίσως τώρα ο Sam μπορεί να συναντηθεί με τον Bran για να κάτσουν να συζητάνε για ώρες χωρίς κανείς από τους δύο να βάλει κάτω το κομμάτι πληροφορίας που διαθέτει, έτσι, να κοιτάζονται, κι εμείς να φωνάζουμε στην τηλεόραση σαν την γιαγιά μου που μιλάει στις ειδήσεις.

EMPTY THREAT

Στο μεταξύ στο Winterfell η Arya κάνει δουλίτσα, βολτάροντας εδώ κι εκεί, ψαχουλεύοντας, κάνοντας διακριτική ανάκριση. Γιατί τελοσπάντων όπως σε εμάς αυτή η λεπτή ισορροπία των Jon/Sansa/Littlefinger κάπως τόσο καιρό δε μας φαίνεται και πολύ σόι, έτσι κι η Arya, κοτζάμ δολοφόνος, δεν είναι κορόιδο για να πειστεί τόσο εύκολα πως όλα πάνε καλά.

Πετυχαίνει ένα από αυτά τα μίτινγκ όπου ξεχωρίζει η διακριτικότατη ατάκα “λαίδη Sansa, δεν ψηφίσαμε εσένα για ηγέτη… ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ”. Δεν φαινόταν καν αυτός που το είπε αυτό αλλά ορκίζομαι τον είδα να χαϊδεύει το μούσι του.

Η Sansa φυσικά απορρίπτει κάθε υπόνοια εναντίον του Jon και συνεχίζει σε αυτή τη γραμμή και αμέσως μετά, στο καμαρίνι όταν της τα ψιλοχώνει η Arya. Εμείς το λέμε από πέρσι πως κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη σχέση, και μάλλον είναι αυτό που λέει η Arya εδώ: Πως η Sansa θέλει να κυβερνήσει και δεν επιτρέπει στον εαυτό της να το παραδεχθεί αλλά την ίδια στιγμή, ενστικτωδώς έστω, επιτρέπει στις συνθήκες να ωριμάσουν απλά αφήνοντάς τες. Είτε επιτρέποντας σε φωνές εναντίον του Jon να ακουστούν όλο και εντονότερα, είτε επιτρέποντας στον Littlefinger να μηχανορραφεί στις σκοτεινές γωνιές του κάστρου.

Δεν είναι απαραίτητο πως η Sansa ξέρει κάποιο σχέδιο του Baelish, αλλά την ίδια στιγμή όταν αφήνεις τον Baelish να αλωνίζει, ξέρεις προς τα πού πάει η ιστορία.

Η επίσημη γραμμή παραμένει “μα τι τρελά είναι αυτά που λες Arya, έλα κάνε μου τη χάρη” στο οποίο η Arya απαντά βασικά ένα “μμμμμναι οκ ‘λαίδη’, έγινε, lates”.

BURY IT

Το οποίο οδηγεί στη 2η πράξη αυτού του μικρού οικογενειακού δράματος, με την Arya να ακολουθεί εδώ κι εκεί τον Littlefinger την ώρα που είναι καραπροφανές σε κάθε ζωντανό οργανισμός ότι εκείνος παίζει θέατρο για να την δουλέψει, αλλά τελοσπάντων. Λίγο αφού γίνεται μάρτυρας ενός κωμικά βολικου επεξηγηματικού διαλόγου στον διάδρομο έξω από το δωμάτιο του Baelish (“παντ, παντα… αυτό που μου ζητήσατε!” “και είσαι…. ΣΙΓΟΥΡΟΣ… ότι είναι το μοναδικό αντίτυπο;;;;” “ναι πανουργότατε, είμαι σίγουρος”), η Arya κάνει μια διάρρηξη εκεί στα γρήγορα, το βρίσκει και το διαβάζει.

Είναι ένα μήνυμα της Sansa, αυτό το διέκρινα βλέποντας το επεισόδιο. Κατά τα άλλα, το ότι η σειρά μας ζητά όχι μόνο να καταλάβουμε, αλλά και να θυμόμαστε τι είναι αυτό το σημείωμα, το βρίσκω ξεκαρδιστικό. Αλλά η αλήθεια είναι πως από την υπογραφή της Sansa και το όλο context της σκηνής (η σειρά δεν είναι ποτέ λεπτοφτιαγμένη σε αυτά τα πράγματα), καταλαβαίνεις λίγο-πολύ τι συμβαίνει, σαν τις διαγνώσεις του House ένα πράγμα. Η Sansa εδώ λοιπόν ζητούσε να τα πάνε όλοι καλά με τον Joffrey τώρα που είνα βασιλιάς, το οποίο είναι ενοχοποιητικό στοιχείο… για κάτι… υποθέτω; Τελοσπάντων, είναι προφανές πως οι δυο τους έχουν πολλά να πουν ακόμη. Στο τέλος της περσινής σεζόν περίμενα πως ο Stark εμφύλιος θα είναι ανάμεσα στον Jon και τη Sansa, αλλά με τον Jon απασχολημένο με δράκους, ζόμπι και πολέμους, το δράμα του Winterfell μάλλον θα κορυφωθεί ανάμεσα στις δύο αδερφές Stark, το οποίο είναι ενδιαφέρον.

Φυσικά, όπως πάντα, ο Baelish κοιτάζει από τις σκιές. Να δω πότε θα τρακάρει σε κανά ξίφος σε μια από αυτές τις σκιές.

NEVER ENDING CIRCLES

Μαζεύοντας τον όλο και μεγαλύτερο κύκλο συμβούλων της(*) γύρω από την τραπεζαρία του Dragonstone, η Daenerys προσπαθεί να αποφασίσει ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Κατά κοινή παραδοχή, ο πόλεμος στο εσωτερικό του Westeros θα μπορούσε να τελειώσει αύριο κιόλας αν εκείνη το επιθυμούσε, όμως στο τραπέζι πέφτει ένα άλλο καυτό (δηλαδή για την ακρίβεια παγωμένο, ΣΟΡΙ) ζήτημα, αυτό των νεκρών που καταφθάνουν στο τείχος.

(*Εκτός από τη Missandei; Ή ήταν εκεί και δε την πρόσεξα; Νομίζω πως η Missandei απουσίαζει τελείως σε αυτό το επεισόδιο. Το οποίο… με προβληματίζει κάπως…;)

Ο Jon ζητά στρατό για να πολεμήσουν τα ζόμπι, η Dany θέλει το στρατό εκεί που είναι για να μην πάρει αέρα η Cersei, και στη μέση ξεπετάγεται ως συνήθως ο Tyrion με άλλο ένα από αυτά τα “χμμ… γιατί όχι” σχέδιά του: Προσωρινή εκεχειρία με τη Cersei ώστε να μπορέσει το Westeros ενωμένο να αποκρούσει την απειλή των παγωμένων νεκρών. Αλλά για να γίνει αυτό θα χρειαστεί αποδεικτικό στοιχείο και γι’αυτό αποφασίζεται να πάει στρατιωτικό απόσπασμα έξω από το τείχος και να φέρει πίσω ένα wight.

ΟΚ, έστω. Θα το επιτρέψω.

Στο τιμ προσφέρεται να συμμετάσχει ο Jorah για λόγους που δε μου έγιναν απολύτως σαφείς για να είμαι ειλικρινής, πέραν του απαραίτητου και ανείπωτου “ω, Jorah, ακόμα δεν ήρθες, μη φεύγεις!” δράματος. Πραγματικά θέλω να δω τι άλλο θα τραβήξει αυτό το παλικάρι, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.

Στο διπλωματικό μέρος της επιχείρησης, ο Tyrion αναλαμβάνει τις συζητήσεις με τον Jaime, με τη βοήθεια του Davos ο οποίος ξέρει μια παραλία του King’s Landing που δεν φρουρεί ποτέ κανείς γιατί έχει πολύ κύμα ή γιατί έχει πολλά σκαλιά για να κατέβεις ή κάτι τέτοιο. Παρκάρουν τη βάρκα τους και κινεί ο Davos για την αγορά, κι ο Tyrion για το κάστρο.

Εκεί βρίσκει τον Jaime, τον οποίο έχει κουβαλήσει εκεί ο Bronn, ο οποίος προφανώς τα είχε ήδη πει με τον Tyrion (και όλα αυτά τα γνώριζε ήδη η Cersei). Ειλικρινά αν στο επόμενο επεισόδιο μάθουμε πως απλώς επικοινωνούν μέσω whatsapp θα το δεχτώ.

Ο Tyrion ξεκινά την άβολη συνάντηση με ένα ξεκαρδιστικά αμήχανο κοπλιμέντο (“…. που λες…. α, ναι! πώς μου την έφερες έτσι στο Highgarden ε, χαχα 😐 ”) πριν υπερασπιστεί τον εαυτό του μπροστά στον Jaime, λέγοντας το προφανές, πως δεν είναι εκείνος το τέρας της υπόθεσης, αλλά ο Tywin. Ο Jaime σε κάποιο επίπεδο, φυσικά, καταλαβαίνει. Ακούει την πρόταση του Tyrion, και τη μεταφέρει στη Cersei, η οποία μοιάζει να είναι ανοιχτή στο ενδεχόμενο, όσο και υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό της δεδομένου ότι έχει μείνει με στρατό αποτελούμενο από δυο ξηλωμένα κουμπιά και τρία περσινά στάχυα.

Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε; Είναι απλά τρελή; Ίσως και τα δύο μαζί;

RECOVER

Στο μεταξύ στην αγορά ο Davos μπαίνει σε ένα τυχαίο κατάστημα και βρίσκει μπροστά του τον Gendry επειδή γιατί όχι. Τώρα φαντάζομαι τον Davos να ψάχνει κάθε δρόμο κάθε πόλης στην οποία έχει ποτέ βρεθεί φωνάζοντας “Gendry… GENDRYYY” σε κάθε γωνιά. Κρίμα που κόπηκαν αυτές οι σκηνές. Όταν τον βλέπει πετάει κι ένα “χα! νόμιζα ακόμα θα κωπηλατούσες!” το οποίο είναι τόσο μεγάλο κλείσιμο του ματιού στο κοινό που σχεδόν θα του κατέστρεψε το δεξί μάτι από την πίεση.

Εδώ ο Gendry:

Σαν έτοιμος από καιρό, ο τελευταίος των Baratheon τα παρατάει όλα και ακολουθεί τον Davos στην αποστολή του σα να ήταν ο ψήστης από το ‘Heat’. Στην ακρογυαλιά μάλιστα το νέο τριμελές παρεάκι πετυχαίνει δύο φρουρούς που μετά από ένα ‘ναι, γελάσαμε, τελειώνετε’ μπιτάκι ψυλλιάζονται πως ο Tyrion είναι ο Tyrion και πάνε να κάνουν φασαρία, αλλά ο Gendry πιάνει το σφυρί του και τους κάνει τη μούρη κρέας.

Εδώ ο Gendry:

Κι έτσι ξεκινά μια ακόμα κωπηλατική εκστρατεία, πίσω στο Dragonstone, στο τέλος της οποίας ο Gendry, μη σπαταλώντας άλλο χρόνο, χαιρετάει τον Jon Snow λέγοντάς του “γεια, είμαι ο Gendry, νομίζω ήξερες τον μπαμπά μου τον ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΠΟΜΠ” “α ναι, τον ήξερα τον πατέρα σου, ο πατέρας μου τον σεβότανε” “α ναι τον ήξερα τον πατέρα σου, κάποτε παλιά [κλπ κλπ]”. Τέλειο, τέλειο. Είπαμε. Μόνο τέτοιες σκηνές.

CLEAREST BLUE

Όταν τελείωσαν όλες οι συστάσεις και επανασυστάσεις και διπλωματικές εκστρατείες κλπ, το σχέδιο φτάνει στο κρισιμότερο σημείο του. Το team Jon ξεκινά για Eastwatch ώστε να εκτελέσει την δύσκολη αποστολή. Εκεί βρίσκουν τον Tormund ο οποίος στο μεταξύ έχει περιμαζέψει τον Hound και την Αδερφότητα.

O Berick μέσα από το κελί αναγνωρίζει τον Jorah και αναφέρει το επίθετό του, το οποίο με τη σειρά του θυμίζει κάτι στον Tormund. “Είσαι ο Jorah Mormont; ήξερα τον πατέρα σου” “α ναι ήξερες τον πατέρα μου, από όσο ξέρω κι εκείνος ήξερε ΕΣΕΝΑ” τελοσπάντων ξέρετε πώς πάει, κάθε πέντε λεπτά είχαμε μια τέτοια σκηνή σε αυτό το επεισόδιο. Αλλά το point ετούτης εδώ ήταν να υπογραμμιστεί αυτή ακριβώς η ιδέα: Πώς όλοι οι άνθρωποι που είχαν μαζευτεί σε αυτό το δωμάτιο είχαν ένα σωρό πράγματα να χωρίσουν, μα ένα κυρίαρχο που τους ενώνει, το ότι έχουν έναν τρομακτικό κοινό εχθρό.

“Αναπνέουμε”.

Αυτό είναι, τελικά, το ενωτικό στοιχείο και όλου του επεισοδίου, ενός επεισοδίου γεμάτο μικρές υποχωρήσεις και αβέβαιες συμμαχίες (ή υποσχέσεις τέτοιων συμμαχιών) μπροστά στην όλο και μεγαλύτερη εξωτερική απειλή. Στο τέλος του επεισοδίου, μια ομάδα αποτελούμενη από ανθρώπους κάποτε εχθρούς, βαδίζει προς το απόλυτο λευκό του χιονιού, ενωμένη σε ένα σκοπό. Ανάμεσα στην ετερόκλητη συμμαχία γύρω από την Dany και στην αντίστοιχη γύρω από τον Jon, είναι κυρίαρχη η ιδέα πως το μέλλον στηρίζεται στα ανοίγματα και τις ενώσεις (κι όχι τον αποκλεισμό).

Τώρα, το τι θα καταφέρουν, είναι άλλο θέμα. Και δεν έχω ιδέα τι θα φέρει το επόμενο επεισόδιο, αλλά θα λάτρευα την ιδέα μιας ώρας σχεδόν αποκλειστικά αφιερωμένης σε αυτή την παλαβή εκστρατεία αυτής της αποστολής αυτοκτονίας των magnificent seven του Βορρά. Ανυπομονώ.

Μέχρι την επόμενη βδομάδα,