Game of Thrones, ‘Beyond the Wall’: Suicide Squad

Στο 6o επεισόδιο της 7ης σεζόν, η αρμάδα Jon Snow βγαίνει στο κυνήγι για ένα wight, η Daenerys συζητάει στρατηγική με τον Tyrion και η Arya είναι έξαλλη με την Sansa. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο ‘Beyond the Wall’.

Τέλος η αναμονή. O 7ος κύκλος ‘Game of Thrones‘ προβάλλεται αποκλειστικά στη Nova, ταυτόχρονα με την Αμερική, ενώ ο νέος κύκλος και τα παλιά επεισόδια θα είναι διαθέσιμα και μέσω των υπηρεσιών Nova On Demand και Nova GO.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα πάντα για το ‘Game of Thrones’

***

Πιστό στην παράδοση των προτελευταίων επεισοδίων σεζόν που πετούν μια βόμβα πίσω τους και αποχωρούν ησύχως, το φετινό 6ο (αλλά για τους σκοπούς της ιστορικής καταγραφής, στην πραγματικότητα το ‘ένατο’) επεισόδιο ακολούθησε την αυτοκτονική αποστολή του Jon και της ομάδας inglourious basterds του βόρεια του τείχους, εκεί που βρίσκεται μόνο πάγος και θάνατος. Δεν υπήρχε δευτερόλεπτο αυτού του επεισοδίου που να μη μουρμουράω βλέποντάς το, “ποιος. σκέφτηκε. αυτό. το. σχέδιο.”, και φυσικά στην τελευταία εικόνα χειροκρόταγα επειδή δίκαιο.

Επίσης είναι ένα από αυτά τα σχεδόν-επεισόδια που κάνει μία στο τόσο η σειρά, δηλαδή επεισόδια που παρατάνε τελείως (ή σχεδόν τελείως) την σταθερή δομή της σειράς που μεταπηδά από μέρος σε μέρος, για να εστιάσει για μια ώρα σε ένα γεγονός. Στην ουσία, αν εξαιρέσει κανείς τις σκηνές στο Winterfell, όλο το υπόλοιπο επεισόδιο αφορά την επιχείρηση εκτός του τείχους, κι έτσι η σειρά σχεδόν εκπληρώνει την ευχή μου να δούμε μια ώρα που να αφορά αποκλειστικά αυτή την επιχείρηση.

Ο λόγος που το ευχόμουν αυτό δεν είχε τόσο να κάνει με την πλοκή, όσο επειδή το στήσιμο αυτό έδινε μια σπάνια ευκαιρία για να έχουμε ένα μάτσο κουλ χαρακτήρες (που δεν βρίσκονται συνήθως μαζί) να αλληλεπιδρούν σε ένα μέρος, σχετικά απομονωμένοι, για αρκετή ώρα. Ένα από τα μεγάλα μου παράπονα στην γκαζωμένη, μετά-GRRM εποχή της σειράς είναι πως δε βρίσκεις με τίποτα κομμάτι διαλόγου που βγαίνει από στόμα χαρακτήρα και δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους εξέλιξη της πλοκής. Ό,τι λέγεται κι ό,τι γίνεται, συμβαίνει ώστε να κουνηθούν πιόνια στο χάρτη.

Στο πρώτο του ειδικά μέρος, το ‘Beyond the Wall’ (γραμμένο από τους δημιουργούς της σειράς, David Benioff και D.B. Weiss) έχει δωράκια για όσους παραπονιόμαστε. Κάθε φορά που επιστρέφουμε σε αυτή την μεγάλη διαδρομή στα χιόνια, βλέπουμε κι ένα άλλο δίδυμο χαρακτήρων να τα λέει, κι αυτό ήταν για μένα το πιο απολαυστικό μέρος του επεισοδίου.

Πχ ο Jon με τον Beric ανταλλάζουν λίγη σοφία νεκρών, μιας κι είναι οι δυο Λάζαροι της ομάδας. Όταν έχεις πεθάνει υποθέτω το small talk σου γίνεται θες-δε θες κάπως υπαρξιακό, τι κάνουμε εδώ, για ποιον πολεμάμε, τι είναι η ζωή τι είναι ο θάνατος. Αργότερα ο Tormund αφήνεται σε μεγάλο pissing contest με τον Hound, επειδή φυσικά και θα γινόταν αυτό. Στη διάρκειά του ομολογεί πόσο θέλει τη Brienne κιόλας. Κρίμα που ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΕΙ ΠΟΤΕ χοχο.

Όμως η αγαπημένη μου από όλες τις κουβέντες ήταν του Jorah με τον Jon, όταν οι δυο άντρες άρχισαν να αναλογίζονται την κληρονομιά τους και, αναγνωρίζοντας την σωστή στάση των σφαγιασμένων πατεράδων τους, να την -εν πολλοίς- αποκηρύσσουν στο πρόσωπο μιας απειλής, μια εποχής γενικότερα, που δε μοιάζει να ανέχεται αφελή τιμιότητα. Ο Jon προσφέρει πίσω στον Jorah το σπαθί του- ο τίμιος Jorah φυσικά αρνείται, επειδή οι πράξεις του δεν είναι οι πράξεις τιμής κάποιου που αξίζει να κουβαλά αυτό το ξίφος. Κάτι τέτοια λέει ο μπαγάσας κι άντε μετά να του κρατήσεις κακία.

Όλη η διαδρομή του απρόσμενοι team-up μου φάνηκε απολαυστική. Και στο background των συζητήσεων μπορούσαμε στο μεταξύ να μετράμε generic περιφερόμενα κορμιά, ανθρώπων που ξεκάθαρα θα επρόκειτο να πεθάνουν στις ακόλουθες σκηνές δράσης. Όταν στο τέλος του προηγούμενου φάνηκε να περπατάνε οι 7 έξω από το τείχος, αναρωτήθηκα ποιος θα θυσιαζόταν, τώρα είχαμε το αντίστοιχο του να λες ανέκδοτο, να συνειδητοποιείς στην πορεία ότι έχεις ξεχάσει μια πληροφορία που κάνει set-up την τελική ατάκα, και στη μέση λες “α α σόρι, και ξέχασα, ο Ιταλός κι ο Γερμανός ήταν ντυμένοι στα πράσινα”. Ε, τελικά εδώ υπήρχαν κι άλλοι άντρες μαζί με τους 7.

BATMAN V SUPERMAN

Ας πούμε μερικά λόγια και για τις εμβόλιμες σκηνές στο Winterfell πριν γυρίσουμε στο κυρίως σκηνικό του επεισοδίου. Η Arya, έχοντας φάει κανονικότατα τη μπλόφα του Littlefinger, πάει και τα χώνει στη Sansa για το γράμμα που είχε γράψει πίσω στην 1η σεζόν, ζητώντας υποταγή στον βασιλιά Joffrey. Η Arya λέει ενοχλητικά πράγματα τύπου “ενώ εσύ έπλεκες” στα οποία ήρεμα (αλλά με εμφανή ταραχή) η Sansa αποκρίνεται πως “δε θα είχες επιβιώσει αυτά που επιβίωσα”.

Η Arya φυσικά έχει επιβιώσει τα δικά της δεινά όμως το δίκιο της Sansa παραμένει σε ένα βασικό σημείο: Πως όντας παγιδευμένη σε ένα σύστημα που την είχε από υποχείριο μέχρι έρμαιο στις ορέξεις του κάθε Ramsay Bolton, η Sansa έκανε αυτό που μπορούσε ώστε να επιβιώσει, φτάνοντας βασισμένη σε όλα τα όπλα που (ποτέ δεν) είχε, να κυβερνά τώρα το Βορρά. Η κόντρα της Arya με τη Sansa, δύο κοριτσιών που κυριάρχησαν μέσα σε ένα σύστημα χτισμένο απόλυτα εναντίον τους, είναι απόλυτα συμβολική, καθώς η μία επιβίωσε ως (στερεοτυπικά κοιτώντας το) 100% κορίτσι κι η άλλη αρνούμενη κάθε τέτοιο κοριτσίστικο χαρακτηριστικό. Φυσικά κι ο Littlefinger ήξερε πως θα πρέπει να φέρει τη μία σε κόντρα με την άλλη, και στο σχέδιό του πετυχαίνει απολύτως.

Η Sansa παρακαλά την Arya να μη δημοσιοποιήσει τα ευρήματα του ρεπορτάζ της γιατί φοβάται πως θα χάσει την εμπιστοσύνη των αρχόντων του Βορρά. (“Στη Lyanna Mormont τι θα πεις; Πως ήσουν απλά ένα κοριτσάκι;”, της επιτίθεται η Arya.) Ειλικρινά θεωρούσα δεδομένο πως η κατάσταση στο Winterfell θα ερχόταν σε κάποιο τέτοιο σημείο, αλλά πίστευα πως θα ήταν ανάμεσα σε Sansa και Jon το σχίσμα. Εντάξει, δεν είμαι και Bran για να μπορώ να δω το μέλλον και ΝΑ ΑΡΑΞΩ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ.

Αν μια ελπίδα σωτηρίας σε αυτό το φιάσκο θα ήταν η Brienne, μια πρόσκληση της Cersei τη βγάζει από το παιχνίδι. Η Cersei κατά τα φαινόμενα, μετά την πρόταση του Tyrion το πήρε πολύ ζεστά αυτό ειρηνευτικό ενδεχόμενο, και έφτιαξε τώρα ένα event στο facebook κιόλας, καλώντας και τη Sansa να παραστεί. Εκεί είναι σε φάση ‘maybe’, που στην πραγματικότητα σημαίνει ‘όχι, αλλά θέλω να μου έρχονται τα notifications’ οπότε διατάζει τη Brienne να πάει αντί αυτής. Θέλω πολύ να σχολιάσω κάτι για το πόσο απρόσεκτη είναι μια τέτοια απόφαση αλλά σε αυτό το σημείο της σεζόν πια νιώθω πως δεν έχει καν νόημα. Μάλλον για τη Sansa έπαιξε ρόλο η -πρακτικά- ομολογία του Littlefinger πως θέλει την Arya να βγει από τη μέση με χρήση της Brienne. Η Sansa τη στέλνει στο King’s Landing για.. να έχει.. το κεφάλι της ήσυχο;

Τελοσπάντων, έστω, έτσι κι αλλιώς η κορύφωση αυτού του b-story σε αυτό το το επεισόδιο έρχεται με μια από τις πιο παράξενες σκηνές που έχει κάνει η σειρά. Με τη Sansa να κρυφοψαχουλεύει το δωμάτιο της Arya μπας και βρει το αποδεικτικό στοιχείο για να το φάει, μα αντ’αυτού βρίσκει τις μάσκες του Ethan Hunt από το ‘Mission: Impossible 3’. Τις έχουμε ξαναδεί έτσι απλά, στεγνά, ως περίπου πλαστικές μάσκες, αποκομμένες από το όποιο συμβολικό ή μαγικό τους πλαίσιο; Ο κυριότερος λόγος που δούλευαν για μένα τόσο καιρό, ήταν επειδή τις φανταζόμουν περισσότερο ως ‘μάσκες’, δηλαδή μια ασαφής μαγική οντότητα που περιβάλει όλο το σώμα, την ύπαρξη μη σου πω, της Arya, μετατρέποντάς τη σε κάποιο άλλο πρόσωπο- αλλά εξ ολοκλήρου, όχι μόνο το πρόσωπο. Το ύψος, τη φωνή, την αύρα. Όλα. Έτσι κάπως το εκλογίκευα μέσα μου.

Αλλά τώρα η Sansa απλά βρήκε πέντε μάσκες από καουτσούκ μέσα στη βαλίτσα. Χμ. Δεν ξέρω παιδιά.

Όπως και νά’χει, εννοείται η Arya ελέγχει τη φάση, μπαίνει μέσα και υπό την απειλή του Κουλ Σουγιά αρχίζει να απειλεί τη Sansa ότι θα είναι η επόμενη της οποίας το πρόσωπο μπορεί να φορέσει. WTF παιδί μου, σύνελθε λίγο.

Τώρα που σε όλο το Winterfell έχουν μείνει οριστικά πια μόνο οι δυο τους κι ο Littlefinger (κι ο Bran αν ψηθεί, υποθέτω), νομίζω πως στο φινάλε ήρθε η ώρα του Underwood-lite να πάρει πόδι. Αν και υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή στο να ξαναμαζεύτηκαν σε ένα μέρος μετά από τόσες σεζόν οι Stark μόνο και μόνο για να αποσυντεθούν

WONDER WOMAN

Μοναδικό διάλειμμα από τα χειμερινά ανάκτορα και τις βόλτες στα χιόνια ήταν η μία σκηνή στο εξοχικό της Dany, όπου έχει ξεμείνει με τον Tyrion να συζητάνε για στρατηγική και για γκόμενους.

Το κεντρικό θέμα της κουβέντας είναι για μια ακόμα φορά το ‘σπάσιμο του τροχού’, το πώς η Daenerys είναι ή θέλει να είναι διαφορετική ηγέτιδα, πως δεν έχει νόημα η τυφλή καταστροφική βία και τα λοιπά. Έχει συζητηθεί τόσες φορές αυτό το θέμα που με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα καταλήξει σε κάποιο δίλημμα για αυτήν στο φινάλε ΧΜ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΛΙΓΟ. Επειδή α ναι, η Cersei τους περιμένει στο King’s Landing όταν φέρουν πίσω το ζόμπι, και θα έχει σίγουρα στημένη παγίδα γι’αυτούς, δε ξέρω, μήπως όλα καταλήξουν σε μια στιγμή απόφασης για τη Daenerys αν θα τα κάνει όλα στάχτη ή όχι.

Αλλά στα πιο σημαντικά, ο Tyrion της εξηγεί ότι ο Jon Snow τη γουστάρει. Θυμάμαι μια εποχή που ο Tyrion ήταν χαρακτήρας κι όχι το άξουαλ πενάκι των συγγραφέων. Εδώ χρησιμοποιείται απλά για να υπογραμμίσει το Βασικό Character Arc της Daenerys και μετά να τονίσει για όποιον θεατή είναι ακόμα αβέβαιος πως ναι, Επισήμως Γουστάρεται Με Τον Jon. Και ευρύτερα στη σεζόν, χρησιμοποιείται ως σεναριακό εργαλείο αποδυνάμωσης της Dany, χάνοντας ναυμαχίες, χάνοντας κάστρα, και τώρα χάνοντας έναν god damn δράκο ύστερα από το κάκιστο σχέδιο να πάνε στα χιόνια να μαζέψουν ένα ζόμπι για να.. τι; Να τους πιστέψει η Cersei; Πληζ τώρα.

Δικαιολογημένα είναι έξαλλη πάλι η Daenerys λίγο μετά, όταν λαβάνει το κοράκι του Gendry (θα επανέλθουμε). Φοράει ήδη το Χειμωνιάτικο Action Outfit της, το οποίο είναι πάρα πολύ κουλ πρέπει να συμπληρώσω, και πλησιάζει τον Drogon για να πάει να βοηθήσει την κατάσταση. O Tyrion ακόμα συμβουλεύει από πίσω κι η Dany έχει φτάσει τελείως σε επίπεδα τσαντίλας “whatever you’re thinking… rethink it”(*), παίρνει τους δράκους και φεύγει ζοχαδιασμένη για το επόμενο section του recap.

(*Από το υποτιμημένο ‘Homefront’ με τον Statham, σε σενάριο Stallone. Αυτή είναι εμφανέστατα μια από τις κορυφαίες ατάκες του Αμερικάνικου σινεμά των ‘10s.

https://www.youtube.com/watch?v=2kAPerbFzpU

)

JUSTICE LEAGUE DARK

Και περνάμε στο πάρτυ.

Τη Suicide Squad την είχαμε αφήσει στο σίτκομ κομμάτι της διαδικασίας, εκεί που απλά αράζουν και τα λένε, σαν τη σκηνή στο μπαρ από την ταινία του David Ayer. (Αλλά ξέρεις, καλύτερη.) Και πάει η fellowship στα βουνά, όλα καλά, μέχρι που ξαφνικά εμφανίζεται, όπως συχνά συμβαίνει, μια αρκούδα με μπλε μάτια.

Εκτός από δυνατή σκηνή τρόμου μέσα στο απόλυτα θολό της θύελλας (η δίπλα μου στην προβολή φώναξε τόσο τρομαγμένη όταν πετάχτηκε η αρκούδα που συνεπακολούθως τρόμαξα κι εγώ και φώναξα επίσης), είναι και ένα χαριτωμένο κομματάκι προοικονομίας θυμίζοντας μας πως ναι, τα ζώα που πεθαίνουν μπορούν να γίνουν κομμάτια του στρατού του πάγου.

Η ζόμπι αρκούδα τελοσπάντων πεθαίνει όταν ο Beric περνάει σε 100% jedi mode, βγάζοντας ένα φλεγόμενο σπαθί και καρφώνοντάς την. Όταν είδα το φλεγόμενο σπαθί ρώτησα “συγγνώμη αυτουνού το σπαθί για είναι φλόγινο” και πήρα απάντηση “ε, αφού μπορεί και του ανάβει τη φωτιά”. Και ξέρετε τι, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει πιο σωστή εξήγηση αλλά δε με νοιάζει καν, δε ξέρω καν τι με έπιασε και ρώτησα καν, όποτε ένας χαρακτήρας καρφώνει ένα φλεγόμενο ξίφος σε ένα παγωμένο ζόμπι η μόνη σωστή αντίδραση είναι “προφανώς, φυσικά” και οτιδήποτε άλλο αξίζει τη χλεύη. Ευχαριστούμε Jedi Beric για τη συνεισφορά σου.

Ωστόσο δεν προλαβαίνει να σώσει τελείως τον ιερέα του, ο οποίος τρώει της χρονιάς του από την αρκούδα και αργότερα στο επεισόδιο υποκύπτει στα τραύματά του. O Beric πρέπει να ένιωσε σαν τότε που πηγαίναμε στα ουφάδικα με μια χούφτα κατοστάρικα και μετά από πολλή ώρα παιχνιδιού, όταν φτάναμε ξανά στο δύσκολο σημείο της πίστας, συνειδητοποιούσαμε πως μας είχαν τελειώσει όλα τα κέρματα και παίζαμε το τελευταίο μας. ΓΙΟΛΟ, επιτέλους.

Το αληθινό πανηγύρι έρχεται μετά όμως. Περπατώντας στο δάσος μετά το επεισόδιο με την αρκούδα, η Squad συναντά μια ξέμπαρκη ομάδα νεκρών. Ωραίο, γλυκό. Τους περικυκλώνουν λοιπόν κι αρχίζουν να βαράνε κατά βούληση, μέχρι που ο Jon σκοτώνει τον παγωμένο αρχηγό του τάγματος, και τότε ξαφνικά τα σκέτα ζόμπι πεθαίνουν όλα, εκτός από ένα, επειδή #σεναριακοί_λόγοι. Γενικά το τέχνασμα του να ψοφάνε σαρωτικά τα κάθε είδους minions όταν σκοτωθεί ο μεγάλος κακός είναι κάτι που ποτέ δεν εκτίμησα ιδιαίτερα, αλλά ένας λόγος παραπάνω όταν πεθαίνουν πριν ΚΑΝ τον μεγάλο κακό, απλά με το θάνατο ενός μεσαίου.

Τελοσπάντων, υποθέτω θα είναι χρήσιμο αυτό στην τελική μάχη με τον Night King όποτε αυτή έρθει (αν και μάλλον αυτό το ίνφο κάπως απλοποιεί τα πράγματα όσο αφορά τη μάχη εκείνη), οπότε για την ώρα το Squad σβερκώνει το ένα ζόμπι που βολικότατα δεν είχε για μπαμπάκα τον συγκεκριμένο ταγματάρχη. Όμως τα τσιρίγματά του ξυπνούν και τους υπόλοιπους νεκρούς, οι οποίοι περικυκλώνουν την Squad σε μια παγωμένη λίμνη. Ο μόνος που τρέχει να φύγει είναι ο Gendry, ώστε να ειδοποιήσει τη Daenerys να έρθει να τους πάρει με τον δράκο. Δεν κρίνω, συμβαίνουν αυτά. Μου έχει τύχει κι εμένα, μια φορά το χειμώνα που είχα κατέβει στο πατρικό μου άργησα να φύγω και όταν έφτασα στο μετρό είχε φύγει το τελευταίο δρομολόγιο, οπότε περίμενα βραδιάτικα μες στο κρύο στην πλατεία Καλογήρων να έρθει η μητέρα μου με το αυτοκίνητο να με πάει κέντρο. Θα μπορούσα να έχω φύγει νωρίτερα; Φυσικά. Θα μπορούσα να έχω πάνω μου λεφτά για ταξί; Βεβαίως. Θα μπορούσα να μην έχω πάει χωρίς λόγο μες στα χιόνια να αντιμετωπίσω τους νεκρούς χωρίς στρατό απλά για να πιάσω ένα ζόμπι; ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ.

Με τα χίλια ζόρια λοιπόν η Squad καταφέρνει να συρθεί πάνω σε ένα βραχάκι στη μέση της λίμνης και κανείς δε μπορεί να τους πλησιάσει επειδή γύρω-γύρω έχει ανοίξει ρήγμα σε σχήμα δαχτυλιδιού που κρατά τα ζόμπι απ’έξω. Και όλα αυτά σέρνοντας πάντα μαζί τους το ένα εξουδετερωμένο ζόμπι μες στο σακί. Μπελά που βρήκαμε.

Το team Snow λοιπόν αράζει εκεί πάνω όσο στο μεταξύ ο Gendry τρέχει πίσω στο Eastwatch, από το Eastwatch φέρνει κοράκι για το Dragonstone, κι η Daenerys πετάει από το Dragonstone για την παγωμένη-λίμνη-κάπου-έξω-από-το-Eastwatch. Απλά το λατρεύω που η φετινή σεζόν δεν προσποιείται καν ότι έχει λογική χρονική ακολουθία, είναι σε πλήρες ‘fuck it’ mode. (Περνάω τέλεια.)

Όσο περιμένουμε το ιππικό να φτάσει, ο Hound πετάει βοτσαλάκια στους νεκρούς και ένα από αυτά προσγειώνεται στον πάγο που έχει ξανακολλήσει- ήταν ένας ομολογουμένως διασκεδαστικός τρόπος για να συμβεί αυτή η αναπόφευκτη επίθεση, η παρέα που βλέπαμε το επεισόδιο φωνάζαμε στην τηλεόραση εν χορώ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΒΛΑΚΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, πάντα πολύ όμορφο όταν μιλάς στα πίξελς μπροστά σου.

Τα ζόμπι ορμάνε και με ένα μαγικό τρόπο δεν πεθαίνει κανείς σημαντικός (εκτός από το ήδη μισοχαλασμένο ιερέα του Beric), αν και ομολογώ για μια στιγμή το έχαψα τελείως ότι θα τον χάναμε τον Tormund. Άδοξο θα ήταν, χάρηκα που τον έχουμε ακόμα μαζί μας. Ωραίες μάχες εδώ, στην πανέμορφα φωτισμένη λίμνη, με τον Alan Taylor να ξεδίνει σκηνοθετικά, επιστρέφοντας ως σκηνοθέτης στη σειρά μετά το θρυλικό πέρασμά του από το κινηματογραφικό μπλοκμπάστερ (γύρισε ‘Thor: The Dark World’ και ‘Terminator: Genisys’, εγώ ούτε πίσω στο GoT δε θα τον ξανάπαιρνα).

Φτάνει λοιπόν ο Drogon και οι Άλλοι Δύο, φλόγες, κακό, τα γνωστά. Φυσικά εννοείται πως ξέρουμε ήδη ότι κάτι θα πάει θεαματικά λάθος επειδή απλά δεν παίζει μέσα σε δύο τόσο κοντινά επεισόδια να είχαμε τόσο παρεμφερείς θριάμβους της Daenerys, άμα είναι θα σταματούσαμε να βλέπουμε μετά, απλά δεν υπήρχε νόημα. Το μόνο ερώτημα ήταν η έκταση της επικείμενης καταστροφής, δηλαδή τον έναν δράκο ήδη τον έκλαιγα εγώ μέσα μου. Πράγματι, όση ώρα κάνει το Squad να ανέβει στο λεωφορείο, ο Nights King πιάνει ένα πάγινο ακόντιο και κάνει το πιο αψυχολόγητο πράγμα του σύμπαντος.

Αντί να καρφώσει τον Drogon που ήταν εκεί μπροστά του ξαπλωμένος, ακίνητος, με ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΣΤ ΗΡΩΩΝ επάνω του, παίρνει φόρα η Μανιάνι και το κοπανάει στον αέρα πετυχαίνοντας έναν από τους Άλλους Δύο.

Εντάξει, για άλλους μια τέτοια βολή με ακόντιο μπορεί να φαινόταν δύσκολη αλλά για εκείνον ήταν κάπως σα να βάζεις ένα ποτήρι νερό.

Όσο κι αν το περίμενες, η σκηνή που ο νεκρός δράκους σέρνεται προς τα βάθη της παγωμένης λίμνης είναι πολύ δυνατή, και μετά από τόσα χρόνια ταξιδιών με τη Daenerys είναι στην πραγματικότητα και το μόνο πράγμα που νιώθω αληθινά πως την πονάει. (Στο επεισόδιο που την πέφτει στο στρατό των Lannister κι ο Bronn σημαδεύει τον Drogon με το σκορπιό, είχα για τον δράκο όση αγωνία για επιβίωση δεν είχα ποτέ μου σε 7 σεζόν για οποιοδήποτε άνθρωπο χαρακτήρας ολόκληρης της σειράς.) Ο Jon έξαλλος κι αυτός τα παίρνει και πάει να σφάξει τον King για να τελειώνει η ιστορία, αλλά τον βλέπει να ετοιμάζει κι άλλο κοντάρι, οπότε είναι σε φάση χαχ τίποτα εντάξει συνεχίστε και κάνει εντυπωσιακή 180 μοιρών για αποχώρηση.

Καθώς ο Jon βυθίζεται στη λίμνη παρέα με μερικά ζόμπι κι η Μιρέλλα Μανιάνι παίρνει φορά με το ακόντιο, η Daenerys δεν περνάει πολύ καλά κι ένιωθα βλέποντάς το πως τον παλιό καλό καιρό των φτηνών τηλεοπτικών cliffhangers αυτό θα ήταν μούρλια. Ο δράκος απογειώνεται, αποφεύγει στο τσακ το ακόντιο, και κάπου εκεί απορώ γιατί οι δύο δράκου δεν κάνουν μια επί τόπου να κάψουν όλους τους νεκρούς να ξεμπερδεύουμε- ή έστω την μαμά άλιεν, για να βαρέσει κόρνα λήξης. Τελοσπάντων, έστω πανικός.

Ο Jon στο μεταξύ σκαρφαλώνει(!) έξω από τη λίμνη, αλλά παραμένει σε τραγική κατάσταση και περικυκλωμένος από νεκρούς. Και τότε εμφανίζεται ο Θείος Plot Device, του δίνει το άλογό του και των σώζει. (Αληθινός διάλογος σε αυτό το σημείο: -ποιος είναι αυτός -ο μπέντζεν -ποιος μπέντζεν -ο θείος του -ποιος θείος -ο ΜΠΕΝΤΖΕΝ καλέ -ποιος είναι ο μπ)

Μόλις και μετά βίας ζωντανός, ο Jon φτάνει τελευταία στιγμή στο τείχος κι ενώ η Daenerys ατένιζε το δάσος από ψηλά μπας και δει σημάδια ζωής. Όλο το παρεάκι αποχωρούν μαζί, με Jon και Daenerys στο ίδιο πλοίο, με εκείνη να κάθεται στο κρεβάτι του μέχρι εκείνος να ανοίξει τα μάτια του και να βρει τις αισθήσεις του. Εκείνη χαμογελά, εκείνος πονά, εκείνη ανησυχεί, εκείνος χαμογελά. Κατευθείαν από τις μεγαλύτερες σκηνές δόξας Αλίκης Βουγιουκλάκη-Δημήτρη Παπαμιχαήλ, οι δυο τους ξεκινούν έναν διάλογο όλο νάζι, φλερτ και περιστασιακό πόνο από τις πληγές, που καταλήγει στη Dany να λέει πως θα του τονε δώκει το στρατό, όλος δικός του είναι. Κι εκείνος με τη σειρά του λέει “i bend the knee”. Η Daenerys του λέει “μα δε χρειάζεται αφού σου είπα στον δίνω το στρατό” κι o Jon είναι σε φάση “όχι δεν κατάλαβες, εννοώ… i bend the knee… 😉 ”

(Φίλος και συνάδελφος μου έστειλε μετά το επεισόδιο αυτό το gif ως περιγραφή της Dany σε αυτή τη σκηνή:

Ακόμα γελάω.)

 

Τελοσπάντων, δεν κάνουν #το_σεξ για την ώρα. Πάνω που νομίσαμε ότι θα έληγε αυτή η ζόρικη ώρα με μια ευχάριστη νότα, το μεγαλύτερο σεξ της βραδιάς το κάνει στην αμέσως επόμενη σκηνή ο Night King ο οποίος έχει βάλει τους εργάτες-ζόμπι να ανασύρουν με τις αλυσίδες τον έναν από τους δύο μη-Drogon δράκους της Daenerys από τα βάθη της λίμνης. Το κεφάλι ακουμπάει στον πάγο και, στο τελευταίο πλάνο του επεισοδίου, το μάτι ανοίγει ξανά αλλά είναι πια μπλε, σηματοδοτώντας τη μεγάλη μεταγραφή, με τον δράκο να παίζει πια μπάλα για το αντίπαλο στρατόπεδο. Τέλειο; Εννοείται τέλειο, εγώ χειροκρότησα και πανηγύριζα.

Καταρχάς 3 δράκοι δεν χρειάζονται, κανείς δεν έχει τι να κάνει 3 δράκους. Με 1-2 είναι ήδη τρομακτική η δύναμη που έχεις, από 3 και πάνω φτάνεις απλά στο σημείο που έχεις τόση έξτρα δύναμη που αγχώνεσαι τι να την κάνεις. Αν η Daenerys είχε προσλάβει τον Μουρίνιο αντί για τον Tyrion, θα είχε βάλει τους δύο από τους τρεις δράκους να φυλάνε σκοπιά έξω από το μπουντρούμι ή να φυλάνε τσίλιες στις 5 το βράδυ. Αν δεν τους σκότωνε με τα ίδια του τα χέρια δηλαδή. Τι να τους κάνουμε τους τρεις;

 

Τώρα με το 2-1 είμαστε σε πολύ πιο ενδιαφέρουσα περιοχή. Άσε που θα δούμε δράκο να ξερνάει πάγο το οποίο απλά ξέρεις ότι θα είναι τέλειο.

Γενικά τέλεια πέρασα, και αν υπάρχει μια σταθερά στα φετινά επεισόδια είναι πως με κάνουν όλο και εντονότερα να συμμετάσχω και να αντιδρώ σα να βλέπω αγώνα. Μοιάζουν όλα αυτά τα επεισόδια σαν γρήγορα φτιαγμένο fan fiction; Ναι. Περνάμε σούπερ; Δεν ξέρω, εγώ περνάω σούπερ.

Και τώρα, έτοιμοι για το φινάλε της σεζόν όπου δεν ξέρω, έχω μια μικρή υποψία πως η Daenerys θα κληθεί να επιλέξει ηθικό μονοπάτι. ΘΑ ΤΟΝ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΧΟ;;;;