Τα 5 στάδια της θλίψης όταν σκοτώνεται ήρωας του ‘GoT’ που συμπαθείς
Από την άρνηση και τον θυμό μέχρι την πλήρη παραίτηση.
- 12 ΑΠΡ 2019
Η σειρά που απενοχοποίησε όσο κανείς τον θάνατο του πρωταγωνιστή -που βασικά απενοχοποίησε τον μαζικό και διαδοχικό θάνατο σχεδόν όσων αγαπάς- επιστρέφει, για να σκορπίσει κι άλλο πόνο ή για να μετριάσει αυτόν που ήδη μας έχει προκαλέσει με τόσα θανατικά. Το ‘Game of Thrones‘ επιστρέφει 14 Απριλίου, με την πρεμιέρα της σειράς να προβάλλεται αποκλειστικά στη χώρα μας από την Nova, ταυτόχρονα με την Αμερική.
Μέχρι τότε, η Nova κάνει “προθέρμανση” μέσω του Nova Thrones HD, του θεματικού καναλιού της σειράς, στο οποίο μπορείς να δεις προηγούμενους κύκλους, καθώς και backstage υλικό από τα γυρίσματα, συνεντεύξεις με το καστ, κλπ.
Κι αν μετά από τόσες σεζόν δεν έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι και να ξεπερνάς τον κάθε θάνατο αγαπημένου σου χαρακτήρα, είμαστε εμείς εδώ σε μια τελευταία απόπειρα, να σε στρώσουμε.
Υπάρχουν πέντε στάδια θλίψης που περνά κάθε κολλημένος με τη σειρά, πέντε στάδια θρήνου, που θα στα εξηγήσουμε ένα ένα για να μην πέφτεις στην παγίδα του “ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΤΟΣΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ‘GoT‘, ΑΥΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ ΜΩΡΕ;”.
Δες τι εννοούμε:
1. ΑΡΝΗΣΗ
Ο Robb Stark βρίσκεται με κομμένο λαιμό να κοιτά την κάμερα, πνίγοντας μέσα του ένα “α, τελικά δεν είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής. Και ποιος είναι τότε; Τεσπά”. Ο Oberyn θα κοίταζε και αυτός την κάμερα με το ίδιο βλέμμα όσο ξεψυχούσε, αν τα μάτια του δεν είχαν μετατραπεί σε βούτυρο πασαλειμμένο πάνω στα δάχτυλα του Βουνού.
Και εσύ που στέκεσαι σε όλο αυτό, εσύ που τόσο αγάπησες αυτούς τους ήρωες, προτού ο σαδιστής τρόφιμος ψυχιατρείου που καμώνεται τον συγγραφέα αποφασίσει να τους σκοτώσει; Εσύ στέκεσαι στο πουθενά, απλά βλέπεις τον αγαπημένο σου ήρωα να πεθαίνει και το μόνο που μπορείς να κάνεις (και όντως κάνεις) είναι να αρνείσαι.
“Nope, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, θέλουν να πιστέψουμε ότι πέθανε, αλλά στο επόμενο επεισόδιο θα μας δείξουν με ποιον τρόπο τελικά τη γλίτωσε. Ή ίσως τον βάλουν να επιστρέψει σε κάποια άλλη σεζόν, ναι αυτό θα γίνει, εκατό τα εκατότατ”.
Επειδή το είδες, δεν σημαίνει ότι συνέβη κιόλας, έτσι δεν είναι; Πρώτη φορά θα είναι που τα μάτια σου θα σε γελάνε;
Δεν γίνεται να πέθανε.
2. ΘΥΜΟΣ
“Ρε όντως πέθανε, τι ψυχάκια είναι αυτά, τι θέλουν, να τα σπάσω όλα, ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥ ΚΑΤΟΥ; Δεν το ξαναβλέπω αυτό το πράγμα, τελευταία φορά, τελευταίο επεισόδιο, τελευταίο θανατικό, μόνο YouTube και γατάκια από δω και πέρα. Τι θα κάνουν; Θα σκοτώσουν και τα γατάκια; Θα φτάσουν μέχρι εκεί;
Ρε πέθανε, θα μας τρελάνουν, σκότωσαν αυτόν και άφησαν αυτό το σαδιστόσκυλο τον Ramsey να ζει, ντάξει, έχω φορτώσει ε;
-Πού ‘ναι το ουίσκι, έχω νεύρα.
-Να σου κάνω καλύτερα μια πορτοκαλάδα;
-ΝΑΙ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ.
Ρε πέθανε όντως, πωωωωω γαμ@#$% το κερ@$% μου γαμ@#$”.
3. ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ
Τώρα είσαι στη φάση που προσπαθείς να επανακτήσεις τον έλεγχο, να σκεφτείς ψύχραιμα το ξεκοίλιασμα που μόλις είδες, να βάλεις ένα φρένο στο αίσθημα απελπισίας που σε πλημμυρίζει. Μη βιαστείς όμως, δεν το έχεις ξεπεράσει ακόμα το ότι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας πάει, πάπαλα, χαιρέτισε, απλά κάνεις μία τελευταία απόπειρα να αναβάλλεις την αποδοχή της νέας και οδυνηρής πραγματικότητας, κάπως να το δικαιολογήσεις.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Robb Stark, σκέφτεσαι: “χμ… δεν έπρεπε κι αυτός να πάει χωρίς όπλα στον γάμο…” ή στην περίπτωση του Oberyn, σκέφτεσαι “αφού τον είχε σχεδόν σκοτώσει, τι πήγε δίπλα στο κεφάλι του και φώναζε ό, τι παλαβομάρα του κατέβαινε”; Ή στην περίπτωση του Joffrey σκέφτεσαι… τι σκέφτεσαι; Τίποτα δεν σκέφτεσαι, δεν είναι δυνατόν να σκέφτεσαι οτιδήποτε, να προσπαθείς να αποδεχτείς ότι πέθανε, γιατί πολύ απλά παρακαλούσες να ψοφήσει επώδυνα από την πρώτη στιγμή που τον είδες. Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος δηλαδή.
Τέλος πάντων, για να γυρίσουμε στα προηγούμενα, τώρα ο εγκέφαλος σου βρίσκεται ένα βήμα πριν το προτελευταίο στάδιο, εκείνο της θλίψης.
Πάμε καλά.
4. ΘΛΙΨΗ
Η πιο ιδιωτική σου στιγμή, εδώ δεν χωράει κανείς άλλος, μόνο η γαλήνια προπαρασκευή της ψυχής για το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο σου γκεημοφθρονικό ήρωα. Είσαι πλήρως παραιτημένος μπροστά στη ανείπωτη θλίψη, θρηνείς και οδύρεσαι. Θυμάσαι όλες τις στιγμές που περάσατε μαζί, εξιδανικεύεις τις αδυναμίες του, θυμάσαι τα λόγια του, τον τρόπο που μιλούσε, που περπατούσε, που πετσόκοβε τα κεφάλια των εχθρών του, που τους έβγαζε γλυκά γλυκά τις αντεριές και τις πετούσε στα σκυλιά, να φάνε κάτι κι αυτά τα έρμα.
“Και ήσουν τόσο καλός, τόσο νέος, τόσο ψεύτικος, τόσο ένας απλός τηλεοπτικός χαρακτήρας, τι στο διάλο γίνεται και έχω ταυτιστεί τόσο μαζί σου, πού είναι ο γιατρός, είναι και Κυριακή, πάλι δεν θα το σηκώνει. Μαρία, από χάπια τι έχει περισσέψει”.
Μοιρολογείς και αλαφρώνεις. Καλό σου κάνει, μη σταματάς.
5. ΑΠΟΔΟΧΗ
Αποσύρεσαι στην κάμαρά σου. Έχεις κλείσει την τηλεόραση, τα τηλέφωνα, δεν παραληρείς πια με φίλους “τι μας κάνανε ρε, πώς μας έσκισαν έτσι την ψυχούλα στα δύο;”. Είσαι βυθισμένος σε μια λυτρωτική ηρεμία, σε μία στεναχώρια που εξαγνίζει. Περιμένεις πια απλά να περάσει, ούτε σκέφτεσαι την εκδίκηση, ούτε πώς θα ήταν τα πράγματα αν γινόταν ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής, δεν αντιστέκεσαι πια. Αυτή άλλωστε η αντίσταση το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να καθυστερήσει την επούλωση των πληγών σου.
“Fuck it. Τον σκότωσαν. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Η ζωή προχωράει. Θα είναι άθλια και χωρίς νόημα για πολύ καιρό, αλλά κάποια στιγμή θα φτιάξει, όταν πχ οι δράκοι μεγαλώσουν και αρχίσουν να ξερνάνε φωτιές ή όταν ο Jon Snow μαρκελέψει τη θειά του. Θα περιμένω”.
Βλέπεις τους εχθρούς να χαίρονται, αλλά δεν σε νοιάζει πια, απλά περιμένεις αυτή η μιζέρια να κάνει τον κύκλο της και να επανέλθεις δυνατός και ακμαίος, προκειμένου να δεις το επόμενο επεισόδιο της σειράς.
Να χαίρεσαι που βρίσκεσαι σ’ αυτό το στάδιο, το πέμπτο, υπάρχουν άλλοι που μένουν κολλημένοι στο στάδιο του θυμού ή της θλίψης για ΠΑ-ΝΤΑ.
Υπάρχουν άνθρωποι που βυθίστηκαν στο πιο βαθύ πηγάδι του θρήνου όταν μαχαιρώθηκε ο Snow, χώθηκαν τόσο βαθιά που δεν κατάφεραν να βγουν, ούτε καν για να τον δουν να ανασταίνεται.
Κρίμα.
ΚΙ ΑΛΛΟ GAME OF THRONES:
