Game of Thrones, ‘The Broken Man’: Who let the dogs out

Στο 7o επεισόδιο της 6ης σεζόν, ένας φίλος από τα παλιά επιστρέφει, ο Τζον κι η Σάνσα αρχίζουν την περιοδεία στράτευσης, κι η Άρυα κάνει μια σημαντική κίνηση. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο ‘The Broken Man’.

Ξέχνα το Winter is Coming. Φέτος λέμε The dead are coming κάθε Κυριακή στις 04:00 μετά τα μεσάνυχτα – ταυτόχρονα με την Αμερική – στα κανάλια Novacinema. Με τη νέα δυνατότητα εγγραφής γράψε το επεισόδιο και απόλαυσε το με τον πρωινό σου καφέ όποτε εσύ θες. Ο έκτος κύκλος Game of Thrones είναι εδώ.

***

Δεν ξέρω πόσο δημοφιλής γνώμη θα είναι αυτή αλλά ετούτο ήταν ένα είδος επεισοδίου που μου άρεσε πάρα πολύ κι εύχομαι να είχε τέτοια περισσότερα η σειρά. Επεισόδια δηλαδή με μια εντονότερη αίσθηση εστίασης, που αντί να μεταπηδούν ανά 7-8 σε άλλη ιστορία τη φορά καλύπτοντας το μισό και πλέον χάρτη, μοιάζουν περισσότερο αφοσιωμένα σε 2-3 πράγματα αφήνοντας μια αίσθηση ιστορίας.

Το είχα ψυλλιαστεί από νωρίς, όταν το επεισόδιο άνοιξε με μια εντελώς απρόσμενη εικόνα: Οτιδήποτε εκτός από το σπαθί και τις συνοδευτικές επικές νότες της theme music. Δεν παίρνω όρκο, πάντως είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι τη σειρά να ξεκινάει με cold open αντί με τους τίτλους αρχής. Αυτό σίγουρα με προϊδέασε για ένα πιο παραδοσιακά τηλεοπτικό επεισόδιο.

Πράγματι, ως το τέλος μπορεί πάλι να είχαμε κάνει πέρασμα από μισή ντουζίνα ιστορίες όμως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το επεισόδιο θα το θυμόμαστε ως Εκείνο Που Επέστρεψε Ο Hound. Όχι μόνο επειδή επέστρεψε κι επειδή θα το θυμόμαστε (έχω σπουδάσει μαθηματικά, το βλέπετε), αλλά επειδή έξω από οτιδήποτε άλλο, το επεισόδιο αυτό, με ταιριαστό τίτλο ‘The Broken Man’ έχει την αίσθηση ενός νέου origin story. Δεν είναι απλώς ότι ξαναβλέπουμε τον Hound, είναι πως λαμβάνουμε μια μικρή ιστορία επανόδου με αρχή, μέση, και δραματική κορύφωση. Αυτό ακριβώς το πράγμα που το ‘Game of Thrones’ κάνει τόσο σπάνια, μόνο στις πιο επικές στιγμές του, σε κάτι ‘Watchers on the Wall’ ας πούμε και κάτι ‘Blackwater’, μα που λειτουργεί τόσο καλά πάντοτε επειδή, ξερωγώ, Δράμα 101.

Σκεφτείτε πόσο πιο ξεφούσκωτο θα ήταν το στόρι αν σε ένα επεισόδιο βλέπαμε την πρώτη σκηνή του επεισοδίου, σε ένα άλλο τον βλέπαμε να χτίζει την εκκλησία του Ian McShane, σε ένα τρίτο δεν τον βλέπαμε, στο τέταρτο έτρωγε βραδυνό και συζητούσε με τον Ian McShane για τη ζωή, στο πέμπτο κοίταγε τον ουρανό, στο έκτο συναντιόταν με τους ληστές, και στο έβδομο έβρισκε όλη την κοινότητα νεκρή. Αυτό ακριβώς ήταν το ‘Game of Thrones’ μέχρι πέρσι. Είναι πολύ ευχάριστο ότι Benioff & Weiss νιώθουν επιτέλους έτοιμοι να δώσουν τέτοιες ολοκληρωμένες ιστορίες χωρίς να είναι ντε και καλά το τέλος του κόσμου. (Σε μικρότερη κλίμακα κι αυτό που είδαμε με τον Σαμ και τον φασίστα πατέρα του στο προηγούμενο επεισόδιο, το ίδιο πράγμα είναι.)

Ενιγουέι. Πάμε να τα δούμε.

ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΩΝ ΦΙΣΚΕΡΒΙΛ

Ναι λοιπόν, ανοίγουμε με τον Hound να κουβαλάει ξύλα για αυτή την περίεργη κοινότητα την οποία διοικεί ο Ian McShane, τον οποίο περιμέναμε με τόσο ενθουσιασμό όλη τη σεζόν να εμφανιστεί. Ο σπουδαίος Ιούδας του ‘Jesus of Nazareth’ και κυρίως θρυλικός Αλ Σουέραντζεν του ‘Deadwood’ κάνει την εμφάνισή του στο ‘Game of Thrones’ ως κάτι σαν τσιλαριστός χίπης ιεροκήρυκας που δε θέλει σώνει και ντε να σε πείσει για το θεό του ρε παιδί μου, όσο να σε βάλει να “συζητήσετε για τη ζωή”, όπως λέει σε μια παρέα ληστών που εμφανίζονται αργότερα στο επεισόδιο.

Είναι κάτι σαν τον Μόργκαν στο ’Walking Dead’, η ειρηνική φιγούρα που προσπαθεί κόντρα σε κάθε λογική και ένστικτο να διατηρήσει την ηθική ανωτερότητα σε έναν κόσμο παράλογης βίας και σκοταδιού. Αυτοί οι χαρακτήρες πάντοτε καταλήγουν νεκροί ή/και με κρίση συνείδησης, το οποίο φυσικά λέει τα πάντα για το τι είναι ο άνθρωπος και τι είναι η μοίρα του. Κρίμα που είδαμε τον σπουδαίο McShane για ένα one-off, ενώ σε μια πιο παραδοσιακή δομή ‘Game of Thrones’ θα τον είχαμε από λίγο για περισσότερα επεισόδια, όμως επιμένω, αυτή η ολοκληρωμένη διαδρομή είναι πιο δυνατή ως αποτέλεσμα. Ο χαρακτήρας του McShane θα είναι πάντα ο τύπος που έσωσε τον Hound και του έδειξε το δρόμο ή, έστω, του έδειξε πως για εκείνον δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Πέρα από την δυνατή παρουσία του McShane, έχουμε προφανώς την επιστροφή που όλοι περίμεναν. Σε αυτό το σημείο θέλω να μοιραστώ μαζί σας όλη τη γκάμα των αντιδράσεων που είχε η ομάδα σύνταξης παρακολουθώντας τη σκηνή:

Εγώ: “Xoooooωωωω!!!”

Ιωσηφίνα: κόντεψε να πνιγεί, κάτι έπινε εκεί πέρα και ξαφνικά άρχισε να βήχει και τέτοια

Ηλίας: τέντωσε σιωπηλά τα χέρια ψηλά με γροθιές στον αέρα

Έρρικα: “ωωωω γλυκούληηηη”

Όλοι ενθουσιαστήκαμε εν ολίγοις. Ο Hound επέστρεψε και, παρά το σύντομο αγροτικό του ως, δεν ξέρω, Άμις, τώρα το ξαναπήρε απόφαση πως η φάση του είναι ‘fuck the King’ και φεύγει αποφασισμένος προς… τι; Ελπίζω προς το να σώσει την Άρυα από το φρικτό της storyline, αλλά μάλλον προς King’s Landing πάει για να παίξει ξύλο με τον Mountain.

Όσο για την εκκλησία του Septon; Φυσικά έμεινε μισή. Θα κάνει παρέα σε εκείνη του Μίστερ Έκο από το ‘Lost’ και στις φιλοσοφίες του Μόργκαν από το ‘Walking Dead’. Πολύ σκληρός ο κόσμος για να πιστεύεις σε κάτι καλύτερο. Μάλλον

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΥΡΓΟΥ

To διακριτικά απολαυστικότερο κομμάτι του επεισοδίου ήταν, και δε ντρέπομαι να το παραδεχτώ, η fail πολιορκία του κάστρου. Όταν έφτασε εκεί ο Τζέιμι με τον Μπρον (έλα ρε Μπρόναρε, πού’σαι πια, μαύρα μάτια κάναμε) προς στιγμήν πίστεψα πως θα κοιτάγανε το τσίρκο των ‘πολιορκητών’ και απλά θα τα παράταγαν όλα να πάνε να αράξουν στο Ντορν να πίνουν μπυρίτσες Estrella και να ακούν τους Radiohead από τις πίσω θέσεις.

Αυτό το θλιβερό θέαμα που αντίκρυσαν (“whatever… this is”) ήταν λες και βγήκε από σκηνή Monty Python. Γενικά γέλασα πολύ με αυτό το επεισόδιο, αλλά η πολιορκία ήταν το καλύτερο σημείο. “Εεεεε ΓΡΗΓΟΡΑ! Παράδωσέ μας το κάστρο αλλιώς… αλλιώς ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΤΟΝΑ ΕΔΩ” “χεστήκαμε” “…ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ” “ne” *κατεβάζει τον Έντμουρ από το σκαμπώ*

Επίσης. Τζέιμι-Μπρον. Μου είχε λείψει αυτό το bromance. Με αποκορύφωμα τη στιγμή που ο Τζέιμι πήγε να πει πάλι το catch phrase της οικογένειάς του κι ο Μπρον ήταν σε φάση ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΜΗ ΤΟ ΠΕΙΣ, “έχε λίγη αυτοεκτίμηση ρε μαν μη το κάνεις”.

Κι αυτό. Δείτε αυτό. Έχω πεθάνει λέμε με αυτή τη σκηνή.

Τελοσπάντων, ο Μπρον αναλαμβάνει λίγο να συμμαζέψει την κατάσταση κι ο Τζέιμι πιάνει τη διαπραγμάτευση. Η οποία δεν πάει και πολύ καλά γιατί ο Μπλάκφις έχει αυτό το βαριεστημένα θριαμβευτικό ύφος κάποιου που δεν τον πολυνοιάζει κιόλας στην τελική η όλη φάση και έχει έρθει αποφασισμένος να μπαστακωθεί εκεί μέσα και έλα τα λέγαμε. Ο Τζέιμι αποχωρεί από τη διαπραγμάτευση πλήρως ξενερωμένος. Ίσως αν του τραγούδαγε κάποιος από τους κλόουν εκειπέρα πόσο γενναίος είναι θα γίνονταν καλύτερα τα πράγματα.

Θα είναι μια μακρά άνοιξη έξω από αυτό το κάστρο, εκτός δηλαδή αν ο Τζέιμι ανακαλύψει την κρυφή καταπακτή που οδηγεί από το νεκροταφείο κατευθείαν πίσω από την πανοπλία του πιο φαγανού Τάλι.

ΣΑΦΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ

Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να πάμε στο Βολάντη, όπου η Γιάρα τα περνάει τέλειο την ώρα που ο Θίον μοιάζει πλήρως ξενερωμένος. Είναι η ακριβής φάση που είσαι σε πάρτυ, όλοι είναι κάπου και φασώνονται κι εσύ περιμένεις στερεωμένος σε έναν τοίχο να συμβεί κάτι, όπως πχ να τελειώσει ο κόσμος. Απλά αυτό για τον Θίον είναι η ζωή του.

Τελοσπάντων, η Γιάρα κάπου ενδιάμεσα στο γλέντι του αποκαλύπτει αυτό που όλοι καταλάβαμε στιο προηγούμενο επεισόδιο, ότι δηλαδή σκοπεύει να πάει να συνάψει συμμαχία με τη Ντενέρις πριν τον Γιούρον. Με το καλό.

ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πάμε μια επίσης σύντομη βόλτα στο King’s Landing, όπου έχουμε κέρασμα για όλους τους φίλους που σωστά προέβλεψαν ότι η Μάρτζερι το παίζει σωστά το παραμύθι. Με τον Σπουργίτη και την Σπουργίτισσα πάνω από τον ώμο της όλη την ώρα, η Μάρτζερι συναντά τη θεά Ολένα και της ζητά να φύγει μακριά από την πρωτεύουσα. Η Ολένα στην αρχή είναι σε φάση τρελάθηκες κορίτσι μου, πότε κόλλησες Πίστη;, αλλά μετά η Μάρτζερι της δίνει με χάρη στα κρυφά ένα σημειωματάκι όπου είχε σχεδιάσει ένα rosebud. Προσωπικά το βρήκα κάπως άκομψο χρονικά το να το ρίχνει στις ποπ αναφορές στον ‘Πολίτη Κέιν’ τέτοιες ώρες, αλλά μετά μου είπαν πως αυτό είναι το έμβλημα της οικογένειάς της οπότε ουσιαστικά έλεγε στην Ολένα “σήκω φύγε και πλζ φέρε βοήθεια”. Ή σκέτο το “σήκω φύγε, save yourself”.

Η Ολένα συναντήθηκε με τη Σέρσεϊ πριν φύγει, σβήνοντας οριστικά κάθε ελπίδα για περαιτέρω συνεργασία. Η Ολένα αποχώρησε θυμίζοντας στη Σέρσεϊ πόσο καθίκι έχει υπάρξει, στο οποίο έχει δίκιο, δηλαδή δε θα μας κάνει εμάς αυτή η σειρά ό,τι θέλει, που έχουμε φτάσει ξαφνικά να λυπόμαστε στον Τζέιμι και τη Σέρσεϊ Λάνιστερ, έλεος δηλαδή κάπου.

Δύσκολα τα πράγματα σε κάθε περίπτωση. Η Σέρσεϊ απελευθέρωσε ένα κακό το οποίο οριστικά πλέον δε μπορεί να ελέγξει. Κάθε πιθανός σύμμαχος έχει αποχωρήσει και της έχει μείνει μόνο ο Mountain, που ξέρεις, έχει αναφερθεί τόσες φορές με σιγουριά το “εντάξει, μην ανησυχείς για μένα, έχω τον Mountain” που απλά ξέρεις ότι ο Mountain θα χάσει. Δε ξέρω. Απλά κάφτε το King’s Landing να τελειώνουμε. Δώστε στη Ντενέρις ό,τι πλοία θέλει να έρθει, να ξεμπερδεύουμε.

ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΑΤΖΙΚΑ ΝΤΕ ΣΠΕΛ

Γεια, τι γίνεται; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι στα κομμάτια γίνεται με την Άρυα; Δηλαδή απλά ΔΕΝ είδαμε δύο σεζόν training montage για να φάει τρεις μαχαιριές η Άρυα από μια ασήμαντη για να πεθάνει άδοξα κάπου στα σοκάκια του Μπράαβος. Απλά όχι.

Η Άρυα ξεκινά το επεισόδιο με ύφος και attitude (και καλά έκανε κιόλας), πληρώνοντας έναν τυχαίο καπετάνιο για να την πάει πίσω σπίτι, αλλά η στιγμή #like_a_boss δεν κράτησε πολύ. Καθώς αγναντεύει ρομαντικά τον Κολοσό της Ρόδου από μια γέφυρα, εμφανίζεται η Waif στη μορφή της μάγισσας από τη Χιονάτη και τη μαχαιρώνει. Η Άρυα το μόνο που προλαβαίνει να κάνει είναι να βουτήξει στο ποτάμι και να βγει στην όχθη προσπαθώντας να χαθεί μες στο πλήθος.

Τι. Τι. ΤΙ. Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει. Η Άρυα είναι η Waif; Είναι αυτό που βλέπουμε ακόμα ένα μέρος της παρανοϊκής προετοιμασίας με τα πολλά πρόσωπα και την απάρνηση της ταυτότητας; Είναι η Waif η Άρυα που σκοτώνει τον εαυτό της που διατηρεί τη συνείδηση του εαυτού της; Τι γράφω; Τι συμβαίνει; Ποιος είμαι;

ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥΚΟΝ

Εξίσου διασκεδαστικό για μένα με την ιστορία του Hound ήταν κι η διαρκής αποτυχία του Τζον Σνόου να μαζέψει στρατό. Κάθε λίγες σκηνές επιστρέφαμε στην ταλαίπωρη ομάδα του Τζον  που παρακαλούσε έναν έναν τους ισχυρούς του Βορρά να του δώσουν άντρες και στην καλύτερη περίπτωση έπαιρνε 62. Έτσι είναι, 62-62 γεμίζει το σακούλι.

Ή και όχι. Γι’αυτό στο τέλος η Σάνσα απελπίζεται πλήρως όταν το τιμ είναι έτοιμο να πολεμήσει τους Μπόλτον έχοντας ως ισχύ 2,000 wildlings και 62 Ιρλανδούς, και στέλνει γράμμα… στον Μπέιλις; Συμωνούμε; Ή αυτό ή στέλνει στη Μπριέν ένα “πώς πάει, προχωράμε;” επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμη το facebook chat. Αλλά μάλλον το πρώτο. Μάλλον ετοιμάζεται να βγάλει έναν στρατό από το τσεπάκι της.

Διότι νωρίτερα η φάση δεν πήγε και πολύ καλά. Γενικά τον τελευταίο καιρό έχω βαρεθεί να βλέπω popular entertainment όπου κάποιοι στρατολογούν άλλους, νιώθω δηλαδή πως κάθε υπερηρωική ταινία που βγήκε φέτος είχε ακριβώς αυτή την πλοκή, αλλά τουλάχιστον εδώ γίνεται σε ένα βαθμό και χιουμοριστικά. Η σκηνή των Τζον-Σάνσα-Ντάβος με τη Λυάνα ήταν χρυσός, τόσο κωμικά (με το επικό ύφος της μικρής, με το “62” κλπ) όσο και θεματικά: Η Σάνσα κι ο Τζον απλά αδυνατούν να συνδεθούν σε ένα επίπεδο ευθύνης και πειθούς με εκείνους που θεωρητικά έχουν ανάγκη.

Οι wildlings θα τους ακολουθήσουν καθαρά χάρη στον Τόρμουντ, ενώ οι περισσότεροι οίκοι τους έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα. “Να σου θυμήσω κυρ-τάδε μου ότι το όνομα Σταρκ–” “Να σου θυμήσω ότι η πόρτα είναι εκεί δεξιά όπως προχωράς πριν την τουαλέτα”. Έτσι πήγαινε η φάση. Άμα είναι να νεκραναστηθείς και να μη μπορείς να πείσεις κόσμο να σε ακολουθήσει τότε μάλλον έχεις άμεση ανάγκη brand manager. Σε αυτό το σημείο απορώ πια για ποιον λόγο πέθανε ποτέ ο Τζον Σνόου. Δεν έχει προσθέσει απολύτως τίποτα αυτό το πράγμα ούτε στην ιστορία, ούτε στη δραματουργία. Τελοσπάντων, αργότερα το ξανακοιτάμε αυτό.

Για την ώρα, ο Ντάβος έπεισε τον Τζον ότι με κάποιο τρόπο αυτός ο κουτσός στρατός είναι αρκετός, η Σάνσα είχε άλλη άποψη, οπότε θα δούμε τι θα γίνει.

Το επόμενο επεισόδιο λέγεται ‘No One’. Στα όνειρά μου είναι ένα 45λεπτο όπου δεν παίζει κανείς άλλος ηθοποιός εκτός από την Maisie Williams, η οποία ερμηνεύει όλες τις περσόνες της Άρυα, σε ένα εφιαλτικό, αυτοτελές ταξίδι μες στο συγχυσμένο μυαλό της την ώρα που πεθαίνει.

Μάλλον υπάρχει λόγος που το γράφουν άλλοι το ‘Game of Thrones’ κι όχι εγώ.

Κάθε εβδομάδα, ο έκτος κύκλος Game of Thrones έρχεται στην οθόνη σου αποκλειστικά από τα κανάλια Novacinema. Κάθε νέο επεισόδιο προβάλλεται ταυτόχρονα με την Αμερική στις 04:00 μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής στα κανάλια Novacinema. Με τη νέα δυνατότητα εγγραφής γράψε το επεισόδιο και απόλαυσε το με τον πρωινό σου καφέ όποτε εσύ θες.