Game of Thrones, ‘The Dance of Dragons’: Welcome to Heartbreak

Στο 9o επεισόδιο της 5ης σεζόν, o Τζον κι οι άγριοι φτάνουν στο Τείχος, ο Στάνις στέλνει τον Ντάβος σε μια εμπιστευτική αποστολή, η Άρυα συναντά ένα πρόσωπο από το παρελθόν της και η Ντενέρις μπαίνει στην αρένα. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο “The Dance of Dragons”.

Κάθε Δευτέρα βράδυ μέσα από τα κανάλια Novacinema προβάλλονται τα καινούρια επεισόδια της σειράς σε prime time, καθώς και στις 4 τα χαράματα ταυτόχρονα με την πρεμιέρα στην Αμερική και το ΗΒΟ. Και κάθε Δευτέρα αργά το βράδυ, θα είμαστε εδώ για να συζητάμε, περιμένοντας τα δικά σας σχόλια.

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΠΟΪΛΕΡΣ. Όποιος κάνει σπόιλερ να ξέρει πως τον κρίνουν ακόμα κι οι Λάνιστερς.

***

Υποθέτω πως το να διασκευάσεις δύο παράλληλης εξέλιξης βιβλία μέσα στην ίδια σεζόν σημαίνει πως η δράση σου παραείναι διάσπαρτη ώστε να μπορέσεις να φτάσεις σε μια συγκεντρωτική κορύφωση, αλλά τι να πω, αν αυτό που παρουσιάζεις αντί του συνήθους μοτίβου σου είναι τα δύο πιο πρόσφατα επεισόδια της φετινής σεζόν τότε χαλάλι. Το προηγούμενο επεισόδιο ήταν -και με τον άερα μιας εβδομάδας επιμένω σε αυτό τον χαρακτηρισμό- το καλύτερο της σειράς ως τώρα, κι ετούτο αν και δεν παρέδωσε κάποια ολοκληρωτική μάχη τύπου “Blackwater” ή “Watchers on the Wall”, ήταν σε όμοια επίπεδα, τόσο σε επίπεδο μπλοκμπάστερ θεάματος όσο και συναισθηματικής βαρύτητας.

Αν το “Hardhome” ασχολήθηκε περισσότερο με τη σειρά ως εξερεύνηση της ανυπακοής και της χάραξης δικών μας μονοπατιών υπό το άγρυπνο βλέμμα των προγόνων ή των θεσμών ή του όποιου θεού, στο “Dance of Dragons” η ιδέα αυτή πάει ένα βήμα παρακάτω καθώς εξετάζουμε το ποιες μπορεί1 να είναι οι συνέπειες. Το τι μπορεί να έρθει μετά, τι μπορεί να συμβεί καθώς μια ψευδαίσθηση ή μια πεποίθηση διαλύεται σε σύννεφα καπνού, φωτιάς και αίματος.

Κι όλα αυτά, την ώρα που το διακύβευμα είναι σημαντικότερο από ποτέ, με τον Στάνις να διαπράττει το πιο φρικτό, αδιανόητο έγκλημα που έχει διαπράξει ποτέ χαρακτήρας της σειράς. Αυτό κι αν λέει πολλά.

Πάμε να δούμε τι έγινε στην κάθε ιστορία, με το King’s Landing και το Γουίντερφελ να απουσιάζουν από το ρόστερ των καταστροφών αυτής της βδομάδας. Όπως έχουν εξελιχθεί πλέον τα πράγματα, ο μόνος τρόπος να μην δεις τον κόσμο σου να βυθίζεται στο χάος είναι να μην εμφανίζεσαι στο επεισόδιο.

Homecoming

O Τζον Σνόου μαζί με τον Τόρμουντ και όσους άγριους επέζησαν, επιστρέφουν στο Τείχος. Περίεργα πράγματα: Από εκεί ψηλά που τους κοιτούσε ο Σερ Άλισερ, όλοι οι άνθρωποι έμοιαζαν ίδιοι. Όχι wildlings, όχι φρουροί- μόνο άντρες, γυναίκες και παιδιά βυθισμένη στη λευκή απόγνωση του απειλητικού χιονιού. Μια διακριτικά σπουδαία στιγμή εκεί, καθώς ο Άλισερ κοιτάζει το πλήθος και εκείνη τη στιγμή ξέρεις πως το σκέφτεται, επειδή κι εσύ το σκέφτεσαι, κι ο Τζον το σκέφτεται, και φυσικά όλοι οι άγριοι το σκέφτονται, από την ώρα κιόλας που συμφώνησαν σε αυτή τη συμμαχία. Όλοι το σκέφτονται.

Πως ο Άλισερ δε θα ανοίξει την πύλη.

Αυτή η φευγαλέα στιγμή αμφιβολίας είναι όσο εμφατική χρειάζεται για να τονίσει τη διαφωνία των δύο ανδρών, αλλά την ίδια στιγμή και τον σεβασμό του Άλισερ προς τον Τζον. Σύμφωνα με εκείνον, η καταστροφή είναι αναπόφευκτη αν ακολουθηθεί αυτό το σχέδιο, όμως την ίδια στιγμή δεν τολμά να φέρει τον εαυτό του στη θέση εκείνου που θα καταδικάσει τόσους ανθρώπους στο θάνατο. Το μόνο που -μπορεί να- κάνει είναι να υποδεχθεί αδέρφια και εχθρούς, όλους πια σαν ένα, και να υπενθυμίσει στον Τζον πως αυτό δε σημαίνει τίποτα για τη στάση του. “Έχεις καλή καρδιά, Τζον Σνόου. Θα μας σκοτώσει όλους.”

Δε μπορώ να πω ότι δεν τον καταλαβαίνω. Από την άλλη όμως, σε αυτό τον σάπιο, σαν επίγεια κόλαση κόσμο του Γουέστερος, όλοι σκοτώνονται και υποφέρουν όλη την ώρα, κι ας μην έχουν καλή καρδιά. Ίσως να ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί κι αυτή η προσέγγιση;

Στη θέα του γίγαντα καθώς διαβαίνει την πύλη και περνά ανάμεσα στους ανθρώπους που μια σεζόν πίσω σκότωσαν τον αδερφό του, ανατρίχιασα. Ο Τζον Σνόου οδηγεί το Γουέστερος προς περιοχές αχαρτογράφητες.

Monster

H Άρυα προσπαθεί να περάσει στο νέο επίπεδο της εκπαίδευσής της και η αποστολή της είναι να δηλητηριάσει τον δυσάρεστο κύριο στο λιμάνι, ποζάροντας ως πωλήτρια στρειδιών. Και τότε συμβαίνει αυτό που εξηγεί για ποιο λόγο παρακολουθούμε αυτή την ιστορία για όλη τη σεζόν: Όπως είχαμε δει σε προηγούμενο επεισόδιο, το απόσπασμα από το King’s Landing φτάνει στο Μπράαβος για να διαπραγματευτεί με την τράπεζα, και στο μικρό και ευέλικτο τιμ της διαπραγμάτευσης είναι κι ο Μέριν Τραντ, ένας από τους Fantastic Four από τους οποίους η Άρυα ορκιζόταν εκδίκηση νωρίτερα στη σεζόν.

Κοίτα να δεις πράματα: Είναι λες και η παρουσία ενός εμετικού παιδόφιλου από το παρελθόν της Άρυα να είναι η απόλυτη δοκιμή για το αν έχει καταφέρει να αφήσει πίσω κάθε της σύνδεση με το ποια ήταν. Η Άρυα ακολουθεί τον Τραντ κουβαλώντας και το καφάσι της μαζί, με τρόπο ομολογώ όχι ιδιαίτερα διακριτικό. Ο άλλος βέβαια δεν νοιάζεται για τέτοια διπλωματικά ζητήματα. Παίρνει τους άντρες της φρουράς και τους πάει βόλτα στον τοπικό οίκο ανοχής όπου φέρνει την τσατσά σε αμήχανη θέση όταν συνεχίζει να ζητά κορίτσι νεότερα και νεότερα. Ότι αυτή δεν ήταν καν η πιο άβολη σκηνή του επεισοδίου μαρτυρά το πόσο διασκεδαστικά άνοιξε η βδομάδα μας.

*κρύβει το κεφάλι στα χέρια του, ξεφυσά απεγνωσμένος*

Η Άρυα παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν χωρίς να κρύβεται καν. Φυσικά την παίρνουν χαμπάρι, αλλά δεν κάνουν και κάτι γι’αυτό, απλά τη διώχνουν από τον οίκο όσο ο Τραντ παίρνει το ανήλικο κορίτσι και το οδηγεί στο δίπλα δωμάτιο. Η Άρυα γυρνά χωρίς αποτελέσματα στον Τζάκεν όπου ακολουθεί ο απρόσμενα αστείος διάλογος (“δεν πήρε τα στρείδια γιατί δεν πεινούσε” – “γι’αυτό θα τον λένε Thin Man”) αλλά κυρίως η υπόσχεση πως την επόμενη φορά το εγχείρημα θα στεφθεί από επιτυχία.

Ποιο από τα δύο όμως; Η αποστολή του Τζάκεν ή η αποστολή της Άρυα; Το δίλημμα είναι καθοριστικό.

Love Lockdown

Στο Ντορν λαμβάνει χώρα το πιο περίεργο ξεφούσκωμα στη μοντέρνα ιστορία των ξεφουσκωμάτων. Παρακολούθησα ας πούμε μόλις μια ολόκληρη 6η σεζόν “Good Wife” με τον Κάρι στο στόχο της εισαγγελίας και την Καλίντα να κάνει τη σοφέρ του Μπίσοπ για να τελειώσει τόσο… τακτικά και αδιάφορα, και πάλι νομίζω πως αυτό που συμβαίνει εδώ στη χώρα του Ήλιου το ξεπερνά. Δεν είμαι σίγουρος ότι το λέω ως αρνητικό αυτό.

Ο Τζέιμι είναι φυλακισμένος και μετά δεν είναι. Ο βασιλιάς Ντοράν του προσφέρει τσάι και λεμονόπιτα ενώ τα λένε στο υπέροχα φωτισμένο σαλονάκι του μεγάρου. Ο πρίγκιπας Τρύσταν (με ύψυλον) λέει πως εντάξει δεν έπαθε και τίποτα από το χτύπημα του Μπρον. Ο Μπρον είναι φυλακισμένος και μετά δεν είναι. Αποχαιρετώντας την 19χρονη San Snake, ‘ωραιότερη γυναίκα του κόσμου’, ανεβαίνει στο σαλονάκι όπου συγχωρείται από τον πρύγκυπα αλλά αφού πρώτα φάει κι εκείνος μια αγκωνιά.

H συμφωνία είναι πως η Μυρσέλλα με ύψυλον θα επιστραφεί στο King’s Landing και μαζί της θα πάρει και τον Τρύσταν επειδή αμαρτία τέτοιος έρωτας να πάει χαμένος. Η Ελλάρια ενίσταται αλλά ο Ντοράν είναι σε φάση ‘φίλα το δαχτυλίδι για να μη φιλάς καμιά σκόνη σε λίγο’, η Ελλάρια το αποδέχεται, και μια σκηνή μετά πάει και τα λέει με τον Τζέιμι και γίνονται φίλοι. “Εδώ στο Ντορν ξέρεις δεν είμαστε τόσο στενόμυαλοι όσο είστε εκεί οι πουριτανοί ‘πολιτισμένοι’ στην πρωτεύουσα,” του λέει βασικά, δίνοντάς του την έγκρισή της για τον έρωτά του για την Σέρσεϊ. “Ίσως να μην έφταιγες εσύ για αυτό που έπαθε ο Όμπερυν,” του λέει, αφήνοντάς τον να φύγει εν ειρήνη.

Πού είναι το αίμα; Πού είναι η εκδίκηση; Είναι ένα απίστευτα περίεργο, αυτόνομο storyline για μια σειρά όπου πάντα φρικτές συμπεριφορές απαντώντας με ακόμα χειρότερες. Όμως εδώ, τέλος καλό, όλα καλά, πάνω στην ώρα για να γυρίσει ο Τζέιμι στο King’s Landing να αρχίσει να σκοτώνει κανά Σπουργίτι; Με την επιφύλαξη κάποιο λάκο να έχει η φάβα (πχ την Ελλάρια και τις Sand Snakes να ακολουθούν στο King’s Landing και να ξεκινούν τον πόλεμο μόνες τους) το όλο αυτό storyline μοιάζει φτιαγμένο σαν εσωτερική curiosité, σαν μια ακόμα μικρή πράξη αντίστασης, όμοια με εκείνη του Τζον Σνόου: Ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Δε μπορείς να κρατήσεις τον έρωτα φυλακισμένο, υποθέτω.

New Slaves

Στη Μερίν η απόδραση της Ντενέρις με τον Ντρόγκον ένιωσα πως ήταν τόσο συλλογική, για όλους εμάς που ήμασταν παγιδευμένοι σε αυτό το storyline-μονόδρομο εδώ και 3 σεζόν, που στο τέλος ήταν σα να πετάω. Το χρειαζόμασταν κιόλας κάπως μετά από αυτό το επεισόδιο.

Αλλά προτρέχω. Όλα ξεκίνησαν όταν η Ντενέρις με τον σύζυγό της (και τον αγαπητικό της, οι οποίοι διασταύρωσαν τα λεκτικά τους ξίφη σε μια απολαυστική alpha male κόντρα εγωισμού) και τον σύμβουλό της πλέον, Τύριον, παρεβρέθησαν σε μια μεγάλη μάχη στην αρένα που έχει πλέον ανοίξει ξανά. Όλα πάνε καλά μέχρι που ένας από τους σκλάβους στην αρένα αποδεικνύεται πως είναι ο Τζόρα, η ανθρώπινη ενσάρκωση της έννοιας του πείσματος, ένας άνθρωπος που δεν του αρκεί η ελπίδα να πεθαίνει πάντα τελευταία μα της κάνει και τεχνητές αναπνοές για να την επαναφέρει πάντοτε στη ζωή όσο έχει ακόμα ανάσα στα πνευμόνια του.

Η Ντενέρις σοκάρεται που τον (ξανα)βλέπει, και η Εμίλια Κλαρκ είναι φανταστική σε αυτό, στο να αποτυπώνει στην οθόνη την ανεπαίσθητη τρικυμία συναισθημάτων του χαρακτήρα της για τον Τζόρα, όταν ακόμα και η ίδια δεν πρέπει να το έχει επεξεργαστεί για τον εαυτό της. (Θέλω να πω… συμφωνούμε όλοι πως τον αγαπούσε με κάποιο τρόπο, σε κάποιο επίπεδο, έτσι; Ο τρόπος που θέλει να τον διώχνει, ο τρόπος που σοκάρεται και θυμώνει όταν βλέπει να επιστρέφει διαρκώς… είναι απογοήτευση, δεν είναι μίσος. Αλλά αυτό είναι μια ευρύτερη συζήτηση.) Ο Τζόρα κερδίζει τις μάχες στην αρένα παρόλο που η Ντενέρις εξακολουθεί να μη θέλει να τον σώσει, όταν ακόμα κι ο Τύριον την εκλιπαρεί να το κάνει.

Και σαν υστερόγραφό στη νίκη του, εκσφενδονίζει ένα ακόντιο προς το βασιλικό θεωρείο, όχι για να επιτεθεί μα για να σώσει: Τη Ντενέρις, συγκεκριμένα, από έναν Son of Harpy που της έχει ορμήξει. Έξαφνα από τις θέσεις του κοινού στην αρένα αποκαλύπτονται δεκάδες μασκοφορεμένοι αντιστασιακοί που επιτίθενται για να σκοτώσουν τη Ντενέρις. Ο Τζόρα έχει πλέον ανέβει στο θεωρείο και μαζί με τον Ντάαριο βοηθούν τη Ντενέρις να διαφύγει την ώρα πουο ‘σύζυγος’ δολοφονείται, και ο Τύριον σκοτώνει σώζωντας τη ζωή της Μισαντέι.

THE AVENGERS

Η χαρωπή ομάδα των ηρώων μας, ενωμένη όπως πάντα θέλαμε να είναι ενωμένη -χωρίς να το ξέρουμε- βρίσκεται τελικά παγιδευμένη στο κέντρο της αρένας περικυκλωμένη από Sons. Ακολουθεί όχι μάχη, μα περισσότερο μια εκταμένη υποψία μάχης, κάτι που έχει αποτέλεσμα τηλεόραση με ακόμα περισσότερο νεύρο. Κάθε κονταριά, κάθε χτύπημα μοιάζει να ζυγίζει τρεις τόνους και να μετράει για πέντε ζωές καθώς η κάμερα του Ντέιβιντ Νάτερ περιτριγυρίζει τους ήρωές μας σαν αρπακτικό, ψάχνοντας να βρει μια ρωγμή, ένα κενό, μια ευκαιρία να επιτεθεί. Είναι μια φανταστική, αγωνιώδης σκηνή, και πάνω που αναρωτιέσαι τι μπορεί να συμβεί πέρα από το αναπόφευκτο, εμφανίζεται ο Ντρόγκον από τον ουρανό.

Προσγειώνεται στην αρένα, βάζει φωτιά στους Sonsσπάζοντας το ασφυκτικό κλοιό που είχε περικυκλώσει την Team Daenerys. Τρώει μερικά ακόντια στην  πορεία, κάνοντάς μας προς στιγμήν να φοβηθούμε πως μπορεί να συναντήσει ένα πρόωρο, άδοξο, it-was-beauty-killed-the-beast τέλος εκεί, στην αρένα, υπό μια βροχή ακοντίων. Όμως η Ντενέρις τον πλησιάζει, σκαρφαλώνει πάνω του και, στην πιο I’M DONE WITH THAT SHIT σκηνή της εδώ και 3 χρόνια τον καθοδηγεί προς τον ουρανό, μακριά, ψηλά από το χάος της Μερίν.

“Γκρρ”

Υποθέτοντας πως οι Τύριον, Τζόρα, Μισαντέι και Ντάαριο δε θα μείνουν πίσω για να γίνουν διακοσμητικά στους τοίχους των κατοίκων της Μερίν, η λογική λέει πως η Ντενέρις θα τους καθοδηγήσει στη σωτηρία ή/και διαφυγή. Δεν είμαι 100% τι σημαίνει αυτή η τελευταία σκηνή αλλά ήταν ένας άψογος, δίκαιος τρόπος να ολοκληρωθεί αυτό το επεισόδιο και, πιθανώς, αυτή η εκτεταμένη παράκαμψη. Για πόσο μπορείς να ελέγξεις το χάος; Για πόσο μπορείς να προσποιείσαι πως είσαι κάτι που δεν είσαι; (…Άρυα;) Για πόσο μπορείς, τελικά, να κρατάς τους δράκους σου αλυσοδεμένους στο μπουντρούμι;

Η Ντενέρις πετά στην πλάτη του Ντρόγκον. Επιτέλους.

Coldest Winter

Έξω, στα καμμένα από το χιόνι λιβάδια, οι 20 άντρες που ήθελε στο προηγούμενο επεισόδιο ο παλαβότερος των Μπόλτον, έδειξαν ποια η χρησιμότητά τους. Το επεισόδιο στην πραγματικότητα ανοίγει με τη Μελισάνδρη να γίνεται μάρτυρας των μικρών εστιών φωτιάς που καταστρέφουν τις σκηνές των στρατιωτών και το φαγητό του στρατού του Στάνις. Τα πράγματα έχουν πλέον ζορίσει επικίνδυνα, καθώς ο Εγώ Πότε Θα Γίνω Βασιλιάς κόβει βόλτες μες στο χιονιά ανάμεσα σε στρατιώτες που τρεμοπαίζει το στόμα τους από το κρύο.

Φυσικά να υποχωρήσει ούτε που το συζητάει γιατί το έκανε ήδη μια φορά ε και φτάνει πια, τι θα λένε στο προαύλιο. Να προχωρήσει δε μπορεί, οπότε παίρνει μια στρατηγική απόφαση, να στείλει τον έμπιστο Ντάβος πίσω στο Τείχος να ζητήσει άλογα, τρόφιμα και ενισχύσεις από τον Τζον Σνόου, με αντάλλαγμα μελλοντική εύνοια όταν γίνει βασιλιάς. Φυσικά ξέρουμε από την πρώτη στιγμή πως όλα αυτά είναι κουραφέξαλα, και πως ο Στάνις θέλει να στείλει τον Ντάβος μακριά ώστε να προστατεύσει εκείνον από τη φρίκη της απόφασής του, αλλά και ώστε να μη χρειαστεί να έχει αυτό τον βράχο (ή, εντάξει, έστω χαλίκι) ηθικής μες στα πόδια του.

Επειδή, το ξέρουμε όλοι σε αυτό το σημείο, αυτό που σκοπεύει να κάνει ο Στάνις είναι να θυσιάσει την αξιολάτρευτη Σιρίν, επειδή φυσικά εδώ και 2 σεζόν την έχει όλο στα γλυκόλογα, δείχνει πόσο την αγαπά, είχε κι ένα λογύδριο πονεμένου μπαμπάκα πριν 2 επεισόδια, τελοσπάντων μη τα πολυλογούμε, η Σιρίν είχε εξελιχθεί σε τόσο αξιαγάπητο περιφερειακό χαρακτήρα που προφανώς και θα έπρεπε να της συμβεί κάτι απάνθρωπο.

Έτσι, ακολουθώντας τις συμβουλές τις μάγισσας, ο Στάνις αποφασίζει να θυσιάσει την κόρη του και το βασιλικό της αίμα στην πυρά, γεμίζοντας ματωμένες με αθώο αίμα φλόγες τον χιονισμένο ορίζοντα. Επειδή όλο αυτό δεν είναι αρκετά δύσπεπτο ως εξέλιξη, ο τρόπος που το έχει γυρίσει ο έξοχος βετεράνος τηλεσκηνοθέτης Ντέιβιντ Νάτερ εντείνει ακόμα περισσότερο το αίσθημα απόγνωσης και τρόμου. Η Σιρίν, λίγο μετά την αγκαλιά με τον Στάνις όπου και της λέει “συγχώρεσέ με” (dude, συγγνώμη αλλά ΟΧΙ), οδηγείται προς τον θάνατό της ανάμεσα στους στρατιώτες που παρακολουθούν με αυξανόμενη φρίκη, ως stand-ins των θεατών, μιας κι εμείς κάπως έτσι βλέπαμε τη σκηνή.

Φακ, θα το κάνει -> πωπω φρίκη έλα δεν παίζει -> έλα εντάξει θα αλλάξει γνώμη -> οκ, απλά πες μου ότι θα αλλάξει γνώμη -> εεεε γιατί δεν αλλάζει γνώμη -> ΤΙ ΦΑΣΗ θα την κάψει όντως!!!! -> OMFG ΕΚΑΨΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Δεν ξέρω εσείς, εμένα κάπως έτσι πήγε η διαδικασία. Όλη την ώρα βλέπουμε τη Σιρίν να αρχίζει κι εκείνη να το συνειδητοποιεί, κρατώντας όλο και πιο σφιχτά το αποχαιρετιστήριο δώρο που της άφησε ο Ντάβος, το σήμα του οίκου της. (Ένας επίσης συγκλονιστικός αποχαιρετισμός, καθώς ο Ντάβος καταλάβαινε όσο καλά το καταλαβαίναμε κι εμείς πως ήταν ο τελευταίος, και πως δε μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό.) Οι στρατιώτες την κρατάνε- η μητέρα της αλλάζει γνώμη μα δεν έχει σημασία – ο Στάνις παραμένει σιωπηλός και αποφασισμένος- η μάγισσα της λέει “σύντομα όλα τελειώνουν”.

Ξεκάθαρο ανακάτεμα στο στομάχι.

Το θέμα είναι πως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Στάνις κάνει κάτι τέτοιο, κι εδώ μάλιστα έγκειται η τιμιότητα του επεισοδίου. Ο Στάνις είναι ένας χαρακτήρας που διαρκώς καίει και σκοτώνει δίχως πολλές ηθικές αναστολές, είναι ένας πολύ, μα πολύ σκληρός ηγέτης, με ελάχιστα ίχνη ανθρωπιάς επάνω του και μηδενική συναίσθηση λυρισμού στον κόσμο. (Στην αγαπημένη μου στιγμή του επεισοδίου, αναρωτιέται γιατί η ιστορία που του διαβάζει η Σιρίν ονομάζεται ‘Χορός των Δράκων’, μη μπορώντας να κατανοήσει την ποιητικότητα της εικόνας αυτής.) Αυτή τη φορά, φυσιολογικά, η ωμότητά του φτάνει σε ένα κάποιο άκρο.

Η μυθοπλασία με την οποία πολύς κόσμος αναπτύσσει ταύτιση είναι γεμάτη από ήρωες σαν τον Στάνις, ‘ηθικά γκρίζους’ ιππότες που έχουν απωλέσει την ανθρωπιά τους μα ποτέ δεν τους βλέπουμε να διαπράττουν το αληθινά ανείπωτο έγκλημα που ξέρουμε πολύ καλά πως έχουν μέσα τους. Το “Game of Thrones” δεν έχει πρόβλημα να αποκαλύψει τον Στάνις ως αληθινό, αιμοβόρο villain δίχως κανένα απολύτως άλλοθι, φέρνοντας τόσο την σειρά, όσο και τους θεατές, αντιμέτωπους με δύσκολα ερωτήματα. Η σειρά των Μπένιοφ και Βάις είναι συχνά άνιση και ασυνεπής, και όχι πάντα σε πλήρη έλεγχο του τόνου της, μα σε ετούτη την περίσταση ό,τι επιχείρησαν, το πέτυχαν.

Σε ένα επεισόδιο όπου ο Τζον Σνόου δείχνει συμπόνοια στους θανάσιμους εχθρούς του, το Ντορν επιλέγει να μην ασκήσει το Ιερό Δικαίωμα της εκδίκησης, και η Ντενέρις Ταργκάριεν πετά ψηλά στον ουρανό, ο Στάνις διαπράττει τη μεγαλύτερη φρίκη που έχει διαπράξει χαρακτήρας της σειράς μέχρι σήμερα. Υπό μία έννοια, το “Game of Thrones” κατάφερε αυτή τη φορά να είναι σοκαριστικό με έναν εντελώς καινούριο τρόπο.

*To Game of Thrones προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 04:00 μετά τα μεσάνυχτα, ταυτόχρονα με την Αμερική, στα κανάλια Novacinema, με την prime time προβολή του επεισοδίου κάθε Δευτέρα στις 22.00. Με τον αποκωδικοποιητή εγγραφής NovaBox+ δε χρειάζεται καν να ξενυχτίσεις. Γράψε το επεισόδιο και απόλαυσε το με τον πρωινό σου καφέ.