Γιατί ο Bradley Cooper θα προταθεί για 5 Όσκαρ με το ‘A Star Is Born’

Είδαμε το ‘A Star Is Born’ το ‘54 ως μιούζικαλ με τη Judy Garland, το ‘76 ως ροκ μιούζικαλ με Streisand-Kristofferson, και τώρα ως (κάντρι/ποπ;) μιούζικαλ με τη Lady Gaga και τον Bradley Cooper. Αφηγείται την τόσο-iconic-που-δεν-χαλάει-ποτέ ιστορία μιας νεαρής ταλαντούχας τραγουδίστριας την οποία ανακαλύπτει ένας άντρας που σύντομα καταλήγει εμπόδιο στα όνειρά της.

Δεν είναι τυχαία η διαχρονικότητα αυτής της ιστορίας: για όσο καιρό η ανθρωπότητα θα ζει με το όνειρο ενός συνδυασμού ταλέντου, διασημότητας και υπαρξιακού άγχους για το αν θα προλάβουμε να πούμε ό,τι έχουμε να πούμε για όσο διάστημα είμαστε ακόμα εδώ, μια τέτοια αφήγηση θα πετυχαίνει πάντα φλέβα. Ο Cooper στήνει τη βερσιόν του ολοκληρωτικά πάνω στη Lady Gaga η οποία περισσότερο από πρωταγωνίστρια είναι το μοντέλο πάνω στο οποίο είναι στημένη η ταινία, παίζοντας μια παράλληλη εκδοχή του εαυτού της. Από την πρώτη κιόλας σκηνή, όταν η ηρωίδα της, η Ally, τραγουδάει στο πλαίσιο μιας drag show lip sync βραδιάς και οι υπόλοιπες queens λένε πως “κανονικά δε θα αφήναμε μια γυναίκα να τραγουδήσει, αλλά αυτή είναι…” η ταινία προσκαλεί το θεατή να συμπληρώσει “…είναι η Lady Gaga”.

Οι συνειρμοί δε σταματούν ποτέ σε όλη τη διαδρομή της ανόδου της Ally προς το mainstream stardom και ο Cooper αποτυπώνει κάθε μεταπήδηση σε νέο κεφάλαιο της πορείας της ηρωίδας δίχως άτσαλα κομμάτια επεξηγήσεων, δίχως χαζές έριδες, δίχως τεχνητές ενδείξεις- παρά μόνο αφήνοντας την κάμερα να αγκαλιάσει τόσο την ίδια τη Gaga (το πώς κινείται, το πώς αντιδρά, το πώς μιλάει) όσο και τον ήρωα που ο ίδιος υποδύεται, έναν σταρ μουσικό που αφήνει τον αλκοολισμό του και το τεράστιό του κενό να τον καταπιούν ζωντανό. Η Ally τον φέρνει ξανά στη ζωή κι αυτό δε χρειάζεται κανένα κομμάτι διαλόγου να μας το πει, το βλέπουμε καθώς η κάμερα τον κοιτά να την κοιτά.

Ο Cooper, εκπληκτικός ερμηνευτικά, διαθέτει τρομερό έλεγχο του υλικού του ως πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης. Προσδίδει στο σκελετό της αφήγησης μια νατουραλιστική χροιά (στις κοντινές στιγμές του ζευγαριού, στη ρεαλιστική απόδοση συναυλιακών σκηνών), την οποία παρατά εξ ολοκλήρου σε τακτικά τοποθετημένες μελοδραματικές εξάρσεις, σαν η ταινία να ανέβασε ξαφνικά πυρετό, σαν μουσικό ρεφρέν που σε προσκαλεί να αφήσεις πίσω το πεζό κουπλέ και να το ακολουθήσεις σε ένα αποθεωτικό ξέσπασμα.Οι συναισθηματικές μεταβάσεις έρχονται με τα δικά τους χρώματα, τους δικούς τους ήχους, της δική τους γλώσσα του σώματος.

Και τα δικά τους τραγούδια φυσικά- το ‘Shallow’ είναι το είδος της legit κομματάρας που χρειάζεται μια τέτοια ιστορία για να έχει γερή βάση. Μια μελοδραματική όπερα για την αναζήτηση μιας ενστικτώδους, βαθιάς αλήθειας μπροστά στο φόβο της φθοράς και του πλαστού. Εδώ τα βλέμματα κι η μουσική δε λένε ποτέ ψέματα.

Μια σκηνή που μου έμεινε στο μυαλό είναι η πρώτη λάιβ εμφάνιση της Ally όταν ο Jack (του Cooper) την προσκαλεί στη σκηνή να τραγουδήσουν μαζί. Ο Cooper κινηματογραφεί την ενέργεια ανάμεσα τους και το πώς αντιδρά ο ένας στον άλλο. Νιώθεις το κοινό, νιώθεις την αρένα να πάλλεται, αλλά ζεις τη στιγμή μέσα από τα μάτια της Ally- επειδή η κάμερα παραμένει σταθερά και απολύτως αφοσιωμένη στην ηρωίδα της. H σκηνή αυτή είναι βασικά κι ο σκελετός του φοβερού τρέιλερ, το οποίο εννοείται τώρα έχω δει 10 φορές σε ριπίτ. Ανατριχίλες.

* Το ‘A Star Is Born’ κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Όλες οι ταινίες που είδαμε στο Φεστιβάλ Βενετίας