Από τον Mufasa στον Arthur Weasley: 15 τεράστιοι μπαμπάδες της μεγάλης οθόνης
- 20 ΙΟΥΝ 2020
Οι παρακάτω μπαμπάδες κάνουν κι αυτοί λάθη, αλλά κάνουν και καλύτερη δουλειά. Από τον Mufasa και τον Marlin μέχρι τον Arthur Weasley και τον Atticus Finch, οι πατεράδες της λίστας που θα δεις αμέσως τώρα είναι μερικοί από τους πιο σπουδαίους που έχουμε δει στον κινηματογράφο:
Ο Mac MacGuff του ‘Juno’
Δεν θα γίνει ποτέ εύκολο να ακούς ότι η ανήλικη κόρη σου είναι έγκυος. Ο Mac MacGuff του ‘Juno’ ωστόσο, επέλεξε την κατάλληλη αντίδραση στα νέα. Ίσως τη μόνη σωστή αντίδραση. Στήριξε την Juno απόλυτα, πριν και μετά τη γέννα.
Ο Marlin του ‘Finding Nemo’
Έφαγε τους ωκεανούς να αναζητάει τον Nemo. Ο Marlin είναι υπερπροστατευτικός, αλλά επανορθώνει πάντα με την απέραντη αφοσίωσή του.
Ο George Bailey του ‘It’s a Wonderful Life’
Η μεγαλύτερη δύναμη στο θρυλικό φιλμ του Frank Capra ήταν ο James Stewart στον ρόλο ενός υπέροχου πατέρα, γιου και αδελφού, που έβαζε πάντα τη δική του ευτυχία σε δεύτερη μοίρα. Όταν ένας άγγελος τού δείχνει πώς θα ήταν η ζωή της οικογένειάς του εάν δεν είχε υπάρξει ποτέ, ο George αναθεωρεί και υιοθετεί διαφορετική στάση για το μέλλον του. Ξεχνάω πάντα πως το συγκεκριμένο φιλμ έχασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στη χρονιά του, αλλά ο Bailey παίρνει σίγουρα το Όσκαρ Καλύτερου Μπαμπά.
Ο Mufasa του ‘Lion King’
Ο Mufasa αυτοθυσιάστηκε και ο Simba μεγάλωσε απότομα. Μαζί του και εμείς που είχαμε βγει από το σινεμά υποβασταζόμενοι. Ακόμα και στον θάνατο ωστόσο, ο βασιλιάς των λιονταριών ήταν εκεί για να καθοδηγεί τον διάδοχό του.
Ο Noah Levenstein του ‘American Pie’
Ο Noah Levenstein και τα φρύδια του πήγαν τον Jim στα Επείγοντα για να ξεκολλήσει το χέρι του μικρού από το πέος του. Η θέση του στη λίστα με τους καλύτερους μπαμπάδες λοιπόν έχει κερδηθεί με κόπο, αγάπη, και τόνους ετεροντροπής. Είναι, επίσης, ο μοναδικός χαρακτήρας που, μετά την κυκλοφορία του επερχόμενου ‘American Pie Presents: The Book of Love’, θα έχει εμφανιστεί και στις οκτώ ταινίες του franchise.
Ο Arthur Weasley του ‘Harry Potter’
Μέχρι το τέλος των ταινιών ‘Harry Potter’, ο Arthur Weasley είχε αποκτήσει έναν ακόμη γιο. Ο Harry είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών και εφηβικών του χρόνων αναζητώντας πατρικές φιγούρες. Από όλες όσες ήρθαν στον δρόμο του, αυτή του Arthur ήταν η πιο συνεπής.
Ο Bob Parr των ‘Incredibles’
Ο Bob αποσπάται εύκολα και δεν ξέρει να βάζει να βάζει προτεραιότητες. Eίναι όμως γλυκός, δοτικός, ανοιχτός στις αλλαγές που περνά η έφηβη κόρη του, και ξέρει να ζητάει συγνώμη. Πάνω από όλα, ο Bob θέλει να είναι ο Mr. Incredible Dad.
Ο Atticus Finch του ‘To Kill a Mockingbird’
Η ερμηνεία που χάρισε στον Gregory Peck το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού είναι εμβληματικός, πέρα από τον ρόλο του ως μπαμπάς. Ο Atticus Finch ήταν ο δικηγόρος υπεράσπισης ενός μαύρου άνδρα για τον βιασμό μίας λευκής γυναίκας που δεν διέπραξε ποτέ και, κάπως έτσι, έγινε η πιο διαχρονική εικόνα φυλετικού ηρωισμού στην αμερικανική λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Δίδαξε όμως και στα παιδιά του ότι πρέπει να μάχονται για το σωστό, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες.
Ο Guido Orefice του ‘La Vita e Bella’
Το ‘La Vita e Bella’ ήταν ένα αλλόκοτο κράμα ταινίας – μισο-ρομαντική κομεντί, μισο-ταινία επιβίωσης στο Ολοκαύτωμα. Ο Roberto Benigni ως Εβραίος βιβλιοπώλης Guido Orefice έκανε τα πάντα για να κρατήσει τον γιο του, Giosuè, ασφαλή και για να προστατεύσει την παιδικότητά του όταν βρέθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το silly walk που έκανε στον δρόμο του προς τον θάνατο για να μην ταράξει τον Giosuè και για να μην προδοθεί η κρυψώνα του μικρού, είναι το καλύτερο στιγμιότυπο της ταινίας.
Ο Chris Gardner του ‘Pursuit of Happyness’
O Chris Gardner (Will Smith) ονειρευόταν ένα καλύτερο μέλλον για τον γιο του και γι’ αυτό ρίσκαρε τα πάντα για να βγάλει τους δυο τους από την αστεγία μέσα από μια πρακτική άσκηση εκπαίδευσης χρηματιστών. Επίσης: «Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Ούτε εμένα. Το κατάλαβες; Αν έχεις ένα όνειρο πρέπει να το προστατεύσεις. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν κάτι οι ίδιοι, λένε και σε σένα ότι δεν μπορείς να το κάνεις. Όταν θέλεις κάτι, θα το παίρνεις. Τέλος».
Ο Travis Henderson του ‘Paris, Texas’
Το ‘Paris, Texas’ του Wim Wender είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που έχουν φτιαχτεί ποτέ και ο Travis Henderson του αγαπημένου μας Harry Dean Stanton είναι υπόδειγμα ως προς την αποφασιστικότητα ενός άνδρα και πατέρα μπροστά σε ανυπέρβλητες συνθήκες. Υποφέρει από αμνησία, δεν θυμάται ούτε τον γιο του, αλλά αυτό δεν τον σταματάει. Θα μάθει να είναι πατέρας από την αρχή, ακόμα κι αν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνει.
Ο Furious Stylez του ‘Boyz N the Hood’
Ο Furious δεν είναι ζεστός πατέρας. Η καθοδήγηση και τα μαθήματα όμως που προσπαθεί να δώσει στον γιο του και πρωταγωνιστή της ταινίας του John Singleton, Tre, είναι αυτά που θα κρατήσουν τον δεύτερο στον ίσιο δρόμο όταν οι φίλοι του γίνονται ένα ακόμα στατιστικό. Οι προθέσεις του ήταν πάντοτε καλές και η αγάπη για τον γιο του είναι αναμφισβήτητη. Ανάμεσα στους καλύτερους tough love μπαμπάδες κάθε οθόνης.
Ο Calvin του ‘Ordinary People’
Το οσκαρικό ‘Ordinary People’ του Robert Redford διαχειρίζεται το συντριπτικό πένθος μιας οικογένειας. Όταν το κεντρικό ζευγάρι χάνει τον ένα τους γιο αλλά πρέπει να αντέξει για χάρη του δεύτερου, ο Calvin του Donald Sutherland προσπαθεί με νύχια και δόντια να αντιμετωπίσει τη δική του θλίψη για να βοηθήσει τον Conrad να παλέψει με τη δική του. Υπέροχη ταινία για την απώλεια, υπέροχος Calvin ανάμεσα στους μπαμπάδες της λίστας.
Ο Moses του ‘Paper Moon’
Σε μία από τις καλύτερες ταινίες πατέρα-κόρης, δεν ξέρουμε καν αν το μικρό κορίτσι είναι όντως κόρη του πρωταγωνιστή. Ένας πωλητής βιβλίων, ο Moses (Ryan O’Neal), παρανομεί μαζί με τη νεαρή Addie τον καιρό της Μεγάλης Ύφεσης, με σκοπό να βγάλουν χρήματα και να επιβιώσουν παρέα. Η Tatum O’Neal πήρε Όσκαρ για την ερμηνεία της και η ταινία αναγνώρισε το προφανές – πως το να έχεις το ίδιο αίμα δεν έχει σημασία στο τέλος.
Ο Will του ‘Leave No Trace’
O Will (Ben Foster) και η έφηβη κόρη του, Tom (Thomasin Harcourt McKenzie), ζουν εδώ και χρόνια μακριά από τον πολιτισμό. Όταν η ειδυλλιακή ζωή τους διαλύεται, καταλήγουν και οι δύο τους στα χέρια της κοινωνικής πρόνοιας. Αφού συγκρούονται με το νέο τους περιβάλλον, ο Will και η Tom ξεκινούν έναν τρομακτικό ταξίδι πίσω στο άγριο σπίτι τους. Η καλύτερη ταινία της Debra Granik ως τώρα απεικονίζει ξανά οικογένειες που βρίσκονται στο περιθώριο, είτε από επιλογή είτε λόγω συνθηκών, χωρίς να κρίνει και χωρίς να ρομαντικοποιεί τη φτώχια τους. Σπουδαία ταινία, σπουδαίος πατέρας.
Έξι μήνες και μία καραντίνα αργότερα, το POP για τις Δύσκολες Ώρες διαλέγει τις 30 καλύτερες από τις ταινίες που πρόλαβαν να βρουν τον δρόμο τους στις αίθουσες, αλλά και τις ταινίες που έγιναν διαθέσιμες εν μέσω πανδημίας μέσω streaming.