The Good Fight: Κι αν η Hillary είχε κερδίσει τις εκλογές;

Πολλές σειρές επιχειρούν αυτά τα λεγόμενα “what if” επεισόδια στη διάρκεια ζωής τους, ιστορίες δηλαδή όπου κάποιο πολύ στοιχειώδες στοιχεία κάποιας γνωστής πλοκής ή ιστορικής αλήθειας ήταν διαφορετικό. Τι θα είχε συμβεί αν ο Σούπερμαν είχε προσγειωθεί στη Σοβιετική Ένωση; Τι θα είχε συμβεί αν οι Ναζί είχαν κερδίσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Τι θα είχε συμβεί αν η Μπάφι δεν είχε πάει ποτέ στο Σάνιντεϊλ;

Όμως αυτό που επιχειρεί το “Good Fight” στην πρεμιέρα της 4ης σεζόν του (που προβάλλεται αποκλειστικά απόψε στο COSMOTE SERIES HD και κάθε Παρασκευή βράδυ στις 21.00) έχει και μια επιπλέον σημειολογική διάσταση. Το “what if” σενάριο που εξετάζει δεν είναι απλώς κάτι που πολλοί έχουν αναρωτηθεί αυτά τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι κάτι που άλλαξε θεμελιωδώς την ίδια τη σειρά. “Τι θα γινόταν αν η Hillary είχε κερδίσει τις εκλογές;”

Είναι γνωστό πως οι δημιουργοί Ρόμπερτ και Μισέλ Κινγκ ξεκίνησαν να γράφουν το “Good Fight” με δεδομένη τη νίκη της Hillary. Το τάιμινγκ ήταν ιδανικό. Η σειρά θα αφορούσε μια λευκή, πλούσια, liberal δικηγόρο (τη Νταϊάν Λόκχαρτ της θεότητας Κριστίν Μπαράνσκι) που πέφτει θύμα ενός σχεδίου ξεπλύματος χρημάτων και μένοντας χωρίς περιουσία και στάτους, γίνεται μέλος μιας δικηγορικής φίρμας που ασχολείται με σαφώς πιο κοινωνικές υποθέσεις από ό,τι η παλιά της. Αυτό θα συνέβαινε υπό το πρίσμα του πώς είναι να είσαι μια γυναίκας μιας κάποιας ηλικίας σε μια Αμερική που επιτέλους έχει την πρώτη της γυναίκα Πρόεδρο.

Είναι λοιπόν σαν η ίδια η ύπαρξη του “Good Fight”, όπως το ξέρουμε σήμερα, να είναι αυτό η εναλλακτική εκδοχή του εαυτού του. Το πρώτο επεισόδιο είχε γραφτεί. Μου έλεγε πέρυσι η Κριστίν Μπαράνσκι λίγο πριν την 3η σεζόν: «Ενώ γυρίζαμε τον πιλότο ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη… ξέρεις… [κυριολεκτικά δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τη φράση] Πρόεδρος… οπότε ξαναγράψαμε αυτό το επεισόδιο για να εξυπηρετήσουμε αυτή την πραγματικότητα. Γιατί η αρχική υπόθεση ήταν πως η Χίλαρι θα ήταν Πρόεδρος», εξηγεί. «Και μετά η σειρά έγινε, πώς θα γράψουμε το “Good Fight” την εποχή του Τραμπ; Οι Κινγκ αποφάσισαν να το αντιμετωπίσουν ευθέως και να αναφερθούν σε αυτό».

Η Τζάμπο μάλιστα θυμάται χαρακτηριστικά και τη βραδιά των εκλογών. Το συνεργείο κι η ηθοποιοί γύριζαν τον σεναριακά έτοιμο πιλότο, αλλά η πραγματικότητα είχε άλλα σχέδια. «Γυρίζαμε στο κτίριο δίπλα σε αυτό που πιστεύαμε πως θα ήταν το πάρτυ θλίψης του. Είχαμε πολύ ευχάριστο κλίμα στο σετ», μου λέει. Αλλά το ευχάριστο κλίμα δεν κράτησε πολύ. «Όσο πέρναγε η νύχτα άρχιζα να νιώθω ένα χαλαρό Brexit να με κατακλύζει. “Ω, σίγουρα θα γυρίσει!” λέγανε όλοι, “δεν θα γυρίσει, το έχω ξαναζήσει” τους έλεγα», χαμογελά πικρά.

Αυτό που ακολούθησε είναι Ιστορία, κι όσο για τη σειρά, οι Κινγκς έπεσαν πυρετωδώς με τα μούτρα αλλάζοντας τον πιλότο βάσει των νέων δεδομένων. Κατά ομολογία όλων των εμπλεκόμενων, η 1η σεζόν δεν άλλαξε πολύ κατά τα άλλα, κι αυτό κάπως φαίνεται μέσα από την κεντρική της πλοκή. Όμως στις σεζόν 2-3, όταν η νέα πραγματικότητα έγινε βίωμα, το “Good Fight” άλλαξε σαφώς κατεύθυνση, εστιάζοντας περισσότερο στις νέες κοινωνικές συνθήκες με ένα τρόπο που και το “Good Wife” σπάνια έκανε. Αυτές οι 2 σεζόν, βουτηγμένες μέσα σε μια αίσθηση ονειρικού, σουρεαλιστικού παραλογισμού, αποτελούν ίσως το καλύτερο, πιο ουσιώδες τηλεοπτικό δημιούργημα πάνω στην βαθιά αλήθεια της εποχής Τραμπ.

Γι’αυτό λοιπόν κουβαλά ένα επιπλέον αφηγηματικό βάρος αυτό που επιχειρείται στην αρχή της 4ης σεζόν. Εδώ, για λόγους που δεν εξηγούνται παρά πολύ αργά στο επεισόδιο και τελικά δεν έχουν καν ιδιαίτερη σημασία, η Νταϊάν μοιάζει φαινομενικά να ξυπνά από έναν εφιάλτη. Θυμάται έναν κόσμο όπου ο Τραμπ ήταν Πρόεδρος και όλοι την κοιτούν σαν τρελή. (H Μπαράνσκι είναι αναμενόμενα εκπληκτική στο να παίζει αυτή την κλιμάκωση της παράνοιας και της μετέπειτα απόγνωσης.) Στη νέα πραγματικότητα, η Χίλαρι έχει κερδίσει τις εκλογές. «Πήρε 3 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους», την πληροφορεί η Μαρίσα. «Και στο όνειρό μου πήρε 3 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους!», απαντά η Νταϊάν, με τη συνομιλίτριά της να μπερδεύεται για το πώς είναι δυνατόν τότε να κέρδισε άλλος τις εκλογές. «Λογική ονείρων», το συμπέρασμα.

Η σειρά διασκεδάζει αρκετά επανατοποθετώντας την πραγματικότητα των 3 τελευταίων χρόνων υπό το πρίσμα μιας φάρσας, ενός κακόγουστου αστείου, ενός παράλογου ονείρου. Η Νταϊάν, πάντα μπερδεμένη, ξετυλίγει τα δεδομένα της Τραμπ-πραγματικότητας με ένα τρόπο που αφήνει τους συνεργάτες της με ανοιχτό το στόμα, σαν τίποτα να μην βγάζει το παραμικρό νόημα. «Τι έκαναν οι Ομπάμα στη διάρκεια όλων αυτών των χρονών;;;» τη ρωτάνε απορημένοι. «Είχαν συνολικό ντιλ με το Netflix» απαντά η Νταϊάν, στην πιο αστεία ατάκα του επεισοδίου η οποία επιτρέπει στους Κινγκς να το στάξουνε και λίγο, έτσι, τόσο-όσο.

Τα politics της σειράς πάντα είχαν ενδιαφέρον κι αν και πάντα προέρχονται από μια κατά βάση κεντρώα τοποθέτηση λογικής και δικαίου, η σειρά διατηρεί μια ισορροπία χάρη ακριβώς στην ονειρική λογική της, που την αποτρέπει από το να κάνει κήρυγμα αφ’υψηλού- κάτι που ας πούμε το “Good Wife” συχνά έκανε. Εξερευνώντας μάλιστα την κοινωνική αδικία επί εποχής Τραμπ έφτασε συχνά σε ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις συχνά σοκάροντας και τον ίδιο της τον εαυτό: Ούτε η Κινγκς, ούτε η Νταϊάν ως ηρωίδα, ούτε η σειρά ως πολιτική κοσμοθεωρία έμοιαζε ποτέ σαν κάτι που θα έφτανε στο σημείο να αγκαλιάσει τόσο απενοχοποιημένα το “punch a Nazi” επιχείρημα, αλλά εδώ είμαστε.

Ωστόσο σε ένα επεισόδιο σαν αυτό, η τάση πάντα θα ήταν εξιδανικευτική. (Η Ελίζαμπεθ Γουώρεν στο Ανώτατο Δικαστήριο! Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο Μπρετ Κάβανο!) Ο κόσμος στον οποίο ξυπνά η Νταϊάν μοιάζει αρχικά τέλειος, σε σημείο που το επεισόδιο ξεκάθαρα αυτοσαρκάζεται: Η κλιματική κρίση έχει αντιστραφεί και η Χίλαρι Κλίντον, κυριολεκτικά, φτάνει στο σημείο να έχει γιατρέψει μέχρι και τον καρκίνο! Είμαστε καθισμένοι και περιμένουμε να έρθει η πρόσκρουση επειδή έτσι λειτουργούν πάντα αυτές οι ιστορίες.

Όχι μόνο έρχεται, αλλά είναι και σοκαριστικά δυνατή. Αν δεν θέλετε να έχετε ιδέα μπορείτε να προσπεράσετε τις επόμενες 3-4 παραγράφους γιατί ακολουθούν κάποια spoilers για τη 2η πράξη του επεισοδίου.

Όταν η Νταϊάν συνειδητοποιεί πως έχει για πελάτη τον Χάρβεϊ Γουάινστιν, νιώθεις ως θεατής έναν κόσμο ηθικής να καταρρέει μέσα σου ταυτόχρονα με την ταχύτητα με την οποία η ψυχή της Μπαράνσκι αδειάζει από το υγρό, σοκαρισμένο βλέμμα της. Ο Γουάινστιν είναι ένα κάθαρμα αλλά οι πάντες τον υπερασπίζονται, είναι κολλητός με τη Χίλαρι και το κατεστημένο των Δημοκρατικών (όπως και ήταν στην πραγματικότητα δηλαδή) και οι “καλοί” της υπόθεσης τον υπερασπίζονται χρησιμοποιώντας τα ίδια σήμερα καταδικαστέα επιχειρήματα: Οι κατήγοροι είναι αποτυχημένες ηθοποιοί που θέλουν να βγάλουν λεφτά, να κερδίσουν φήμη, να τον εκδικηθούν κλπ.

Η επέκταση αυτής της υπόθεσης φτάνει ακόμα πιο βαθιά κι όσο μακρύτερα οδηγούμαστε σε αυτό το νέο κόσμο, τόσο πιο σοκαριστική γίνεται η παράλληλη αυτή πραγματικότητα: Σε αυτό τον κόσμο, το Women’s March δεν έγινε ποτέ. Οι αποκαλύψεις του Ρόναν Φάροου δεν έγιναν δημόσιες. Το κίνημα #MeToo πολύ απλά δεν υπήρξε. Το πιο σεισμικής σημασίας κοινωνικό κίνημα της τελευταίας τριετίας, εξαφανισμένο. Η Νταϊάν προσπαθεί να μιλήσει για αυτό όμως το κατεστημένο δεν θέλει να ακούει και πολλά επί του θέματος: Οι γυναίκες είναι καλύτερα από ποτέ (εκτός από όσες θέλουν να κατηγορήσουν κάποιον βιαστή) και δε θέλουμε να ακούμε και πολλές γκρίνιες επ’αυτού γιατί πώς θα μας ξαναψηφίσει ο κόσμος;

Το επεισόδιο γρήγορα μετατρέπεται από αυτό το σημείο σε ένα θρίλερ από εκείνα όπου ο μοναχικός ήρωας ξέρει μια αλήθεια που οι πάντες γύρω αγνοούν και προσπαθεί να τους πείσει. Είναι φανταστική η σκηνή όπου περιγράφει στη Λούκα όλα όσα θα συμβούν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια όταν την καλεί ο Γουάινστιν στο ξενοδοχείο του. Το επεισόδιο πιάνει αυτή την ιδέα και την φτάνει ως τον τερματισμό της.

Κι ο Τραμπ; Έχει το κανάλι του, και συνεχίζει να διαδίδει το μήνυμά του.

Είναι μια εντυπωσιακά επιθετική ιδέα όλο αυτό επειδή ξεφεύγει από την γενικότερη λογική αυτών των ιστορίων, όπου κάθε καλό φέρνει και κάτι αρνητικό μαζί του και το ανάποδο, και τολμά να υποθέσει κάτι τόσο σαρωτικά επαναστατικό ως απευθείας αντίδραση της εκλογής Τραμπ.

Αν μη τι άλλο, το πρόβλημά μου με το επεισόδιο έχει να κάνει με τη μονοθεματικότητα αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας, κι αυτό επιστρέφει στα politics που λέγαμε παραπάνω: Η κοινωνική κι η εξωτερική πολιτική δεν εξερευνώνται σε κανένα επίπεδο, καθώς και τα διαχρονικά συστημικά προβλήματα που οδήγησαν αργά αλλά μεθοδικά στην εκλογή του Τραμπ μοιάζουν να μην βρίσκονται καν στο ραντάρ του επεισοδίου. (Υπάρχουν μικρές νύξεις αλλά πολύ μικρές και απλώς νύξεις.)

Από την άλλη, αυτή είναι τελικά και η δύναμη του επεισοδίου: Το πόσο εστιασμένο και ορμητικό είναι αυτό που προτείνει ως κεντρική ιδέα, και πόσο πολιτικά επιθετικό είναι. Αυτό που ξεκινάει ως η απόλυτη φαντασίωση, την εκλογική ήττα του Τραμπ, φτάνει σύντομα σε μια κάποια ανάκριση των προοδευτικών ιδεών που φτάνουν απλώς ως τη βιτρίνα: εδώ, η Πρόεδρος Χίλαρι έχει δώσει το μετάλλιο της ελευθερίας στον Χάρβεϊ, την ώρα που άνθρωποι από το περιβάλλον της συμβουλεύουν την Νταϊάν να μη μιλάει πολύ για τον συστημικό σεξισμό και η οργάνωσή της υπέρ των γυναικών έχει έναν χαρακτήρα λίγο ως πολύ διακοσμητικό.

Οι σειρές των Κινγκς πάντα έκρυβαν μέσα τους μια παρανοϊκή φλέβα, όχι μόνο όταν αφορούσαν εξωγήινα σκουλήκια που καταλάμβαναν τους εγκεφάλους πολιτικών ή όταν έχουν να κάνουν με άξουαλ εξορκισμούς (σαν το εντελώς κουλό φετινό “Evil”), αλλά ακόμα και μέσα στο σχετικά ρεαλιστικότερο πλαίσιο των πολιτικών και δικηγορικών ιστοριών τους στα “Good Wife” και “Good Fight”. Ύστερα από χρόνια εσωτερικής αναζήτησης, αποφάσισαν λοιπόν να περάσουν στο παράλληλο σύμπαν της ορίτζιναλ σειράς που είχαν οραματιστεί, να κάνουν το α λα “Rick and Morty” άλμα και να αναρωτηθούν, τι θα είχε συμβεί αν όντως τα πράγματα είχαν ακολουθήσει την αναμενόμενη οδό;

Τελικά το μόνο αναμενόμενο εδώ ήταν το πόσο εξωφρενική ήταν για μια ακόμα φορά η απάντησή τους.

*H 4η σεζόν του “Good Fight” κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE SERIES HD απόψε Παρασκευή 10/4 στις 21.00 και θα προβάλλεται κάθε Παρασκευή στις 21.00. Οι 3 πρώτες σεζόν της σειράς καθώς και τα νέα επεισόδια, θα είναι διαθέσιμα μέσα από την on demand υπηρεσία COSMOTE TV PLUS.