8 χρόνια μετά, η Ελλάδα βρήκε ξανά τη συνταγή της Eurovision

Και μπορεί το κομμάτι της Ντούσκα να μην ήταν τόσο κακό για να πάρει αυτή τη θέση στον μουσικό διαγωνισμό, ωστόσο η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η χώρα μας δεν έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στα τραγούδια, που επιλέγει για να την εκπροσωπήσουν. Μετά τη «χρυσή» οκταετία μας στη Eurovision από το 2004 μέχρι και το 2011, όπου η Ελλάδα τερμάτιζε σταθερά στην πρώτη δεκάδα, ακολούθησε μια αρκετά δύσκολη οκταετία, στην οποία έγιναν συνήθεια οι χαμηλές θέσεις.

Μοναδική εξαίρεση σε αυτή την κατρακύλα, αποτέλεσε η συμμετοχή των Koza Mostra και του Αγάθωνα το 2013, όταν και καταφέραμε να τερματίσουμε στην 6η θέση. Όλες τις υπόλοιπες χρονιές, η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από την 15η θέση, ενώ δύο φορές δεν προκρίθηκε καν στον τελικό της διοργάνωσης. Ωστόσο, αυτή η κάτω βόλτα μας στη Eurovision είναι πολύ πιθανό να σταματήσει φέτος.

Η Stefania και το Last Dance

Όταν πριν από περίπου ένα χρόνο ανακοινώθηκε το όνομα της Εβρίτισσας, αλλά μεγαλωμένης στην Ολλανδία, Stefania Liberakakis, για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο Ρότερνταμ, η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι τη γνώριζαν. Η συμμετοχή της 17χρονης τότε τραγουδίστριας πέρασε στα ψιλά γράμματα, ενώ το κομμάτι που παρουσιάσαμε, με τίτλο Supergirl, ήταν ένα teen pop μπιτάκι, το οποίο θα «πάλευε» για να προκριθεί στον τελικό. H Eurovision δεν διεξήχθη τελικά κανονικά, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και η Ελλάδα «κέρδισε» χρόνο.

Φέτος, λοιπόν, τα πράγματα είναι διαφορετικά. H χώρα μας αποφάσισε να μην αλλάξει εκπρόσωπο, όπως για παράδειγμα έκανε η Κύπρος επιλέγοντας την Έλενα Τσαγκρινού με το El Diablo και έδωσε έξτρα χρόνο στην Stefania και την ομάδα της, να ετοιμάσουν κάτι πραγματικά καλό. Και το έκαναν.

Το Last Dance, τους στίχους του οποίου υπογράφουν ο Δημήτρης Κοντόπουλος, οι Arcade και η Sharon Vaughn, είναι ένα δυναμικό, dance κομμάτι, με έντονα τα ’80s στοιχεία, δοσμένα με ένα σύγχρονο στιλ. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι θυμίζει κάτι από Dua Lipa. Όλοι οι στίχοι είναι στα αγγλικά και σκοπός τους είναι να στείλουν ένα μήνυμα αισιοδοξίας, μέσα από τις δύσκολες συνθήκες, που βιώνει ο πλανήτης.

“This isn’t (ain’t) our last last dance” (σ.σ. αυτός δεν θα είναι ο τελευταίος μας χορός), τραγουδάει η Stefania, η οποία έχει πλέον κλείσει τα 18 της χρόνια και είναι πιο ώριμη σε σχέση με πέρυσι, τόσο εμφανισιακά, όσο και καλλιτεχνικά, για να μπορέσει να σταθεί επάξια στη σκηνή της Eurovision.

Το κινηματογραφικό video clip

Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση πάντως εκτός από το ίδιο το τραγούδι, ήταν και το video clip, που το συνόδευε. Ο Κώστας Καρύδας, ο οποίος ανέλαβε το σενάριο και τη σκηνοθεσία του φετινού clip, συνεργάστηκε με μια μεγάλη ομάδα έμπειρων ανθρώπων και μας έδωσαν ένα από τα καλύτερα videos ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision, που έχουμε δει ποτέ.

Σε αυτό, λοιπόν, βλέπουμε τη Stefania να περπατάει σε έναν κεντρικό δρόμο της Αθήνας, ο οποίος ξαφνικά πλημμυρίζει από νερό. Η τραγουδίστρια, σε μια προσπάθειά της να σωθεί, ανεβαίνει σε μια ταράτσα κ από εκεί ξεκινάει μια μετάβαση σε έναν άλλο, μυθολογικό κόσμο με τη βοήθεια του Πήγασου, του γνωστού φτερωτού αλόγου.

Καθώς το κομμάτι προχωράει, η Stefania συναντά τον Άτλαντα, ο οποίος κρατάει στους ώμους του τον πλανήτη και μαζί συνεργάζονται, προκειμένου να σώσουν τελικά την κατάσταση. To video ολοκληρώνεται με την τραγουδίστρια να περπατάει ξανά στον ίδιο άδειο δρόμο, που είδαμε στην αρχή, επιστρέφοντας από τον ονειρικό κόσμο, στον πραγματικό.

Χρησιμοποιώντας στοιχεία από την ελληνική μυθολογία, όπως τον Πήγασο και τον Άτλαντα, δοσμένα μ’ έναν ονειρικό, αλλά ταυτόχρονα και σύγχρονο τρόπο, αναδεικνύεται το κεντρικό μήνυμα του τραγουδιού, που είναι η φράση «Κάθε τέλος είναι πάντα και μια νέα αρχή». Γι’ αυτό και κλείνει με «το φως που πάντα νικάει το σκοτάδι», καλώντας όλους μας να παραμένουμε αισιόδοξοι και να έχουμε την πίστη ότι σύντομα θα είναι παρελθόν ακόμη και η πρωτόγνωρη δοκιμασία που βιώνει όλος ο πλανήτης.

Αν μπορούσαμε να κατατάξουμε σε κάποια θέση το video clip που παρουσίασε η Ελλάδα σε σχέση με τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα από άλλες συμμετοχές, τότε σίγουρα θα βρισκόταν άνετα στην καλύτερη πεντάδα. Όσον αφορά τώρα τη θέση που μπορεί να τερματίσει η Stefania με το Last Dance, μοιάζει πως οκτώ χρόνια μετά, η Ελλάδα συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να μπει ξανά στην πρώτη δεκάδα της διοργάνωσης. Μένει φυσικά να δούμε και τη σκηνική της παρουσία.