Η πέμπτη σεζόν του Peaky Blinders θα σου φέρει δάκρυα στα μάτια

“Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα κάνει κοιλιά η φάση, θα ξεκινήσει το μακρύ μακροβούτι στην μετριότητα και στην κοινοτοπία. Ειδικά τώρα που το αγόρι με τα τεράστια γαλάζια μάτια (και τους εφιάλτες από τον πόλεμο να τον κρατάνε μονίμως ξύπνιο τα βράδια) είναι κυριλέ βουλευτής και πάμπλουτος. Ποιος, πλέον, παίζει να είναι ικανός να σταθεί στο δρόμο του αξιότιμου Thomas Shelby;”

Αυτό σκεφτόμουν -τελικά βλακωδώς- πριν πατήσω το πολυαναμενόμενο play για την 5η σεζόν του Peaky Blinders, μιας επικής σειράς που έχουμε αποδείξει ότι αγαπάμε επικά και παθιασμένα. Πέντε επεισόδια μετά δεν μου πάει καρδιά να κάνω τίποτα άλλο σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή παρά να περιμένω να δω τι θα γίνει μετά. Κάτι που ομολογώ ότι πάει καιρός να μου συμβεί με τηλεοπτική σειρά, παρόλο που οι πρεμιέρες αυτό το διάστημα έρχονται με ρυθμό τσαμπουκαλεμένου τσουναμιού.

Εντάξει, δεν πρόκειται να ‘μαρτυρήσω’ εδώ όλα τα SPOILER, μόνο και μόνο για να μοιραστώ τη χαρά μου με εσένα που σε βρήκα ‘πρόχειρο’ και δεκτικό. Αλλά πάντως SPOILER έχει παρακάτω. Σε πρώτη φάση θα αρκεστώ απλώς να πω ένα γκράντε εύγε στους σεναριογράφους για τον χρονικό ορίζοντα της σεζόν που ξεκινάει δευτερόλεπτα μετά το κραχ του 1929 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Εκεί δηλαδή που οι Peaky Blinders είχαν τοποθετήσει μεγάλο μέρος της περιουσίας τους.

Με άλλα λόγια, τη 5η σεζόν, τα ‘καλόπαιδα’ από το γκέτο του Birmingham, είναι και πάλι ψιλο-φτωχαδάκια. Όχι, δεν γύρισαν εντελώς στην αφετηρία. Ας πούμε απλώς πως είναι αναγκασμένοι, εκ των πραγμάτων, να βρουν νέους τρόπους και να εκμεταλλευτούν ό,τι ευκαιρία τους κάτσει στο δρόμο τους (όπως αυτή που προσφέρουν οι Κινέζοι) προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν ρευστότητα.

Αν και η ‘ψίχα’ της σεζόν δεν βρίσκεται στην βρώμα του πάτου (εκεί που ξεχωρίζουν κάτι φασιστό-παιδα από την Σκοτία), αλλά στη διαφθορά της κορυφής. Εκεί δηλαδή που ο Shelby βρίσκει άξιο αντίπαλο στο πρόσωπο ενός φαντασμένου Βρετανού λόρδου (με φιζικ Superman αλλά ρητορική Donald Trump) που τα έχει ‘τακιμιάσει’ με Μουσολίνι και Χίτλερ και είναι έτοιμος να ιδρύσει το δικό του φασιστικό κόμμα. Εννοείται με σλόγκαν America First. Σόρι, Britain First ενννούσα. Ένα κλείσιμο ματιού στην επικαιρότητα αφού όντως ο προεκλογικός λόγος που βγάζει ο λόρδος θα μπορούσε να είναι κάτι που εκφώνησε την προηγούμενη εβδομάδα ο Donald κάπου στην Αριζόνα.

Τώρα, θα μου πεις, γιατί να θέλει ένας γαλαζοαίματος λόρδος (ονόματι Oswald Mosley που ήταν υπαρκτό πρόσωπο) να θέλει να συμμαχήσει με μια φαμίλια Ρομά; Ε, δεν θέλει. Αλλά ο Thomas κάνει κουμάντο σε όλη τη Μέση Αγγλία (σ.σ. έτσι επιλέγω να μεταφράσω το Midlands). Οπότε και στο σπίτι του top Peaky Blinder πάει και με τον κύκνο κάνει σεξ. Όχι τον κανονικό, μην παρεξηγηθούμε, αλλά με  την χορεύτρια που τον υποδυόταν στην Λίμνη των Κύκνων.

Μια αντιπαλότητα που δικαίως ορίζει και καθορίζει τη σεζόν από ‘κοινωνικοπολιτική’ διάσταση. Αν και την παράσταση κλέβει για άλλη μια φορά ο ‘πού κρυβόσουν αγόρι μου ως τώρα’ Paul Anderson, ως ο Arthur Shelby, που διαλύεται μπροστά στα μάτια μας όταν η γυναίκα του τον παρατάει. Πρώτα διαλύεται και μετά ξεσπάει σε ότι και όποιον βρει μπροστά του.

Μια ιερή οργή που καταφέρνει να ενσαρκώσει ιδανικά, κατ’ εμέ, την πληγωμένη μανία της βρετανικής εργατικής τάξης. Ενώ επίσης πληγωμένος ανεξίτηλα (και σαφώς καλύτερος και πιο ουσιαστικός από ότι μας έδειξε τις τελευταίες σεζόν στο Game of Thrones) είναι και o Aidan Gillen (ο Littlefinger ντε) ως ο άκρως επικίνδυνος Aberama Gold. Δυο χαρακτήρες που δεν θα ήθελα με τίποτα να συναντήσω σε κάποιο Λονδρέζικο σοκάκι. Δυο χαρακτήρες που φοβάμαι σχεδόν τόσο όσο τη σημαδιακή μαύρη γάτα που βλέπει επίμονα ο Thomas στα όνειρά του.

Τι μένει να ειπωθεί; Η ειλικρινής απορία μου για το πώς θα εξελιχθούν οι δυο τελευταίες σεζόν (ο δημιουργός ήδη γράφει την 6η) και η αγαλλίαση για το γεγονός ότι η ταινία και τα prequel, που θα ακολουθήσουν, θα γεμίσουν και τα επόμενα χρόνια με την αυθεντική ατμόσφαιρα και την υψηλή ποιότητα, συνώνυμο των οποίων αποτελεί η συγκεκριμένη σειρά.