Η αγαπημένη μου ταινία των ’80s: ‘Gremlins’
Τρίγωνα, κάλαντα, σκόρπισαν παντού, κάθε σπίτι μια φωλιά. O Μάκης Ραπτόπουλος γράφει γιατί δεν πρέπει να ταϊζεις τα 'Gremlins' μετά τα μεσάνυχτα.
- 28 ΙΟΥΛ 2016
Υποκειμενικά, η καλύτερη ταινία που γυρίστηκε τη δεκαετία του ’80 (1980-1989) είναι το ‘Scarface’ (1983). Υπάρχουν διαμάντια ανυπολόγιστης αξίας (‘Platoon’, ‘Full Metal Jacket’, ‘Dead Poets Society’ και πολλά πολλά άλλα), αλλά αυτό, ‘Σημαδεμένος’, ΤΕΛΟΣ. Παρόλα αυτά, όταν μιλάμε για ’80s, συνήθως το μυαλό πηγαίνει σε πιο ανάλαφρες περιπτώσεις.
Όχι, δεν εννοώ (απαραίτητα) χαζοταινίες, αλλά φιλμ που όσοι είχαμε γεννηθεί κάποτε στα ’70s (και είμαστε τώρα στα 40), μπορούσαμε τότε ως πιτσιρικάδες να τα χωνέψουμε. Το ‘Scarface’ και τα υπόλοιπα, τα αποτιμήσαμε σωστά και τα εκτιμήσαμε πραγματικά όταν τα (ξανα)είδαμε αργότερα, όταν το μυαλό είχε αποκτήσει πέντε δράμια παραπάνω συν τις πολύτιμες εμπειρίες. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, το λιγότερο αυστηρό αλλά πάντα λατρεμένο και νοσταλγικό, ΠΙΟ ΕΠΟΣ ΑΠΟ ΤΑ GREMLINS ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Να τα πούμε;
Φαντάζομαι ότι θα υπάρξουν πολλοί αλήτες εδώ στο PopCode που θα προσπαθήσουν, σε κλίμα τρομοκρατίας, να σε επηρεάσουν με ταξίδια στο χρόνο, περιπέτειες με φίδια, κουφές μέρες, αστυνομικές σχολές, εξολοθρευτές, εξωγήινους, πιλότους, μάστερς του καράτε, στρατούς του ενός, θα σου τάξουν λαγούς, μπορεί να επινοήσουν μέχρι και κοντούς λυκανθρώπους που παίζουν μπάσκετ και καρφώνουν, ποιος ξέρει τι άλλο. Προσωπικά, θα σε πάρω με το καλό, θα σου κάνω ένα δώρο, Χριστούγεννα έχουμε.
Α, πολύ ωραία. Τι κρύβεται μέσα;
Καλέ τι γλυκό πλάσμα είναι αυτό; Είδες; Είναι της συνομοταξίας των mogwai και θα το πούμε Gizmo. Μόνο που ισχύουν τρεις κανόνες, απλά πράγματα μην φοβάσαι. Δεν του ρίχνεις νερό, δεν το ταΐζεις μετά τα μεσάνυχτα, δεν το εκθέτεις σε υπερβολικό φως. Τι σου είπα μόλις τώρα, το κέρατό μου;
Μάλιστα, τώρα έχουμε άλλα 5. Και κάνουν φασαρία, σου καίνε το μυαλό, ειδικά αυτός ο λωρίδας φαίνεται να είναι ο αρχηγός του (καπετάν φασαρίας;). Τι θέλουν πάλι; Πεινάνε. Για να δούμε την ώρα. ΟΚ, δεν έχει πάει ακόμη 12, θα τους δώσουμε λίγο κοτόπουλο από το ψυγείο μήπως και το βουλώσουν. ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΪ;
Λίγα λόγια για το έργο…
…από τον… Γιάννη… Μπακογιαννόπουλο… Και… κάπως έτσι… η φιλήσυχη κωμόπολη… Kingston… Falls… Συγγνώμη κύριε Γιάννη, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, εδώ είναι internet. Ήταν προφανές ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά, τόσο γλυκανάλατα δεν πας πουθενά. Από mogwai (μετάφραση: τέρας) μεταμορφώνονται σε gremlins, αυξάνονται σε αριθμό, και το χάος κάνει την εμφάνισή του.
Θα σου πουν τα κάλαντα.
Θα καταλάβουν μπαράκι.
Θα πάνε σινεμά να δουν την Χιονάτη.
Είναι πράγματι ένα έπος, κλάμα κανονικό. Spielberg, Dante, Columbus παραδίδουν μια κωμωδία τρόμου που διαγράφει τον ανταγωνισμό με ένα γέλιο αλά gremlin, τα τυπάκια δεν υπάρχουν, από το σαμποτάζ σε ατομικό ασανσέρ έως καταμουτρίς πυροβολισμούς για το μηδέν. Γελάω σαν μικρό παιδί κάθε φορά, όσο κι αν ορισμένες σκηνές δεν είναι χριστουγεννιάτικες, να το θέσω έτσι. Με άλλα λόγια, δεν είναι Home Alone για να προβάλλεται κάθε χρόνο στην ελληνική τηλεόραση.
Ζωάκι για το σπίτι
Το 1990 βγήκε το ‘Gremlins 2’. Είχε κι αυτό τις μεγάλες στιγμές του (The Brain το εκλεπτυσμένο gremlin, Spider-gremlin, γάμος), αλλά όπως κάθε κινηματογραφικό sequel που σέβεται την παράδοση είναι ένα κλικ πιο κάτω. Πέρσι, ο πρωταγωνιστής Zach Galligan ανέφερε ότι υπάρχουν σχέδια για ‘Gremlins 3’, ότι δεν θα είναι reboot κι άλλα παρόμοια. Δεν ξέρω.
Όσο για το tie-in videogame (1984, Atari), ήταν μια πατάτα, παρά το γεγονός ότι υπήρχε το υλικό για κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές. Στο μυαλό μου, ένα horror game θα ήταν τώρα ότι πρέπει, αλλά θα πρέπει κάποιος να το φροντίσει όλο αυτό. Μια splatter ιδέα ρίχνω και ό,τι νομίζεις.
Επιστρέφοντας στην cult ταινία, δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Ελπίζω να σε έψησα, αν και δεν αποκλείεται να ήσουν ήδη ψημένος. Σσσστ, αρχίζει.
ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΤΩΝ ’80S
